บทที่ 39

ก๊อกๆ "คุณหนูคะคุณผู้หญิงให้เอาข้าวมาส่งค่ะ

"ฉันไม่กิน"

"แต่คุณหนูยังไม่ได้ทานข้าว.."

"เอาออกไป"

"ถ้ามันไม่กินก็ไม่ต้องกิน ยกลงไปเลย" เสียงแม่ของเธอพูดกับแม่บ้านแสดงว่าท่านตามขึ้นมาด้วย

"แต่คุณหนูยังไม่ทานข้าวทั้งวันเลยนะคะ"

"จะไม่ทานสักวันสองวันคงไม่ตายหรอก"

"ถ้าไม่ชอบลูกผู้หญิงแล้วจะคลอดเราออกมาทำไม ฮือออ" เธออุตส่าห์ไม่คิดแบบนี้แล้ว แต่ตั้งแต่เล็กจนโตเธอถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายมาตลอด เหมือนแม่จะชอบลูกชายมากกว่า ยิ่งลูกสาวไม่ได้ดั่งใจให้เรียนหมอแต่ดันไปเรียนดีไซเนอร์แม่ก็ยิ่งใส่อารมณ์กับเธอมากขึ้น

ไอรินพยายามหลับตาข่มความหิวไว้ ทำไมเธอจะไม่หิวล่ะตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้ทานอะไรเลย

ก๊อกแก๊ก

"?" เสียงอะไร? หญิงสาวสะดุ้งตื่นเพราะเหมือนมีใครกำลังงัดอะไรสักอย่าง

และจังหวะเดียวกันนั้นประตูห้องของเธอก็ค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามา

"ใคร?!" เธอล็อกห้องไว้คนที่จะเปิดเข้ามาต้องเป็นคนที่มีกุญแจ เพราะไม่ได้ยินเสียงงัดประตูเลย

"ผมเอง"

"คุณขร?"

"อื้อหือเรียกซะเสียชื่อเลย"

"คุณเข้ามาห้องฉันได้ยังไง" ไอรินรีบลุกขึ้นไปเปิดไฟในห้อง โดยที่ไม่ต้องคลำทางเพราะว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าปลั๊กไฟอยู่ตรงไหน

"ให้ช่วยอะไรไหม"

"คุ