คุณนายแคลร์กำลังต่อแถวอยู่ด้านหน้าคลินิกร่วมกับคนไข้คนอื่น ๆ เธออยู่ท้ายสุดของแถวและกำลังพูดคุยอยู่กับผู้หญิงใกล้ ๆ เธอ…“ความเก่งของคุณหมอโคนีย์นี้ที่สุดเลยว่าไหม ขนาดที่ฉันจะต้องขอให้เพื่อนของฉันนัดคิวของคุณหมอให้ นี่ฉันต้องรอตั้งสามเดือนเชียวนะ”“ใช่ ฉันรอคิวมากกว่าสามเดือนเหมือนกัน แต่ก็บ่นไม่ได้หรอก ไม่มีหมอคนไหนเก่งไปกว่าเขาแล้วหล่ะ!”ในขณะที่เธอกับเขาพูดคุยอยู่ คุณนายแคลร์รู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมองเลยหันไปดู เธอขมวดคิ้วเมื่อรู้ว่านั้นคืออเล็กซ์ “มาทำอะไรที่นี้?”อเล็กซ์ทักทายด้วยความคุ้นชิน “คุณแม่”คุณนายแคลร์ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความโกรธ “คุณแม่เหรอ หมายความว่ายังไง? ใครแม่แก? ให้ฉันบอกอะไรให้นะ แกมันไร้ค่า ลูกของฉันได้หย่ากับแกแน่ และเราพร้อมจะเฉดหัวแกทิ้ง! หยุดคลานกลับมาได้ละ! หรือว่า แกตามฉันมางั้นเหรอ? แกหาที่จะอยู่ไม่ได้สินะ? แกจะอ้อนวอนฉันให้เพื่อกลับมาใช่ไหมล่ะ?”อเล็กซ์ตะลึงในคำพูดและตอบกลับ “ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณป้า ผมมีที่ให้อยู่ครับ พอดีว่าคุณขวางทางอยู่ ขอผ่านหน่อยนะครับ คุณป้า?”“เมื่อกี้แกเรียกฉันว่าอะไรนะ?” คุณนายแคลร์ถูกท้าทายคุณป้ากับคุณนายนั้น ควา
“ฮะ? เกิดอะไรขึ้น?”“เด็กผู้หญิง! หน้าของเธอซีดเซียว! เธอไม่หายใจแล้ว!”“น่ากลัวจังเลย… คุณหมอโคนีย์จะช่วยเธอได้ไหมนะ?”ผู้คนมากกมายที่มามุงดูต่างหารือกัน พร้อมทั้งเอาใจช่วยจากนั้นชายวัยกลางคนได้อุ้มเด็กหญิงวัยห้าขวบเข้ามาภายในห้อง เขาร้องไห้ฟูมฟาย หน้าของเขาฟ้องว่าเขาเสียขวัญขนาดไหน เขาทรุดตัวลง พร้อมเสียงที่ดังเชอริลรีบเข้าหาเด็กผู้หญิงและตรวจชีพจรทันทีในขณะที่เธอตรวจ เธอเริ่มเปลี่ยนสีหน้า เพราะเด็กผู้หญิงไม่หายใจบวกกับชีพจรที่ไม่เต้นเชอริลรีบทำการปฐมพยาบาลเบี่ยงต้นด้วยการซีพีอาร์ พร้อมกับถามชายวัยกลางคนว่าเกิดอะไรขึ้น“ผมไม่รู้ ผม… กำลังจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ และจากนั้นลูกของผมก็เป็นลมหมดสติลงไป” ชายหนุ่มร้องเจมส์ได้เข้าประชิดตัวเด็กผู้หญิงเช่นกัน พร้อมกับพูด “ส่องดูลำคอของเธอ”เชอริลทำตามทันที แต่เธอก็ไม่พบอะไรติดอยู่ด้านในหลอดลมเลยเจมส์ตบไปที่หลังของเด็กผู้หญิงครั้งสองครั้งเช่นกัน แต่เด็กผู้หญิงก็ไม่สำลักอะไรออกมา ท้ายที่สุด เจมส์ก็ได้แต่ถอนหายใจพร้อมกับตกตะลึงด้วยความโศกเศร้าชายหนุ่มยังคงทรุดอยู่ที่พื้นและร้องไห้ฟูมฟายมากจากเดิมอเล็กซ์ยืนดูอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตา
ทุกคนต่างพากันจ้องไปเด็กหญิงเปลือกตาของเด็กหญิงกระพริบอย่างนุ่มนวลก่อนที่จะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆเธอฟื้นแล้วจริง ๆดวงตาของเชอริลเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองแต่หลังจากที่เด็กหญิงฟื้น ตัวเธอดูคล้ายจะรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก มือของเด็กหญิงทั้งสองข้างกุมลำคอของเธอคล้ายว่าเธอกำลังจะสำลัก“มีบางอย่างติดอยู่ในคอของเธอ มันยังติดอยู่!” เจมส์พูดขึ้นอยากตื่นตกใจ“ให้ผมจัดการเอง!” อเล็กซ์พูดพร้อมกับกดมือของเขาไปที่อกของเด็กหญิง เขาค่อย ๆ ดันมือของเขาอย่างนุ่มนวลอีกครั้ง มือของเขาคล้ายกับว่ากำลังเล่นดนตรีเครื่องสายอยู่อย่างงั้นเชอริลสังเกตุเห็นวิธีการของเขาคล้ายกับตอนที่เขานวดแขนและขาให้แม่ของเขาอเล็กซ์กดเข้าไปที่อกของเด็กหญิงอีกครั้ง รอบนี้เกิดเสียงอึกดังขึ้น เด็กหญิงสำลักพร้อมกับมีวัตถุปริศนากระเด็นออกมาจากปากของเด็กหญิงวัตถุปริศนานั้นคือ ส้มจี๊ดชายหนุ่มฉุกนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และอธิบาย “มันคือพืชป่า ผมซื้อมันให้โซอี้มาสักพักแล้ว ผมคิดว่าเธอคงจะกินมันหมดแล้ว แต่ก็คิดไม่ถึงว่า…”“มันติดลึกอยู่ในลำคอของเธอ จึงไม่ง่ายเลยที่จะกระทุ้งมันออกมาได้ แต่ไม่เป็น
อเล็กซ์เดินออกไปจาก คลินิกอการ์โนเดอร์ม่า อย่างช้า ๆ‘อาการของแม่จะหายภายในสองวัน แต่ตอนนี้เราไม่มีที่ให้อาศัยอยู่ บวกกับที่โดนคุณนายแคลร์ไล่ออกมา ทำให้ไม่มีที่ไหนให้พักอาศัยอยู่ ทำให้หน้าที่ของฉันต่อไปคือการซื้อบ้าน’ อเล็กซ์คิดแต่จากการที่เขาได้ยินจากท่านเล็กซ์ ว่าพ่อปกปิดเรื่องกลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ ไว้ไม่ให้แม่รู้‘ควรจะบอกแม่ดีไหมนะ?’ เขาคิดแต่เขาก็จะไม่สามารถใช้เงินของเขาได้ถ้าเขาไม่หาคำอธิบายที่เหมาะสมให้แก่เธอเขาตัดสินใจเก็บเรื่องนี้เป็นความลับต่อไปกลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานใต้ดิน ดังนั้นผู้คนส่วนใหญ่มองว่าพวกเขาเป็นมาเฟียหรือว่าอันธพาล เหตุผลนี้พ่อเลยเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับโดยที่ไม่ได้บอกแม่มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีถ้าจะบอกความจริงตอนนี้ ‘งั้น...อเอาเป็นอพาร์ทเม้นต์เล็ก ๆ ก่อนก็แล้วกัน และบอกว่าเงินที่ได้มามาจากเงินที่เก็บออม’เขาตัดสินใจตามนี้ในขณะที่อเล็กซ์กำลังเรียกแท็กซี่เพื่อไปยังโรงพยาบาล คุณหมอเชอริลก็ได้ตะโกนมาหาเขาและพูดว่า “อเล็กซ์ อเล็กซ์! ให้ตายเถอะ! จะรีบไปไหนของคุณเนี่ย?”เชอริลซึ่งกำลังวิ่งตามเขาอยู่อเล็กซ์หั
อเล็กซ์แสดงออกเย็นชากว่าเดิม “ใครส่งแกมา?”สคาร์เฟซเยาะเย้ย “อยากรู้จริง ๆ เหรอ? คุกเข่าและตบหน้าตัวเองสิ ถ้าแสดงออกมาดี ฉันอาจจะจะเปลี่ยนใจบอกแกก็ได้”อเล็กซ์พยักหน้า “เอาแบบนี้แทนไหมล่ะ? พวกแกคุกเข่าลงและตบหน้าตัวเองร้อยที และจากนั้นฉันจะพิจารณาปล่อยพวกแกไป”“แกว่าไงนะ?” พวกอันธพาลดูสับสนกับสิ่งที่พวกเขาได้ยินก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรดีเลย เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เจอกับภรรยาของเขาด้วยซ้ำไปและมิหนำซ้ำยังตกเป็นทาสให้แม่สะใภ้ของเขาอีกต่างหากคนไร้ค่ากล้าดียังไงถึงกล้าพูดแบบนี้ออกมา?เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?“กล้าดีนี่ ดูเหมือนว่าเด็กเหลือขออย่างแกจะต้องบอกลาท่อนล่างและแขนของตัวเองซะแล้วสิ!” สคาร์เฟซยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และยกอาวุธของเขาขึ้นเหนือหัวและกำลังฟาดลงไปที่ขาของอเล็กซ์หลังจากนั้นก็มีเสียงแตกหักดังออกมากระบองถูกหักครึ่งหลังจากฟาดลงไปที่หน้าแข้งของอเล็กซ์“อ๊า! หยุดนะ!” เชอริลกรีดร้องด้วยความกลัวในขณะนั้น มีบางอย่างดูแปลกประหลาดกระบองนั้นถูกหักแบ่งเป็นสองท่อน แต่ทำไมอเล็กซ์ดูยังใจเย็นอยู่ เขายืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่แสดงอาการและไม่ขยับกล้ามเนื้อของเขาสักน
ระหว่างงานงานเลี้ยงเฉลิมฉลองประจำปีของตระกูลแอสเส็กซ์ สปาร์คตกใจเป็นอย่างมากที่ท่านเล็กซ์ กันเธอร์จากกลุ่มบริษัทในเครือเธาซันด์ ไมล์ ยืนหยัดเพื่ออเล็กซ์ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมท่านเล็กซ์ถึงเขาข้างคนไร้ประโยชน์อย่างอเล็กซ์ถ้าท่านเล็กซ์อยากจะเอาคืนปู่ของเขาจริง ๆ บิล ร็อคกี้เฟลเลอร์ สิ่งที่สปาร์คจะทำได้คือแค่มองดูเท่านั้น เขาคงไม่กล้าที่จะแสดงความโกรธแค้นใด ๆ ให้เขาเห็นแน่ ๆนั่นรวมถึงเขาจะไม่สามารถแก้แค้นอเล็กซ์ที่กล้ามาทำเขาบาดเจ็บที่แขนได้นอกจากนี้ ร็อคกี้เฟลเลอร์ กรุ๊ป ดูจะยังกังวลว่ากลุ่มบริษัทในเครือ เธาซันด์ ไมล์ จะกำลังหาทางแก้แค้นพวกเขาอยู่อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าท่านเล็กซ์ติดหนี้บุญคุณวิลเลี่ยมอยู่ แต่ว่าตอนนี้เขาชดใช้มันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีอะไรติดค้างกับตระกูลร็อคกี้เฟลเลอร์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น อเล็กซ์พยายามจะติดต่อท่านะเล็กซ์ครั้งหนึ่ง แต่สุดท้ายก็จบด้วยการโดยด่าและขู่เข่นสปาร์คไม่มีอะไรต้องกังวลต่อไปอีกแล้ว!ดังนั้นเขาเลยจ้างคนกลุ่มหนึ่งเพื่อจัดการกับอเล็กซ์ทันทีกริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…ในขณะนั้น นางแบบสาวที่กำลังนวดให้สปาร์คอยู่ในคลับแห่งหนึ่ง เมื่อสปาร์คได้ร
หมัดของเขานั้นเต็มไปด้วยอนุภาพของพลังฉี มันสร้างความเสียหายให้กับระบบของอวัยวะสืบพันธุ์ เมื่อเวลาผ่านไปและภายในหนึ่งเดือน เขาจะสูญเสียความสามารถในการมีเพศสัมพันธ์โดยสมบูรณ์อเล็กซ์กลับออกมาจากบ้านร้างและพบกับคุณหมอเชอร์ริลที่กำลังรอเขาอยู่ภายในร้านอาหารเพื่อจะทานทานอาหารกลางวันด้วยกันก่อนที่จะจัดการกับสปาร์ค อเล็กซ์ได้ให้คุณหมอเชอริลสั่งอาหารก่อนระหว่างรอเขาไว้แล้วในขณะที่เขามองอเล็กซ์เดินออกไป สปาร์คก็ได้ตะโกนดุด่าสคาร์เฟซ “ไอเวร! ไอสคาร์เฟซ ไอคนทรยศ! ฉันตกลงที่จะจ่ายเงินแกตั้งมากมายและแกกลับหักหลังฉันเนี่ยนะ? แกเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าแกเก่งที่สุดในถนนทีลแห่งนี้? แกจะเก่งอย่างที่พูดมาได้ยังในเมื่อแกเอาชนะไอเด็กเมื่อวานซืนนั่นไม่ได้น่ะฮะ?”ด้วยความโกรธของสการ์เฟซ บวกกับความเจ็บปวดที่หน้าแข็งของเขา “แกกล้าด่าฉันได้ยังไง? แกบอกเองว่ามันไม่มีน้ำยา! แต่มันกลับแข็งแรงและดูคล่องแคล่วด้วย เขาสามารถหักแขนแกได้ง่าย ๆ ด้วยมือเปล่าด้วยซ้ำ! แกรู้อะไรไหม? ฉัน สคาร์เฟซคนนี้จะไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบลงแบบนี้แน่นอน พี่ใหญ่ของฉันจะกลับมาภายในสองวัน เราจะจัดการกับมันเอง!”ในขณะเดียวกัน เบียทริซก็
“ป๊ะป๋า ทำไมคนพวกนั้นถึงเรียกคุณอาอเล็กซ์ว่าไร้ค่าคะ? เขาไม่ใช่นะ!” สาวน้อย โซอี้ คาร์เตอร์ ขมวดคิ้วด้วยความโกรธเธออายุเกือบจะหกขวบ ดังนั้นเธอจึงโตพอที่จะคิดได้เธอสามารถหนีจากความตายมาได้ซึ่งต้องขอบคุณอเล็กซ์ ตอนที่เธอจิตของเธอหลุดออกมาจากร่าง สิ่งที่เธอรู้สึกได้มีเพียงแต่ความเหงาและความหนาวเหน็บ แต่อเล็กซ์เป็นเหมือนดั่งกองไฟในฤดูหนาว คอยทำให้เธออุ่น ซึ่งนั้นทำให้เธอประทับใจในตัวอเล็กซ์ชาร์ลส์ตอบกลับ “พวกเขาไม่รู้หรอกว่ากำลังพูดอะไรอยู่”เฮลีย์เสริม “เรามาช่วยเขาด้วยวิธีอื่นเถอะ แทนที่จะมัวพล่ามถึงสองคนนั้น ไหนดูซิ เราจะตามหาเขาได้ยังไง… ฉันได้ยินมาว่าหลังจากอุบัติเหตุของวิลเลียม ภรรยาของเขากลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เธออยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่นั้นมา”ชาร์ลส์พูด “เราไปในเมืองเพื่อไปหาคุณหมอเชอร์ริลกันเถอะ”จากนั้นอเล็กซ์และเชอริลก็ได้กลับมายังโรงพยาบาลอเล็กซ์กำลังคิดที่จะพาแม่ของเขาออกจากโรงพยาบาล แต่อย่างไร เชอริลลรู้สึกว่าบริตทานีควรจะได้รับการรักษาต่ออีกวันสองวันอเล็กซ์ยิ้ม “ไม่จำเป็นหรอก ผมคุ้นเคยกับอาการของแม่มากกว่าคุณอีก”เชอริลกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยควาหงุดหงิด “ฉันเป็