บทที่ 9

ตุ๊บ!

เพล้ง!! จานกระเบื้องที่ถูกฟาดเข้าท้ายทอยอีกฝ่ายตกลงแตก

"??" ไอรินถึงกับยืนตัวแข็งเพราะเหมือนเขาจะไม่เป็นอะไรสายตาเขายังคงมองจ้องมาที่เธอ

"เสียงอะไรพี่" คนด้านนอกได้ยินเสียงของตกแตกกำลังจะเปิดประตูเข้ามาดู หลังจากที่ได้ยินเสียงของตกแตกแล้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้อง

"เอาไงดีครับ"

"รอดูสถานการณ์ก่อน" กลัวแต่ว่าผู้เป็นเจ้านายจะโมโหจนขาดสติ ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีอันตรายถึงชีวิตไม่อยากจะคิดเลย

"ปล่อยนะ! อืมม! ปล่อยย" หลังจากที่ทุบศีรษะเขาได้เธอก็ถูกอีกฝ่ายจับกดลงเตียง ด้วยแรงที่มีเยอะกว่าถ้าไม่เผลอ​ มีหรือที่เธอจะทำร้ายร่างกายเขาได้

"ฉันคงใจดีกับเธอมากไปแล้วใช่ไหม" ขณะที่พูดใบหน้าคมก็ได้ฝังจูบลงซอกคอโดยไม่มีความปราณีเลย ..ก่อนที่จะขยับต่ำลงมาดูดเนินหน้าอกซึ่งตอนนี้มันไม่มีอะไรปิดแล้วเพราะเขาได้ฉีกมันขาดออกเป็นชิ้นๆ

"ฉันเจ็บนะ!" ไอรินพยายามดิ้นต่อสู้ แต่แรงแค่น้อยนิดหรือจะไปสู้เขาได้

และจังหวะนั้นเธอคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว มือเรียวก็ได้ขยับต่ำลงไปที่ช่วงเอวข้างซ้ายก่อนจะขย้ำ

"........" เธอพยายามคลำหาว่าแผลของเขาอยู่ตรงไหน แต่พอคลำต่ำลงไปก็เจอเข้ากับ..

"ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยวได้เสียวแน่"

"ไอ้เลว แกไม่ใช่คนที่พี่ชายฉันให้มาดูแลใช่ไหม!"

"เธอไม่ต้องมาปั้นน้ำเป็นตัวโกหกหรอก ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าเธอคือคู่หมั้นของไอ้..นร ซี๊ดดดดโอ๊ยย" สิงขรยังพูดไม่จบก็ถูกอีกฝ่ายใช้แรงบีบเข้าที่กล่องดวงใจตรงที่เธอจับโดนเมื่อสักครู่

"กรี๊ดดปล่อยนะ!" แต่แทนที่มันจะหยุดเขาได้กลับทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้น

"ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก กูจัดให้"

"ไม่นะ!" มือทั้งสองข้างของเธอถูกเขาจับกดไว้เหนือศีรษะก่อนที่สิงขรจะกระชากผ้าถุงที่เธอใส่อยู่ให้หลุดออก

ป๊อก.. จังหวะที่สิงขรโน้มใบหน้าลงไปก็ได้มีน้ำหยดลงจากศีรษะไปโดนเข้ากับผิวขาวเนียนของเธอ

"ไอ้ธามมมมมซี๊ดดด" ชายหนุ่มดันตัวลุกขึ้นทันทีที่รู้ว่าน้ำที่หยดลงมาคือเลือด

"ครับ" ธามม์ได้ยินเสียงเรียกก็รีบเปิดประตูเข้ามา สายตาของธามม์มองไปดูผู้หญิงก่อนเลย พอเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตก็หายใจโล่งขึ้นมาหน่อย

จังหวะชุลมุนไอรินก็รีบดึงผ้าห่มมาปิดบังร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอไว้

"แตกเลยเหรอครับนาย" มนตรีรีบตามเข้ามาอีกคน

"แล้วมึงจะถามทำไมไปเอาที่ทำแผลมาสิ" โชคดีที่เตรียมของพวกนั้นมาด้วย แต่ธามม์ก็แปลกใจมากว่าทำไมเจ้านายถึงยังเล่นหมาหยอกไก่กับผู้หญิงคนนี้อยู่ได้ เพราะมันเหมือนไม่ใช่มาเฟียสิงขรที่เขาเคยรู้จักเลย

หลังจากที่ทุกคนออกไปจากห้องไอรินก็หยิบเสื้อตัวที่ถูกเขาฉีกขึ้นมาดู เธอดัดแปลงจากเสื้อคอกระเช้าให้เป็นเสื้อลุคใหม่ ด้วยฝีมือดีไซเนอร์แบบเธอดัดแปลงเสื้อผ้าได้ไม่ยากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันถูกเขาฉีกทำลายไปแล้ว

แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาเสียดายอะไรแบบนี้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่พี่ชายให้มาดูแลแทน ตกลงเขาเป็นใครกันแน่ แล้วเรื่องที่เขาพูดหมายถึงอะไร เธอพอจำได้ว่าได้ยินคำพูดประโยคหนึ่งจากปากเขาเรื่องที่ว่าเธอเป็นคู่หมั้นของใครสักคน

ด้านนอกในเวลาเดียวกัน..

"ผมขอโทษครับนาย" เอคนที่ให้เฝ้าเธอกับลูกสมุนอีก 2-3 คนโค้งคำนับขอโทษเรื่องที่ปล่อยให้เธอมีอาวุธไว้ทำร้ายผู้เป็นนาย

"ทำไมมึงไม่เก็บออกมาให้หมดวะ" ธามม์เป็นคนตำหนิ เพราะอาวุธที่เธอใช้ฟาด ศีรษะของสิงขรก็คือชามข้าวที่พวกนี้เอาเข้าไปให้เธอทาน

"ผมคิดว่าเก็บออกมาหมดแล้วครับไม่คิดว่าเธอจะซ่อนไว้"

"ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหมครับ"

"ไม่ต้อง!" หลังจากที่ทำแผลเสร็จมาเฟียหนุ่มก็ดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องของเธอ

"เจ้านายจะทำอะไรครับ"

"ไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไรพวกมึงก็ไม่ต้องสนใจ" ว่าแล้วเขาก็ใช้เท้าถีบประตูบานนั้นให้เปิดออก..