BFF PUB
เมื่อสถานที่ประจำถูกยุบ คอนโดของเพื่อน ที่เพื่อนคนไหนจะแวะไปเปิดเบียร์กินเมื่อไหร่ก็ได้ แก้ผ้านอนตรงไหนก็ไม่มีใครว่า ปัจจุบันห้องถูกเปลี่ยนรหัส ห้ามเข้าออกในยามวิกาล เพราะเจ้าของห้อง…มีเมีย ตอนนี้ก็แค่เปลี่ยนที่กินเบียร์ใหม่ คนมีเมียให้กกก็ไม่ซีเรียสอะไร คนโสดเลยประสานมือ หอบเงินมากองรวมกันและคุยกันว่าจะเปิดผับ ผับเปิดใหม่ มาทีหลัง แต่เจ้าของผับหล่อมาก เพื่อนเจ้าของผับก็งานดีๆ กันทั้งนั้น ถึงมีเมียแต่ก็ยังเรียกแขกได้ มีดีตรงไหนก็เห็นๆ กันอยู่ ผลประกอบการเดือนแรกโกยเงินเป็นกอบเป็นกำ เหล้ามีให้กิน สาวมีให้ล้วง ถูกใจคนโสด และคิดว่า…จะโสดยาวๆ บริเวณโต๊ะวีไอพีที่มีหนุ่มหล่อทั้งห้านั่งมองหน้ากัน ผู้หญิงมองตามเพียบ คนมีเมียห้ามเสียอาการ ส่วนคนโสดถูกใจคนไหนก็ค่อยเดินตาม เร่งด่วนก็แค่จัดในที่แคบ รีบกระแทกแล้วแยกย้าย ทุกอย่าง…คือดี “ผับพวกมึงคือเริศนะ คนเยอะจัด แน่นทุกวัน” “ธรรมดา เจ้าของผับหล่อน่ะ” ลีโอยักคิ้วตอบ ไอ้หลามมองหน้า แล้วไงวะ หรือมึงจะเถียง? “ความมั่นใจควรดับด้วยอะไรวะ กดทิ้งเหมือนกดขี้ในชักโครกนี่ได้ไหม?” “เมียมึงไปไหน กูคิดถึง~” “มึงอย่ามา ขอร้อง หยุดถามหาเมียกู” ฉลามโบกมือไล่ เถียงกับมันทีไรถามหาเมียกูตลอด เมียกูก็คือเมียกู อย่าถามมาก ตีนกระตุกขึ้นมาอย่าหาว่าไอ้หลามไม่เตือน “ขี้หวงนะมึงอ่ะ” “ก็เมียกู!” “หึ! เหี้ยเซย์ เมื่อไหร่กูจะได้อุ้มหลาน” “เออน่า กูพยายามอยู่” “พยายามท่าไหน ให้กูสอนไหม?” คนเอาเพื่อนเป็นเมียถึงกับเบือนหน้าหนี เสียระบบฉิบหาย ทั้งที่ขยันจัด แต่เมียก็ดันไม่ท้อง ทั้งที่พวกมันบอกจะเสียทองรับขวัญหลานคนละยี่สิบบาท เงินสามล้านรอวิ่งเข้ากระเป๋าแต่ก็ทำได้แค่รอ เมียกูไม่ท้อง ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้อง สเต็ปการเย็บของกูมันผิดพลาดตรงไหนวะ! “สรุปทองเนี่ยกูจะได้เสียให้มึงไหม หรือไม่มีน้ำยา” “คนที่ไม่มีน้ำยา แปลว่าคนคนนั้นไม่ได้ขายขนมจีน” ติณห์แซวยิ้มๆ ชอบฉิบหายเวลาคนมีเมียโดนขยี้ ไอ้ลีโอโคตรตึง พูดขึ้นทีไม่มีใครเถียงมันได้สักคน อย่างน้อยๆ ก็กูคนหนึ่งที่รอด เพราะกูโสดเหมือนมัน! “แล้วมึงอ่ะ ทำแต่งาน หวังว่าจะมีเวลาให้เมียนะ” ตวัดสายตาไปมององศา กูก้มหน้าและอยู่นิ่งๆ แล้วนะ แต่ก็โดนตามระเบียบ “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูหนีบไปด้วยทุกวัน” “หนีบไปไหน พาเมียไปลำบากไหม อย่าให้รู้” “กูต้องส่งคลิปตอนก้มหัวให้เมียก่อนเข้านอนทุกวัน ให้มึงไหมครับ?” จะได้รู้ว่ากูเทิดทูนบูชาแค่ไหน ห่วงจริง ห่วงจัง ห่วงสภาพหน้าเพื่อนมึงก่อนไหมครับ โดนทุกตัว โดนทุกวัน เหมือนมาให้มันด่าอ่ะบอกเลย “ผู้หญิงดีๆ อ่ะ เจอแล้วให้รักษา มีเมียแล้วยังชั่วกูเหยียบหน้านะ” “กูว่าผับมึงนักร้องเสียงเหี้ยนะ” “อะไรนะ” “เสียงไง เหี้ยสัดๆ” เดี๋ยวหลามเดี๋ยว ด่านักร้องแต่มองหน้ากู คือ? “โทษๆ ด่าอีกคนแต่มองอีกคน กูสับสนนิดหน่อย โทษทีๆ” โค้ชตัวดีขยิบตา อย่าหลามอย่า อย่าท้าทายระบบ เดี๋ยวได้เจอกัน “ทำไมไม่พาขนมมาด้วยวะ กูคิดถึงเนี่ย~” “เมียเพื่อนครับ เหงาจัด ให้กูจัดแจ่มๆ ให้สักคนไหม จะได้หายเหงา” “ไม่เอา แบบนั้นกูหาเองได้” “แต่กูรู้นะว่ามึงชอบแบบไหน เห็นเวลามึงเล็งบ่อยๆ” “เรียบร้อย เข้าทางโค้ช” ติณห์ยกมือขึ้นลูบใบหน้า ไอ้หลามแม่งแน่ว่ะ ชอบเวลามันงัดกัน “กูมองเฉยๆ ป่าว มึงอย่าเดามั่ว” “มึงชอบคนสวย หมวยๆ หน่อย เข้าทางมึง” “เข้าทางกูทุกคน กูโสด ไข่แข็งได้ ไม่เอาใจไปลงเล่นด้วย ไม่เหมือนมึง” “เพื่อนกัน~ บางทีก็อาจจะเหมือนๆ กัน” “กูไม่เหมือนมึงหรอกหลาม ขอร้อง อย่ามาเหมา” “คนที่มึงเอาล่าสุดอ่ะ สเปคมึงไหม?” ไอ้เหี้ยหลาม คำถามมึงแม่งกระแทกใจกู ถามแบบนี้หรือมึงจะรู้ รู้อะไรวะ มึงรู้แค่ไหน “เงียบ ใช่ใช่ไหม” ฉลามยกยิ้มที่มุมปาก สบตาเพื่อนรักอย่างไม่มีใครยอมใคร “ไม่เสือกได้ไหม” “ไม่อ่ะ พอดีว่าชอบเสือก อยากเห็นเพื่อนเสียอาการ เอ๊ย! อยากเห็นเพื่อนมีเมีย” “เมียเหี้ยไร กูแค่เอาไหม” “แล้วเสร็จไหม?” “เสร็จทุกราย” “ว่างๆ ก็ซ้อมหอนไว้บ้าง บางทีอาจจะได้หอนแบบงงๆ” ———————- ประกาศๆ นี่คือคำเตือนจากโค้ช 55555555555 ตัวตึงมาแล้วววว~ ฝากกดไลก์ คอมเมนต์ และอย่าลืมเก็บเข้าชั้นเพื่ออ่านทันทีที่เนมลงตอนใหม่นะคะ“ปกติคุยกันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” ลิเดียร์ถามคนข้างๆ ในยามที่ปลีกตัวออกมาจากผับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเขาสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็บอกเลยว่าพวกเขารักกันแบบแปลกๆ ตอนที่ได้ยินลีโอบอกให้เพื่อนช่วย เหมือนเพื่อนเขาพร้อมจะช่วยเต็มที่ ทำเหมือนรักกันมาก พอมาเจอจริงๆ กลับเป็นอีกแบบ พวกเขารักกันแปลกๆ คำนี้ไม่เกินจริงเลย“อ่า นี่แหละนิสัยพวกมัน ถึงไม่อยากบอกไงว่าเราเป็นอะไรกัน” บอกพร้อมกับเกี่ยวมือขาวๆ มาจับ นิ้วเธอสวยมาก ไม่แปลกใจเลยถ้าไอ้แฟนเก่าของเธอมันจะหวง เป็นกูกูก็หวงนะถ้าเจอแบบนี้“ไม่บอกก็ไม่แปลก ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเรียกยาก ไม่ใช่ว่าใครก็จะเข้าใจได้ง่ายๆ นะ”“ก็จริงแหละ แต่สรุปได้มือถือมาแล้วนะ ระบบความปลอดภัย สแกนนิ้ว สแกนใบหน้า ถูกลบทิ้งเกลี้ยง ดูได้ทุกอย่างเลย” ลีโอชูโทรศัพท์ในมือพลอยทำให้ลิเดียร์ยิ้มได้ แน่นอนว่าทันทีที่รอยยิ้มสดใสประดับบนใบหน้า คนที่หาเรื่องเอาเธอกลับมาถึงกับเสียอาการทำไมน่ารักได้ขนาดนี้วะ น่ารักเกินไปว่ะ เกินไปมากจริงๆ! “ขอดู” “ได้ แต่ต้องดูพร้อมกัน”“แต่เรา…”“เถอะน่า ถ้ามีการส่งต่อหรือเก็บภาพไว้ที่อื่นอีกจะได้รู้ไง”“ไหนเธอบอกเขาไม่น่าจะเก็บไว้ไง”“อะไ
“เราไม่อร่อยเหรอ ทำไมเธอถึงทำเหมือนไม่สนใจ”“ข้อเสนอของเธอมันดีกับเรายังไง” “ก็ถ้าเราอร่อย เธอก็ได้กินเราไง มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากเลยนะ ไม่มีวันเลิกกันด้วย” “ที่ไม่มีวันเลิก เพราะไม่ได้คบต่างหากล่ะ ทำมาพูดให้ดูดี” “งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของเรา เราเลี้ยงเธอยาวๆ เลย จะมาดื่มทุกวันก็ได้ ลงบิลเรา เราเคลียร์ทุกอย่างให้เอง” “สายเปย์?” “ก็เปย์เฉพาะกับคนที่พอใจ” “ไหนๆ ก็ยื่นข้อเสนอให้ขนาดนี้แล้ว เพิ่มเงินสดให้ด้วยดีไหม เผื่อได้อัดทิปหนุ่มๆ ร้านเธอ” ลีโอยิ้มออกมาทันที “ถ้ามองตามความหล่อ เราก็ตัวตึงซะด้วยสิ เธออาจจะไม่มองใครนอกจากเราก็ได้นะ” “พอดีว่าเป็นคนขี้เบื่อน่ะ ไม่ชอบอยู่กับอะไรเดิมๆ นานๆ”“เดี๋ยวทำให้หายเบื่อเอง ดีไหมครับ ตกลงตามนี้นะครับเดียร์” ลิเดียร์สบตากับคนที่พยายามหว่านล้อม ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ“ถ้าเรารู้ว่าเธอทำแบบนั้นอีก ทุกอย่างจบนะ”“ครับ จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ทำแน่นอน ไม่ให้ใครเห็นหรอกของขาวๆ เนี่ย จะดูคนเดียว” บอกพร้อมกับวางมือลูบไล้ต้นขาขาว เนียนไปหมด เชื่อเถอะว่าต่อให้ไฟดับห้องนี้ก็ยังจะสว่างเพราะผิวขาว
“ได้ เดี๋ยวจัดการให้เอง” บอกอย่างจริงใจและพยายามจะดึงแขนคนตัวเล็กกว่าเข้าหา “อย่าจับ” “เคยทำมากกว่าจับแล้ว อย่าเย็นชาต่อกันแบบนี้ดิ เรื่องที่เธอไม่สบายใจเดี๋ยวเราจัดการให้ มันจะเอารูปนั้นมาต่อรองอะไรกับเธอไม่ได้อีกแล้ว โอเคไหม” “ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาบอก” “เรื่องได้น่ะมันได้แน่นอน” เมื่อดึงแขนแล้วเธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมขยับมาหาง่ายๆ ลีโอเลยสอดมือเข้าไปรวบเอวบาง กระชากนิดเดียวตัวเธอปลิวเข้าสู่อ้อมกอดของเขาทันที ใกล้กันปุ๊บก็ได้กลิ่นเลย กลิ่นหอมๆ จากตัวเธอ! “ข้อตกลงนี้มันยกเลิกไปแล้วนะ” “แค่กอดเองนะ หรือเธอกลัวหวั่นไหวตอนอยู่ใกล้เรา” “เอาอะไรมามั่นใจ”“ความหล่อไง” “ส่องกระจกก่อนไหม แผลยับเลยนะ” ลิเดียร์ยกยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าเขาหล่อ หล่อมาก แอบสืบแอบส่องมาบ้างแล้วด้วย รู้ว่าไม่ธรรมดา “ถึงมีแผล แต่ก็ไม่มีผลต่อแนวนอน”“อย่ามาเล่นแบบนี้ขอร้อง” มือขาวผ่องยกขึ้นดันแผงอกกว้าง บางทีผู้ชายก็ไว้ใจไม่ได้เลยสักคน“แค่จะบอกว่าถึงหน้าจะมีแผล แต่ว่าลีลาก็ยังดีอยู่ เอาไหม?”“ไม่!” แล้วเธอก็ปฏิเสธแบบไม่ใยดี ใช่สิ เธอสวยเลือกได้นี่หว่า กูก็ชอบครับคนสวยๆ เนี่ย ชอบทำให้ร้อง จะเอาคืนให้ได้เลยคอยดู“จะ
“จะคุยอะไรก็พูดเลย” ลิเดียร์ทิ้งสายตามองมือของอีกคนที่กำข้อมือของเธอเอาไว้จนแน่น แกะยังไงก็แกะไม่ออก เลยทำได้เพียงมอง ส่งสายตาให้รู้ว่าเธอไม่โอเค “ไปคุยกันด้านบน”“ไม่จำเป็น” “ถ้าดื้อก็ไปคุยกันในห้องน้ำ” ตากลมตวัดขึ้นมองตาขวาง ส่วนลีโอสบตาให้รู้ว่าเอาจริง “เธอตัดสินใจเลยว่าอยากคุยกับเราที่ไหน ห้องน้ำ หรือห้องของเรา เราได้หมด ตามใจเธอ” บอกพร้อมกับยักคิ้ว เข้าถึงตัวได้ขนาดนี้แล้วคิดว่าคนอย่างเขาจะยอมไหม? ยอมก็บ้าแล้ว! “ให้เวลาสิบนาที แค่สิบนาที” “งั้นเราจะเป็นคนเลือกสถานที่เอง” หนุ่มหล่อกระตุกข้อมือเล็กก่อนจะออกแรงกระชากเบาๆ เท่านั้นร่างบอบบางก็เซเข้ามาในอ้อมกอด ติณห์ยืนมองภาพตรงหน้านิ่งๆ สุดท้ายทำได้เพียงเค้นเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะเบือนหน้าออกไปอีกทาง ที่บอกว่าจะเลิก จะพอ จะส่งท้าย สรุปมันไปส่งท้ายเขาท่าไหนวะ ตึงจัด! ไอ้หลามมันสงสัยตั้งแต่แรกเลย ตามันแหลมจะตาย เข้ามาปุ๊บ มองเป้าหมายที่ไอ้ลีโอเคยเล็งไว้ทันที รู้ๆ กันอยู่แล้ว เป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี ดูไม่ออกว่าชอบแบบไหนต่างหากล่ะที่เรียกว่าแปลกของจริง@บนชั้น 3 ของผับ ที่ที่ลีโอเลือกคือที่พักของตัวเอง เข้าห้องปุ๊บ ลิเดียร์บิดข้
“มึงมีเรื่องกับใคร?” “เรื่องไร้สาระ” ลีโอตอบกลับก่อนจะหันไปล้างมือ รู้ว่าฉลามจ้องอยู่ จ้องอยู่แล้วยังไง กูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย “หรือมันคือคนที่มากระทืบมึง?” แล้วไอ้บ้านี่ก็ฉลาดฉิบหาย ก็ภูมิใจแหละที่มีเพื่อนฉลาด แต่มึงอย่ามาฉลาดตอนนี้ได้ไหมวะ กูท้อแล้วเนี่ย “อย่าไร้สาระ” “หน้ามึงเป็นแบบนี้แต่มึงยังจะพูดว่าไร้สาระเนี่ยนะ ให้กูเดินไปถามมันไหม” “ออกไปแดกเหล้าดีกว่าไหมหลาม กูคอแห้งเนี่ย” “กูเห็นมีผู้หญิงสวยๆ นั่งอยู่ด้านนอก ต้องให้กูบอกอีกรอบไหมว่ากูรู้ว่าแบบนั้นคือสเปคมึง” “ขี้เสือกว่ะ” “ไหนๆ ก็เป็นคนแบบนั้นแล้ว กูเดินไปถามมันเลยดีไหม เสือกให้สุดเห็นว่าจะดี” “หลาม!” ลีโอรั้งบ่าคนที่ตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้องน้ำ มันแม่งรู้ทันกูว่ะ รู้ทันทุกเรื่อง บางทีก็เกินไปไหมวะ “มันเนี่ยแหละ” “ที่มาสอยมึงถึงที่?”“อ่า” “แล้วอะไรคือการใช้แค่หลังมือวะ ไม่ไหวทำไมไม่เรียกกู นี่มันไม่ใช่มึงเลยนะ มึงคิดอะไรอยู่มึงพูดมาเลยดีกว่า” รู้ทันทีที่ต้องมองหน้า สบตากัน ไอ้หลามไม่จบแน่ๆ อยากรู้อะไรมันต้องได้รู้ ถ้าบอกว่าตอนนี้ก็คือตอนนี้ อย่าได้ไปขัดมัน “เสียเวลาว่ะ”“เคๆ กูยอม” คนบอกยกมือในท่ายอมแพ้ ถ้ามันรู
“…มึง กูรับเด็กใหม่เพิ่มนะ ที่มีอยู่ดูแลไม่ค่อยทั่วถึงว่ะ ช่วงนี้ร้านค่อนข้างปัง” ติณห์บอกหุ้นส่วนที่เมื่อก่อนระดับความหล่อคือสูสี แต่ตอนนี้เขาดูดีกว่าเพราะหน้ามันมีแผล แต่คิดว่าคนอย่างไอ้ลีโอมันจะแคร์แผลบนหน้ามันไหม คำตอบคือไม่ แทนที่จะดูแลตัวเอง แดกยงแดกยา แต่ไอ้หน้าหมามันนั่งแดกเหล้าเฉย ระดับความมึนกูให้ล้านไปเลย“อ่า สวยไหม เอามาลองดิ” “กะล่อตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ อดอยากมาจากไหน” “แค่เบื่อๆ อะไรคือคำว่าอดอยากสำหรับกู” ลีโอยกยิ้ม แน่นอนคำว่าอดอยากคืออะไรกูไม่รู้จัก ที่ผ่านมาไม่เคยเหงา ตอนนี้ก็ไม่ได้เหงา แค่เบื่อ เบื่อมาก เบื่อฉิบหายเลย“เออๆ ถ้าไม่ได้อดอยาก หิวโซขนาดนั้นก็เอาไว้ก่อน วันนี้ไอ้หลามมันจะแวะมา” “เซย์กับองศาล่ะ” “มาไม่ได้ ช่วงนี้จีคลื่นไส้บ่อยๆ เห็นบอกพรุ่งนี้จะพาไปหาหมอ ส่วนองศามันบอกเมียมันมีเรียนเช้า ต้องทำหน้าที่ผัวไปส่งเมียน่ะ” “แล้วไอ้หลามมากับใคร เมียมันมาไหม”“ถามถึงตลอด มีเป็นตัวเป็นตน มีเป็นของตัวเองดีไหม” “สันดานเสียเกินไปไหมมึงอ่ะ กูแค่ไม่อยากให้เขามาเห็นสภาพหน้ากูตอนนี้ครับ อย่างพวกมึงถามเยอะกูยังกล้าด่า กับเมียเพื่อนมึงคิดว่ากูกล้าด่าหรือไง” “ขืนไปด่