บทที่ 24 ล่องเรือจนเกิดเรื่อง

สามวันต่อมา ฟ่านหลิ่นและฟ่านเฉินก็เดินทางมุ่งหน้าไปที่เมืองหลิงไป่ เมืองหลิงไป่นั้นมีทิวทัศน์ที่งดงามและเย็นสบายตลอดปี เป็นสถานที่เหล่าขุนนางชั้นสูงมักจะซื้อที่ดินสร้างจวนตากอากาศเอาไว้เพื่อเดินทางมาพักผ่อนในช่วงฤดูร้อน บางจวนยังมีหมู่บ้านเกษตรเป็นของตน ปลูกผักผลไม้ไว้ส่งมาขายที่เมืองหลวง

เมืองหลิงไป่มีแม่น้ำสายใหญ่ตัดผ่าน แม่น้ำสายนี้สามารถเชื่อมต่อไปยังเมืองต่าง ๆ ได้ ฮ่องเต้ฟ่านหมิงจิ้นมีแนวคิดให้มีการขนส่งทางเรือเพื่อส่งเสริมการค้าขาย ให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่มมากขึ้น และขายสินค้ากับต่างแคว้นได้อย่างสะดวก อีกทั้งยังมีแนวทางให้จัดการเก็บภาษีอย่างเป็นระเบียบแบบแผน

เมื่อมาถึง นายอำเภอเมืองหลิงไป่ได้จัดเตรียมที่พักให้องค์ชายทั้งสองเรียบร้อยแล้ว ฟ่านหลิ่นและฟ่านเฉินพักอยู่ไม่ไกลกันมากนัก ฟ่านเฉินเปิดม่านหน้าต่างมองดูทิวทัศน์โดยรอบ แล้วคิดถึงใครบางคน

ได้ยินว่าเย่หลียังไม่กลับเข้าเมือง เพราะบิดาของนางต้องจัดการเรื่องการสำรวจเส้นทางทางน้ำร่วมกับเขาและฟ่านหลิ่นด้วย

ฟ่านหลิ่นพักผ่อนไม่นาน ก็ได้ยินว่าแม่ทัพใหญ่เย่และเย่จิ้นอันมาขอพบ เขารีบออกไปเจอคนทั้งสองทันที ส่วนฟ่านเฉินเองก็ออกมาพบคนทั้งสอง