Home / วัยรุ่น / สุดที่ร้าย / Chapter 5 : อย่า NC20+

Share

Chapter 5 : อย่า NC20+

last update Last Updated: 2025-08-09 07:58:20

Chapter 5 : อย่า NC20+

"อยู่นิ่ง ๆ อื้มมม"

เสียงครางทุ้มต่ำอย่างพึงพอใจในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลากำลังซุกไซ้ลงไปที่ซอกคอของคนตัวเล็กบนเตียงพร้อมกับเริ่มขยับนิ้วเข้าออกเนิบนาบ

"อ่า คะ คุณ!"

ความรู้สึกยามที่อีกคนสอดนิ้วเข้ามาทำเอาแพรชมพูเม้มปากร้องซีดออกมา มือบางขยำผ้าปูที่นอนระบายความทรมานที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ตอนนี้เธอรู้สึกงงและสับสนไปหมดว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไงกัน แต่คิดยังไงภาพทุกอย่างก็ตัดไปหยุดอยู่ตอนที่เธอนอนแช่น้ำในอ่าง

"ยะ อย่าค่ะ" สองมือเล็กพยายามปัดป่ายหาทางปกป้องร่างกายตนเองในขณะที่ดวงตาทั้งสองข้างพร่าเบลอจนไม่สมารถโฟกัสภาพตรงหน้าได้ เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะเอ่ยยังแทบจะไม่มี

แพรชมพูไม่ใช่คนที่อ่อนต่อโลกขนาดที่ว่าจะเดาไม่ออกว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธออยากจะร้องขอความช่วยเหลือ หรือแม้แต่ผลักชายแปลกหน้าออกไปแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง สมองไม่สามารถสั่งการอะไรได้เลย หนำซ้ำสัมผัสที่เขามอบให้กลับสร้างความร้อนรุ่มในกายของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ

ความคิดในหัวตีกันไปหมด ไม่รู้ว่าควรรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นดี มันรู้สึกดีและวูบวาบไปหมด แต่กับใครนี่สิคือปัญหาใหญ่...

"ปะ ปล่อย" แพรชมพูพยายามเปร่งเสียงที่เหลืออยู่ห้ามคนที่ยังคร่อมตัวเองเอาไว้ ถึงแม้ร่างกายของเธอจะกำลังต้องการบางสิ่งบางอย่างจากเขา แต่สติอันน้อยนิดที่มีนั้นกลับทักท้วงว่าเธอต้องหยุดและเอาตัวรอดจากเหตุการณ์นี้โดยเร็ว

"ชอบเล่นบทถูกขืนใจ? ได้สิครับ" พูดจบใบหน้าหล่อก็แสยะยิ้มออกมาก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากผ่านพวกแก้มแดงก่ำเข้ามาคลอเคลียอยู่ที่บริเวณริมฝีปากอวบอิ่ม ชั่งใจอยู่เพียงครู่ก่อนจะตัดสินใจประกบจูบลงไป มันช่างยั่วยวนชวนขย้ำจนเขาห้ามใจไว้ไม่อยู่

ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กที่ชุ่มไปด้วยไวน์รสเริศอย่างหิวกระหาย นอกจากความหวานของแอลกอฮอล์แล้วริมฝีปากอวบอิ่มของเธอก็หวานไม่แพ้กัน

คาเดลจงใจบดขยี่เรียวปากเล็กลงไปอย่างบ้าคลั่งให้สาสมกับบทบาทที่เธอร้องขอโดยไม่คิดจะทะนุทะนอมแม้แต่น้อย ถึงแม้หญิงสาวจะมีอาการต่อต้านในช่วงแรก หากแต่ตอนนี้กลับมีอารมณ์ร่วมจนทำให้เขานึกได้ใจขึ้นมา เพิ่มแรงดูดดึงจนหนำใจ

 "อื้อ~" แพรชมพูครางกระเส่าออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกยับยั้งช่างใจไม่สามารถต้านแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นด้วยฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์จากไวน์ขวดนั้นได้ 

ตอนนี้สมองของเธอขาวโพลนไปหมดจนไม่สามารถประมวลผลทางความคิดอะไรได้อีกต่อไปแล้วเว้นจากรับรู้เพียงว่าร่างกายต้องการสัมผัสอันเร้าร้อนจากอีกคนเหลือเกิน

ไม่รีรออีกต่อไปเพราะสำหรับผู้หญิงคนนี้เขาเสียเวลาไปมากพอแล้ว คาเดลจัดการกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกพร้อมกับบางอย่างที่ดีดตัวออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยบนหัวเตียงมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ

สองขาเรียวเล็กถูกจับแยกออกจากกันพร้อมกับท่อนเอ็นขนาดเกินมาตรฐานชายไทยค่อย ๆ แทรกกายเข้าไปในช่องทางสีหวานทันที

"อ๊า จะ เจ็บ!"

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเรือนร่างบางส่ายหน้าเป็นพัลวัล มือเล็กคลายออกจากผ้าปูที่นอนมากำท่อนแขนแกร่งเอาไว้แน่น น้ำตาเอ่อคลอไหลรินออกมาจากหางตาด้วยความทรมานราวกับร่างกายฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ ในขณะที่อีกคนพยายามดันตัวตนของเขาเข้ามาอย่างไม่ลดละ

"แน่นมาก อ่า~" คาเดลกัดฟันดันท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดความยาว ตัวเขาเองก็รู้สึกอึดอัดและทรมานไม่แพ้กัน ยิ่งเวลาที่ภายในโพลงเนื้อนุ่มบีบรัดนั้นแทบทำให้เขาใกล้จะเสร็จอยู่รอมล่อทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ

ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้ต่างจากเด็กสาวคนอื่น ๆ ที่ฟลินซ์หามาให้ เธอสวยและละมุนมาก โดยเฉพาะกลีบกุหลาบสีสดนั้นราวกับสาวบริสุทธิ์ยังไงอย่างนั้น

คาเดลเริ่มขยับสะโพกเข้าออก เพิ่มจังหวะแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามแรงอารมณ์ ยิ่งร่างบางบิดเร้าส่งเสียงครางเขาก็ยิ่งกระแทกเข้าออกอย่างไม่ออมแรง

"อ๊ะ อ๊า คุณ!" เสียงกระเส่าครวนครางออกมา สองเต้าอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะที่ถูกกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง เอวหนาโหมเข้าใส่ไม่กี่นาทีก็ปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาเต็มเครื่องป้องกัน

ไม่รีรอให้เสียเวลา คาเดลดึงถุงยางอนามัยที่มีเลือดสีสดเปรอะเปื้อนอยู่ด้วยออกจากท่อนเอ็นร้อน ดวงตาคมกริบวูบไหวเพียงครู่ก่อนจะโยนมันทิ้งไป และหยิบชิ้นใหม่ขึ้นมาสวมใส่แทน พลิกร่างเล็กให้อยู่ในท่านอนคว่ำและแทรกความใหญ่โตที่ยังคงแข็งชันแม้จะเพิ่งสุขสมเข้าไปอีกรอบทันที

"อ๊า พะ พอแล้ว"

เขาไม่สนใจฟังเสียงร้องขอให้รำคาญหู คาเดลยังคงโถมกายใส่เธอไม่หยุด สอดมือสอดเข้าไปบีบขย้ำเต้าเนื้อแน่นเพื่อระบายอารมณ์ที่ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงง่าย ๆ ในคืนนี้

"อ๊า อ๊า" เสียงครางหวาน ๆ ของเด็กสาวยิ่งทำให้ความหื่นกระหายในตัวของคาเดลทวีสูงขึ้น สองมือจับสะโพกกลมยกขึ้นมาเล็กน้อยให้รับกับจังหวะกระแทก 

เสียงครางของทั้งคู่สลับดังกับเสียงเนื้อกระทบกันก้องไปทั่วห้อง ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้สึกรัดแน่นที่แก่นกายอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้กำลังจะทำให้คนอึดและถึกทนในเรื่องบนเตียงอย่าง นิค คาเดล เสร็จสองรอบในเวลาแค่ไม่กี่นาที บ้าจริง!

" ซีด อ่า~"

"อ๊า~ สะ เสียวมาก"

เสียงครางของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกัน และแล้วเขาและเธอก็ทนต่อแรงอารมณ์ไว้ไม่ไหว กระตุกเกร็งไปพร้อม ๆ กันอย่างสุขสม ของเหลวไหลออกมาจนเต็มเครื่องป้องกันชิ้นที่สอง ก่อนที่เจ้าของร่างจะถอดมันโยนทิ้งไปอีกครั้ง และคว้าชิ้นใหม่มาสวมใส่อีกครั้ง

มือเรียวใหญ่จับร่างเล็กให้พลิกตัวขึ้นมา ในขณะที่แพรชมพูกำลังเริ่มปรับโฟกัสสายตาเพื่อที่จะมองหน้าอีกคน แต่ทันใดนั้นเองแก่นกายแข็งดังหินก็แทรกเข้ามายังกลางใจสาวอีกครั้งทำเอาเธอสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกรอบ หลับตาลงกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้อีกครั้ง

"ไม่เอา พอแล้ว" น้ำเสียงเหนื่อยหอบเอ่ยขึ้น แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ได้สนใจฟังเสียงร้องขอจากเธออีกตามเคย

"ถุงยางหมดเมื่อไหร่แล้วผมจะให้คุณนอนพักนะ" คาเดลพูดทั้งโถมแรงเข้าใส่ร่องสีช้ำอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเลห์

"แต่คาดว่าน่าจะถึงเช้า เพราะถุงยางผมมีอยู่ห้ากล่อง"

 ___________________

1 คอมเมนท์ = 1 กำลังใจ♥️

Thanks for following me🙏

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สุดที่ร้าย    80. Special 2

    80. Special 2"อย่าครับแพร""อื้ม~ ทำไมล่ะคะ ก็พี่นิคบอกเองว่าพ้นขีดอันตรายแล้วอ่ะ""ถึงจะพ้นแล้วก็ยังทำแบบนี้ไม่ได้" นิคพยายามผลักภรรยาสาวออกจากตัว ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเธอก็เอาแต่นัวเนียเขาไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าฮอร์โมนอะไรทำให้ว่าที่คุณแม่พลุ่งพล่านได้ขนาดนี้"ทำเบา ๆ ก็ได้ นะนะ" สองแขนเล็กยกขึ้นมาคล้องคอสามีหลวม ๆ ซุกใบหน้าเข้าสูดดมความหอมที่ซอกคอลากไล้ไปทั่งทุกจุดอ่อนไหวจนนิคแทบจะอดทนต่อความปรารถนาในกายไม่ไหว"ไม่เอาน่าแพร เดี๋ยวกระทบลูกนะครับ" เขารีบรวบสองแขนเล็กของภรรยาเอาไว้ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถึงจะสามารถมีเซ็กส์ได้แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอและลูกมีความเสี่ยงอะไรอีกต่อไปแล้ว"พี่นิคอ่ะ เฮ้อ~" และก็เป็นแบบนี้ในทุกคืนก่อนจะหลับ แพรชมพูจะต้องได้งอนก่อนนอนจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับคู่เรา แต่พอตื่นเช้าเธอก็กลับมาเป็นคนปกติไม่ได้หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องบนเตียงเหมือนช่วงก่อนเข้านอนแต่อย่างใดนิคยังต้องเดินทางไปกลับระหว่างลอนดอนและนิวยอร์กอยู่บ่อยครั้งเพราะถึงจะมีนาวินเข้ามาคอยช่วยงานแต่บางเรื่องต้องเป็นเขาเท่านั้นที่จะต้องตัดสินใจด้วยตนเอง รอแค่ผ่านช่วงหกเดือนแรกไปก่อนให

  • สุดที่ร้าย    79. Special 1

    79 : Special 1"ว้าย !" เสียงแหลมอุทานตกใจ ตั้งใจจะเข้ามาเยี่ยมลูกสาวแต่กลับเจอฉากรักโรแมนติดบนเตียงผู้ป่วยจนไพลินต้องยกมือขึ้นมาปิดตา แต่สุดท้ายก็กางนิ้วออกห่างกันเพื่อแอบมองอยู่ดีแพรชมพูรีบดันตัวหมอนิคออกทันที ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มเห่อแดงด้วยความเขินอาย ส่วนคนที่เพิ่มจะจูบลูกสาวเขาไปหมาด ๆ ได้แต่อมยิ้มโดยไม่พูดอะไร"มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณแม่" เห็นว่าอีกคนไม่ยอมอธิบายอะไรเลยแพรชมพูจึงต้องรีบปฏิเสธ ทั้งอายและทั้งกังวลว่ามารดาจะรับภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้"มันเป็นแบบที่เห็นนั่นแหละครับ" นิคเสริมขึ้น"พี่นิค! พูดจาอะไรของพี่""หยุดทั้งคู่นั้นแหละ สรุปว่าเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหม หื้ม?" ไพลินรีบห้ามก่อนสองคนจะทะเลาะกันจนเสียฤกเสียยาม"ยัยแพรว่าไง ตกลงคนนี้พ่อของลูกแกใช่ไหม?""ค่ะแม่" ตอบเสียงเบา"ให้อภัยหมอนิคสำหรับเรื่องที่ผ่านมาได้แล้วเหรอ? ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน""ค่ะแม่ แพรรักพี่นิคค่ะ" พอแพรชมพูตอบคำถามของมารดาออกไป นิคจึงจับมือของเธอมากุมไว้และมองเข้ามาในด้วยตาคู่ใสด้วยความจริงใจ"ผมก็รักแพรชมพูครับ ถึงระหว่างทางที่ผ่านมาจะขรุขระไปบ้าง แต่จากนี้ไปผมจะตั้งใจทำทุกอย่า

  • สุดที่ร้าย    Chapter 78 : จบด้วยรัก END

    Chapter 78 : จบด้วยรัก ENDเช้าของวันใหม่ทันทีที่แพรชมพูลืมตาตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับใหลเหมือนเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสาดูไม่ร้ายกาจเหมือนตอนตื่น เธอจ้องมองเขาอยู่เนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีก็เผลอยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วเมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็เผลอครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้ฟังก่อนนอนจนกระทั่งหาทางออกให้กับเรื่องนี้ได้จิตใจถึงได้สงบลงเธอตัดสินใจแล้วว่าจะลองให้โอกาสหมอนิคอีกครั้ง อาจจะดูง่ายไปแต่ทำไมจะต้องทำอะไรให้ชีวิตยุ่งยากมากไปกว่านี้ ในเมื่อเรื่องระหว่างเรามันเลยเถิดมาถึงขั้นมีอีกหนึ่งชีวิตที่จะเข้ามาเติมเต็ม หากจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้งจะเป็นอะไรไปแต่ก่อนจะพูดคำนั้น ขอลองใจเขาเพื่อความแน่ใจอีกสักครั้งก็แล้วกัน..."กรี๊ด!! นี่คุณมาทำไมอีก ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" แพรชมพูตั้งหลักได้ก็ส่งเสียงกรีดร้องตื่นตกใจ ดึงหมอนที่หนุนอยู่ปาใส่คนที่ฟุบหน้าหลับจนสะดุ้งตื่นและต้องรีบถอยออกให้ห่างเธอที่สุด"ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะสะเทือนไปถึงลูกนะแพร""ลูกของฉันกับนาวิน คุณไม่มีสิทธิมายุ่ง" แกล้งย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เขากลับไม่มีสีหน้าไม่พอใจแต่อย่างใด สองเท้าของหมอนิคกำลังเดินตรงเข้ามาห

  • สุดที่ร้าย    Chapter 77 : หัวใจที่เริ่มอ่อนไหว

    Chapter 77 : หัวใจที่เริ่มอ่อนไหวคนป่วยยังคงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียงด้วยเบื่อหน่ายมาสามวันแล้ว อาการจุกหน่วงที่ท้องน้อยรวมถึงอาการแพ้ของเธอเริ่มลดน้อยลงจนคุณหมอแจ้งว่าหากไม่มีอะไรแทรกซ้อนอีกไม่กี่วันก็จะกลับบ้านได้ตอนนี้เธอไม่หิวโหยเท่ากับอาทิตย์ที่แล้ว อาการเหม็นและความหงุดหงิดกับเรื่องเล็กน้อยก็ลดลงแต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ อารณ์คล้ายกับคิดถึงใครบางคนจนกระวนกระวายในขึ้นมา โหยหาการรับกลิ่นนั้น ต้องการสัมผัสอะไรบางอย่างซึ่งตัวเธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ครั้นถามแพทย์ก็ได้คำตอบเดิมนั่นก็คือเกี่ยวกับฮอร์โมนช่วงตั้งครรภ์ครืด~ ครืด~ เสียงมือถือดังขึ้นเจ้าของเครื่องจึงรีบคว้ามันเข้ามาดู แต่พอเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอไม่ใช่คนที่คิดเอาไว้แพรชมพูก็เป็นอันถอนหายใจเหนื่อยหน่ายออกมาและเลือกที่จะไม่กดรับสายได้แต่เฝ้าถามคำถามนี้กับตัวเองว่าทำไมถึงไม่ใช่เขา ทำไมตั้งแต่วันนั้นเขาถึงได้หายไปและไร้การติดต่อมาอีก หรืออาจเป็นเพราะว่าวันนั้นเธอบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็ก อีกคนเลยตัดขาดเธอกับลูกออกไปจากชีวิตแต่เมื่อคิดไปคิดมาราวกับความรู้สึกมันตีกันในหัวจนสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองต

  • สุดที่ร้าย    Chapter 76 : หลอกล่อ

    Chapter 76 : หลอกล่อหลังจากที่ใช้เรี่ยวแรงในการตะเบ็งเสียงต่อปากต่อคำกับหมอนิคไปพักใหญ่จนแทบหมดแรง ทำให้แพรชมพูรู้สึกเจ็บท้องน้อยจนเกือบล้มฟุบลงกับพื้น ดีที่คนอยู่ด้วยพยุงเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะต้องเรียกแพทย์เข้ามาดูอาการโดยด่วนแพรชมพูตื่นลืมตาขึ้นมาในเช้าของอีกวันก็เห็นร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งกำลังยืนหันหน้ามองออกไปริมหน้าต่าง เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพยางค์สุดท้ายถึงชื่อของบอดี้การ์ดประจำตัวของเธอก่อนที่เขาจะเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกง"พี่คะ มาได้ยังไง?" ฟลินซ์หันมาเห็นว่าน้องสาวตื่นแล้วจึงรีบเข้ามาหาเธอ ปรับหัวเตียงขึ้นเพื่อให้แพรชมพูได้เอนหลังได้สบายขึ้น"เป็นไงบ้างตัวแสบ ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหม?" เขายื่นมามาเกลี่ยปอยผมยาวสลวยทัดเอาไว้ข้างหู มองหน้าซีดเผือกไร้การแต่งเติมแต่ก็ยังสวยที่สุดในสายตาพี่ชายอย่างเขา"ไม่เจ็บแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่าแพรเครียดเกินไปเลยส่งผลต่อ....พี่ฟลินซ์รู้รึยังคะว่ากำลังจะได้เป็นคุณลุงแล้ว?" ถามด้วยน้ำเสียงดีใจ ยิ่งเห็นว่ามือเรียวใหญ่กำลังยื่นมาลูบเบา ๆ ที่ท้องแบบราบของตนเองแพรชมพูยิ่งรู้สึกตื้นตันแทบน้ำตาไหล"หลานลุงคนนี้ต้องสวยเหมือนแม่แน่นอน""แล้วถ้าเกิดเป็นผู้ชา

  • สุดที่ร้าย    Chaptet 75 : ฉันไม่ต้องการคุณ

    Chaptet 75 : ฉันไม่ต้องการคุณหลังจากที่หมอนิคต้องกลับออกไปเปลี่ยนชุดเพราะมันคลุกเคล้าไปด้วยพิซซ่าที่ขย้อนออกมาจากปากของเธอ แพรชมพูจึงได้มีเวลาคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเพียงลำพังกว่าจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่พอเริ่มยืนด้วยขาของตัวเองได้อย่างมั่นคงเขาคนนั้นก็กลับเข้ามาในชีวิต พร้อมกับสิ่งที่มีค่าที่สุดที่กำลังจะลืมตาดูโลกที่งดงามในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าน้ำอุ่นใสหยดลงมากระทบกับมือที่กำลังลูบวนอยู่ที่หน้าท้องของตัวเอง ถึงจะมีเขาเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งชีวิตแต่แพรชมพูก็ไม่คิดจะดึงใครให้ต้องมารับผิดชอบ เธอตั้งใจจะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตด้วยตนเองตั้งแต่แรก โดยไม่จำเป็นต้องมีพ่อที่ไร้ซึ่งความรักเข้ามาพัวพันธ์ก็อก ๆ ๆแพรชมพูรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าทันทีที่เห็นนาวินเปิดประตูเข้ามา ผู้ชายหน้าตาดีแต่ยิ้มยากคนนี้ส่งยิ้มมาให้เธอ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ยื่นมือมากุมมือของเธอเอาไว้"ยูเป็นอะไรนาวิน?" เห็นแววตาของบอดี้การด์หนุ่มแปลกไปก็อดคิดไม่ได้ว่าอีกคนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ"ดีใจด้วยนะว่าที่คุณแม่""อื้ม~" แพรชมพูยิ้มตอบ แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้แค่เข้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status