Share

Chapter 4 : ลีลา

last update Last Updated: 2025-08-09 07:58:03

Chapter 4 ลีลา

ทันทีที่คาเดลก้าวเข้ามาในห้องประจำของตนเอง สายตาคมกริบที่เริ่มจะเบลอนิด ๆ ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เพ่งมองหาหญิงสาวที่ฟลินซ์จัดมาให้ ทุกครั้งที่ดื่มเมาจนฟิวส์ขาดห้องนี้จะถูกเตรียมไว้สำหรับเพื่อนสนิทของเจ้าของไนต์คลับอย่างเขาได้เข้ามาพักเสมอ โดยเฉพาะใช้สำหรับกิจกรรมบนเตียงที่ผู้ชายทั่วไปชื่นชอบนั่นก็ด้วย

มุมปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นรองเท้าผ้าใบสีขาวแถบดำคู่เล็กที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาวางอยู่บนชั้นวางหน้าทางเข้า ใบหน้าหล่อเหลาพลันส่ายหัวเบา ๆ นึกขำในบุคลิกของผู้หญิงที่เพื่อนหามาให้ในครั้งนี้มันช่างแตกต่างจากที่เคยเห็น ปกติผู้หญิงที่ทำอาชีพนี้ใครเขาสวมผ้าใบกัน คาเดลได้แต่นึกขำในใจกระทั่งเดินต่อเข้ามาภายในห้อง

เสื้อคลุมและเดรสพ่วงด้วยชุดชั้นในสีดำทั้งชุดถูกทิ้งกองอยู่ที่พื้น เขาใช้สายตาสอดส่องมองหาใครบางคนแต่กลับไม่พบ แสดงว่าผู้หญิงที่เข้ามารอคงกำลังชำระล้างร่างกายอยู่ในห้องน้ำ เขาไม่นึกแปลกใจเพราะฟลินซ์ทราบถึงรสนิยมของเขาดี ผู้หญิงที่จะขึ้นเตียงด้วยนั้นจะต้องสวย และสะอาดสะอ้านตั้งแต่หัวจรดเท้าเท่านั้น

ร่างสูงโปร่งจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองทันทีก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวสอบเอาไว้ และเดินเข้าไปนั่งรอที่เตียงนอนอย่างใจเย็น หากเป็นผู้ชายคนอื่นในห้องน้ำคงจะเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่สร้างอารมณ์แปลกใหม่ แต่สำหรับคาเดล ห้องน้ำก็คือห้องน้ำ หน้าที่ของมันคือใช้สำหรับทำความสะอาดและปลดปล่อยของเสียเท่านั้น

มือเรียวใหญ่ยื่นออกไปปรับความสว่างของแสงไฟภายในห้องให้มีความสลัวลงแต่ไม่ถึงกับมืด มันเป็นความชอบอีกอย่างของเขาที่จะทำให้สามารถมองเห็นหน้ากันและกันได้อย่างชัดเจน เขาชอบการได้เห็นสีหน้าและสบสายตา เพราะสายตามันไม่อาจโกหกสิ่งที่คิดภายในจิตใจได้ และจิตวิทยาข้อนี้ก็ใช้ได้กับทุกสถานการณ์รวมไปถึงเรื่องบนเตียง

ไม่นานนักหญิงสาวที่เขารอคอยก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางแปลก ๆ ถึงผมยาวสลวยจะหล่นลงมาบดบังใบหน้า แต่หุ่นและผิวพรรณที่เปลือยเปล่าไปทั้งตัวของเธอนั้นกลับทำให้อารมณ์ของคาเดลพุ่งทะยานสูงได้อย่างน่าประหลาดใจ

และทันทีที่สายตาคมกริบเห็นขวดไวน์สีใสที่วางอยู่บนโต๊ะเขาก็เข้าใจถึงอารมณ์ของอีกคนโดยปริยาย ไม่ใช่ครั้งแรกที่เคยเห็นผู้หญิงใช้ยาปลุกเซ็กส์ในการรับงาน และเขาก็ไม่ได้จะติติงอะไรหากเป็นความสมัครใจของพวกเธอเอง เพราะสุดท้ายแล้วคนที่ได้รับผลอันเร้าร้อนของมันนั่นก็คือตัวเขา

คาเดลนั่งมองหญิงสาวที่เดินหลับตาเข้ามาก่อนจะล้มพุ่บลงบนเตียง จงใจเมินตัวเขาที่นั่งรออยู่โดยไม่แม้แต่ปรายตามอง

“โดฟยาหนักเกินขนาดรึเปล่าเนี่ย คุณ...คุณ?” เขาพูดพร้อมกับกระชากไหล่เล็กให้พลิกตัวขึ้นมา ก่อนจะได้เห็นใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติของอีกคน เสียงกลืนน้ำลายลงงคอดังอึกพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ติดอยู่ในใจ

“ผู้หญิงสวยขนาดนี้ ทำไมถึงได้เลือกทำอาชีพนี้นะ” เขาเพียงคิดในใจ แต่ก็ต้องปล่อยให้มันอยู่เพียงแค่ในความคิดเท่านั้น ก็อย่างว่าแหละอาชีพอื่นคงจะเหนื่อยกว่า หากเทียบกับอาชีพนี้ แค่นอนอ้าขา ส่งเสียงยั่วยวนให้แขกสุขสมเท่านี้ก็ได้เงินแล้ว

ไม่รีรอให้เสียเวลา เพราะไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยผ่านผู้หญิงเพอร์เฟคแบบนี้มาก่อน แต่คนที่เอาแต่นอนหลับตากระสับกระส่ายอยู่ตรงหน้ากลับหน้าเด็กเกินกว่าผู้หญิงทั่วไปที่เคยขึ้นเตียงด้วย เขาไม่ได้ชอบกินเด็กหรอกนะ แล้วเด็กที่เอาแต่มานอนนิ่ง ๆ รับบทโดนลักหลับแบบนี้ยิ่งไม่ใช่แนวเขาด้วยซ้ำ แต่กับเด็กคนนี้ ที่ทั้งสวยและอึ๋มจนเผลอกกลืนน้ำลายลงคอหลายอึก…คืนนี้ขอยกเว้นสักวันก็แล้วกัน

ดวงตาคมไล่สายตามองร่างเล็กอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า พร้อมกับแสยะยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ เด็กสาวที่ฟลินซ์หามาให้ช่างถูกใจเขายิ่งนัก นอกจากใบหน้าจะสวยราวกับตุ๊กตาแล้วนั้น ทั้งตัวของเธอยังสะกดสายตาจนไม่อาจมองไปที่อื่นได้เลย

คาเดลโน้มตัวลงมาคร่อมร่างเล็กเอาไว้ก่อนจะได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้เป็นประจำโชยเข้ามาเตะจมูก ผสมกับกลิ่นไวน์รสชาติที่ชื่นชอบลอยตลบอบอวนไปทั่วทั้งร่างกายขาวเนียน ยิ่งทุกอย่างที่เขาชอบอยู่ในกายของผู้หญิงคนนี้มันก็ยิ่งดึงดูดเขาจนไม่อาจห้ามใจได้อีกต่อไป

ปกติแล้วการมีเซ็กส์กับเด็กที่เพื่อนหามาให้ คาเดลแทบจะไม่เคยเร้าโลมหรืออยากที่จะแตะต้องเรือนร่างของพวกเธอนอกจากการระบายอารมณ์เพื่อให้จบ ๆ ไปเท่านั้น แต่กับผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เขานึกอยากจะทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทำกับใคร

มือเรียวยาวค่อย ๆ ลูบไล้กรอบหน้าสวยลากลงมาที่ต้นคอระหงและหัวไหล่ช้า ๆ คนใต้ร่างยังคงหลับตานิ่งคล้ายกับคนไร้สติ ก่อนที่ฝามืออุ่นร้อนจะเกาะกุมก้อนเนื้อที่เด้งสู้สายตาและออกแรงบีบเคล้นเบา ๆ อย่างห้ามใจไม่อยู่

“อื้อ~” หญิงสาวส่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอแต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ของอีกคนให้ทะยานสูงขึ้นในทุกขณะ ก่อนที่คาเดลจะบีบเคล้นก้อนเนื้อเต่งตึงอีกครั้ง เต้าสวยที่ประดับไปด้วยยอดสีชมพูอ่อนราวกับไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน

ไม่รอช้านิ้วมือเรียวยาวลากลงมาผ่านหน้าท้องแบนราบสู่เนินสาวที่ไร้ขนปกคลุม มันนวนเนียนจนไม่อยากจะเชื่อว่าเธอทำอาชีพนี้ ผู้หญิงสมัยนี้ดูแลตัวเองเก่งจนเขาแทบแยกไม่ออกแล้วว่าพวกเธอเคยผ่านสงครามกันมากี่สนามรบ

ขาเรียวเล็กถูกแยกออกจากกัน เผยให้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูสดดอกตูมอยู่ตรงหน้า ก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะค่อย ๆ เคลื่อนผ่านมันอย่างอ้อยอิ่ง เป็นครั้งแรกที่คาเดลเอาแต่ลีลาสำรวจร่างกายของคู่นอนชั่วคราว ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้

คาเดลถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะต้องลืมความสงสัยนั้นไปและหันมาสนใจสิ่งเร้าตรงหน้า นิ้วเรียวยาวที่วนอยู่ที่กลีบกุหลาบค่อย ๆ สอดแทรกเข้าไปเพื่อเปิดทาง เพียงแค่นิ้วเดียวเท่านั้นกลับทำให้คาเดลชะงักนิ่งด้วยความสงสัยเพราะมันแน่นจนไม่สามารถขยับนิ้วได้ กระทั่ง…

“ยะ อย่า!!!”

 ___________________

Spoil : ตื่นลูกแพรชมพู จะเสียเอกราชให้คนหล่อ เฮ้ย! คนแปลกหน้าอยู่แล้วเราจะต้องตื่นมาสู้รบปรบมือ จะมานอนหลับตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนี้ไม่ได้นะ (เสียดายของแย่เลย😅)

1 คอมเมนท์ = 1 กำลังใจ♥️

Thanks for following me🙏

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สุดที่ร้าย    80. Special 2

    80. Special 2"อย่าครับแพร""อื้ม~ ทำไมล่ะคะ ก็พี่นิคบอกเองว่าพ้นขีดอันตรายแล้วอ่ะ""ถึงจะพ้นแล้วก็ยังทำแบบนี้ไม่ได้" นิคพยายามผลักภรรยาสาวออกจากตัว ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเธอก็เอาแต่นัวเนียเขาไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าฮอร์โมนอะไรทำให้ว่าที่คุณแม่พลุ่งพล่านได้ขนาดนี้"ทำเบา ๆ ก็ได้ นะนะ" สองแขนเล็กยกขึ้นมาคล้องคอสามีหลวม ๆ ซุกใบหน้าเข้าสูดดมความหอมที่ซอกคอลากไล้ไปทั่งทุกจุดอ่อนไหวจนนิคแทบจะอดทนต่อความปรารถนาในกายไม่ไหว"ไม่เอาน่าแพร เดี๋ยวกระทบลูกนะครับ" เขารีบรวบสองแขนเล็กของภรรยาเอาไว้ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถึงจะสามารถมีเซ็กส์ได้แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอและลูกมีความเสี่ยงอะไรอีกต่อไปแล้ว"พี่นิคอ่ะ เฮ้อ~" และก็เป็นแบบนี้ในทุกคืนก่อนจะหลับ แพรชมพูจะต้องได้งอนก่อนนอนจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับคู่เรา แต่พอตื่นเช้าเธอก็กลับมาเป็นคนปกติไม่ได้หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องบนเตียงเหมือนช่วงก่อนเข้านอนแต่อย่างใดนิคยังต้องเดินทางไปกลับระหว่างลอนดอนและนิวยอร์กอยู่บ่อยครั้งเพราะถึงจะมีนาวินเข้ามาคอยช่วยงานแต่บางเรื่องต้องเป็นเขาเท่านั้นที่จะต้องตัดสินใจด้วยตนเอง รอแค่ผ่านช่วงหกเดือนแรกไปก่อนให

  • สุดที่ร้าย    79. Special 1

    79 : Special 1"ว้าย !" เสียงแหลมอุทานตกใจ ตั้งใจจะเข้ามาเยี่ยมลูกสาวแต่กลับเจอฉากรักโรแมนติดบนเตียงผู้ป่วยจนไพลินต้องยกมือขึ้นมาปิดตา แต่สุดท้ายก็กางนิ้วออกห่างกันเพื่อแอบมองอยู่ดีแพรชมพูรีบดันตัวหมอนิคออกทันที ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มเห่อแดงด้วยความเขินอาย ส่วนคนที่เพิ่มจะจูบลูกสาวเขาไปหมาด ๆ ได้แต่อมยิ้มโดยไม่พูดอะไร"มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณแม่" เห็นว่าอีกคนไม่ยอมอธิบายอะไรเลยแพรชมพูจึงต้องรีบปฏิเสธ ทั้งอายและทั้งกังวลว่ามารดาจะรับภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้"มันเป็นแบบที่เห็นนั่นแหละครับ" นิคเสริมขึ้น"พี่นิค! พูดจาอะไรของพี่""หยุดทั้งคู่นั้นแหละ สรุปว่าเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหม หื้ม?" ไพลินรีบห้ามก่อนสองคนจะทะเลาะกันจนเสียฤกเสียยาม"ยัยแพรว่าไง ตกลงคนนี้พ่อของลูกแกใช่ไหม?""ค่ะแม่" ตอบเสียงเบา"ให้อภัยหมอนิคสำหรับเรื่องที่ผ่านมาได้แล้วเหรอ? ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน""ค่ะแม่ แพรรักพี่นิคค่ะ" พอแพรชมพูตอบคำถามของมารดาออกไป นิคจึงจับมือของเธอมากุมไว้และมองเข้ามาในด้วยตาคู่ใสด้วยความจริงใจ"ผมก็รักแพรชมพูครับ ถึงระหว่างทางที่ผ่านมาจะขรุขระไปบ้าง แต่จากนี้ไปผมจะตั้งใจทำทุกอย่า

  • สุดที่ร้าย    Chapter 78 : จบด้วยรัก END

    Chapter 78 : จบด้วยรัก ENDเช้าของวันใหม่ทันทีที่แพรชมพูลืมตาตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับใหลเหมือนเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสาดูไม่ร้ายกาจเหมือนตอนตื่น เธอจ้องมองเขาอยู่เนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีก็เผลอยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วเมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็เผลอครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้ฟังก่อนนอนจนกระทั่งหาทางออกให้กับเรื่องนี้ได้จิตใจถึงได้สงบลงเธอตัดสินใจแล้วว่าจะลองให้โอกาสหมอนิคอีกครั้ง อาจจะดูง่ายไปแต่ทำไมจะต้องทำอะไรให้ชีวิตยุ่งยากมากไปกว่านี้ ในเมื่อเรื่องระหว่างเรามันเลยเถิดมาถึงขั้นมีอีกหนึ่งชีวิตที่จะเข้ามาเติมเต็ม หากจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้งจะเป็นอะไรไปแต่ก่อนจะพูดคำนั้น ขอลองใจเขาเพื่อความแน่ใจอีกสักครั้งก็แล้วกัน..."กรี๊ด!! นี่คุณมาทำไมอีก ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" แพรชมพูตั้งหลักได้ก็ส่งเสียงกรีดร้องตื่นตกใจ ดึงหมอนที่หนุนอยู่ปาใส่คนที่ฟุบหน้าหลับจนสะดุ้งตื่นและต้องรีบถอยออกให้ห่างเธอที่สุด"ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะสะเทือนไปถึงลูกนะแพร""ลูกของฉันกับนาวิน คุณไม่มีสิทธิมายุ่ง" แกล้งย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เขากลับไม่มีสีหน้าไม่พอใจแต่อย่างใด สองเท้าของหมอนิคกำลังเดินตรงเข้ามาห

  • สุดที่ร้าย    Chapter 77 : หัวใจที่เริ่มอ่อนไหว

    Chapter 77 : หัวใจที่เริ่มอ่อนไหวคนป่วยยังคงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียงด้วยเบื่อหน่ายมาสามวันแล้ว อาการจุกหน่วงที่ท้องน้อยรวมถึงอาการแพ้ของเธอเริ่มลดน้อยลงจนคุณหมอแจ้งว่าหากไม่มีอะไรแทรกซ้อนอีกไม่กี่วันก็จะกลับบ้านได้ตอนนี้เธอไม่หิวโหยเท่ากับอาทิตย์ที่แล้ว อาการเหม็นและความหงุดหงิดกับเรื่องเล็กน้อยก็ลดลงแต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ อารณ์คล้ายกับคิดถึงใครบางคนจนกระวนกระวายในขึ้นมา โหยหาการรับกลิ่นนั้น ต้องการสัมผัสอะไรบางอย่างซึ่งตัวเธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ครั้นถามแพทย์ก็ได้คำตอบเดิมนั่นก็คือเกี่ยวกับฮอร์โมนช่วงตั้งครรภ์ครืด~ ครืด~ เสียงมือถือดังขึ้นเจ้าของเครื่องจึงรีบคว้ามันเข้ามาดู แต่พอเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอไม่ใช่คนที่คิดเอาไว้แพรชมพูก็เป็นอันถอนหายใจเหนื่อยหน่ายออกมาและเลือกที่จะไม่กดรับสายได้แต่เฝ้าถามคำถามนี้กับตัวเองว่าทำไมถึงไม่ใช่เขา ทำไมตั้งแต่วันนั้นเขาถึงได้หายไปและไร้การติดต่อมาอีก หรืออาจเป็นเพราะว่าวันนั้นเธอบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็ก อีกคนเลยตัดขาดเธอกับลูกออกไปจากชีวิตแต่เมื่อคิดไปคิดมาราวกับความรู้สึกมันตีกันในหัวจนสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองต

  • สุดที่ร้าย    Chapter 76 : หลอกล่อ

    Chapter 76 : หลอกล่อหลังจากที่ใช้เรี่ยวแรงในการตะเบ็งเสียงต่อปากต่อคำกับหมอนิคไปพักใหญ่จนแทบหมดแรง ทำให้แพรชมพูรู้สึกเจ็บท้องน้อยจนเกือบล้มฟุบลงกับพื้น ดีที่คนอยู่ด้วยพยุงเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะต้องเรียกแพทย์เข้ามาดูอาการโดยด่วนแพรชมพูตื่นลืมตาขึ้นมาในเช้าของอีกวันก็เห็นร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งกำลังยืนหันหน้ามองออกไปริมหน้าต่าง เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพยางค์สุดท้ายถึงชื่อของบอดี้การ์ดประจำตัวของเธอก่อนที่เขาจะเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกง"พี่คะ มาได้ยังไง?" ฟลินซ์หันมาเห็นว่าน้องสาวตื่นแล้วจึงรีบเข้ามาหาเธอ ปรับหัวเตียงขึ้นเพื่อให้แพรชมพูได้เอนหลังได้สบายขึ้น"เป็นไงบ้างตัวแสบ ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหม?" เขายื่นมามาเกลี่ยปอยผมยาวสลวยทัดเอาไว้ข้างหู มองหน้าซีดเผือกไร้การแต่งเติมแต่ก็ยังสวยที่สุดในสายตาพี่ชายอย่างเขา"ไม่เจ็บแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่าแพรเครียดเกินไปเลยส่งผลต่อ....พี่ฟลินซ์รู้รึยังคะว่ากำลังจะได้เป็นคุณลุงแล้ว?" ถามด้วยน้ำเสียงดีใจ ยิ่งเห็นว่ามือเรียวใหญ่กำลังยื่นมาลูบเบา ๆ ที่ท้องแบบราบของตนเองแพรชมพูยิ่งรู้สึกตื้นตันแทบน้ำตาไหล"หลานลุงคนนี้ต้องสวยเหมือนแม่แน่นอน""แล้วถ้าเกิดเป็นผู้ชา

  • สุดที่ร้าย    Chaptet 75 : ฉันไม่ต้องการคุณ

    Chaptet 75 : ฉันไม่ต้องการคุณหลังจากที่หมอนิคต้องกลับออกไปเปลี่ยนชุดเพราะมันคลุกเคล้าไปด้วยพิซซ่าที่ขย้อนออกมาจากปากของเธอ แพรชมพูจึงได้มีเวลาคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเพียงลำพังกว่าจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่พอเริ่มยืนด้วยขาของตัวเองได้อย่างมั่นคงเขาคนนั้นก็กลับเข้ามาในชีวิต พร้อมกับสิ่งที่มีค่าที่สุดที่กำลังจะลืมตาดูโลกที่งดงามในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าน้ำอุ่นใสหยดลงมากระทบกับมือที่กำลังลูบวนอยู่ที่หน้าท้องของตัวเอง ถึงจะมีเขาเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งชีวิตแต่แพรชมพูก็ไม่คิดจะดึงใครให้ต้องมารับผิดชอบ เธอตั้งใจจะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตด้วยตนเองตั้งแต่แรก โดยไม่จำเป็นต้องมีพ่อที่ไร้ซึ่งความรักเข้ามาพัวพันธ์ก็อก ๆ ๆแพรชมพูรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าทันทีที่เห็นนาวินเปิดประตูเข้ามา ผู้ชายหน้าตาดีแต่ยิ้มยากคนนี้ส่งยิ้มมาให้เธอ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ยื่นมือมากุมมือของเธอเอาไว้"ยูเป็นอะไรนาวิน?" เห็นแววตาของบอดี้การด์หนุ่มแปลกไปก็อดคิดไม่ได้ว่าอีกคนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ"ดีใจด้วยนะว่าที่คุณแม่""อื้ม~" แพรชมพูยิ้มตอบ แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้แค่เข้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status