ตอนที่ 2 สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย

"เรียบร้อยนะครับ"

น้ำเสียงสุภาพของอาจารย์หนุ่มทำให้คนที่เอาแต่ก้มหน้างุดเพราะคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืนเงยหน้าขึ้น เห็นเขากำลังจะลบ เธอจำต้องเอามือถือมาแอดเพื่อนในเฟสเอาไว้ติดต่องานอย่างปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน

ดึงตัวเองกลับมา ไม่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน คิดเสียว่าเรายังไม่ได้มีอะไรกัน

แล้วยิ่งมาเห็นว่าเขาคืออาจารย์ ส่วนเธอเป็นนักศึกษา ระยะห่างเป็นสิ่งที่เธอและเขาต้องรักษามันอยู่แล้ว

การเรียนการสอนเริ่มที่บ่ายสามโมงไปจบลงที่ห้าโมงเย็น ทำเอาธนาล้ามากจนต้องยกน้ำเปล่าขึ้นจิบ ทว่าลำคอขาวเนียนที่มีลูกกระเดือกเป็นลอนทำให้เกิดเสียงซุบซิบขึ้นมาอีกครั้ง

ทั้งคลาสธนาโดนแซวมาตลอด แต่เขาก็พยายามบอกนักศึกษาหากว่าใครมาได้ยินจะดูไม่ดี

เขาไม่ได้ซีเรียสหากนักศึกษาทุกคนจ้องมองมาที่หน้าห้องแล้วให้ความร่วมมืออย่างดี นั่นก็หมายถึงวิชาที่เขาสอนมันมีประสิทธิภาพ ทำให้นักศึกษาสนใจกัน ไม่ขาดเรียน ไม่โดดเรียน ส่งงานกันครบและตรงเวลา

เกิดมาหล่อก็ประมาณนี้ อยากสลัดทิ้งก็ทำไม่ได้สักที

"คำแพงครับ" ธนามองรายชื่อที่อยู่ในกระดาษเช็กชื่อก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง

"ขาอาจารย์" หญิงสาวขานรับ ทำให้อาจารย์หนุ่มรีบถามต่อ

"เราเป็นหัวหน้าห้อง?"

"ค่ะ"

มิน่าตอนที่เขาเดินเข้ามาแล้วมีคนบอกให้ทำความเคารพเขาถึงรู้สึกคุ้นหูกับน้ำเสียงนี้จัง

ดีเลย

"รวบรวมงานของเพื่อนไปส่งผมที่ห้องด้วยนะครับ"

คำแพงเม้มปากไม่ตอบ ทำไมต้องให้เธอไปส่งด้วยนะ ไม่รู้เหรอว่าไม่อยากอยู่ใกล้เขา อยากอยู่ให้ไกลที่สุด

"คำแพง รับปากอาจารย์ไปสิแก" พอเห็นเพื่อนสาวไม่ตอบสักที คนที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบสะกิด

"ค่ะ"

"เลิกคลาสได้ครับ"

"นักศึกษาเคารพ"

"ขอบคุณค่ะ / ขอบคุณครับ อาจารย์"

บรรยากาศในช่วงห้าโมงเย็นซึ่งนักศึกษาครูอาจารย์ก็พากันทยอยกลับบ้านกันหมด ทำให้ค่อนข้างเงียบเชียบ

คำแพงเดินตามหลังอาจารย์หนุ่มเพื่อจะไปส่งงานที่ห้องทำงานของเขา โดยเว้นระยะห่างเอาไว้พอประมาณ ซึ่งธนาก็สัมผัสได้จากจังหวะการเดิน เสียงรองเท้าคัทชูกระทบพื้นอยู่ห่างไกลมาก

คงพยายามทำตัวให้ห่างจากเขาเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนสินะ แต่โชคไม่เข้าข้าง เมื่อเธอดันกลายมาเป็นหัวหน้าห้องที่ต้องติดต่องานแทนเพื่อนกับอาจารย์แต่ละคนมากที่สุด

หวานปาก!

คำแพงเดินตามอาจารย์หนุ่มเข้ามาในห้องทำงานของเขา สัมผัสได้ถึงความเงียบแปลกๆ จนต้องกวาดสายตามองรอบๆ

เธอไม่คิดเลยว่าห้องทั้งห้องจะเป็นของเขาคนเดียว ผิดกับที่เธอเคยเอางานไปส่งอาจารย์ท่านอื่นๆ แต่ละห้องจะมีโต๊ะทำงานของอาจารย์สามถึงสี่ท่านแล้วแต่หมวดการสอน

คงเพราะเขาเป็นหลานผอ.ละมั้ง เธอก็เพิ่งมารู้เพราะนามสกุลของพวกเขาเหมือนกัน จนต้องถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ว่าใช่จริงใช่ไหม

สรุปว่าใช่ หลานคนเดียวของ 'ผอ.ธรรศภาคย์'

"มองหาอะไรครับ" ธนายืนเอามือกอดอก วางสะโพกพักไปกับขอบโต๊ะแล้วถามยิ้มๆ มองคำแพงเหมือนกำลังระแวงอะไร

"ห้องทำงานของผมคนเดียวครับ" บอกกับสายตาคู่นั้น จะว่าไม่รู้ก็เป็นการโกหกเกินไป อีกคนกำลังหาความปลอดภัยให้ตัวเอง เขาดูออกตั้งแต่คำแพงไม่อยากเอางานมาส่งเขาแล้ว

"เปล่าค่ะ" ดึงสายตากลับมาแล้วปฏิเสธ รีบเอาชีทงานไปวางในตะกร้าที่บ่งบอกถึงชั้นเรียน ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไปที่หน้าประตู

"เดี๋ยวสิครับจะรีบไปไหน"

เท้าเรียวหยุดชะงัก กลิ่นหอมที่ออกจากร่างกายของอีกฝ่ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนแน่ใจว่าเขาหยุดยืนอยู่ด้านหลัง

"อะ..อะไรคะ อาจารย์มีอะไรจะใช้หนูหรือเปล่าคะ"

"เปล่าครับ" ทว่าอุ้มคนตัวเล็กลอยเหนือพื้นแล้วรีบผลักประตูปิดลง

เจ้าของร่างกายที่มีส่วนสูงถึงร้อยแปดสิบเซนติเมตรนำหญิงสาวกลับขึ้นมาวางบนโต๊ะทำงาน ดันตัวคำแพงให้นอนราบลงไปกับโต๊ะ

รีบเข้าไปยืนแทรกตรงกลางระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง จนกระโปรงทรงเอตัวสวยเลิกขึ้นเห็นแพนตี้สีดำลายลูกไม้

รวบมือเรียวทั้งสองข้างที่พยายามจะผลักเขาออกแล้วลุกขึ้นมานั่ง ทว่ากลับถูกเขาจับกดลงไป

"อาจารย์ปล่อยนะคะ!" คำแพงตกใจที่เขาทำแบบนี้ หากใครมาเห็นเข้าจะว่ายังไง

"ใช่คนเดียวกันกับเมื่อคืนไหมครับ ทำไมคุณถึงใส่ชุดนักศึกษาได้น่าอึ๊บจัง" ธนามองอีกคนตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ้มๆ ไม่คิดว่าพอคำแพงอยู่ในชุดนักศึกษาแล้วสวยเชียว

ทรวดทรงองค์เอวทำเขาหยุดจินตนาการต่อไม่ได้ว่าแต่ละที่จะมีสัดส่วนประมาณไหน

เมื่อคืนเรียบร้อยน่ารักมาก เช้ามากลับเป็นอีกคน แต่งหน้า แต่งตา เขียนคิ้ว ทำผมลอน ทว่าไม่ได้กรีดอายไลน์เนอร์ จึงดูไม่เยอะ แต่สวยสะกดตา

แก้มเนียนอมชมพูเปล่งปลั่ง ริมฝีปากสีสดถูกเคลือบด้วยลิปมันที่เมื่อคืนเขาได้สัมผัสแล้วว่ามันนุ่มและหอมมาก ปากของคำแพงหอมหวานเหมือนเยลลีจนอยากลิ้มลองอีกครั้ง