Compartir

ตอนที่ 2

Autor: รวมเป็นหนึ่ง
“ฉันจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้เพื่อขอร้องคุณอา ตระกูลกู้จะพยายามทำทุกหนทาง เพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ด้วยวิธีการอย่างอื่น”

กู้เหวยโจวเห็นทะเบียนสมรสที่อยู่ตรงหน้าฉัน จึงแสยะยิ้มว่า “หลินหว่านเนี่ยน เธอคิดจะขอร้องคุณอาให้ได้แต่งงานกับฉันเหรอ? เขาคงจะหัวเสียน่าดูสินะถึงสั่งให้เธอมาคุกเข่าตรงนี้”

“กลับไปเถอะ ถ้าฉันปกป้องเฉียวเฉียวได้แล้ว จะทำตามสัญญาหมั้นหมายที่มีกับเธอเอง”

“นายไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้แล้วล่ะ”

พอพูดแบบนั้นออกไป เขาก็หันมามองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนจะตบหลังมือของฉันเบาๆ

เหมือนครั้งสมัยยังเป็นเด็ก

บางทีช่วงเวลาหลายปีที่พวกเราโตมาด้วยกัน เขาอาจจะเคยรู้สึกชอบฉันบ้างก็ได้

แต่ถ้าไม่เคยประสบเรื่องราวในชาติที่แล้วมาก่อน ฉันก็คงไม่รู้ว่าคนที่เขารักจริงๆ คือหลินหว่านเฉียว

พวกเราสองคนเลยลงเอยด้วยการอยู่กันแบบทุกข์ใจทั้งสองฝ่าย และบทสรุปที่จบไม่สวย

“แล้วก็ไม่ต้องมาห่วงเรื่องของฉันด้วย” ฉันขยับหนีจากมือของเขา

กู้เหวยโจวขมวดคิ้วหน้านิ่ว ก่อนจะหยิบทะเบียนสมรสตรงหน้าฉันไปและทำท่าจะเปิดดู

“หลินหว่านเนี่ยน พูดอะไรของเธอน่ะ ตั้งแต่เด็กจนโต ฉันต้องเป็นห่วงเรื่องของเธอน้อยเสียที่ไหนล่ะ”

ใช่สิ กู้เหวยโจวมีสัญญาหมั้นหมายกับฉันตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ก็พวกเราโตมาด้วยกันนี่นา

หลังจากสูญเสียแม่ไป ฉันก็ยิ่งเกาะติดเขามากกว่าเดิม

แต่ว่าตอนนี้ ฉันตื่นจากฝันแล้ว

ฉันกดมือของเขาไว้แล้วแย่งทะเบียนสมรสกลับมา “กู้เหวยโจว พวกเราโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ครั้งนี้ พวกเราจะต้องได้ตามที่ปรารถนากันทั้งคู่”

“เธอพูดอะไรอยู่น่ะ? มีสัญญาหมั้นหมายกันแล้ว คนที่แต่งงานกับฉันถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครได้อีก”

ฉันหันกลับไปมองเขาเงียบๆ

ชาตินี้ ฉันจะเป็นคนไปเอง กู้เหวยโจวก็จะไม่ต้องตายเพราะเหตุการณ์น้ำท่วมในครั้งนั้นอีก

ถึงจะรู้ดีว่าความฝันตื่นหนึ่งเมื่อชาติที่แล้วเป็นความผิดพลาด แต่ความรักและความห่วงหาจากก้นบึ้งหัวใจของเธอที่มีต่อเขา ก็ยังไม่สามารถทวงคืนกลับมาได้ง่ายๆ

ท้ายที่สุด ฉันก็ทนความร้อนจากแดดที่แผดเผาไม่ไหว เป็นลมล้มพับไปตรงนั้น

ก่อนจะหมดสติ ฉันเห็นกู้เหวยโจวรีบคว้าฉันเข้าไปกอดด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ

ตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ภายในโรงพยาบาล

กู้เหวยโจวนั่งหลับอยู่ข้างๆ มือของเขาวางพาดบนชายผ้าห่มของฉัน

พอเห็นท่าทางของเขาแบบนี้แล้ว

หากชาติก่อนไม่ได้ยินคำพูดสุดท้ายก่อนตายจากปากเขา ฉันคงหลงคิดไปจริงๆ ว่าเขาเองก็รักฉันอยู่

ไม่นานนักกู้เหวยโจวก็ตื่นขึ้นมา ราวกับมีสัมผัสพิเศษบางอย่าง เขาขมวดคิ้วแล้วบ่นว่า “เธอทำบ้าอะไรลงไปน่ะ ก็บอกแล้วไงว่าอย่าใจร้อน ดูสิเนี่ย คุกเข่าจนเป็นลมแดดเลย”

“เธอร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ใช่ว่าจะไม่รู้ตัวสักหน่อย”

“เหวยโจว”

“หือ?”

“ตอนเด็กๆ พวกเรามักจะไปเที่ยวที่สวนสนุกด้วยกันบ่อยๆ ยังจำได้ไหม?”

“ต้องจำได้อยู่แล้วสิ ตอนนั้นเธอเพิ่งเคยนั่งม้าหมุนเป็นครั้งแรกแถมยังร้องไห้อีก ฉันต้องไปซื้อลูกอมมาให้เธอถึงยอมหยุดร้อง”

ฉันมองเขาแล้วยิ้มออกมา “นายช่วยไปเป็นเพื่อนฉันอีกสักครั้งได้ไหม?”

กู้เหวยโจวทำหน้าไม่ค่อยพอใจ “เธอพูดจาแบบนี้อีกแล้วนะ หลังจากนี้พอเธอแต่งงานกับฉัน พวกเราจะไปกันที่ครั้งก็ได้”

‘หลังจากนี้จะไม่มีคำว่าเราแล้วล่ะ’ ฉันคิดแบบนั้นในใจแต่กลับไม่ยอมพูดออกไป

รอถึงวันที่หลินหว่านเฉียวแต่งงานกับเขาเมื่อไหร่ คิดว่าเขาจะต้องเซอร์ไพรส์มากแน่ๆ

“คืนนี้เลยแล้วกัน ฉันไม่ได้ป่วยอะไรมากมายสักหน่อย”

“ได้ แค่ครั้งเดียวนะ หลังจากนี้ฉันยังต้องไปจัดการปัญหาเรื่องการแต่งงานคลุมถุงชนกับเจ้าพ่อแก๊งมาเฟียของประเทศ H อีก”

กู้เหวยโจวไม่ได้อยู่เฝ้าฉันต่อเพราะต้องกลับไปจัดการงานที่บริษัท เขานัดเจอฉันที่หน้าทางเข้าสวนสนุกคืนนี้

ฉันกลับคอนโดไปจัดการสัมภาระบางอย่างให้เรียบร้อย

หลังจากแม่เสียชีวิตไปแล้ว พ่อก็พาหลินหว่านเฉียวกับแม่ของเธอเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ ฉันจึงย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแทน

ก่อนหลินหว่านเฉียวจะโผล่มา กู้เหวยโจวจะแกะสลักหยกให้ฉันหนึ่งชิ้นในวันเกิดของทุกๆ ปี

รูปแบบของมันไม่เคยซ้ำกันเลย มีรูปน้องหมาที่ฉันเคยเลี้ยงสมัยก่อน มีช่อดอกไม้ที่สวยงาม ไปจนถึงภาพคู่ของฉันกับแม่

จนกระทั่งวันเกิดครบรอบ 18 ปีของฉัน หลินหว่านเฉียวก็ถูกรับตัวกลับมา

นับจากนั้นเป็นต้นมา กู้เหวยโจวก็แกะสลักหยกให้เธอแค่คนเดียว ขณะที่ฉันได้รับของขวัญทั่วไปที่ผู้ช่วยของเขาซื้อมาให้

ฉันพกหยกที่เขาแกะสลักเป็นรูปคู่ของฉันกับแม่ไว้กับตัว ส่วนของอย่างอื่นฉันแพ็คลงกล่องแล้วส่งพัสดุออกไปเกือบหมด

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ฉันก็ไปยืนรอตรงจุดที่นัดหมายกับกู้เหวยโจวไว้

รอจนกระทั่งแสงไฟทุกดวงในสวนสนุกดับลง เขาก็ยังไม่มา

ไม่มีแม้แต่แจ้งเตือนข้อความหรือสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์

สายฝนเริ่มโรยตัวลงมาจากท้องฟ้า ฉันไม่ได้พกร่มมา แล้วก็ไม่มีคนขับรถมารับกลับด้วย

ตอนที่น้ำฝนซึมทะลุเสื้อผ้าและเส้นผมจนเปียกชุ่ม ฉันก็นึกถึงเหตุการณ์น้ำท่วมในชาติที่แล้วขึ้นมา

หัวใจเกิดอาการปวดแปลบอีกครั้ง

สุดท้ายฉันก็เหลือบมองสวนสนุกด้านหลังแวบหนึ่ง——สถานที่แห่งความทรงจำแสนสุขในอดีตของฉันกับกู้เหวยโจว

ลาก่อนนะ กู้เหวยโจว ขอให้ชาตินี้พวกเราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย ขอให้นายมีความสุข อายุมั่นขวัญยืนเป็นร้อยปี

ฉันยังไม่ทันจะได้หันศีรษะกลับไป ก็ถูกท่อนไม้ฟาดใส่แผ่นหลังเต็มแรง
Continúa leyendo este libro gratis
Escanea el código para descargar la App

Último capítulo

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 7

    “เพราะคุณไม่เคยทำร้ายฉันนี่คะ”หลายวันมานี้ฉันเอาแต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมต้องช่วยชีวิตคู่หมั้นที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่ถึงเดือนบางทีอาจเป็นเพราะเขาทำให้ฉันนอนหลับได้อย่างสบายใจ ขณะที่ร่างกายและหัวใจเต็มไปด้วยบาดแผลหรืออาจเป็นเพราะทุกครั้งที่เขาส่งยิ้มมาให้ มันค่อยๆ ทำให้หัวใจของฉันอบอุ่นช่วงเวลาหลังจากนั้น ทำให้ลูกน้องของเฮ่อเซินได้แต่ยืนงงเจ้าพ่อที่เคยแสนจะเลือดเย็นคนนี้ ปฏิเสธงานเลี้ยงทั้งหมดและเฝ้าดูแลอยู่ในห้องผู้ป่วยทุกวันเขาอ่านบทกลอนให้ฉันฟัง หัดปอกเปลือกแอปเปิลด้วยท่าทางเงอะงะอาการหนักถึงขั้นยกเข็มกลัดดอกไอริสที่เป็นสัญลักษณ์ของตระกูลให้ฉันวันที่ออกจากโรงพยาบาล เฮ่อเซินพาฉันไปที่ชายหาดแห่งหนึ่งอาทิตย์ยามอัสดงย้อมน้ำทะเลจนกลายเป็นสีแดงทองระเรื่อ จู่ๆ เขาก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ในมือถือแหวนประจะตระกูลที่แสนล้ำค่า“เนี่ยน ก่อนหน้านี้ผมแต่งงานกับคุณเพราะทำตามหน้าที่ แต่ตอนนี้ผมอยากแต่งงานกับคุณจากใจจริง”“ผมรู้ว่าคุณโดนบังคับให้มาที่นี่เพื่อแต่งงานกับผม”“แต่ผมสาบานว่าหลังจากนี้เป็นต้นไป ปากกระบอกปืนของตระกูลเฮ่อจะไม่มีวันหันเข้าหาคุณเด็ดขาด ชีวิตของผมก็เป็นของคุณด้วย

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 6

    “ดูนั่นสิ เธอคือลูกสาวคนโตของตระกูลหลิน หลินหว่านเนี่ยนไม่ใช่เหรอ?”“เธอโดนลักพาตัวอย่างนั้นเหรอ? ถูกจับไปโยนถ่วงน้ำแบบนั้น! มิน่าล่ะวันนี้ถึงเจอแค่คุณหนูรอง”“โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ดูจากภาพเหตุการณ์ในวิดีโอ คุณหนูใหญ่กำลังจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว!”สีหน้าของพ่อหลินซีดเผือด ขณะที่ดวงตาของหลินหว่านเฉียวปรากฏความอาฆาตแวบหนึ่ง“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน เรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิดกันอย่างแน่นอน มีคนประสงค์ร้ายอยากใส่ความผมคนนี้”“ลูกสาวคนโตของผม ตอนนี้อยู่ที่ต่างประเทศ ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอทั้งนั้น!”แต่เพียงไม่นานนัก เขาก็ถูกคำพูดของตัวเองตบหน้าเข้าอย่างจังเพราะคลิปเสียงที่หลินหว่านเฉียวจ้างวานพวกโจรลักพาตัว ถูกเปิดให้ได้ยินอย่างชัดเจน“ช่วยฉันเล่นงานหลินหว่านเนี่ยนให้ปางตายเลย จัดการเธอให้อาการสาหัสก่อน อย่าให้เธอมีโอกาสกลับเข้าประเทศได้”“กล้ามาแย่งของของฉัน ไม่ดูสภาพตัวเองบ้างเลยว่าเป็นใครมาจากไหน”“สุดท้ายเธอก็เหมือนกับแม่ของเธอนั่นแหละ โดนบีบจนสิ้นหวังต้องฆ่าตัวตาย”ความเงียบปกคลุมทั้งงาน แก้วไวน์ในมือของพ่อหลินหล่นลงพื้นแตกกระจาย หลินหว่านเฉียวทรุดลงไปนั่งกับพื้นเธอค

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 5

    “แต่ว่าพวกเราถูกความโลภบังตา! คุณหนูรองตระกูลหลินมาหาพวกเราและให้เงินก้อนใหญ่ สั่งให้พวกเรา...”“สั่งให้พวกแกทำอะไร?!” กู้เหวยโจวตะคอกด้วยสองตาแดงก่ำ“เธอบอกว่าตอนเด็กๆ คุณหนูใหญ่หลินเคยเกือบจมน้ำตาย ก็เลยกลัวน้ำลึกมากที่สุด เธอบอกให้พวกเราลักพาตัวคุณหนูใหญ่ไปโยนลงน้ำ ขอแค่อย่าทำให้เธอตายจริงก็พอ...”สายตาของกู้เหวยโจวเย็นชาจนแทบจะฆ่าคนได้ ผู้ช่วยค้นเจอเครื่องบันทึกจากผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้าเป็นวิดีโอที่บันทึกภาพการทรมานหลินหว่านเนี่ยนในคืนนั้นไว้ พวกเขาใช้มันเป็นหลักฐานในการส่งงานให้หลินหว่านเฉียวกู้เหวยโจวดูแล้วรู้สึกเหมือนหัวใจถูกสับเป็นชิ้นๆ“เธอให้เงินพวกแกเท่าไหร่?”“ยี่สิบห้าล้านบาท...”เขาน่าจะรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วพ่อหลินปฏิบัติกับลูกสาวสองคนแตกต่างกันแค่ไหนหลินหว่านเนี่ยนย้ายออกมาจากคฤหาสน์ กลับพักได้แค่คอนโดเล็กๆ ในเมืองขณะที่หลินหว่านเฉียว สามารถใช้เงินยี่สิบห้าล้านบาท จ้างคนไปทำร้ายพี่สาวของตัวเองจนเกือบตายได้อย่างหน้าตาเฉยมิน่าล่ะเธอถึงเลือกจากไปนี่เป็นครั้งแรกที่กู้เหวยโจวได้สัมผัสคำว่าหัวใจแหลกสลายและเป็นครั้งแรกที่เขาทำร้ายเธอหนัก

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 4

    “อ้อ กู้เหวยโจว นายยังไม่รู้เหรอ”“ก็วันนั้นหว่านเนี่ยนเป็นคนขอร้องฉันเอง บอกว่าตัวเองจะไปแต่งงานที่ต่างประเทศ ก็วันที่พวกเธอสองคนคุกเข่าอยู่หน้าบ้านไง คนหนุ่มสาวสมัยนี้ชอบใจร้อนวู่วามเหมือนกันไปหมดเลย”“ฉันคิดว่าหว่านเนี่ยนบอกนายแล้วเสียอีกนะ เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญมากเลยนี่นา”ตอนที่พ่อหลินพูดถึงเรื่องนี้ เขาไม่แสดงท่าทีเสียใจที่ลูกสาวตัวเองจากไปเลยสักนิดจากนั้นเขายังเรียกหลินหว่านเฉียวออกมา “เหวยโจว ฉันรู้นะว่านายมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเฉียวเฉียว คราวนี้ฉันจะเป็นคนจัดการผูกด้ายแดงให้นายกับเฉียวเฉียวเอง”กู้เหวยโจวเคยลองคิดเรื่องนี้อยู่หลายครั้งหลายครา ถ้าเขาไม่มีสัญญาหมั้นหมาย คนที่เขาอยากจะแต่งงานด้วยมากที่สุด ต้องเป็นหลินหว่านเฉียวแน่แต่ตอนนี้เขากลับทนฟังคำพูดพวกนั้นไม่ไหวอีกต่อไป และวิ่งออกจากคฤหาสน์ไปเลยตอนนี้ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความคิดที่ว่า หลินหว่านเนี่ยนคิดจะไปจากเขาเขาชอบหลินหว่านเฉียวไม่ใช่เหรอ? เขากับหลินหว่านเนี่ยนก็แค่มีสัญญาหมั้นสมัยเด็กเท่านั้นเอง?ทว่าตอนนี้ ทำไมหัวใจของเขาถึงเจ็บปวดขนาดนี้ ราวกับเขาสูญเสียโลกทั้งใบไปอย่างไรอย่างนั้นไม่มีทาง เขาคิดเช่น

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 3

    ตอนที่ได้สติกลับมา ดวงตาของฉันถูกปิดเอาไว้ มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืดแขนขาทั้งสองข้างถูกมัดแน่นหนา แผ่นหลังยังมีความเจ็บปวดแล่นริ้วมาเป็นระยะๆปลายเชือกด้านหลังถูกยกขึ้นมา ปลายเท้าสองข้างของฉันสัมผัสโดนน้ำที่เย็นเฉียบน้ำเย็นจัดค่อยๆ สูงขึ้นมาถึงระดับหน้าอกของฉัน ก่อนจะจมมิดศีรษะ...ฉันหายใจไม่ออก แม้แต่จะเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือยังทำไม่ได้หลังจากฉันพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดอย่างสุดชีวิต เชือกก็ถูกยกสูงขึ้นจากน้ำฉันอ้าปากหอบหายใจเฮือกใหญ่ สำลักไอจนไม่มีเสียงออกมา คนที่อยู่บนฝั่งถึงได้พูดอย่างไม่รีบร้อนว่า“เธอไปหาเรื่องผิดคนเองนะ เพราะงั้นเขาถึงได้ส่งฉันมาทรมานเธอแบบนี้”ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก็ถูกพวกเขาโยนลงไปในน้ำอีกครั้งเป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง ทุกครั้งที่ฉันรู้สึกเหมือนจะจมน้ำตาย ก็จะถูกยกตัวขึ้นจากน้ำสุดท้ายฉันก็ถูกพวกเขาโยนไว้ข้างฝั่ง คนบนฝั่งกดโทรหาใครบางคน “บอส จัดการเรียบร้อยแล้วครับ”ฉันได้ยินเสียงของกู้เหวยโจวดังมาจากปลายสาย “พวกนายออกไปได้เลย ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”ผ่านไปไม่นานนัก ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากไกลๆ จากนั้นฉันก็ได้รับการแก้มัด

  • สิ้นสายใยรัก ตัดขาดสัมพันธ์สวาท   ตอนที่ 2

    “ฉันจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้เพื่อขอร้องคุณอา ตระกูลกู้จะพยายามทำทุกหนทาง เพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ด้วยวิธีการอย่างอื่น”กู้เหวยโจวเห็นทะเบียนสมรสที่อยู่ตรงหน้าฉัน จึงแสยะยิ้มว่า “หลินหว่านเนี่ยน เธอคิดจะขอร้องคุณอาให้ได้แต่งงานกับฉันเหรอ? เขาคงจะหัวเสียน่าดูสินะถึงสั่งให้เธอมาคุกเข่าตรงนี้”“กลับไปเถอะ ถ้าฉันปกป้องเฉียวเฉียวได้แล้ว จะทำตามสัญญาหมั้นหมายที่มีกับเธอเอง”“นายไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้แล้วล่ะ”พอพูดแบบนั้นออกไป เขาก็หันมามองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนจะตบหลังมือของฉันเบาๆเหมือนครั้งสมัยยังเป็นเด็กบางทีช่วงเวลาหลายปีที่พวกเราโตมาด้วยกัน เขาอาจจะเคยรู้สึกชอบฉันบ้างก็ได้แต่ถ้าไม่เคยประสบเรื่องราวในชาติที่แล้วมาก่อน ฉันก็คงไม่รู้ว่าคนที่เขารักจริงๆ คือหลินหว่านเฉียวพวกเราสองคนเลยลงเอยด้วยการอยู่กันแบบทุกข์ใจทั้งสองฝ่าย และบทสรุปที่จบไม่สวย“แล้วก็ไม่ต้องมาห่วงเรื่องของฉันด้วย” ฉันขยับหนีจากมือของเขากู้เหวยโจวขมวดคิ้วหน้านิ่ว ก่อนจะหยิบทะเบียนสมรสตรงหน้าฉันไปและทำท่าจะเปิดดู“หลินหว่านเนี่ยน พูดอะไรของเธอน่ะ ตั้งแต่เด็กจนโต ฉันต้องเป็นห่วงเรื่องของเธอน้อยเสียที่ไหนล่ะ”

Más capítulos
Explora y lee buenas novelas gratis
Acceso gratuito a una gran cantidad de buenas novelas en la app GoodNovel. Descarga los libros que te gusten y léelos donde y cuando quieras.
Lee libros gratis en la app
ESCANEA EL CÓDIGO PARA LEER EN LA APP
DMCA.com Protection Status