ตอนที่ 5 คนในอดีต

    “คุณธีร์ ตื่นได้แล้วค่ะ คุณธีร์”

                       ร่างงามเขย่าแขนเขาแรงขึ้น หลังจากที่โทรเข้ามาแล้วเขาไม่ยอมรับสาย จนต้องขึ้นมาปลุกเองเหมือนเดิม

                       “นี่คุณ หลับหรือตายเนี่ย ตื่น สายแล้ว”

                       มือน้อยเขย่าแขนเขาไม่หยุด มือใหญ่ของคนที่ยังไม่ยอมลืมตา คว้าข้อมือเล็กแล้วดึงร่างงามให้ขึ้นมานอนทาบทับตัวเขาบนที่นอน แขนแกร่งตวัดกอดรัดร่างเธอไว้แน่น แล้วพลิกตัวให้ร่างงามลงไปนอนอยู่ใต้ร่างเขาแทน

                       “อุ๊ย คุณธีร์ คุณจะทำอะไร”

                       ร่างงามดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด เงยหน้าสบประสานสายตากับดวงตาคมกริบที่ไม่มีแววงัวเงียเลยสักนิด

                       “อรุณสวัสดิ์ครับ ขอโทษที ผมตกใจน่ะ พอดีไม่ชินที่มีคนมาปลุกถึงเตียงนอน”

                       ร่างหนาปล่อยคนตัวน้อยให้เป็นอิสระ เขาลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัว แล้วเดินผิวปากฮัมเพลงอย่างรื่นเริงเข้าห้องน้ำไป

                       หญิงสาวยังนั่งงงอยู่กลางเตียง ผมเผ้ายุ่งเหยิงจากการดิ้นรนหลบหนีเขาเมื่อครู่ อะไรกัน ข้ออ้างชัดๆว่าตกใจ ตกใจก็ต้องสะดุ้งร้องเอะอะสิ ไม่ใช่ตวัดตัวเธอลงมากอดแบบนี้

                       ผู้จัดการสาวเอามือแตะที่หัวใจของตนที่เต้นโครมครามไม่หยุด เมื่อครู่ที่สองร่างทาบทับแนบชิดกันไปทุกสัดส่วนแบบนั้น มันทำให้ภาพในความทรงจำเมื่อหลายปีที่แล้วของเธอหวนกลับมา

                       “อื้มม”

                       เธอครางระงมในลำคอเมื่อถูกรุกรานร่างกายในส่วนต่างๆ กายบางรู้สึกเย็นวาบ ก่อนที่จะรู้สึกอุ่นจนร้อนที่ยอดอกอวบ ตาหวานเปิดปรือขึ้นเพื่อมองดูสิ่งที่รุกรานอยู่ที่ยอดอกอวบของเธอ

                       ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สมองเธอตอบสนองช้า เธองุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น ก็รุ่นพี่ปีสี่เพื่อนของพี่ซินดี้พี่รหัสของเธอ บอกกับเธอว่าเขาเปิดห้องไว้ให้เธอกับพี่ซินดี้แล้ว เพราะเมากันทั้งคู่ไม่อยากให้กลับ และให้เธอไปนอนรอพี่ซินดี้ที่ในห้องได้เลย ขอสนุกกันอีกหน่อยจะไปส่งพี่รหัสเธอให้ถึงที่เองไม่ต้องห่วง แต่ทำไมคนที่เธอเห็นในตอนนี้ กลับเป็นคนที่เธอแอบรักมาสามปี ที่กำลังเคล้นคลึงดูดกลืนยอดอกของเธออยู่อย่างหิวกระหาย

                       “อ๊ะ พี่ธีร์”

                       “อืมมม ครับ หวานจัง”

                       เขาขานรับเธอราวละเมอ จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาสูดดมกลิ่นกายเธอ แล้วรุนรานอกอวบของเธอต่อไป                  

                       “อื้อ อย่าค่ะพี่ธีร์”

                       เสียงหวานสั่นพร่าร้องห้ามชายหนุ่มที่นอนทาบทับเหนือร่าง หนุ่มหล่อคนนั้น กำลังซุกไซ้กึ่งปากกึ่งจมูกอยู่ตรงซอกคอขาวของเธอ

                       “ทำไมครับ น้องก็ชอบพี่ไม่ใช่เหรอ”

                       “พี่ธีร์ อื้อ อ๊า”

                       ไม่นานนักร่างงามขาวโพลนก็ไร้ซึ่งอาภรณ์ด้วยน้ำมือชายหนุ่มรูปหล่อนามว่าพี่ธีร์ เขาสอดแทรกกายแกร่งที่ยังมีเสื้อผ้าท่อนล่างครบทุกชิ้น มีเพียงท่อนบนที่เปลือยเปล่าอวดมัดกล้ามเนื้อให้ใจเธอสั่นสะท้านเล่น มือใหญ่จับขาเรียวงามขาวผ่องของเธอให้อ้าออกกว้างและยกตั้งขึ้น

                       ทันทีที่ดอกไม้งามปรากฏตรงหน้า จมูกโด่งก็ก้มลงสูดกลิ่นเฉพาะของกลีบดอกสีสดที่ปิดสนิทแน่น ก่อนใช้มือแหวกอ้ากลีบดอกไม้ทั้งสองข้างเพื่อให้เกสรสาวที่แสนขี้อายออกมาปรากฏตัว เขาก้มหน้าลงแตะลิ้นลากไล้ไปทั่วทั้งกลีบดอกงาม ลิ้นสากตวัดปาดไล้ที่ติ่งเกสรหนักๆจนเธอครวญครางดังลั่น

                       “อ๊า พี่ธีร์ขา อ๊ะ”

                       ปากหยักได้รูปดูดเม้มดอกไม้สาวที่ตอนนี้ขับน้ำหวานออกมาเคลือบกลีบดอกจนฉ่ำเยิ้ม ปากกับลิ้นร้ายทำงานเข้าขากันอย่างลงตัว ดูดเม้มตวัดเร้าปาดไล้รัวแรงจนเธอดิ้นพล่าน ร่างกายค่อยๆหยัดเกร็งขึ้นตามความต้องการตามธรรมชาติ ในที่สุด สะโพกผายก็กระดกร่อนตามแรงของลิ้น ก่อนเกร็งกระตุกแตกพร่ากลางอากาศ ปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมาจนเลอะเต็มง่ามขางาม

                       “อ๊ายยยยยยย พี่ธีร์”

                       เขาหยัดกายขึ้นปลดเข็มขัดแล้วรูดซิปงัดท่อนเอ็นใหญ่โตที่มีเส้นเลือดปูดโปนน่ากลัวออกมาอย่างรีบเร่ง มือใหญ่กอบกุมท่อนเอ็นร้อนก่อนเอาหัวทู่มนที่มีน้ำใสๆไหลเยิ้มยาวจนเปรอะเปื้อนสุดโคนมาบดบี้ขยี้แรงๆ ที่ติ่งเกสรของเธอ ตอนนี้สติของเธอเตลิดเปิดเปิงไม่มีเหลือ ไม่ว่าเขาจะชักพาไปทางไหนก็ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาแล้วสิ้น ความสาวที่หวงแหนมาตลอดชีวิต หากต้องยกให้เขา คนที่เธอแอบรักมาสามปี เธอก็ยินดี                                              

                       “อ๊ะ อ๊ะ พี่ธีร์ขา”

                       “ขา ชอบมั้ย อ่าห์”

                       “อื้ม ชอบค่ะ ลินรักพี่ธีร์ รักมาตลอด”

                       ดวงตาฉ่ำเยิ้มด้วยความเมามายของเธอ สบกับดวงตานาวเรียวแต่คมกริบที่ตอนนี้เบิกกว้างขึ้น

                       “ตั้งแต่เมื่อไหร่”

                       “ปีหนึ่งค่ะ”

                       เธอเห็นชายหนุ่มรูปงามกัดฟันแน่นจนกรามแกร่งขึ้นสันนูน เขาหายใจแรงๆสองสามครั้ง แล้วลุกพรวดพราดขึ้นใส่กางเกงจนเรียบร้อย ก่อนก้มตัวลงหยิบเสื้อเชิ้ตตัวสวยขึ้นมาถือไว้ แล้วหันกลับมองเธอที่ลุกขึ้นมานั่งกลางเตียงอย่างงงงวย มือเล็กควานหาแว่นตามาสวมใส่ทันทีเพื่อจะมองหน้าเขาได้ชัดๆ

                       “พี่ไปก่อน อย่ามารักคนอย่างพี่ให้เสียใจเลย เก็บความบริสุทธิ์ของน้องไว้เถอะ พี่ขอโทษ”

                       เสียงทุ้มเอ่ยแล้วก็เดินหันหลังจากไป ปล่อยให้เธอน้ำตาไหลพรากร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยนอยู่คนเดียว