ร่างบางถูกดันจนขาของเธอสะดุดเข้ากับเตียงจนตัวล้มลงบนที่นอน เมื่อกระเด้งขึ้นมาก็ถูกมือหนาจับตัวยกขึ้นจนเธอไปนอนตรงกลางเตียงทันที ริมฝีปากบางถูกครอบครองอีกครั้งโดยชายหนุ่มที่ร้างสัมพันธ์สวาทมานาน ความหอมหวานนี้เขาไม่แน่ใจว่าตนเองเลิกสนใจไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“อือ”
เสียงครางแผ่วเบาเมื่อริมฝีปากของกวินตราถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ทว่าแค่ไม่กี่วิก็กลับถูกต้อนอีกครั้ง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากควานหาความหวานจนทั้งคู่เริ่มรู้สึกวูบวาบขึ้นมาทั่วร่าง กวินตรายกมือขึ้นถอดเสื้อยืดที่อีกคนใส่อยู่ มัดกล้ามเป็นลอนสะท้อนแสงไฟจากด้านนอก สันกรามเป็นเส้นปูดโปนทำเอาหัวใจของเธอเริ่มสั่นคลอนอยู่ไม่สุข
“อ้า”
กวินตราพึ่งรับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาลให้ตัวของเธอที่กำลังจะปะทุ เมื่อเขาเริ่มจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมด ริมฝีปากอุ่นไล่จูบไปตามเรือนร่างบอบบาง ชั้นในสีหวานถูกปลดออกไปอย่างง่ายดายด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว หน้าอกหน้าใจที่ถูกซุกซ่อนอยู่ภายใต้การแต่งตัวแสนธรรมดามานาน วันนี้ธัชกรพึ่งได้รู้ว่าหญิงสาวนั้นซ่อนรูปงดงามขนาดนี้เอาไว้เพียงใด
“ไม่เสีย
ลิ้นเล็กเริ่มจัดการคนด้านบนที่กำลังยอมผ่อนปรนให้ ก่อนที่เขาจะพลิกตัวให้เธอนั่งบนตัวของเขา กวินตราเริ่มถอดชุดของตัวเองออกก่อนจะลงไปจูบเขาอีกครั้ง มือเล็กลูบบนแผงอกแกร่งที่เปียกชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ กลิ่นเหงื่อปะปนกับกลิ่นฟีโรโมนของเพศชายด้านล่างไม่ได้ทำให้น่ารังเกียจเลยแม้แต่น้อย กลับกันยิ่งกระตุ้นทำให้ความอดอยากในตัวเธอถูกปลุกขึ้นมา“หนูขอนั่งได้มั้ยคะ” หญิงสาวกระซิบแหบพร่าตอกย้ำความต้องการ“พี่ตัวเหม็นนะ”“ไม่เป็นไรค่ะ ไว้ค่อยไปอาบน้ำ”พูดจบกวินตราลุกขึ้นแล้วจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเหลือเพียงร่างอันเปลือยเปล่า เธอคลานขึ้นไปบนเตียงคร่อมร่างสูงที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยอาการเมากลีบบางเคลื่อนขยายออกเพื่อครอบครองแก่นกายที่แข็งช้า ๆ ร่างบางควบคุมน้ำหนักขณะที่กำลังกดความอ่อนนุ่มดุจปุยเมฆลงไปในความแข็งแกร่งกระทั่งมิดด้าม“อ้า” เสียงหวานร้องระรัว ร่างกายสั่นสะท้านเพราะมันเข้าลึกจนเหมือนไปแตะมดลูกของเธอ“เก่งจัง”ชายหนุ่มเอ่ยชม เขาเพียงนอนนิ่งให้คนที่ขอขึ้นเองกระทำกา
กวินตราถอนหายใจแล้วเดินขึ้นไปหาเมธาวีชั้นบน มือขาวเอื้อมไปเคาะห้องก่อนจะมีเสียงตอบ กวินตราเปิดประตูเข้าไปเห็นแม่บ้านกำลังประคบข้อเท้าที่บวมเป่งด้วยถุงเย็น เธอจึงไปขอทำแทนก่อนจะบอกให้แม่บ้านลงไปช่วยแม่ครัวเตรียมของสำหรับทำอาหารเย็นแทนกวินตรานั่งลงพื้นขณะที่เมธาวีนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ข้อเท้าเล็ก ๆ ของเพื่อนรักถูกหญิงสาวยกขึ้นมาวางไว้ที่ขาก่อนจะใช้ถุงเย็นที่รับมาแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความหนักอก“เป็นไร รู้สึกผิดเหรอที่พาสองคนนั้นมา” เมธาวีเอ่ยถามเหมือนรู้ใจเพื่อนรัก“อืม...เมื่อกี้ที่ไร่ดินขอฉันให้กลับไปกับเขา”“แล้วเธอตอบไปว่าอะไร ว่ายังไงมิน สรุปจะกลับไปหานายดินนั่นเหรอ แล้วพี่กรของฉันละ”“ใจเย็นสิ ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะกลับไป ฉันแค่...รู้สึกว่า พอได้เจอกับดินแล้วความทรงจำดี ๆ เมื่อก่อนก็กลับมาแค่นั้น”เมธาวีนิ่งลงเมื่อคิดถึงมุมมองของเพื่อนรักที่กำลังหนักใจอยู่ใน ตอนนี้ ทั้งแฟนเก่าที่พึ่งตัดใจจากมาไม่ใช่พ่อของเด็กในท้องของรุ่นน้องคนนั้น แล้วไหนจะพี่ชายของเธอที่กำลังไปกันได้ดี หากตกอยู่ในสถานก
“นี่จะตามทำไมนักหนาเนี่ย” เมธาวีก้าวขาให้สูงพอให้พ้นจากความสูงของหญ้าที่คนงานยังไม่ทันได้เข้ามาตัดเพื่อหนีแขกของเพื่อนสนิทที่เอาแต่เดินตามเธอไม่หยุด“พี่จะไปไหนล่ะ”“อย่ามาเรียกฉันพี่นะ ฉันเป็นลูกคนเล็กและอีกอย่างฉันไม่อยากมีน้องชายแบบนาย”“ครับไม่ให้เรียกพี่งั้นผมเรียกป้านะ”“ใครป้านาย นี่จะกวนประสาทฉันไปถึงไหน ตั้งแต่มาแล้วนะ” เมธาวีพูดจบก็กำลังจะเดินหนีทว่ากลับก้าวไม่ระวังหลุมดินที่คนงานขุดเอาไว้ระบายน้ำเธอจึงเหยียบเข้าไปเต็มแรง โชคดีที่ณัฐชัยมือไวจึงคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ทัน จึงทำให้อีกคนค้างเติ่งอยู่ในท่ายืนขาเดียว“นี่จะทำอะไร ลวนลามฉันเหรอ ว๊ายยย...ไอ้บ้า ปล่อยทำไมยะ”ทันทีที่อ้าปากด่าคนที่ช่วยเธอเอาไว้ก่อนหน้า คนตัวสูงก็ทำมึนก่อนจะปล่อยมือทันทีจนทำให้อีกคนล้มสะโพกกระแทกพื้นอย่างแรง เจ็บตัวก็อีกส่วนแต่เรื่องที่ปล่อยมือจนทำให้เธอล้ม เธอต้องเอาเรื่องเขาให้ได้ทว่าแค่จะลุกยังทำไม่ได้เพราะปวดที่ข้อเท้า“ก็คุณบอกผมจะลวนลาม”“โอ๊ย” เ
หลังจากที่ได้นอนเต็มอิ่มทนายหนุ่มก็ยกนาฬิกาตรงข้อมือมาดูพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว ชายหนุ่มตัดสินใจไม่นอนต่อ ใช้ฝ่ามือตบแก้มของตัวเองเบา ๆ สองสามทีก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน ณัฐชัยถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง ตั้งแต่ทำงานก็จำแทบไม่ได้แล้วว่าตัวเองไปพักผ่อนสูดอากาศที่ดีแบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ชายหนุ่มพาร่างที่ยังไม่ตื่นดีลุกแล้วเดินออกไปริมระเบียง คิดในใจแม้ว่าเขามาที่นี่เพราะอยากจะทำให้พี่ชายกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าก็เถอะ แต่ว่าผู้ชายคนใหม่ของอดีตว่าที่พี่สะใภ้เป็นคนยังไงกันถึงได้ถูกใจกวินตราได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว“อ๊า” ณัฐชัยยืนตัวตรงยกแขนเหยียดขึ้นจนสุดพลางสูดอากาศบริสุทธิ์ท่ามกลางหุบเขาเข้าปอดจนเต็มจะว่าไปนายธัชกรอะไรนั่นก็ไม่ใช่คนที่ขี้เหนียวตระหนี่แถมยังมีความสามารถ แม้ว่าที่ผ่านมาจะเคยมีครอบครัวไปแล้วก็เถอะ แต่ว่าภายในระยะเวลาอันสั้นหมอนั่นใช้ความสามารถบริหารธุรกิจโฮมสเตย์จากศูนย์จนมีชื่อเสียงขนาดนี้นับว่ามีความสามารถไม่น้อยเลยทีเดียวตาคมมองไปรอบ ๆ ที่เขาพักอยู่ บ้านเดี่ยวเป็นส่วนตัวมีวิวสวนส้ม พี่ชายของเขาก็พักอยู่อีกห้องซึ่
“นี่ตัวบอกนายดินเรื่องพี่กรเหรอ ทำไมละ”เมธาวีแทบปรี้ดแตกเมื่อได้ยินเพื่อนรักพูดถึงรักเก่าที่เคยทำเพื่อนของเธอเจ็บแสบแล้วเขายังจะมาที่นี่พร้อมกับน้องชายในอีกสองวันข้างหน้า เพื่อมาฟ้องอดีตพี่สะใภ้เพื่อหาทางเอาหลานทั้งสองคืนมา ถึงอย่างนั้นเมธาวีก็ไม่อาจเห็นแก่ตัวให้เพื่อนรักกลับไปพัวพันกับรักครั้งก่อนที่เฮงซวยแบบนั้นได้“ไม่ได้ ฉันไม่ยอม นี่เราหาทางอื่นก็ได้นะไม่ต้องให้พวกเขามา ฉันอุตส่าห์พาเธอหนีมาตั้งไกลจะให้ตามมาอีก”กวินตรารู้ถึงความหวังดีจากเพื่อนของเธอ ทว่าเรื่องนี้มันเร่งด่วนจริง ๆ เพราะเธอไม่อาจปล่อยให้ธัชกรตกอยู่ในสภาวะแบบนี้ได้“เฮ้อ ช่างเถอะฉันว่าอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้วนี่”“ไม่เอาน่า ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดอะไรกับดินแล้ว จริง ๆ” เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนรักเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด กวินตราก็ยกมือขึ้นชูนิ้วสาบานทันที“ก็ได้ เอางี้ฉันจะให้คนงานไปเตรียมห้องที่โฮมสเตย์ ฉันเห็นความสัมพันธ์ของเธอกับพี่กรไปได้ด้วยดีก็ไม่อยากจะให้อะไรมาทำให้มันสั่นคลอน ในฐานะเพื่อนฉันอยากให้เธอได้เจอคนดี ๆ
พอเห็นว่ารถขับออกไปกวินตราที่แอบดูอยู่ก็เดินเข้ามา เธอนั่งลงข้าง ๆ ธัชกรก่อนจะกอดเขาเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าเธอนั้นจะพึ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแต่กวินตาก็รู้ดีกว่าทั้งเรื่องโฮมสเตย์และเรื่องลูกธัชกรทุ่มเทกับสองสิ่งนี้มากแค่ไหน ชีวิตของลูกใครจะไม่เป็นห่วง แล้วยังมีชีวิตและปากท้องของคนงานที่โฮมสเตย์ กวินตราเข้าใจดีที่เขาไม่อาจตัดสินใจโดยไม่ไตร่ตรอง“ผมโง่ใช่มั้ย” ธัชกรซบหญิงสาวแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย“คุณไม่ได้โง่เลยค่ะ คุณเป็นคนดีฉันรู้”จบประโยคนั้นชายหนุ่มโผเข้ากอดกวินตราแน่นท่ามกลางสายตาของคนงานที่มองพ่อเลี้ยงของพวกเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร เมธาวีอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ เธอเข้าไปกอดพี่ชายของเธอเอาไว้แน่นเธอผิดเองที่ตอนนั้นไม่ได้ห้ามพี่ชายของเธอในวันที่หย่า หากวันนั้นเธอใจแข็งบังคับให้ชัญญาเซ็นสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับลูกอีก วันนี้เธอคงเรียกตำรวจมาลากผู้หญิงนิสัยต่ำช้าคนนี้ไปเข้าคุกเรียบร้อยแล้วธัชกรก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร เขานั่งเงียบ ๆ คนเดียวอยู่ในห้องทำงาน งานเลี้ยงที่เตรียมไว้สำหรับสองแฝดเป็นต้องยกเลิกไ