LOGINShare
บทที่ 10 เจ้ากรรมนายเวร
Last Updated:
2025-11-27 20:00:05หลายวันผ่านไป ณ มหาวิทยาลัย
เคย์มาน แอรอน และมาเซลโล เดินเข้าในโรงอาหาร ตอนนี้เป็นเวลาพักรับประทานอาหาร พวกเขาเลยพากันมาทานอาหารเหมือนอย่างเคย ๆ เช่นทุกวัน สายตาหลายคู่ต่างจับจ้องมองมาที่เคย์มาน บางคนแอบส่งยิ้มหวานให้เขา แต่กลับได้รับแต่ใบหน้านิ่งเรียบ เย็นชาเป็นการตอบกลับ อยู่ ๆ เหล่าบรรดานักศึกษาต่างทำเสียงฮือฮา จนพวกเขาทั้งสามต้องเหลียวหลังกลับไปมองดู บรูโนและเคนโซ สองหนุ่มหล่อสุดฮอตประจำมหาวิทยาลัย เดินเข้ามาในโรงอาหาร เรียกเสียงฮือฮาให้เหล่าบรรดานักศึกษาได้ไม่น้อย ปกติพวกเขาไม่ค่อยจะเข้ามาทานอาหารข้างในเท่าไรนัก แต่วันนี้ทั้งสองเลือกที่จะมาทานอาหารในโรงอาหารของมหาวิทยาลัย จึงเป็นเรื่องน่าแปลกใจของใครหลาย ๆ คน “เสียงอะไรวะ?” เคย์มานเอ่ยพลางเหลือบสายตาไปมองตามต้นเสียง เขาถึงกับนิ่งงันเมื่อเห็นรุ่นพี่ปี 4 ที่คณะ ของเขา กำลังเดินเข้ามาทางตนเอง เคย์มานรีบหันหน้าหนีทันที พลางสืบเท้าก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไว เพื่อจะหลบหน้าเคนโซและบรูโน “เคย์มานจะรีบไปไหนน้อง” เสียงบรูโนตะโกนก้องอย่างดัง เ
Latest chapter
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 45 บอกความจริง2
เคย์มานดึงมือมาเซลโลและแอรอนมาที่มุมตึก ที่ไม่มีคนเดินผ่านเขาแอบอยู่ซอกตึก ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนตัวเอง หยาดน้ำตาสีใสคลอเบ้า ทำเอาเพื่อน ๆ ใจเสียไม่น้อย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนรักของเขากันแน่“บอกมาพวกกูพร้อมรับฟังมึงเสมอ ไม่ว่ามึงจะเจอกับอะไรอยู่ พวกกูพร้อมจะอยู่ข้าง ๆ มึง”แอรอนเอ่ยขึ้น ยิ่งทำให้เคย์มานน้ำตาไหลพรากอาบแก้ม เขาพยายามกลั้นเสียงไม่ให้ร้องดังออกมา เคย์มานรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้แน่น“ฮึก...อึก...กูอยากให้พี่เคนโซ ฮึก...กับพี่บรูโนออกไปจากห้อง กูอยากอยู่คนเดียว เขาพาคนอื่นเข้ามาในห้องกูไม่ชอบ”เคย์มานเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตา มาเซลโลกับแอรอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดว่าเรื่องคอขาดบาดตาย ที่แท้ก็แค่นี้เอง พวกเขารู้อยู่แล้วว่าเคย์มานเป็นคนรักความสงบแค่ไหน มีคนมาอยู่ด้วยคงจะอึดอัดน่าดู แต่พวกเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเคย์มานต้องยอมให้พวกนั้นมาอยู่กับเขาตั้งแต่แรก“ก็บอกให้เขาออกไปสิ เรื่องแค่นี้ทำให้มึงถึงกับต้องร้องไห้เลยเหรอวะ”“เอ่อ...คือ...คือ...กูบอกพวกพี่เขาแล้ว แต่เขาไม่ออก”เคย์มานทำหน้าหงอยขึ้นมาทันที เขาไม่กล้าพูดความจริงทั้งหมด เขายังคงกลัวอยู่ว่าเพื่อน ๆ จะร
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 44 บอกความจริง
หลายเดือนผ่านไปเคนโซและบรูโนยังคงอาศัยอยู่ที่คอนโดของเคย์มาน แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้พูดคุยกันเลย ทั้งสามคนต่างคนต่างอยู่อย่างที่เคย์มานต้องการ ไม่ยุ่งวุ่นวาย เลิกเรียนเคนโซบรูโนมาถึงห้องก็พากันเก็บตัวเข้าไปในห้องนอนถ้าเคย์มานไม่อยู่เขาถึงออกมานั่งที่ห้องนั่งเล่น พอเคย์มานกลับมาถึงห้องพวกเขาก็กลับเข้าไปในห้องนอน ตอนเช้าต่างคนต่างทำอาหารกินของใครของมัน ไม่ยุ่งวุ่นวายของกันและกัน อาหาร ข้าวของ เครื่องใช้ต่าง ๆ ก็แบ่งแยกเป็นสัดส่วนของใครของมัน ไม่ยุ่งของกันและกันจะมีอะไรกันก็ตอนที่เคย์มานอาการกำเริบ เคนโซและบรูโนก็ทำหน้าที่บำบัดความใคร่ให้เคย์มานตามข้อตกลง แต่หลังจากจบกิจกรรมบนเตียงพวกเขาก็ทำตัวราวกับว่าคนไม่รู้จักกัน เสร็จแล้วเคย์มานก็โอนเงินเข้าบัญชีบรูโนทันที และไม่ได้มาพูดคุยอะไรกันอีก ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างที่ทำเป็นเพียงหน้าที่ของนายจ้างและลูกจ้างก็เท่านั้นบางครั้งโอดินก็แวะเวียนมาหาเคย์มาน ทำราวกับว่าเป็นเหมือนคนพิเศษ แต่เคนโซและบรูโนก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ข่มอารมณ์เอาไว้เท่านั้น ถึงแม้ในใจจะปั่นป่วนไม่น้อยแต่ในเมื่อเคย์มานไม่ต้องการให้พวกเขาเข้าไปยุ่งวุ่นวาย เข
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 43 ต่างคนต่างอยู่
ฝั่งเคนโซและบรูโนตอนนี้เคนโซและบรูโนพยายามติดต่อเคย์มาน แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ เคย์มานปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือ เขาทำได้เพียงตระเวนหาตามร้านเหล้า ผับ โรงแรม ต่าง ๆ ที่ใกล้เคียง แต่ก็หาตัวเคย์มานไม่เจอ เหมือนเขาทั้งสองกำลังงมเข็มในมหาสมุทรอย่างไงอย่างนั้น“แม่งเอ๊ย!! ไอ้ตัวแสบ!! ไปไหนวะเนี่ย...ป่านนี้อยู่กับหน้าอ่อนนั่นไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วมั้ง”บรูโนสบถคำว่า “แม่งเอ๊ย!!” คำพูดติดปากของเขา ถูกเอ่ยออกมารอบที่ร้อยแล้วก็ว่าได้ เคนโซเดินวนไปวนมาอยู่หน้ารถ เขาเตะเข้าไปที่ล้อรถอย่างจังเพื่อระบายอารมณ์โกรธ“โธ่โว้ย!!...กลับไปรอที่คอนโดก่อนแล้วกัน ขืนตามอย่างนี้ทั้งคืนก็ไม่เจอ”“เออกลับก็กลับ ตีสามกว่าแล้ว”เมื่อพูดจบทั้งคู่ก็พากันเข้าไปในรถคันสีขาวมุก วันนี้บรูโนเป็นคนขับรถแทนเคนโซ เพราะเคนโซอารมณ์เสียจนไม่มีสมาธิ แม้กระทั่งจะขับรถให้เขานั่งพวกเขากระวนกระวายใจ เหมือนถูกแย่งของรักไปอย่างไงอย่างนั้น พวกเขาสองคนไม่เคยต้องมาวิ่งตามใครแบบนี้เลย เคย์มานเป็นคนแรกที่ทำให้พวกเขาคลั่งแทบเป็นบ้าแบบนี้ไม่นานรถก็จอดเทียบที่คอนโดของเคย์มาน บรูโนและเคนโซพากันขึ้นไปที่ห้อง พวกเขานั่งรอเคย์มานอยู่ที่ห้องนั
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 42 แหวนของเจ้า
โอทิส ฟลานเดิส ชายชราวัย 96 ปี ผิวหนังเหี่ยวย่นตามกาลเวลา หันมามองหน้าเคย์มานแล้วยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ถูกทอดมองมายังเคย์มาน ราวกับว่าเขาคือหลานชายแท้ ๆ อีกคนหนึ่งเลยก็ว่าได้“ในที่สุดก็มาจนได้”น้ำเสียงสั่นเครือแหบแห้ง ราวกับว่าไม่มีแรงจะพูดเอ่ยขึ้น มือเหี่ยว ๆ ยกขึ้นมาลูบที่ใบหน้าหล่อเหลาของเคย์มานช้า ๆ นัยน์ตาของโอทิสเต็มไปด้วยความปรีติยินดี ที่ได้เห็นเคย์มานยืนอยู่ตรงนี้“หมายความว่ายังไงครับ”เคย์มานอดสงสัยไม่ได้กับคำพูดของโอทิส เขาหันไปสบตาของโอดิน โอดินยกไหล่ขึ้นพลางแบมือออก เป็นการบอกกลาย ๆ ว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกันชายแก่ไม่ได้ตอบคำถามเคย์มาน แต่เขาเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แล้วเปิดลิ้นชักหัวเตียงออก เขาหยิบแหวนทองคำขาวออกมาจากกล่องไม้เก่า ๆโอทิสหยิบแหวนขึ้นจ้องมองมันอยู่สักพัก มันคือของรักของหวงของเขา ของที่สืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ส่งต่อมารุ่นสู่รุ่น โอทิสหยิบมันขึ้นมาแล้วกำมันไว้แน่น เขาค่อย ๆ พาตัวเองเดินก้าวอย่างเชื่องช้า มาหยุดอยู่ตรงหน้าเคย์มาน“แบมือมา”เคย์มานแบมือออกอย่างงง ๆ แหวนทองคำขาว วงเกลี้ยงไร้ลวดลาย ถูกวางไว้ที่ฝ่ามือหนาของ
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 41 พบกับใครบางคน2
เคนโซจึงจำใจปล่อยมือของเคย์มานไป เคนโซยกมือทั้งสองข้างชูขึ้นสูง ส่งสัญญาณให้เคย์มานรับรู้ว่าเขายอมปล่อยแล้ว ทั้งสองทำได้เพียงแค่ยืนมองเคย์มานจูงมือโอดินเข้าไปด้านในจนลับตา“แม่งเอ๊ย!!...ไอ้นี่อีกแล้ว มันเป็นใครวะ”บรูโนเอ่ยขึ้นมาอย่างหัวเสีย เขาขบสันกรามเข้าหากันแน่น หายใจฟึดฟัดด้วยความไม่พอใจ“กูจะรู้ไหมเนี่ยก็อยู่ด้วยกัน”เคนโซเอ่ยพลางเดินเข้าไปด้านในทันที เขาคิดว่าเคย์มานน่าจะเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่พอไปถึงโต๊ะกลับมีเพียงมาเซลโล แอรอนและบรรดาเด็ก ๆ ที่พวกเขาเรียกมาให้สองคนนี้“เคย์มานล่ะ?”เมื่อไม่เห็นเคย์มานนั่งอยู่ที่โต๊ะ เคนโซก็รีบเอ่ยถามทั้งสองทันที“มันบอกจะกลับแล้ว ไปกับใครก็ไม่รู้ น่าจะเป็นเด็กมันมั้งครับ เห็นเดินจูงมือกันไปเมื่อกี้นี้”แอรอนเอ่ยขึ้น พลางเลิกคิ้วขึ้นสูง เอียงคอมองเคนโซที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างเห็นได้ชัด บรูโนก็เช่นกัน“แม่งเอ๊ย!!”เคนโซอารมณ์เสียจนต้องระบายกับโซฟาตัวสีดำ เขาเตะไปที่โซฟาอย่างจัง จนคนที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้งสุดตัว ต่างพากันงงเป็นไก่ตาแตกว่าเกิดอะไรขึ้น“ป่ะ...ป่ะ...เป็นอะไรเหรอครับพี่เคนโซ”มาเซลโลเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเห็นว่าเคนโซอารมณ
สาปรักบำเรอกาม (3P) บทที่ 40 พบกับใครบางคน
“คุณโอดิน!!”โอดินส่งยิ้มหวานให้เคย์มาน มือก็ยังไม่ยอมปล่อยเอวเคย์มานเลย ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน โอดินมองหน้าเคย์มานแล้วยิ้มไม่หุบ เขาเหมือนถูกต้องมนต์สะกด กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่เคย์มานพยายามดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขาผลัวะ!! ผลัวะ!!กำปั้นหนาของเคนโซปะทะไปที่แก้มข้างขวาของโอดิน ส่วนข้างซ้ายก็โดนกำปั้นของบรูโนเข้าเต็ม ๆ โอดินถึงกับเลือดกบปาก เซถลาล้มลงไปกองกับพื้น เคนโซพยายามจะเดินไม่แตะซ้ำ แต่เคย์มานเอาตัวเองขวางเอาไว้เสียก่อน จึงทำให้เขาไม่ได้ลงไม้ลงมือกับโอดินต่อ“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”เคย์มานโอบกอดโอดินเอาไว้แน่น เพื่อเอาตัวเองเป็นโล่กำบังกาย ไม่ให้ทั้งสองทำร้ายร่างกายโอดิน เคนโซกับบรูโนถึงกับฉุนไม่น้อย ที่เห็นเคย์มานปกป้องโอดิน ยอมเอาตัวเองเข้ามากำบังแทนผู้ชายคนนี้ ถ้าเขายั้งเท้าไม่ทัน ป่านนี้เคย์มานโดนเตะเข้าเต็ม ๆ แล้ว“นี่หนูปกป้องมันอย่างนั้นเหรอ!!”เคนโซเค้นเสียงเหี้ยมออกมาจากลำคอ ดวงตาวาวโรจน์จ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเคย์มานอย่างเอาเรื่อง เคย์มานหันมาจ้องมองเคนโซตาขวาง เขาก็ไม่ยอมเช่นกัน ที่อยู่ ๆ มาทำกับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้ พวกเขาสองคนยังไม่รู้เลย ว่าทำไมสองคนนี้
You may also like
แค่ FWB ทำไมต้องรัก
ริตต้า6192.0K viewsหายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ
ตื่นจากนิรันดร์847 viewsข้ามภพมารักเธอ
สาวน้อย.ช่างฝัน1.0K viewsผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg]
หย่งฟู่1.1K viewsKINK Delivery : เสิร์ฟเสียว... ไม่จำกัด | BL (PWP)
รหัสลับสั้นเสว144 viewsJust Once More — ขอรักอีกครั้ง
แนนเอง'งงง173 viewsเด็กดื้อของท่านประธาน
เรติมา94 viewsmagnum ที่แปลว่า...ไอติม
เรติมา108 views
