Share

ตอนที่ 9

last update Last Updated: 2024-11-27 18:58:28

สามี(9)

"คูมพ่อ! คูมพ่อ!" เด็กหญิงเรียกขานผู้เป็นพ่อเสียงดังเมื่อเธอนั้นเห็นบางคนยืนอยู่ตรงข้างฟุตบาท

"อะไรลูกเสียงดังเชียว" ผู้เป็นพ่อที่ขับรถเพื่อจะพาลูกสาวไปกินไอศกรีมหันมองอย่างตกใจ

"แม่แนนค่ะ แม่แนน" เด็กหญิงชี้นิ้วพร้อมกล่าวรัว ๆ พร้อมสายตาที่มองแนนนักศึกษาฝึกงานไม่ว่างเว้น

"ไอติม อย่าเรียกพี่แนนแบบนั้นนะคะ...ไหนลูกพี่แนน"

"พี่แนนยืนตรงนั้นค่ะ...พาพี่แนนไปด้วยค่ะคูมพ่อ ไปส่งพี่แนนนะคะคูมพ่อ นะๆๆๆ นะคะ" เด็กหญิงรีบเปลี่ยนสรรพนามเอ่ยเรียกเมื่อผู้เป็นพ่อทักท้วง หันมองหน้าพ่อพร้อมออดอ้อนและเรียกร้องต้องการ

"ไอติม พี่แนนอาจจะมีธุระนะลูก"

"จอดถามค่ะ จอดนะคะคูมพ่อ" เด็กหญิงเร้าหรือต่อผู้เป็นพ่อ

"อะๆ จอดก็จอด" คุณพ่อเจยอมจอดรถเทียบตามที่ลูกสาวร้องขอ "อย่าเพิ่งลงนะคะ อันตราย" ผู้เป็นพ่อรีบปรามเมื่อเธอนั้นตั้งท่าจะเปิดประตูรถ สีหน้าของเธอมีความดีใจกับการที่พ่อสนองความต้องการให้

"พี่แนนขา พี่แนน" ทันทีที่เด็กหญิงลงจากรถได้ เธอวิ่งตะโกนเรียกขานคนที่ยืนรอรถ เสียงเรียกเล็ก ๆ ทำให้แนนหันไปมองตามเสียง เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งฉับโบกมือสะบัดไปมาส่งสัญญาณ

"น้องไอติม มาได้ไงคะเนี้ย"

"มากับคูมพ่อค่ะ...นั่นไง" เด็กหญิงบอกกล่าวพร้อมชี้นิ้วไปยังพ่อที่เดินตามหลังมาติดๆ

"พี่เจสวัสดีค่ะ" แนนยกมือไหว้อย่างนอบน้อมพร้อมยิ้มอ่อน

"ครับ...แนนจะกลับบ้านเหรอ?" คุณพ่อเจเอ่ยถาม

"ค่ะ...แนนรอรถเมย์ไม่มาสักที" แนนบอกกล่าวให้รับรู้

"คูมพ่อไปส่งพี่แนน" เด็กหญิงไอติมหันไปหาผู้เป็นพ่อ ใบหน้ากลมเงยมองพรางกระตุกแขนผู้เป็นพ่ออย่างร้องขอ

"เอ่อ...." พ่อเจลังเลเพราะเกรงว่าคนตรงหน้านั้นอาจจะลำบากใจ เขามองหน้าแนนสลับกับลูกสาวที่กำลังส่งสายตาแป๋วอย่างลุ้นคำตอบ

"พี่แนนให้คูมพ่อไปส่งนะคะ คูมพ่อไม่คิดเงิน เชื่อไอติม..."

"เอ่อ ....." แนนก็กระอักกระอวลลังเลเธอรู้สึกเกรงใจ เพราะเพิ่งจะมาฝึกงานวันแรกก็ไม่อยากถูกมองไม่ดี

"ใช่ไหมคะคูมพ่อ" เด็กหญิงหันไปย้อนถามผู้เป็นพ่ออีกครั้ง อย่างต้องการให้ความเชื่อมั่น

"ถ้าแนนไม่รังเกียจ พี่ไปส่งก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องรอรถด้วย"

"ขอบคุณนะคะแต่แนนเกรงใจพี่เจค่ะ" แนนรีบบอกอย่างที่เธอนั้นรู้สึก

"พี่แนนไปเถอะค่ะ คูมพ่อไปส่งแป๊บเดียว คูมพ่อขับรถเร็วมากๆ เลยนะ" เด็กหญิงไอติม หันไปจับมือแนนพรางส่งสายตาอย่างวิงวอน

"เอ่อ..."

"นะคะพี่แนน"

"ก็ได้ค่ะ" แนนจำนนต้องเด็กหญิงที่น่ารัก เพราะสายตาที่เธอนั้นสื่อมาทำให้แนนนั้นใจอ่อน

"เย้ๆๆ...ไปกันเลยค่ะ" เด็กหญิงไอติมลากแขนแนนเดินไปยังรถยนต์ที่จอดเทียบอยู่

"แนนรบกวนด้วยนะคะพี่เจ" ทันทีที่ทั้งหมดขึ้นรถ แนนที่นั่งอยู่เบาะหลังกล่าวขึ้นทันที แม้จะรู้สึกเกรงใจแต่ก็ต้องยอมต่อเด็กหญิงผู้น่ารัก

"ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อย...ให้พี่ไปส่งแถวไหนล่ะ" เจเอ่ยถามพร้อมกับมองผ่านกระจกหลัง

"แถวอพาร์มเม้นท์ kk ค่ะ" แนนบอกถึงที่หมายปลายทาง

"ไปกินไอติมอร่อย ๆ " เด็กหญิงพูดแทรกด้วยน้ำเสียงระริกระรี้ดีใจ

"ส่งพี่แนนก่อนนะคะไอติม" คุณพ่อเจบอกกล่าว

"พี่แนนก็หิวค่ะคูมพ่อ" เด็กหญิงว่าตอบด้วยเหตุผลของเธอ ตามประสาเด็กที่คิดว่าผู้อื่นอาจจะหิวเช่นเดียวกับเธอที่กำลังเป็น

"ถามพี่แนนก่อนดีไหม เผื่อพี่แนนมีธุระ" คนเป็นพ่อบอกย้ำพรางขับรถไปด้วย

"แต่ไอติมหิวมากๆ เลยนะคะ หิวจนจะปวดตรงนี้" เด็กหญิงโอดครวญพร้อมใช้นิ้วเล็ก ๆ จี้ลงท้องตัวเองอย่างชี้เป้า

"พาน้องกินข้าวก่อนก็ได้ค่ะ แนนไม่รีบ...น้องคงจะหิวจริงๆ "

"ขอโทษแนนด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา" คุณพ่อเจว่ากล่าว เมื่อลูกสาวนั้นเป็นสาเหตุอาจจะทำให้เธอเสียเวลา

"ไม่เป็นไรค่ะ...น้องไอติมก็น่ารักดี"

"คูมพ่อขา...ไปนั่งกับพี่แนนได้ไหมคะ?" เด็กหญิงเอ่ยถาม เมื่อเธอนั้นอยากจะนั่งเล่นกับหญิงสาว

"กวนพี่แนนนะลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะ....น้องไอติมมาสิคะพี่แนนรอรับ" ฉันว่าจบเด็กหญิงไอติมมีความดีใจ ร่างกายเล็กค่อย ๆ โผล่มาจากช่องแคบระหว่างเบาะ และมีแนนที่คอยอุ้มพาเธอจนเธอที่หมาย

หญิงสาวที่จิตใจดี เล่นหยอกล้อกับเด็กหญิงที่ช่างพูด ท่าทางของลูกสาวเมื่ออยู่กับแนนเธอร่าเริงและดูมีความสุขกว่าทุกวัน พ่อเจที่ลอบมองเป็นระยะ อดยิ้มไม่ได้ที่เห็นรอยยิ้มของลูกสาวที่เผยออกมาด้วยความสุข....

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สามี 1   สามี - (พิเศษ) ส่งท้ายจบบริบูรณ์

    สามี - (พิเศษ) ส่งท้าย(("อ้วก แอะ โอก"))"แม่แนน...แม่แนนเป็นอะไรคะ" เสียงแหลมใสของเด็กหญิงไอติม วิ่งตามแม่แนนเข้ามายังห้องน้ำ เธอตกใจกับการผลีผลามวิ่งแจ้นมือปิดปากของผู้เป็นแม่(("อ้วก อ้วก")) แม้จะได้ยินเสียงของลูกสาวร้องไห้ อยากจะกอดปลอบแทบขาดใจแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่ออาการที่เป็นยังไม่บรรเทา"ฮือ แม่แนน...งือ แม่แนนไม่ฉบาย" เด็กหญิงร้องไห้โฮเมื่อเห็นอาการของผู้เป็นแม่...เธอสงสารเมื่อแม่นั้นเอาแต่อาเจียนตัวโยน"แม่ไม่เป็นไรลูก...อ้วก โอก" เธอยังคงอาเจียนต่อ แม้จะพยายามอดทนกลั้นใจพูดกับลูกสาว"น้องไอติมจะไปตามคูมพ่อ" เด็กหญิงพูดจบทั้งน้ำตา ก็ก้าวขาสั้น ๆ ของเธอวิ่งไปด้วยความเร็ว((คูมพ่อขา อึก ฮือ...คูมพ่อ!...คูมพ่อได้ยินน้องไอติมไหม...คูมพ่ออยู่ไหนคะ ฮือ)) เด็กหญิงเดินน้ำตานองหน้า จับราวบันไดก้าวขาสั้น ๆ อย่างระมัดระวังทั้งที่ในใจนั้นห่วงใหญ่ผู้เป็นแม่เหลือแสน น้ำเสียงแหลมเล็กตะโกนเรียกผู้เป็นพ่อเน้นเสียงสูง เมื่อเรียกยังไงพ่อก็ไม่ขานรับเสียที ห่วงแม่แนนจะแย่"ไอติมเป็นอะไรลูก!" ผู้เป็นพ่อที่ยืนคุยโทรศัพท์ต้องรีบวางสาย ปรี่เข้าหาลูกสาวที่กำลังเดินร้องไห้มาหา"ฮึก อึก คูมพ่อแม่แนน

  • สามี 1   สามี - พิเศษ 10

    สามี - พิเศษ 10สองปีผ่านไป....เด็กหญิงไอติมผู้แสบสันเลื่อนชั้นขึ้นอนุบาลสาม และยังมีเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทใจกันเล่นด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นคือเจท เด็กชายผมสีทองที่คอยปกป้องและอยู่เคียงข้างมาเสมอตั้งแต่ที่ได้พบเจอกัน"เจท!" เด็กหญิงไอติมเรียกขานเพื่อนชายคนสนิท ที่นั่งเล่นตรงม้าหินอ่อนหลังจากที่ทานมื้อกลางวันเสร็จสิ้น"ไอติม" เด็กชายมองหน้าเพื่อนหญิงแล้วยิ้ม มือที่หมุนลูกคิวบิกเล่นต้องหยุดชะงักเมื่อเพื่อนหญิงนั้นเรียกหา"ไอติมมีขนม...เจทมากินด้วยกัน" เด็กหญิงใบหน้ากลมมนพูดบอกและปีนป่ายขึ้นม้าหินอ่อนนั่งเคียงข้างกับเด็กชายเจท"ไอติมไปซื้อมาเหรอ?" เด็กชายหันไปย้อนถาม"ใช่...ไอติมเดินไปซื้อที่โรงอาหาร วันนี้คูมพ่อให้เงินมาเหรียญทองกับใบสีเขียว แต่ไอติมเอาไปฝากออมทรัพย์กับครูไอซ์เหลือใบสีเขียว ไอติมก็เลยไปซื้อขนมแล้วก็ซื้อมาเผื่อเจทด้วย...กินสิ" เด็กหญิงเล่ายาวเป็นฉาก ๆ แม้เพื่อนจะไม่ได้เอ่ยถามก็ตามทีวันเวลาแม้จะยังผ่านเลยไปนานเป็นปีการพูดจาของเด็กหญิงไอติมก็ยังไม่ค่อยชัดถ้อยคำสักเท่าไหร่ แต่บางคำเธอก็พูดชัดเจนแล้ว ยังมีหลงเหลือแค่บางคำที่ยังไม่ชัดและหลัก ๆ คงเป็นคำว่า คุณพ่อ ที่เธอมักจะเอ่

  • สามี 1   สามี - พิเศษ 9

    สามี - พิเศษ 9"ตื่นแล้วได้แล้วครับแนน...เขาบอกว่าโดนน้ำแล้วจะสดชื่น นี่พี่ให้แนนทั้งคืนเลยนะทำไมนอนไม่ยอมตื่นอีกล่ะ" ชายหนุ่มที่ตื่นนอนในยามเช้าก่อนใครทั้งแฟนสาวและลูกสาวก็ยังนอนจมเตียงอยู่ หลังจากที่จัดการชำระร่างกายจนแล้วเสร็จ เขาเดินมานั่งบนพื้นเตียงนอนเคียงข้างหญิงสาวที่ยังคงหลับใหล อีกฟากฝั่งเตียงก็เป็นลูกสาวตัวน้อยนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวโปรดหลับตาสนิทอ้าปากหว๋อ"อื้อ...แนนง่วง" หญิงสาวตอบอย่างงัวเงียและพลิกตัวหนี เมื่อมือหนาของชายหนุ่มนั้นลูกหัวของเธอ"เช้าแล้วนะ ไม่สิสายแล้วไม่หิวเหรอ" เขายังคงถามต่อพร้อมขยับตัวเข้าหา เอนร่างหนานอนเคียงแล้วดึงร่างเสลานั้นเข้ามากอด"ยังไม่หิว...นอนง่วงพี่เจอย่ากวน" หญิงสาวต่อว่าเมื่อเริ่มหงุดหงิดกับการที่ถูกก่อกวนเวลานอน ก็ชายหนุ่มเล่นบรรเลงเพลงรักกับเธอตั้งสามรอบกว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบฟ้าสราง ที่ริมหาดยังไม่พอ แถมมาต่อที่ห้องน้ำอีกสองรอบ ร่างกายบอบบางก็เพลียแรงแทบยืนไม่ไหว สุดท้ายต้องเป็นเขาที่ชำระร่างกายให้ และอุ้มเธอมาส่งที่เตียงนอนในถัดมา เล่นเธอซะขาอ่อนขาล้ายังมีหน้ามาปลุก"ขี้เซาทั้งแม่ทั้งลูกเลย" ชายหนุ่มยังคงพูดต่อชิดหูไม่ขยับปล่อยกอดตามที่

  • สามี 1   สามี - พิเศษ 8

    สามี - พิเศษ 8"มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ?" หญิงสาวที่พาเด็กหญิงตัวน้อยเข้านอนจนเธอหลับใหลสนิท แต่ไม่เห็นชายวันสามสิบเอ็ดจึงเดินตามหา จนมาพบเขาที่นั่งเล่นตรงโขดหินสูงริมชายชายหาดที่มีม้านั่งตัวยาวสีขาว"เห็นว่าแนนพาไอติมเข้านอนพี่เลยออกมาสูดอากาศเล่น...ทะเลกลางคืนนี่สงบและสวยดีเนอะ" ชายหนุ่มเงยหน้ามองและจับมือหญิงสาวนั่งลงเคียงข้าง"อารมณ์ไหนคะเนี้ย...แนนว่าอากาศเย็นแล้ว เข้าไปนั่งในบ้านดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา""อย่าเพิ่งเข้าไปเลยนะ...นั่งเป็นเพื่อนพี่อีกสักพัก" ชายหนุ่มขอร้องด้วยน้ำเสียงละมุน"ก็ได้ค่ะ..." หญิงสาวส่งยิ้มหวานหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาหวานหยด ก่อนที่ร่างหนาจะเอนลงนอนหนุนตักของหญิงสาว จับมือเรียวสวยแนบกับแก้ม แล้วหลับตาพริ้มรับรสความรู้สึกที่มีต่อหญิงตรงหน้า"เป็นอะไรไปคะ" หญิงสาวเอื้อนเอ่ยพลางใช้มือลูบแก้มเขาเบา ๆ ก้มมองหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกับท่าทีของเขาที่เป็น"พี่รักแนนนะ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงได้ถูกใจแนนทั้งที่พี่ปิดกั้นตัวเองมาตลอด ไม่มองผู้หญิงคนไหน? แต่พอเห็นแนนเข้ากับลูกพี่ได้ดี มันทำให้พี่รู้เลยว่าแนนจะเข้ามาอยู่ในพื้นที่หัวใจของพี่...พี่รักไอติมมากเธอ

  • สามี 1   สามี - พิเศษ 7

    สามี - พิเศษ 7...วันไปทะเล..."ว๊าว ทะเล๊ ทะเล ล่าลั่นลาลั่นลา เย้ ๆ..." น้ำเสียงดีใจของเด็กหญิงไอติมพูดอยู่ในรถที่กำลังขับเคลื่อนไปตามถนน ด้านข้างที่มองเห็นพื้นน้ำสีฟ้าสวยกระทบกับแสงแดดจนระยิบระยับ ร่างกายเล็กที่จัดเต็มด้วยเครื่องแต่งกายน่ารัก เพราะแม่แนนเป็นคนสรรหาใส่ให้เธอ ชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าเป็นชั้นกับทรงผมที่ถักเปียสองข้างติดกิ๊บสีฟ้าลายเจ้าหญิงที่เธอชอบ หมวกใบเล็กน่ารักมีหูเหมือนหมีถูกสวมบนหัวเล็ก ทำให้ลับขลับเข้ากับใบหน้ากลมของเด็กหญิงจนน่ารักและสดใส"ดีใจจังเลยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ของแนนเอ่ยแซวเมื่อเด็กหญิงนั้นแสดงความดีใจจนออกนอกหน้า"แม่แนนขา...พอไปถึงทะเลเราใส่ชุดว่ายน้ำไปเล่นน้ำกันนะคะ""ไม่ได้!!" เสียงเข้มของพ่อเจดังแทรกระหว่างบทสนทนาของลูกสาวที่พูดชวนแม่แนนของเธอ"คูมพ่อ!! ทำไมต้องเสียงดังน้องไอติมตกใจหมด" เด็กหญิงที่สะดุ้งเฮือกตกใจ จากที่ยิ้มร่าต้องหุบยิ้มทันทีพลางหันไปต่อว่าผู้เป็นพ่อที่พูดกระแทกเสียงดังใส่"นั่นสิคะพี่เจ...ชอบเสียงดังลูกตกใจหมด" หญิงสาวที่ตกใจไม่แพ้เด็กหญิงหันไปต่อว่าเสริมทัพ"ไอติมพ่อขอโทษ...แต่ว่าพ่อไม่ให้แม่แนนใส่ชุดว่ายน้ำนะ" คนเป็นพ่อพูดเสียงด้วยน้

  • สามี 1   สามี - พิเศษ 6

    สามี - พิเศษ 6"ตื่นมาทำไมแต่เช้าขนาดนี้" ผู้เป็นพ่อเดินมาเปิดประตูห้องน้ำ ไม่วายบ่นอุบให้ลูกสาวที่ขัดตลอด ขัดดียิ่งกว่าสองขานั่งขัดสมาธิเสียอีก"ก็น้องไอติมปวดฉี่...งื้อคูมพ่อ ถอดกางเกงไม่ได้" เด็กหญิงที่ปวดฉี่หนัก ยืนกระทืบเท้าไปมา พร้อมมือเล็กๆ พยายามถอดกางเกงไปด้วย ความร้อนรนมันจึงทำให้การถอดกางเกงดูยุ่งยาก"มาๆ พ่อช่วย"จ๊าก~~~ แปะ แปะยังไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะได้ช่วยเหลือถอดกางเกงจนสุดขา เพียงเด็กหญิงยกขาขึ้นข้างเดียว ของเหลวที่ทำให้เด็กหญิงเป็นทุกข์ก็ไหลลงมา อาบตามลำขาบ้างเพราะอดกลั้นไว้ไม่ไหว"ไอติม!" เสียงผู้เป็นพ่อร้องขึ้นตกใจ เมื่อลูกสาวฉี่ราดใส่กางเกงแถมเลอะพื้นหน้าห้องน้ำอีกต่างหาก"งื้อ...คูมพ่อดุ ก็น้องไอติมทนไม่ไหว คูมพ่อเข้าห้องน้ำนาน" เด็กหญิงยืนฉี่ต่อหน้าผู้เป็นพ่อและบอกถึงเหตุผล"พี่เจก็ชอบดุลูก" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยตามหลัง พร้อมร่างกายที่สวมทับเสื้อผ้าตัวเดิมเรียบร้อย แม้จะมีรอยเปียกชื้นอยู่ประปรายเล็กน้อย"เอ๋??" เด็กหญิงไอติมเอียงคอมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสงสัย กรอกสายตามองหน้าสลับกันไปมา จนทั้งพ่อเจและแม่แนนนั้นเกิดหน้าแดง "ทำไมคูมพ่อกับแม่แนนฉี่พร้อมกัน นั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status