บทที่ 6 ภารกิจที่โรยด้วยหนามแหลมคม (2/2)

ถึงขั้นตอนของการตรวจสอบเรือนร่าง จ้าวหลิงหลิงเป็นคนสุดท้าย อาภรณ์ผืนบางบนกายถูกเปลื้องออกจนสิ้น ผิวขาวราวงาช้างพร้อมสัดส่วนโค้งเว้าเด่นชัดกระจะตาเสียจนสตรีด้วยกันยังต้องตะลึงค้าง กลิ่นหอมจาง ๆ ล่องลอยมาจากเรือนร่างงามระหงเฉกเช่นเดินอยู่ท่ามกลางมวลบุปผชาติ

เพราะจ้าวหลิงหลิงเชี่ยวชาญด้านการปรุงพิษศาสตร์แพทย์ บรรดาเครื่องหอมที่ช่วยให้กายมีกลิ่นจรุงดุจบุปผาจึงมิยากแต่อย่างใด แม้นางมักจับดาบง้างธนูอยู่เป็นนิจ กระนั้นกลับมิเคยละเลยเรื่องบำรุงตนเอง

"นะ...นี่เจ้า งดงามยิ่ง กลิ่นนี่เป็นกลิ่นกายเฉพาะตัวงั้นรึ ไยจึงหอมนัก"

จ้าวหลิงหลิงมองตอบด้วยสีหน้าเย็นชา "เจ้าค่ะ ข้าสามารถปรุงเครื่องหอมชำระกายให้สามารถติดทนไปยันชาติหน้า หากท่านชมชอบไว้เข้ารอบคัดเลือกห้าคนข้าจะทำให้ดีหรือไม่"

อีกฝ่ายผงะ วาจาของนางช่างเยือกเย็นดุจยืนท่ามกลางหิมะ ซ้ำยังมีสุ้มเสียงแข็งกระด้างเฉกเช่นน้ำแข็ง "เจ้า ปรับปรุงวาจาเสียหน่อย หากเอ่ยเช่นนี้ต่อพระพักตร์ฝ่าบาทคงได้ศีรษะหลุดจากบ่า"

"ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าจะพยายาม"

กงหนี่ว์ส่ายศีรษะ กระนั้นร่างกายของจ้าวหลิงหลิงดุจเซียนสตรี งดงามจนไร้ที่