로그인공유
ตอนที่ 10. ปัญหาของแต่ล่ะคน
최신 업데이트:
2024-10-15 00:20:00เด็กชายโมกข์ยืนขึ้นแล้วกำมือเลียนแบบไมค์โครโฟน ทำกระแอมไอเหมือนคนประกวดร้องเพลงที่เคยดูในโทรทัศน์
“เพื่อเงินสิบบาทเลยนะเนี้ย”
“ร้องดีเดี๋ยวน้าให้ยี่สิบบาท” รมิดาหยิบแบงค์ยี่สิบโบกไปมา ธาตรีนั่งข้างพี่สาวแล้วตบมือเชียร์หลานชาย
“นี่ไม่ได้ง่ายๆนะ น้าฝนไม่ได้ควักเงินออกมาง่ายๆเชียว”
“นายตรี!” รมิดาแยกเขี้ยวใส่
“ตั้งใจฟังสิ หลานจะร้องเพลงแล้ว” ลาวัลย์พูดขึ้นแล้วพยักหน้าให้ลูกชาย เด็กชายจึงส่งเสียงร้องเพลงที่ได้เรียนออกมา
“เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี” โมกข์โยกตัวประกอบเพลง “เฮช ไอ เจ เค”
คราวนี้สามคนพี่น้องประสานเสียงหัวเราะพร้อมกัน ก็จริงนะ เพลงภาษาอังกฤษจริงๆ
“พี่สาวผมได้เสียเงินยี่สิบบาท ฮ่าๆๆ” ธาตรีหัวเราะร่า โมกข์เห็นน้าสาวกับน้าชายหัวเราะก็ยิ่งเต้นส่ายเอวไปมา
รมิดามองพี่สาวแล้วตบหลังมือเบาๆ “เรื่องยาของน้องโมกข์เป็นยังไง”
เห็นโมกข์ร่าเริงแบบนี้ แต่เด็กน้อยเป็นโรค G6PD คือโรคขาดเอ็นไซม์ G6PD ในเม็ดเลือดแดง ซึ่งเป็นโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม โดยตำแหน่งยีนที่ผิดปกติบนโครโมโซม ซึ่งอยู่บนโครโมโซมเพศ ดังนั้น โรคนี้จึงอยู่ติดตัว ไปตลอดชีวิต และอาจถ่ายทอดไปสู่ลูกหลานได้ การขาดเอ็นไซน์นี้ จึงทำให้เกิด “ภาวะเม็ดเลือดแดง” แตกได้ง่ายขึ้น ต้องระวังเรื่องอาหารการกิน และการใช้ชีวิต พกบัตรผู้ป่วยติดตัวตลอดเวลา
“ก็ปรับยาไป ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว”
“พี่ลาวัลย์มีอะไรก็บอกฝนนะคะ”
“เธอสองคนช่วยเลี้ยงเจ้าโมกข์เหมือนลูกตัวเองเลยนะ”
ลาวัลย์ยิ้มบางๆ หากไม่มีน้องชายกับน้องสาว เธอคง...คิดสั้นไปนานแล้ว
“เรามีกันอยู่แค่นี้จะไม่ให้เป็นห่วงถ้ายังไงล่ะ”
ตั้งแต่ไปทำงาน รมิดาก็ไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน แต่ทุกเดือนเธอจะเป็นจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ถ้าไม่มาได้มาเองก็ให้ธาตรีซื้อของเข้าบ้านแทน นานๆ กลับมาสักครั้ง รู้สึกเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าในบ้านตัวเอง ยังดีที่วันนี้แม่ออกไปข้างนอกแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอก็คง ไม่ได้นั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านแบบนี้ หลังจากกินข้าวร่วมกันเสร็จแล้ว รมิดาก็ขอตัวกลับ เธอเองยังต้องแวะไปหาเพื่อนรักอีก
“ผมขับรถไปส่งให้พี่นะ” ธาตรีเสนอ “พี่จะไปหาพี่ไลลาใช่ไหม ซ้อนมอไซค์ผมไปแค่สิบนาทีเอง”
“น้องชายอุตส่าห์เสนอทั้งที พี่ต้องคว้าไว้อยู่แล้ว”
ธาตรีเดินไปหยิบหมวกกันน็อคและเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ส่งให้พี่สาว
“แดดมันร้อน ใส่แจ็คเก็ตของผมเถอะ ซักแล้ว ไม่เหม็นหรอก”
รมิดายื่นนิ้วไปบีบแก้มของน้องชายเล่น
“น่ารักจังเลยน้องชายใครเนี่ย”
“ผมโตแล้วนะอย่ามาเล่นแบบนี้” เขาปัดมือของพี่สาวออก ก็จริงนั่นแหละเขาโตแล้ว พี่จะมาทำตัวเป็นเด็กๆแบบนี้ไม่ได้ยังดีที่ว่าอยู่ในบ้านคือสาวๆไม่เห็นเข้าเขาได้อายแน่ๆ
ธาตรีขับรถมอเตอร์ไซค์พาพี่สาวมาส่งที่ร้านเสื้อไลลา ร้านขายเสื้อผ้าเพื่อนสนิทของรมิดา เมื่อพี่สาวส่งหมวกกันน็อคและเสื้อคืนให้น้อง ธาตรีก็รีบรับและจะกลับทันที
“นี่ๆ เจอหน้ากันจะไม่ทักกันหน่อยเหรอ” ไลลาร้องทักเมื่อเห็นธาตรี เพื่อนสาวของ รมิดาพูดขึ้น
“ผมต้องกลับไปดูแลบ้าน กลับก่อนนะครับ” เขารีบยกมือไหว้แต่ไม่กล้าสบตา
“ว่างๆ ก็มาเป็นไม้แขวนเสื้อให้อีกนะ”
ไลลาตะโกนบอก ชายหนุ่มแค่หันมาพยักหน้าให้แล้วก็รีบขับมอเตอร์ไซค์ออกไปทันที
“มีอะไรที่ฉันไม่รู้หรือเปล่าเนี่ย”
“เธอไม่รู้เหรอ น้องชายเธอหล่อนะ”
“หล่อ? นายตรีเนี่ยนะหล่อ” รมิดาหันไปมองแต่น้องชายก็ขับรถออกไปแล้ว “พี่สาวสวย น้องชายหล่อก็ไม่แปลกหรอก แต่ไม้แขวนเสื้อนี่อะไรเหรอ”
“ก็บางวัน ฉันจ้างนายตรีไปส่งของให้ลูกค้าบ้างอะไรบ้าง ก็เห็นเขาหน้าตาดีใช้ได้ ก็เลยให้ใส่เสื้อผ้าผู้ชายโชว์ตอนฉันไลฟ์สดขายของนะ”
“แล้วนายตรีก็ยอมทำนี่นะ” น้องชายเธอขี้อายจะตายไป ทำไมยอมทำเรื่องแบบนี้ได้เล่า
“ฉันไม่ได้ให้ทำฟรีๆ นะ ถึงฉันจะยังไม่รวยก็ให้ค่าแรงน้องเธอ”
“คงไม่อยากรบกวนเงินฉันสินะ” รมิดาถอนหายใจแล้วยื่นถุงกระดาษใบย่อมส่งให้ “ของฝากจากสิงคโปร์”
“ขอบใจจ๊ะ” ไลลายื่นมือมารับแล้วเปิดออกดู “ยัยขี้เหนียวซื้อน้ำหอมมาฝากด้วย”
“บอสให้ฉันซื้อของให้เขาแล้วมันมีโปรส่วนลด ฉันเลยซื้อมาฝาก”
“ยังไงก็ได้ ขอบใจมากนะ”
“ฉันก็ต้องขอบใจแก ช่วยดูแลเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวให้ฉัน”
“คราวหน้าได้เสื้อผ้ามือสองดีๆ ฉันเก็บไว้ให้แกก่อนเลย”
“ฉันไม่ชอบชุดเดรส เอาเสื้อผ้าแบบแยกชิ้นสิ ฉันจะได้สลับใส่กันได้”
“แกนี่เงินเดือนห้าหมื่นใช้เงินเหมือนคนเงินเดือนห้าพันเลย” ไลลาหัวเราะเสียงใส เธอเปิดร้านขายเสื้อผ้ามือสอง คัดของแบรนด์เนมมาขาย ทั้งขายหน้าร้านและออนไลน์ เธอชอบขายเสื้อผ้ามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย จนตอนนี้เรียนจบก็เปิดร้านของตัวเอง
“แล้วแกล่ะสนใจมาเป็นไม้แขวนเสื้อให้ฉันไหม หน้าตาแกก็ดีนะ”
“ไม่ล่ะ ฉันเบื่อแต่งหน้าทำผม ถ้าไม่เพราะเป็นเลขาของบอส ฉันก็ไม่ทำอะไรกับตัวเองเลย”
ไลลาได้ยินเพื่อนบ่นก็หันไปหยิบซองแผ่นมาร์กหน้าออกมาให้เพื่อนซี้ “เอาไปใช้ ฉันซื้อตอนลดราคา เหมามาได้หลายซอง ยังไงแกต้องบำรุงตัวเอง วิตามินด้วย กินเข้าไป ทำงานยังกับวัวกับควายต้องบำรุงตัวเองมากๆ”
“รู้แล้วๆ ขอบใจนะ”
ถึงเธอจะเป็นคนขี้เหนียวเห็นแก่เงินมากแค่ไหน แต่บางเรื่องที่ไม่ชอบเธอก็ไม่ยอมทำพี่ตั้งแต่งหน้าแต่งตัว ก็เพราะว่าเป็นเลขาของท่านประธานทำอะไรขึ้นมาไม่ดีก็จะเเสียชื่อเสียงของท่านประธานพันล้านบาทว่า เธอถอนหายใจเมื่อนึกถึงเรื่องคืนนั้น ที่เล่าเรื่องส่วนตัวให้เธอเขาก็มีท่าทีแปลกๆ แต่ปกติเจ้านายของเธอก็คือแปลกอยู่แล้ว
นั้นสินะ เขาเคยทำเรื่องธรรมดาที่ไหน หรือว่าคนรวยๆ เขาก็เป็นแบบนี้กัน
“ฉันเอาตังค์มาจ่ายค่าเสื้อผ้าด้วย” รมิดาพูดอย่างนึกได้รีบหยิบซองเงินออกมาให้เพื่อน เธอมักแยกเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ แบบนี้เสมอ พอดีวันนี้เธอมาหาเพื่อนรักจึงมาใช้หนี้ด้วยตัวเอง
“ถามจริงๆเหอะ ท่านประธานของแกไม่หวั่นไหวอ่ะแกบ้างเหรอวะ”“เรื่องอะไร?” รมิดาเดินไปหยิบกระป๋องเครื่องดื่มมาเปิดดื่ม “ผู้หญิงในคอลเลคชั่นของบอสสวยกว่าฉันตั้งเยอะ อีกอย่าง ฉันไม่ใช่สเปคเขาหรอก ต้องทัดเทียมกันทั้งหน้าตา และฐานะ”
“พูดเสียดูน่าสงสารไปเลย ฉันก็รู้ว่าแกจะเป็นซินเดอเรลล่า ได้สามีรวยไง”
“ มันมีแต่ใน Series” แล้วมีดาวหัวเราะ “ฉันแค่แวะมาเอาของฝากมาให้แล้วก็จ่ายหนี้ เดี๋ยวจะต้องกลับไปทำความสะอาดห้องแล้ว”
“งานดีแบบนี้เงินก็ดี เป็นฉันก็เกาะบอสแน่นเลยว่ะ” เพื่อนรักพูดขึ้น “แต่สัญญานั้นน่ะ มันก็ตลกนะ ไอ้ที่ไม่ให้แต่งงาน มีสามีหรือมีท้องอะไรนั่นน่ะ แล้วแกจะต่อสัญญาจริงๆเหรอ ทำงานอีกห้าปีแกก็สามสิบกว่าแล้ว ผู้หญิงเรามันแก่เร็วกว่าผู้ชายนะ”
“ฉันกลับจน กลัวไม่มีเงินใช้มากกว่า” รมิดายักไหล่ “ถ้าได้ทำงานอีกห้าปี หลังจากนั้นเขาจะไม่ต่อสัญญาก็ไม่เป็นไร ก็แค่ย้ายไปแผนกอื่นแต่ขอให้ได้ทำงานที่เดิมเถอะ”
“ก็จริงอย่างแกว่า คนรวยเขาก็สนใจคนระดับเดียวกันนั้นแหละ”
“ฉันไม่หวังพึ่งผู้ชายหรอก ฉันจะต้องเลี้ยงตัวเองได้ ขอให้มีงานมีเงินเดือนดีๆ อย่างนี้ดีกว่า”
“ก็จริงอย่างแกว่า จะคอยหาแต่ผู้ชายรวย มันก็คงไม่เหลือมาถึงเราหรอก ถ้าเรารวยเอง ก็ใช้ชีวิตสบายๆ ดีกว่า”
“คิดเหมือนฉันแล้วใช่ไหมล่ะ สมกับที่เป็นเพื่อนรักของฉัน”
“เออๆ แกจำพี่อานนท์ได้ไหม”
“พี่อานนท์ พี่เดือนคณะน่ะเหรอ”
“ ใช่คนนั้นแหละ”
“ก็ต้องจำได้สิ เขาเด่นขนาดนั้น”
“สองสามวันก่อน เขาผ่านมาร้านฉัน เขาบอกว่าอาทิตย์หน้าวันเกิดจะจัดปาร์ตี้เล็กๆ เขาบอกให้ฉันชวนแกไปด้วย”
“ไม่รู้สิต้องดูก่อนว่า มีงานอะไรหรือเปล่า งานบอสฉันไม่แน่นอน บางทีก็มีประชุมต่างประเทศตอนตอนดึกๆ เวลามันไม่ตรงกันไง ฉันต้องไปดูตารางนัดหมายงานก่อน”
“มิน่าล่ะ ค่าแรงแกถึงได้สูงนัก ถ้าเป็นฉันก็คงทำงานของแกไม่ได้หรอก”
“คนเรามันก็ถนัดกันไม่เหมือนกัน ฉันก็ดูของมือสองไม่เป็น ที่ซื้อนี่เพราะไว้ใจแกล้วนๆ”
“เข้าใจแล้ว เอาเป็นว่าใกล้ๆ แล้วฉันทักไปอีกทีก็แล้วกัน”
“ขอบใจนะ ฉันกลับก่อนล่ะ”
“พักผ่อนเยอะๆ นะยะ”
รมิดาลาเพื่อนสนิทแล้วเดินทางกลับที่พักด้วยรถไฟฟ้า เมื่อกลับมาถึงห้อง เธอก็ถอดรองเท้าแล้วเดินไปทิ้งตัวนอนแผ่หราบนเตียง นี่ต่างหากที่เธอรู้สึกว่าเป็นสถานที่ของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอคงไม่ได้ที่ซุกหัวนอนดีๆ แบบนี้และต้องทนอยู่บ้านทะเลาะกับแม่ทุกวันแน่นอน
คนจนก็มีปัญหาแบบคนจน พวกคนรวยก็มีปัญหาแบบคนรวยคนรวย จะมีปัญหาอะไรถ้ามีเงินก็แก้ไขได้ทุกอย่าง หญิงสาวนึกถึงเรื่องที่เขาปรึกษา ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายอย่างนั้นจะมาปรึกษาเธอด้วยเรื่องไร้สาระ พูดไม่ได้สินะว่าไร้สาระไม่อย่างนั้นเขาคงน้อยใจแย่ เขามีปัญหาเรื่องการแต่งงาน เธอก็มีปัญหาที่แม่อยากให้เธอแต่งงานกับคนรวยๆ จะได้ มีลูกเขยรวยให้แม่ได้ไถ่เงิน หลังจากพลาดมาจากพี่สาวคนโตที่ไม่ได้ดั่งใจ
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็หมดวันแล้ว เธอต้องพักผ่อนชาตแบตให้เต็มไปลุยกับบอสบ้างานคนนั้น!
최신 챕터
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่71. บทส่งท้าย
หัสวีร์ติดค้างรมิดามากเหลือเกิน แม้มีทรัพย์สมบัติเป็นพันล้านก็ชดเชยให้เธอได้ไม่หมด แค่เรื่องง่ายๆ อย่างพาเธอมาเที่ยว ‘ทะเล’ ก็ต้องรออยู่หลายปี ยังไม่ได้ทันได้ไปฮันนีมูนก็มีเรื่องเสียก่อน เขาอยากพาเธอไปต่างประเทศ แต่รมิดาก็เป็นห่วงลูกชายทั้งที่มีคนอาสาเลี้ยงลูกเป็นขโยง แต่ในที่สุด ก็ได้พาเมียมาทะเลเสียที “พี่วีร์ ตลกไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถามเรียกชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ หัสวีร์หันไปตามเสียงก็พบรมิดาอยู่ในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูหวานฉ่ำ แม้จะเป็นชุดว่ายน้ำแบบเรียบๆ แต่รูปร่างอวบอิ่มของหญิงสาวก็ทำเอาทะเลเดือดได้เหมือนกัน “พี่วีร์” รมิดาทำหน้ามุยที่เห็นหัสวีร์มองหน้านิ่ง เธอก้มมองตัวเองแล้วก็ถอนหายใจ ว่ากันว่าหลังคลอดลูกแล้วรูปร่างเปลี่ยน มันก็จริงนะ ตอนนั้นเธอห่วงแค่ต้องเลี้ยงลูก และยังช่วยพี่สาวเปิดร้านเบเกอรี่ไม่มีเวลามาดูแลรูปร่างให้เข้าที่เหมือนคนอื่นเสียด้วย “อ๊ะ!” หัสวีร์ได้สติก็คว้าเอวคอดมานั่งตักแล้วกดปลายคางกับไหล่เนียนนุ่ม “ฝนทำให้พี่ตะลึงเลย หุ่นแบบนี้บอกว่ามีลูกแล้วคงไม่มีใครเชื่อ” “สรุปว่าดีหรือไม่ดีคะ”
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่ 70. ด้วยหัวใจ
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง รมิดานั่งอ่านข่าวจากหน้าจอเครื่องไอแพด ข่าวตำรวจทลายแหล่งค้ามนุษย์เป็นที่พูดถึงในโลกโซเซียลอยู่หลายวันและมีการสืบขยายผลผู้เกี่ยวข้องอีกหลายฝ่าย ไม่เพียงแค่ค้ามนุษย์แต่ยังมีเรื่องยาเสพติดสิ่งผิดกฎหมายอีกหลายอย่าง แต่ไม่มีการพาดพิงถึงเรื่องที่รวิศถูกจับตัวไป การมีเงินใช้เงินให้ถูกที่ก็ไม่ได้แย่นัก รมิดารู้ดีว่าที่หัสวีร์ทำไปทั้งหมดก็เพื่อลูก เขาไม่ต้องการให้ลูกกลายเป็นเป้าสนใจของสื่อทุกแขนงและยังจะกระทบกระเทือนจิตใจลูกด้วย รวิศเข้ารับการตรวจร่างกายอย่างละเอียด นอกจากการขาดน้ำ-อาหารและบาดแผลถลอกที่ไม่ติดเชื้อแล้วก็นับว่าร่างกายแข็งแรงดี ส่วนสภาพจิตใจนั้น จิตแพทย์เด็กได้ให้การดูแลอยู่เชื่อว่าความรักจากคนในครอบครัวจะทำให้เด็กน้อยผ่านความทรงจำเลวร้ายนี้ได้ แต่เพราะความเป็นห่วงของปู่ย่าจึงอยากให้รวิศอยู่โรงพยาบาลสักวันสองวันเพื่อความมั่นใจ แต่คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดก็คือเพื่อนใหม่ของรวิศ...เด็กหญิงผักหอม เด็กแข็งแกร่งที่รมิดาเห็นแล้วก็นึกถึงตัวเองในวัยเด็ก หัสวีร์ให้คนสืบเรื่องของผักหอมและเมื่อรู้ว่าครอบครัวไม่ได้อบอุ่นและยังทำร้ายร่างกายเด็ก ทำให้ทั้งสองปรึก
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่ 69. ลักพาตัว 5.
มือเล็กๆ จับกันแน่น รวิศเผลอหันไปมองด้านหลังทำให้เท้าที่ไม่มีแรงสะดุดก้อนอิฐที่ปูไม่เรียบตรงหน้า ร่างเขาเซถลาล้มลงแต่ผักหอมก็ไม่ยอมปล่อยมือ “อย่าหยุดนะ คนใจร้ายตามมาแล้ว!” “อื้อ” น้ำตาคลอเบ้าตา รวิศเจ็บมากแต่ไม่กล้าร้องไห้และไม่กล้ามองเข่าที่เจ็บมากและรู้ว่าเลือดไหลซึมออกมา ผักหอมออกแรงดึงแขนรวิศแล้วสบตากัน เด็กหญิงก็หวาดกลัวไม่น้อยแต่ก็ฝืนยิ้มแล้วพูดออกมา “เพี้ยงงงง หาย ไม่เจ็บแล้วนะ” ดวงตากลมกะพริบตาปริบๆ เหมือนความเจ็บนั้นจะหายไปชั่วขณะ เสียงคนโวยวายดังไล่หลังทำให้เด็กน้อยทั้งสองสะดุ้งโหย่ง ผักหอมเห็นท่าไม่ดีดึงแขนของรวิศให้มาหลบอยู่หลังกองไม้ “หลบอยู่ตรงนี้ อย่าสงเสียงนะ รอจนกว่าคนใจร้ายไปแล้วค่อยออกมาล่ะ” “แล้วเธอล่ะ มาหลบด้วยกันสิ” รวิศกระถดกายเข้าไปด้านในเพื่อให้ผักหอมเข้ามาหลบด้วยกัน แต่เด็กหญิงส่ายหน้ารัวๆ “นายเข่าเจ็บ วิ่งไม่ทันแน่ ฉันจะหลอกพวกมันไปอีกทางเอง” “ไม่ได้นะ! พวกมัน...พวกมัน...” เด็กหญิงฉีกยิ้มเศร้า เธอรู้...เธอเป็นคนจน...พวกมันเอาเธอไปขาย แต่ถ้าเ
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่ 68. ลักพาตัว 4.
รมิดาเผชิญหน้ากับชายสวมหน้ากากอนามัยสีดำ ความหวาดกลัวที่มีหายไปหมดสิ้นเมื่อคิดว่าต้องช่วยลูกออกมาให้ได้ แม้จะมีหน้ากากปิดครึ่งหน้าแต่แววตามันกำลังแสยะยิ้มให้เธออยู่ “น่าปรบมือให้จริงๆ ภรรยาของประธานหัสวีร์กล้ามาด้วยตัวเองคนเดียวจริงๆ” ภาคภูมิที่ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองพูดน้ำเสียงราบเรียบ ดวงตาหรี่มองอย่างประเมิน มิน่าเล่า จากเลขาถึงกลายเป็นเมียได้ ก็สวยขนาดนี้เลยนี่ สวยกว่ายัยปอไหมนั้นอีก “ลูกชายฉันอยู่ที่ไหน” รมิดาถามรักษาระดับน้ำเสียงไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเธอหวาดกลัวมากแค่ไหน เธอไม่ได้ตัวเองเป็นอันตรายแต่เป็นห่วงลูก กลัวว่าลูกจะไม่ปลอดภัย “ผมต้องค้นตัวคุณก่อน” ภาคภูมิสาวเท้าเข้าไปใกล้หญิงสาวไม่ถอยหลังหนีซ้ำยังยืนนิ่งเชิดใบหน้าขึ้นไร้ความเกรงกลัว เขายิ้มพอใจแล้วยื่นมือข้างใบหูเพื่อสำรวจว่าเธอติดเครื่องมือสื่อสารอะไรมาหรือเปล่า “ฉันพกโทรศัพท์มือถือมา มันต้องใช้โอนเงิน” เธอยื่นโทรศัพท์ที่ปิดเครื่องให้มันด้วยตัวเอง ชายหนุ่มยื่นมือไปรับแล้วใช้มืออีกข้างแตะที่กระดุมเสื้อเชิ้ตของรมิดา หญิงสาวปัดมือเขาออกทำให้โจรชั่วเลิกคิ้วขึ้นเล
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่ 67. ลักพาตัว 3.
เด็กชายวัยสามขวบเศษเนื้อตัวมอมแมมแต่กระนั้นยังเห็นได้ชัดว่าเป็นมีเชื้อชาวต่างชาติ รวิศยกหลังมือจะเช็ดน้ำตาแต่ก็นึกได้ว่าแม่สอนไว้ให้ใช้ผ้าเช็ดหน้า เขาล้วงมือในกระเป๋ากางเกงเจอแท่งช็อกโกแลต เขาเผลอยิ้มอย่างดีใจเพราะตั้งแต่กินมื้อเที่ยงไปยังไม่ได้กินอะไรอีกเลย ขณะกำลังฉีกห่อขนมก็รู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองอยู่ เขามองกลับเห็นว่าเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เนื้อตัวมอมแมมเหมือนเขาและน่าจะอายุพอๆกัน หรืออาจจะถูกคนใจร้ายจับมาเหมือนกัน “กินด้วยกันไหม” รวิศถามแล้วลุกขึ้นเดินไปยังมุมห้องที่เด็กผู้หญิงนั่งกอดเข่าอยู่ เขาเอียงหน้ามองแล้วก็อุทานตกใจคว้าหาผ้าเช็ดหน้าแล้วยื่นไปแตะๆที่หน้าผากของเด็กหญิงคนนั้น “เธอมีแผล ต้องเช็ดแผล” “เจ็บ” เด็กหญิงแบะปากอยากร้องไห้ แต่ท่าทางจะร้องมาหนักแล้วจนดวงตาบวมแดงและแห้งผาก “มาๆ เราเป่าให้นะ เพี้ยง!หาย” “ยังเจ็บอยู่เลย” “เราทำแบบที่แม่สอน เดี๋ยวเป่าอีกทีนะ เพี้ยงงงง หายยยย” อาจเพราะไม่ได้อยู่คนเดียว เด็กหญิงจึงอารมณ์ดีขึ้น เธอเผลอยิ้มแต่ก็ต้องร้อ
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน ตอนที่ 66. ลักพาตัว2.
เสียงลูกชายดังขึ้นมาทันทีที่ยังพูดไม่จบ รมิดามือไม้สั่นไปหมดแทบจับโทรศัพท์ไม่อยู่ หัสวีร์รีบยื่นมือไปประคองมือของเธอไว้ ปลายสายตัดสัญญาไปแล้ว ร่างบางถึงกับเข่าอ่อนแต่เพราะมีหัสวีร์ประคองอยู่จึงไม่ได้ลงไปนั่งกับพื้น “สงสัยปู่ต้องรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับกำนันคมคายเสียหน่อย” เมื่อก่อนปู่ก็จัดว่าเป็นนักเลงเก่ามาก่อน เพราะได้เมียดีคอยเตือนสติไม่หลงเดินทางผิดจึงสร้างอาณาจักรศาตนันท์ ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจผิดกฎหมาย แต่ก็มี...เลี้ยงคนไว้ใช้งานอยู่บ้าง “ตั้งสติ” เสียงย่าพูดกับรมิดา “ผู้หญิงบ้านนี้ห้ามอ่อนแอ” “ค่ะ” รมิดาสูดลมหายใจลึกแล้วพยุงตัวเองขึ้น เธอยังสวมชุดกระโปรงที่ใส่ไปทำงานอยู่ “ฝนขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ พี่วีร์จัดการเรื่องเงินรอได้เลย จะให้ฝนทำอะไร ฝนพร้อมค่ะ” เงินห้าสิบล้านไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหัสวีร์ รมิดาเป็นเลขาของเขามาห้าปีจัดการเรื่องการเงินให้เขาย่อมรู้ดีทุกอย่าง แต่การไม่รู้ว่าต้องเตรียมเงินเพื่อโอนไปที่ไหนหรือจะทำเอาไปให้ใครทำให้เธอหงุดหงิดมากกว่า รมิดาสวมกางเกงยีนกับเสื้อยืดพอดีตัว ผมยาวรวบขึ้นเป็นหางม้าท่
