บทที่ 38

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ”

“ก็ผมกลัวว่าผมจะล้ำเส้นน้ำหนึ่งมากเกินไป เราสองคนตอนนี้ก็ยังไม่ได้มีสถานะอะไรนอกจากกำลังคุยๆ คุยดูใจกันอยู่” เขาให้เกียรติน้ำหนึ่ง...เขาไม่อยากทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียงและถูกนำไปนินทาเสียๆ หายๆ

“ก็ถ่ายในฐานะเพื่อนคนรู้จักหรือคนที่กำลังคุยกันอยู่ก็ได้” ในเมื่อคิดจะเปิดใจแล้วเธอก็ลุยเต็มที่!

อย่างว่าเธอเป็นคนทุ่มเทกับความรัก! ตอนรักก็รักและให้ไปสุดใจอย่างไม่คิดจะเผื่อเปอร์เซ็นต์ไว้เจ็บปวด แต่ตอนเลิกเนี่ยสิทรมานจวนเจียนหมดลม!

“ดูหัวเราะคิกคักมีความสุขกันมากเลยนะ” เสียงของแขกไม่ได้รับเชิญดังขึ้น “ดูหนึ่งแฮปปี้และเอ็นจอยมากเลยนะคะไม่เหมือนคนที่เพิ่งหย่ากับสามีไปหมาดๆ”

แขกไม่ได้รับเชิญคนนั้นนั่นก็คืออดีตสามีห่วยแตก...แต่สภาพสิงห์แทบจะดูไม่เป็นผู้เป็นคนและดูไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...ใบหน้าของเขาทรุดโทรมซูบเซียวคล้ายกับคนขาดสารอาหารพร้อมทั้งดวงตาอ่อนล้ารอบๆ หมองคล้ำอย่างกับอดหลับอดนอนมาเป็นระยะเวลาหลายคืน...

“สวัสดีค่ะคุณสิงห์” น้ำหนึ่งยังคงให้เกียรติเขาเช่นเดิม

“สวัสดีครับคุณสิงห์” นนทกานต์เองก็สวัสดีผู้ที่มีอาวุโสกว่าเขา เนื่องจากเขาอายุไล่เลี่ยกับน้ำหนึ่ง...ห่างกันเพียงแค่สองปีเท่านั้น แต่เธอขอพูดได้เต็มปากเลยว่าทั้งวุฒิภาวะความคิดต่างๆ สูงกว่าสิงห์เป็นไหนๆ

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน!” สิงห์กระชากตัวน้ำหนึ่งออกมาจากร้านอาหารชื่อดังอย่างรุนแรง

ในเมื่อใช้ไม้อ่อนคุกเข่าขอร้องอ้อนวอน…ยอมนั่งตากฝนร่วมชั่วโมงแล้วเธอไม่เห็นใจและไม่ได้แม้กระทั่งพบปะหน้าพูดคุยกัน เขาก็คงจะต้องใช้ไม้แข็งเข้าสู้เพื่อเหนี่ยวรั้งตัวเธอเอาไว้

“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ!!” น้ำหนึ่งพยายามดิ้นสะบัดแขนให้หลุดออกแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ แรงของผู้หญิงร่างบอบบางจะไปต้านทานแรงของผู้ชายรูปร่างแกร่งกำยำอึดถึกทนอย่างเขาได้เช่นไรกันล่ะ

“แต่พี่มี! เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”

“ปล่อยน้ำหนึ่งเถอะครับ”

“มึงเสือกอะไรไอ้หน้าจืด! ผัวเมียเค้าจะคุยกันอย่าสะเออะ” สิงห์พ่นวาจาหยาบคายตะโกนด่านนทกานต์อย่างไม่เกรงกลัวสายตาคนรอบข้างที่ทอดมองมาซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยแววเหยียดหยาม

“ฉันไม่ใช่เมียคุณ! ความจำเสื่อมหรือคะถึงได้ลืมไปว่าเราสองคนหย่ากันแล้ว ฉันไม่ได้มีพันธะหรือมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณอีกต่อไป” น้ำหนึ่งตะคอกใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจู่ๆ เขาเกิดบ้าคลั่งอะไรขึ้นมาถึงได้กระทำการผลีผลามบุกเข้ามากระชากตัวเธอถึงในห้างดังโดยไม่เกรงใจสายตาชาวบ้านชาวช่องที่พร้อมจะเป็นปาปารัสซี่แอบถ่ายคลิปวีดีโอเผยแพร่สู่โลกโซเชียล

มีหวังได้ดังระเบิดระเบ้อแน่!

“พี่ไม่ปล่อย!! น้ำหนึ่งเป็นของพี่เป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น!!” เขายังคงดื้อด้านไม่ยอมเลิกรา

“บอกว่าให้ปล่อย!!” นนทกานต์ผลักดันตัวเขาอย่างแรงพร้อมทั้งกระชากตัวเรือนร่างบางเข้ามาไขว้ด้านหลังแล้วออกทีท่าปกป้องอย่างเต็มเปี่ยมคล้ายกับคนรักกัน “คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับน้ำหนึ่ง! ถ้าผู้หญิงไม่อยากไปด้วยคุณก็ต้องเคารพการตัดสินใจ ไม่ใช่บังคับขืนใจเช่นนี้”

“แล้วมึงเสือกอะไรด้วย! อยากจะมีบทเข้ามาแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ผัวเมียเหรอ ฝันไปเถอะเพราะกูจะเหยียบย่ำความคิดของมึงให้จมดิน! แล้วก็จำใส่หัว ใส่กะโหลกหนาๆ ของมึงเอาไว้นะว่ามึงไม่สามารถมาแทนที่กูได้หรอก เพราะน้ำหนึ่งรักกู รักกูมาก รักกูจนสามารถให้อภัยได้ รักกูเกินกว่าที่หน้าจืดๆ อย่างมึงจะมีผลทำให้หัวใจเต้นแรง” สิงห์พูดเข้าข้างตัวเองอย่างไม่ละอายแก่ใจ เขาค่อนข้างเชื่อมั่นว่าน้ำหนึ่งยังรักเขาอยู่เกือบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ เราเพียงแค่ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกันตามประสาผัวเมียทั่วไปที่มีกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นธรรมดา

เขาได้ออกไปใช้ชีวิตอิสระตามประสาคนโสดที่จะเข้านอกออกในผู้หญิงคนไหนก็ได้ตามใจอยากมาแล้วเป็นระยะเวลาร่วมเดือนๆ แต่ขอพูดตรงๆ ว่ามันโคตรทรมาน โคตรคิดถึงเสียงของน้ำหนึ่ง โคตรคิดถึงคนที่คอยดูแลเอาใจใส่ คอยหาน้ำหาท่ามาให้กิน คอยผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าดูแลทำความสะอาดในตอนที่เขาเมาหัวราน้ำกลับมา! โคตรคิดถึงคนที่คอยทำอาหารให้รับประทาน โคตรคิดถึงคนที่คอยบอกฝันดีทุกๆ คืน และโคตรคิดถึงใบหน้านุ่มนวลตักนิ่มๆ ของน้ำหนึ่ง! เขารู้แล้วว่าเขาขาดเธอไม่ได้ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาตกหลุมรักน้ำหนึ่งไปเสียตอนไหน...แต่เพิ่งมาทราบก็ตอนที่ต้องเสียของรักของหวงไปแล้วหัวใจมันโหวงเหวงแปลกๆ ชอบกล ชีวิตที่อิสระเดิมทีมันควรจะเป็นความสุขที่เขาโหยหามาตลอดระยะเวลาแต่เปล่าเลยเขาแม่งไม่มีอารมณ์กับทุกสรรพสิ่ง กะจะเอากับผู้หญิงคนไหนแต่ละทีใบหน้าน้ำหนึ่งก็ลอยขึ้นมากล่อมประสาท

.

.

@ย้อนกลับไปเดือนก่อน

ชายหนุ่มแบกร่างกายอันไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ตนซดเอาซดเอาไปหลายขวด จึงทำให้เริ่มทรงตัวไม่อยู่ ทว่ายังคงไม่ละความพยายาม…เมื่อถึงคอนโดมิเนียมสุดหรูย่านใจกลางเมืองของไอ้กระทิงสหายรักก็ใช้ฝ่ามือไล่ตามฝาผนังกดติดเยี่ยงพวกสัตว์สี่ขาเช่น ตุ๊กแก จิ้งจก เพื่อขึ้นไปถึงห้องของเพื่อนสนิทที่มันเอาไว้ใช้เอนกายตอนที่เมียโมโหแล้วไล่ออกจากบ้าน

ตุ้บ!!!!

ร่างหนาทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มแล้วคว้าแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขนาดเล็กตรงกลางขึ้นมากระดกดื่มเอาดื่มเอา ทำเอากระทิงที่กำลังนั่งตาค้างอยู่เมื่อครู่ถึงกับส่ายศีรษะเพราะไม่รู้ว่าจะสงสารหรือนึกสมเพชเพื่อนสนิทดี…เนื่องจากทราบดีว่าที่เรื่องราวมันบานปลายจนถึงเพียงนี้ก็เกิดขึ้นด้วยพฤติกรรมแย่ๆ และกมลและสันดานของสิงห์เอง

“ฮึก! น้ำหนึ่ง พะ...พี่ขอโทษ” เขาร้องไห้ฟูมฟายทุรนทุรายแทบเป็นแทบตายเพราะคิดถึงเธอ “กะ..กลับมาหาพี่ได้มั้ย ฮึก นะ...หนึ่ง”

เขารู้แล้วว่าวันนี้หากไม่มีเธอยืนอยู่ข้างกายชีวิตของเขาก็แทบไม่เป็นโล้เป็นพาย...หากตอนนั้นน้ำหนึ่งไม่ช่วยฉุดรั้งและดึงเขาเอาไว้เขาก็คงไม่เป็นผู้เป็นคนบริหารบริษัทล่มจมเหมือนที่เคยดูถูกเอาไว้กับพี่ชายเป็นแน่...เขาคิดถึงเธอแทบจนขาดใจ

“กูมันโง่ใช่ไหมวะไอ้กระทิง”

“เออมึงมันโง่ โง่ที่ทิ้งผู้หญิงดีๆ เพียบพร้อมอย่างน้ำหนึ่งแล้วไปหาเศษหาเลยเพื่อตอบสนองตัณหาบำบัดความใคร่ที่เข้ามาเพียงชั่วครั้งชั่วคราว มึงทิ้ง 90 เปอร์เซ็นต์ ทิ้งเพชรอันมีค่าที่มึงถืออยู่ในมือแล้วไปหาส่วนที่มึงขาดแค่ 10 เปอร์เซ็นต์ แล้วมึงก็ดันควายซ้ำควายซ้อนคิดว่านั่นแหละคือที่สุดทั้งๆ ที่ความจริงแล้วแม่งไม่ใช่เลย” แน่นอนว่าเขาเลือกที่จะทับถมซ้ำเติมและไม่มีถ้อยคําใดๆ ปลอบประโลมทั้งสิ้น เพราะที่ผ่านมากระทิงเองก็เคยว่ากล่าวตักเตือนสิงห์มาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่าจะทำการสิ่งใดควรคิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนที่เรื่องราวมันจะบานปลายสายเกินกว่าแก้ได้...ในเมื่อมันไม่ฟัง...มันยังยืนหยัดอยู่กับความคิดเพียงหนึ่งเดียว...ให้ตัวเองเป็นดวงอาทิตย์ที่มีโลกและดาวบริวารดวงอื่นๆ หมุนรอบ...ทำตัวเป็นศูนย์กลางของจักรวาล...นี่แหละคือบทลงโทษ

“หนึ่ง...ฮึก...กูโง่จริงๆ นั่นแหละ ตอนที่น้ำหนึ่งยังอยู่ข้างๆ กูกลับมองข้าม ไม่เคยเล็งเห็นถึงความสำคัญไม่เคยสนใจ ไม่เคยใยดี ทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพายทำร้ายจิตใจน้ำหนึ่งสารพัด...เพราะคิดว่าน้ำหนึ่งคือของตาย…หันกลับไปเมื่อไหร่ก็คงจะเจอ ฮึก...กูมันโง่เอง” คำพูดโทษตัวเองถาโถมเข้ามาเล่นงานอย่างโหมกระหน่ำ แม้จะยกซดทั้งเหล้า ทั้งเบียร์ ทั้งไวน์และของมึนเมาพวกแอลกอฮอล์หลากหลายยี่ห้อดีกรีระดับรุนแรงแต่ก็ไม่สามารถลบล้างความเจ็บปวดที่อยู่ในใจให้ทุเลาลงได้เลย เพราะยามหลับตาก็เห็นเพียงหน้าเธอ เห็นเพียงเสียงของเธอยังคงวนเวียนหลอกหลอน...

“ใช่! มึงโง่ โง่มาก โง่มากๆ อีกด้วยที่เพิ่งจะคิดได้ตอนนี้”

“แม่ง!!”

…

@บ้านศิริพาณิชย์

รุ่งเช้าวันถัดมาสิงห์ตัดสินใจขับรถทั้งๆ ที่ยังไม่สร่างเมาเพื่อตามไปง้องอนขอคืนดีน้ำหนึ่งที่บ้านของเธอ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่น้ำหนึ่งจะให้โอกาสผู้ชายพรรค์เขาอีกครั้ง...แม้ความหวังอันริบหรี่จะมีเปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้แค่หนึ่ง! แต่เขาก็จะสู้ จะทำอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ได้เธอกลับคืนมาสู่อ้อมกอด

ชายหนุ่มอาศัยตอนที่รถส่งของเคลื่อนที่เข้าไปในตัวคฤหาสน์พลอยตามหลังก่อนจะกระโดดลงแล้วตะโกนร้องเรียกชื่อเธอหน้าประตูบ้าน

“น้ำหนึ่ง!!! น้ำหนึ่งคะ!!!” เขารวบรวมพละกำลังและน้ำเสียงที่มีทั้งหมดตะโกนเรียกเธอ! “น้ำหนึ่งค่ะพี่ขอโทษ!! เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ!! พี่ผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริงๆ” มีหรือที่คนอย่างสิงห์จะล้มเลิกความพยายาม เขาฝักใฝ่จะฝ่าวงบอดี้การ์ดชุดดำเข้าไปด้านในตัวบ้านแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จเพราะพวกเขาดันขับไสไล่ส่งผลักเขาอย่างหมูอย่างหมาไม่ให้เกียรติตำแหน่งอดีตหลานเขยท่านเจ้าสัวสุรเดชเลยสักนิด

“มาทำไม!!” น้ำเสียงแข็งกระด้างตะคอกถามโดยที่กำลังค่อยๆ ไล่ตามองภาพทุเรศทุรังของสิงห์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสมเพช ทันทีที่เขารู้ว่าผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกที่เป็นต้นเหตุทำให้หลานสาวของตนต้องเสียใจมาเยือนถึงถิ่น! ก็ให้แม่บ้านพาน้ำหนึ่งขึ้นไปอยู่ด้านบนและไม่ต้องลงมาจนกว่าเขาจะเคลียร์เสร็จ!