ตอนที่ 9 ภรรยา 1

ลลัลนาวางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะข้างหัวเตียงหลังจากกลับมาถึงคอนโดและหยิบผ้าเช็ดตัวเดินตรงเข้าห้องน้ำไป หญิงสาวไม่ชอบปล่อยให้ตัวเองรู้สึกไม่สบายตัว เธอเป็นคนค่อนข้างเงียบจึงดูเหมือนใจเย็น แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนหงุดหงิดง่าย

เวลาที่เธออารมณ์ดีหรือถ้าหากสนิทกับใคร จะค่อนข้างขี้อ้อน  เฮฮาตามประสาหนุ่มสาวทั่วไป หญิงสาวใช้เวลาอยู่กับตัวเองอยู่เกือบชั่วโมง กว่าที่เรียวขาสวยจะก้าวออกมาจากห้องน้ำ

“นาน” ทันทีที่หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอนัทธีนอนเล่นอยู่บนเตียง

“พี่นัท เข้ามาได้ยังไงคะ”

“ลัลอย่าลืมว่าพี่มีรหัส”

“อ๋อค่ะ” ลลัลนาตอบเขาอย่างไม่ได้สนใจนัก ก่อนจะเลี่ยงเข้าไปในห้องแต่งตัว

การที่หญิงสาวออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นว่าเขาอยู่บนเตียง ถ้ามองจากเตียงนอนเข้ามาภายในห้องแต่งตัว ห้องน้ำจะอยู่ด้านขวามือ ภายในห้องน้ำจะมีฝั่งพื้นที่อาบน้ำจากฝักบัว และอ่างอาบน้ำที่ขนาดกำลังดี อยู่ทางฝั่งด้านขวาของห้องน้ำ ส่วนฝั่งซ้ายจะมีโถสุขภัณฑ์ตั้งอยู่ โดยมีอ่างล้างหน้าคั่นกลางเอาไว้ มีกระจกใสกั้นเป็นสัดส่วน รวมทั้งกระจกบานใหญ่ก็มีอยู่ภายในห้องน้ำเช่นกัน

ส่วนห้องแต่งตัวก็จะอยู่ด้านซ้าย ที่ตกแต่งแบบบิวท์อิน หญิงสาวบ่งเสื้อผ้าเป็นสัดส่วน แยกเสื้อ กางเกง กระโปรง หรือแม้แต่ชุดนอน เธอก็จัดแยกเอาไว้

หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ร่างบางก็เดินออกมาบริเวณของห้องนอน ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่กำลังนั่งพิงหัวเตียง เขาเป็นคนสูงแต่รูปร่างสมส่วนไม่ผอมและไม่ได้บึกบึนจนน่ากลัว

นัทธีที่กำลังใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาเหลือบตาขึ้นมามองหญิงสาวที่ยืนมองเขาสีหน้าแปลกใจ  แต่เพียงเสี้ยวนาที ลลัลนาก็เดินมานั่งลงบนขอบเตียงฝั่งที่เธอนอน

“ป่านนี้ยังทำงานอีกเหรอคะ”

“ใช่ พี่ต้องเตรียมการบรรยาย อ่านเอกสารของที่บริษัท มันผิดพลาดไม่ได้น่ะ”

หญิงสาวขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงเงียบๆไม่ได้ตอบอะไร นัทธีเองก็ทำเพียงแค่ขยับผ้าห่มมาคลุมปิดขาให้เธอ ก่อนจะทำงานของเขาต่อไป

ลลัลนาเล่นโทรศัพท์สักพักก็ขยับกายลงนอน ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป

นัทธีที่กำลังทำงานอยู่เนื่องจากเขาไม่ได้เข้าบริษัทหลายวัน หันมาเห็นว่าคนข้างๆเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว จึงเปิดไฟหัวเตียงทั้ง 2 ฝั่ง ปิดไฟดวงใหญ่ และกดริมฝีปากที่หน้าผากเนียนเบาๆ ก่อนจะนั่งทำงานต่อ

ครืด ครืด

“ฮัลโหล”

“นัทคะ”

“ครับ”

“ออกมาหาแพรได้ไหมคะ แพรเมามากเลยค่ะ กลับคอนโดไม่ไหว”

“เพื่อนคุณเยอะแยะไม่ใช่เหรอ”

“แต่แพรอยากให้คุณมารับนี่คะ”

“ผมไม่ว่าง”

“แป๊บเดียวเอง นะคะ”

“ผมไม่สะดวก ภรรยาผมนอนแล้ว ไม่อยากเสียงดังรบกวนเธอ แค่นี้นะ”

มือใหญ่กดวางสายอย่างไม่สนใจ ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง ขยับกายเอนตัวลงนอนเคียงข้างหญิงสาวที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารอมาตลอด อ้อมแขนอบอุ่นโอบกอดร่างบอบบางไว้แนบอกแล้วจึงเข้าสู่ห้วงนิทราตามหญิงสาวไป

“ลัล มาเช้าจัง”

เมื่อณดลเดินผ่านโต๊ะที่ลลัลนานั่งอยู่ได้เดินเข้ามาทักทาย ที่วันนี้เห็นเธอมาเช้าเป็นพิเศษ เพราะปกติเขาจะเห็นเธอตอนใกล้เวลาเข้าเรียน เพียงแต่ไม่เคยเข้ามาทักทายเท่านั้นเอง

“เรามาพร้อมพี่นัทน่ะ” ลลัลนาได้ยินเสียงทักจึงเอี้ยวร่างหันไปมอง ก่อนจะตอบกลับคำทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส

“แล้วข้าวล่ะ ยังไม่มาเหรอ”

“โทรมาสักพักว่าใกล้ถึงแล้วล่ะ น่าจะกำลังหาที่จอดรถอยู่”

“อ๋อ งั้นเราไปก่อนนะ เพื่อนรอน่ะ”

“จ้า”

ณดลเหลือบตามองลลัลนาเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเดินแยกออกไป

“อ้าว ดล มาทำอะไร” ฟางข้าวล็อกรถเสร็จหันกลับมาก็เจอณดลเดินมาพอดี จึงเอ่ยทักทายชายหนุ่มร่างสูง

“เรามาเอาของที่รถอะ ข้าวรอเราแป๊บหนึ่งสิ เดี๋ยวเดินไปด้วยกัน”

“โอเคจ้ะ” ฟางข้าวยืนรอณดลที่หน้ารถของลลัลนา สักพักณดลก็เดินกลับมา จึงพากันเดินไปพร้อมกัน

“อ้าว ทำไมมาด้วยกันล่ะ”

“เจอตอนจอดรถน่ะ” ฟางข้าวเดินมานั่งที่โต๊ะ ณดลตามมานั่งด้วย ทำให้ลลัลนาแอบผิดสังเกตเล็กน้อย

“วิชาแรกเราว่าง อาจารย์ไลน์แจ้งยกคลาส ค่อยขึ้นวิชาต่อไป” ลลัลนาบอกเพื่อนสนิทที่เพิ่งหย่อนกายนั่งลงหลังจากวางข้าวของที่ถือมาลงบนโต๊ะ

“โอเค” ฟางข้าวยื่นกุญแจรถคืนให้ลลัลนา หญิงสาวรับกุญแจรถไปเก็บใส่กระเป๋า ก่อนจะพากันคุยเรื่องเรียนจบว่ามันใกล้เวลาเข้ามาทุกที

“ลัล วันนี้กลับก่อนได้เลยนะ พี่มีเข้าบริษัทต่อ” ขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังนั่งคุยกันอยู่ นัทธีได้เดินยืนซ้อนหลังลลัลนา ก่อนจะโอบเอวหญิงสาวแล้วบอกกล่าวกับเธอ

“ค่ะ เดี๋ยววันนี้ลัลขับรถกลับเองค่ะ” เธอหันไปยิ้มให้เขา ฝ่ามือหนาลูบศีรษะทุยสวยแผ่วเบาแล้วเดินออกไป

“แหม หวานจริง” ฟางข้าวแซวลลัลนาพลางเบ้ปาก

“หวานอะไร ก็ปกติ” เธอบอกเพื่อนขำๆ

“ลัลคบกับอาจารย์อยู่หรอ” ณดลถาม หลังจากที่เขาสงสัยมาหลายวัน

“อ๋อ เปล่าจ้ะ ไม่ได้คบ” ลลัลนาบอกปฏิเสธ

“ไม่ได้คบ แต่แต่งงานแล้ว” ฟางข้าวพูดต่อให้

“ห๊ะ” ณดลเหวอ หันมอง 2 สาวสลับไปมา

“ก็ประมาณนั้นแหละ” ลลัลนาตอบออกมายิ้มๆ

“เออ เราคงตกข่าวเนอะ”

“ไม่หรอก ไม่มีใครรู้เลย แต่งกันภายในครอบครัวน่ะ” เธอบอกณดลให้คลายอาการตกใจ

“อ้อ ไม่ต้องห่วงนะ เราไม่บอกใครหรอก”

“ขอบใจจ้ะ” ลลัลนายิ้มขอบคุณ ก่อนจะเก็บของเตรียมขึ้นห้องเรียน