ตอนที่ 7 เปิดใจคุยกัน 1

หลังจากกลับมาถึงคอนโด นัทธีกับลลัลนาแยกย้ายกันกลับเข้าห้องของตัวเอง หญิงสาวถอดสร้อยคอกับสร้อยข้อมือออกเก็บในกล่องกำมะหยี่แล้วใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะเดินหายไปเข้าในห้องน้ำ แล้วออกมาหลังชำระล้างร่างกายเสร็จ ลลัลนามีนิสัยเฉพาะตัวอย่างหนึ่ง ถ้าอารมณ์ไม่ดีหญิงสาวจะอาบน้ำเพื่อคลายหงุดหงิด สายน้ำทำให้เธอผ่อนคลายและใจเย็นลง

ยังไม่ทันที่ลลัลนาจะได้ก้าวเท้าออกจากห้องนอนประตูห้องก็ถูกเปิดออก หญิงสาวได้แต่มองอย่างทำใจ ว่าชีวิตเธอคงไม่มีความเป็นส่วนตัวอีกต่อไป ก็นัทธีเล่นเข้าออกห้องของเธออย่างกับห้องของตัวเองแบบนี้

“ออกไปห้องนั่งเล่นเถอะค่ะ” ลลัลนาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินนำเขาออกไปนั่งที่โซฟา

“มีอะไรคะ” หญิงสาวถามผู้มีสถานะสามีอย่างถูกต้องตามกฎหมายพลางเช็ดเส้นผมที่เพิ่งสระ โดยมีร่างสูงตามมานั่งข้างๆเธอ

“ไม่มีคำถามอะไรเหรอ” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ ก่อนจะดึงผ้าขนหนูผืนเล็กในมือของหญิงสาวมาเช็ดเส้นผมให้

“ไม่มีค่ะ” ลลัลนาขยับตัวหันหลังปล่อยให้เขาเช็ดผมให้เธอ

“แพรเป็นแฟนเก่าของฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นผู้หญิงที่เข้ากับฉันไม่ได้เลย ฉันเลยเลือกที่จะไม่ไปต่อ”

“ค่ะ ลัลก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ” ดูจากการกระทำวันนี้ เธอเองก็พอจะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่คบกับแพรวาต่อ

“ไม่หึง?”

“ไม่ค่ะ”

“อยากให้หึง”

“คะ…” ไร้เสียงตอบจากนัทธี แต่ร่างบางที่กำลังนั่งชันเข่ากลับถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง

“อยากให้หึง” ชายหนุ่มพูดพลางโอบเอวเล็กเอาไว้

“พี่นัทกำลังจีบลัลเหรอคะ”

“ใช่ ฉันกำลังจีบภรรยาตัวเอง” เขาตอบพร้อมกับสบตากลมโต

“งั้นพี่นัทแทนตัวเหมือนเดิมได้มั้ยคะ เหมือนตอนเราเป็นเด็ก” ลลัลนาไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่หญิงสาวกลับบอกสิ่งที่เธอต้องการกับเขาไป

“อืม พี่กำลังจีบลัล” ชายหนุ่มยอมแทนตัวเองว่าพี่เหมือนเมื่อก่อน สมัยที่เขากับเธอยังเป็นเด็กพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ

ลลัลนาชะงักไปอึดใจ วงแขนเรียวยกขึ้นคล้องลำคอหนาเงียบๆ เธอรู้สึกได้ว่าเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนที่วงแขนแกร่งจะกอดเธอตอบ

นัทธีกับลลัลนาเข้าใจกันท่ามกลางความเงียบที่ไม่จำเป็นต้องมีใครเอ่ยปากพูดอะไร ทั้งคู่ก็เข้าใจกันได้

“พี่เคยบอกลัลหรือยัง”

“อะไรคะ”

“พี่รอลัลมาตลอด รอวันที่ลัลจะเป็นผู้ใหญ่ วันที่พี่จะได้อยู่กับลัล”

“ไม่เคยเห็นบอกอะไรลัลเลยนี่คะ พี่ไปเงียบๆ ทิ้งลัลไปเลย”

“ก็ตอนนั้นลัลยังเด็ก พี่กลัวใจตัวเอง”

“ชอบลัลมานานแล้วหรือคะ”

“อืม ตั้งแต่เด็ก”

“งั้นเราก็คงใจตรงกันนะคะ”

“หมายความว่าไง”

“ลัลเอง ก็รอพี่หันมามองลัลเหมือนกัน” นัทธีคลายอ้อมกอด มองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ

ลลัลนาไม่ได้พูดอะไร เธอยิ้มให้เขา ชายหนุ่มสบตากับเธอก่อนจะยิ้มออกมา มือหนาจับต้นคอเรียวระหงให้โน้มใบหน้ามาหา ก่อนจะแตะปลายนิ้วลูบไล้ที่ริมฝีปากบางของเธออย่างแผ่วเบา คนบนตักไม่ได้ต่อต้านอะไร เธอปล่อยให้เขาทำตามที่เขาต้องการ

นัทธีโน้มต้นคอลลัลนาลงมาแนบริมฝีปากเขาที่รออยู่ด้วยอย่างแผ่วเบา ฟันคมกัดงับที่ริมฝีปากบางอย่างมันเขี้ยว หญิงสาวเผยอริมฝีปากให้เขาได้ตักตวงความหวานอย่างเต็มที่ ก่อนจะถอนใบหน้าออกเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด

เจ้าของตักแกร่งอาศัยจังหวะที่ลลัลนาถอนใบหน้าออกกดแนบปากไปที่ลำคอระหง ขบเม้มเนื้ออ่อนแรงๆจนเกิดรอย หญิงสาวสะดุ้งแต่ก็เอียงคออำนวยความสะดวกให้เขา เพียงชั่วครู่ใบหน้าคมก็ถอนริมฝีปากออก กดจูบบนลำคอแผ่วเบาแล้วถอนใบหน้าออกมา