Semua Bab สามีข้าหาใช่ตัวร้ายอีกต่อไป: Bab 1 - Bab 10

รัชศกหมิงจิ้นปีที่สี่สิบแคว้นซ่ง"คุณหนูใหญ่บ่าวกลับมาแล้วเจ้าค่ะ ท่านดูสิเจ้าคะนี่คือชาดทาปากที่บ่าวไปซื้อมาจากร้านเครื่องประทินโฉมตามที่คุณหนูต้องการเจ้าค่ะ""เอามาให้ข้า""เจ้าค่ะ"เมื่อได้ยินเจ้านายออกคำสั่ง สาวใช้ตัวน้อยนามว่าเถาเป่าก็รีบนำชาดตลับนั้นมามอบให้ผู้เป็นนายทันที แต่เพราะว่านางรีบร้อนมากเกินไป จึงทำชาดตลับนั้นร่วงตกพื้น ตลับชาดสีสวยงดงามแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เถาเป่าลนลานทำสิ่งใดไม่ถูก ในขณะที่นางกำลังจะเอ่ยปากขอโทษผู้เป็นนาย ทันใดนั้นก็มีฝ่ามือฟาดเข้ามาที่ใบหน้าของนางอย่างเต็มแรง จนใบหน้าของนางแดงเป็นรอยฝ่ามือ"บังอาจทำของของข้าเสียหาย ไม่มีตามองให้ดีหรืออย่างไร หรือว่ามือไม้อ่อนแรง หากใช้การไม่ได้ มิสู้ให้ข้าตัดมือเจ้าทิ้งเสียดีหรือไม่!""ขออภัยเจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่โปรดไว้ชีวิตบ่าวด้วย" "ไสหัวไป!""เจ้าค่ะ"เถาเป่ารับคำด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว ก่อนจะก้มหน้างุดไม่กล้าเอ่ยวาจาใดอีกและรีบเดินออกจากห้องไปในทันที เมื่อปราศจากผู้คนแล้ว หญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในห้องก็ถอนหายใจยาว ๆ พร้อมกับสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์"บ่าวรับใช้แต่ละคนล้วนไม่ได้เรื่อง!"กล่าวจบนางก็ยื่นมือเรียวสวยไปหยิ

เย่หลีเมื่อได้ยินจึงเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพบกับบุรุษใบหน้าหล่อเหลาผู้หนึ่ง นางจำได้ว่าเขาคือฟ่านเฉิน องค์ชายรองแห่งแคว้นซ่งนางเป็นสตรีชั้นสูง แน่นอนว่าย่อมได้พบเจอหรือรับรู้เรื่องราวของเชื้อพระวงศ์มาไม่น้อย อีกทั้งวันที่ไปร่วมงานเลี้ยงที่จวนของคังอ๋อง นางก็ได้พบกับฟ่านเฉินที่นำของขวัญมามอบให้ฟ่านหลิ่น แต่นางมิได้สนใจเขาเท่าใดนักนางไม่มีวันสนใจบุรุษคนใดนอกจากฟ่านหลิ่นเท่านั้น องค์ชายอื่น ๆ ที่เกิดจากสนมย่อมสู้องค์ชายที่เกิดจากฮองเฮาไม่ได้อยู่แล้ว!หากจะบอกว่ารูปโฉมขององค์ชายองค์ใดรูปงามที่สุด เหล่าสตรีน้อยใหญ่ในเมืองหลวงต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวว่า องค์ชายรองฟ่านเฉินมีใบหน้าหล่อเหลาเป็นที่สุดแต่หากเอ่ยถึงความฉลาดอบอุ่นใจดี มีคุณธรรม ผู้คนต่างเห็นด้วยว่า องค์ชายใหญ่ฟ่านหลิ่นนั้นมีครบเพียบพร้อมในเรื่องนี้มาก เขาได้ฉายาว่าองค์ชายเทพเซียน เพราะสูงส่งสง่างามและมีคุณธรรมในจิตใจ ส่วนองค์ชายที่ขี้เล่นและเสเพลไม่สนใจสิ่งใดมากที่สุด ก็คือองค์ชายสามฟ่านจิ้งองค์ชายสามนั้นดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องทางการเมือง วัน ๆ เอาแต่เที่ยวเล่นจนฮ่องเต้ปวดหัว จึงมองดูคล้ายว่ามีเพียงองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเท่านั

วันเวลาล่วงเลยมาจนถึงวันที่จวนคังอ๋องจัดงานเลี้ยงวันประสูติครบรอบอายุยี่สิบเอ็ดปี ฟ่านหลิ่นสั่งให้คนเตรียมสุราอาหารอย่างดีมาให้ทุกคนได้ดื่มกิน ครั้งนี้ฮ่องเต้และหนิงฮองเฮาให้คนนำของมีค่ามากมายส่งมาที่จวนคังอ๋องของเขา งานเลี้ยงในครั้งนี้จัดขึ้นในยามเย็นเพราะอากาศกำลังดีและไม่ร้อนอบอ้าว ไม่นานก็มีคนเดินทางมาร่วมงานมากมาย ก่อนหน้านี้เขาสั่งให้คนนำจดหมายไปมอบให้เย่หลิง และนางเองก็ได้ปักถุงหอมที่งดงามประณีตมาให้เขาชิ้นหนึ่ง ข้างในยังใส่เครื่องหอมที่มีกลิ่นหอมสบายมาให้เขาอีกด้วย นางบอกว่านางไม่มีของมีค่าใดจะมอบให้เขา นางมีเพียงถุงหอมและหัวใจที่มั่นคง เขาดีใจยิ่งนัก เขาไม่สนใจว่านางจะมอบสิ่งใดให้ ขอเพียงเป็นของของนางเขาล้วนชื่นชอบทั้งหมดฟ่านเฉินมาร่วมงานพร้อมฟ่านจิ้ง ยามนี้น้องชายตัวดีของเขานั้นได้ดื่มสุราจนเมามายไปเสียแล้ว เขาเองไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก แต่ไหนแต่ไรฟ่านจิ้งก็เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด ชายหนุ่มเดินตรงไปหาฟ่านหลิ่น ก่อนจะมอบของขวัญให้พี่ชายของตน"ขอให้เสด็จพี่มีความสุขไร้กังวล นี่เป็นของที่เสด็จแม่ให้ข้านำมามอบให้ท่าน"ฟ่านหลิ่นมองดูของขวัญในมือของฟ่านเฉิน ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย และย

หลายวันมานี้ เย่หลีอาละวาดเกรี้ยวกราดอย่างหนัก นางเอาโทสะไปลงกับสาวใช้ และยังคิดจะหาเรื่องเย่หลิง จนแม่ทัพใหญ่เย่ต้องจับนางขังเอาไว้ นานวันเข้าเย่หลีก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะอาละวาดอีก นางเอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญและด่าทอฟ่านเฉินไม่หยุดสุดท้ายแล้วแม้เย่หลิงจะไม่ได้แต่งกับฟ่านหลิ่น แต่ตัวเย่หลีก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าใดนัก นางไม่อาจกลับไปหาฟ่านหลิ่นได้อีกแล้ว อำนาจที่นางปรารถนายามนี้กลายเป็นเพียงหมอกจาง ๆ ที่สลายหายไปไม่ทิ้งร่องรอยใดเอาไว้ให้นางไขว่คว้าได้อีกงานแต่งถูกกำหนดมาแล้ว แม้จะไม่อยากแต่งแต่เมื่อเป็นสมรสพระราชทานจากฝ่าบาทย่อมไม่อาจขัดขืน หลายวันต่อมา เมื่อถึงฤกษ์ดีวันแต่งงาน เย่หลีถูกเย่ฮูหยินปลุกให้ลุกขึ้นมาแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่ นางเหมือนศพไร้วิญญาณ ใบหน้าเฉยชา ดวงตาว่างเปล่า เย่ฮูหยินแม้จะไม่ยินดีที่บุตรสาวทำตัวเช่นนั้น แต่อย่างไรนี่ก็คือบุตรสาวของนางย่อมไม่อาจเกลียดชังบุตรีของตนได้ ทำได้เพียงปลอบใจเท่านั้นงานสมรสนี้ไม่ได้สร้างความดีใจและเบิกบานให้แก่คนตระกูลเย่เลยแม้แต่น้อย แม่ทัพใหญ่เย่เองก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ เขาทั้งสงสารเย่หลีและรู้สึกผิดต่อเย่หลิง เหตุใดชะตาชีวิตของบุตรสาวทั้งส

เย่หลีถูกพากลับมาที่จวนองค์ชายรอง ฟ่านเฉินให้คนตามหมอมาดูอาการของนาง ท่านหมอตรวจดูอาการอย่างละเอียดและพบว่านางไม่ได้เป็นอันใดมาก เพียงแค่อ่อนเพลียและพบเจอเรื่องสะเทือนจิตใจมากเกินไป ให้พักสักหน่อยอาการก็จะดีขึ้นมาเอง ฟ่านเฉินพยักหน้า ก่อนจะสั่งให้คนไปส่งท่านหมอออกจากจวนไปเมื่อเย่หลีลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าฟ่านเฉินกำลังนั่งมองนางอยู่ หญิงสาวก็หลับตาลงอีกคราทำเหมือนไม่ต้องการรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา ฟ่านเฉินเบนสายตาไปที่อื่น ก่อนจะเดินออกไปและไม่เอ่ยสิ่งใดกับนางแม้เพียงครึ่งคำสามวันต่อมา ไป๋ซู่ฮวาบุตรสาวจวนท่านราชครูก็แต่งเข้าจวนมาเป็นพระชายาเอกคนใหม่ เดิมทีนางชื่นชอบฟ่านเฉินมานานแล้ว เพราะเขารูปงามถูกใจนาง ได้อยู่กับบุรุษรูปงามไปทั้งชีวิตอย่างไรก็ย่อมมีความสุขหลังจากแต่งงานกันแล้ว ฟ่านเฉินก็ไม่เคยเข้าหอกับไป๋ซู่ฮวาอีกเลย แม้แต่วันเข้าหอเขาก็ทิ้งให้นางอยู่ในห้องหอเพียงลำพัง ไป๋ซู่ฮวาโกรธจัดแต่ไม่อาจทำสิ่งใดได้ ทำได้เพียงระงับโทสะเก็บท่าทีเอาไว้ และเอาความโกรธทั้งหมดไปลงกับเย่หลี พระชายารองที่เกิดจากบุตรอนุคนนั้นเมื่อแต่งพระชายาเอกแล้ว แน่นอนว่าพระชายารองเช่นเย่หลีก็ย่อมต้องเข้าไปมอบน