ดวงยิหวา.....
"พวกพี่เขาเป็นวีไอพีคงอยู่ชั้นสองเราขึ้นไปหาพวกพี่เขากันเถอะ พี่แบล็คเคยเจอที่มหาลัยแล้วแต่พี่ไวท์ยังไม่เคยเจอเลยคงหล่อพอๆกับพี่แบล็ค"
"ก็แน่นอนสิจ๊ะพวกพี่เขาเป็นฝาแฝดกันนี่ ป่ะพวกเราไปกันเถอะอย่ามาเสียเวลากับยัยบ้านนอกนี่เลย แหวะเหม็นสาบคนจน ชิ" ฉันที่กำลังจะยกเครื่องดื่มไปเสริฟก็ได้ยินเสียงคนพวกนี้กรี๊ดกร๊าดดีใจกันเมื่อรู้ว่าพี่แบล็คกับพี่ไวท์มา คนพวกนี้คงเหมือนฉันตอนที่ยังไม่ตาสว่างที่พอรู้ว่าพี่แบล็คมาฉันดีใจมากๆ อยากเจอหน้าเขาเพราะที่มหาลัยหาตัวเขายากมาก แต่มาตอนนี้คนที่ฉันไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดก็คือเขานั่นแล่ะ ฉันส่ายหน้าให้กับคนพวกนี้ก่อนจะเดินตามคนพวกนี้ไปเพราะต้องเอาเครื่องดื่มขึ้นไปเสิร์ฟ
ฉันถือถาดเครื่องดื่มขึ้นมายังชั้นสองซึ่งเป็นชั้นวีไอพี พอเดินมาถึงก็เห็นกลุ่มผู้หญิงนั่งกันอยู่ที่โต๊ะของพี่แบล็คพี่ไวท์ ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจนำเครื่องเครื่องมาเสิร์ฟตามหน้าที่
"นี่ยัยบ้านบอกฉันจะสั่งเครื่องดื่ม พวกเราอยากดื่มอะไรสั่งเต็มที่พี่เลี้ยงเอง" พี่แบล็คสั่งฉันก่อนจะหันไปถามสาวๆที่นั่งขนาบซ้ายขนาบขวา ส่วนพี่ไวท์เขานั่งคนเดียวเหมือนเขาไม่ให้ใครมานั่งด้วยเพราะทั้งสามสาวไปนั่งเบียดพี่แบล็คคนเดียว
"อะไรก้ได้ค่ะที่พี่แบล็คอยากสั่งให้"
"งั้นเอาเป็น PINK LADY ละกันเหมาะกับคนสวยๆแบบพวกน้อง"
"อุ้ยเขินจังพี่แบล็คชมว่าพวกเราสวย คือพวกเราก็หน้าตาธรรมดาแล่ะค่ะสวยสู้ผู้หญิงที่พี่ควงไม่ได้หรอก"
"ถ้าอย่างพวกน้องไม่สวย..ยัยบ้านนอกนี่คงจะดูไม่ได้เลยล่ะว่ามั้ย" เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาดูถูกมาทางฉัน
"อุ้ย พี่แบล็คก็พูดตรงเกินไปนะคะ สงสารยิหวาเลยอ่ะ"
"สงสารทำไมมีอะไรให้น่าสงสาร"
"ก็ยัยเนี่ย บ้านยากจนที่ได้มาเรียนที่มหาลัยของเราก็เพราะได้ทุนเรียนฟรียังไงล่ะคะ"
"ใช่ค่ะ เท่านั้นยังไม่พอนะคะพวกเรารู้มาว่าที่บ้านยัยนี่มีอาชีพทำนา แค่นี้ก็น่าสงสารแล้วนะคะพี่แบล็ค" ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะที่พวกเธอพูดมามันเรื่องจริงทั้งนั้น
"พวกน้องๆ หน้าตาก็ดีนะสวยทุกคนเลยแต่เสียตรงที่ปากถ้าพูดถึงคนอื่นในแง่ที่ดีไม่เป็นก็เงียบไว้ดีกว่านะพี่ว่า"
"พี่ไวท์คะ คือพวกเราไม่ได้.." สามสาวทำหน้าจ๋อยสนิทเมื่อถูกพี่ไวท์ต่อว่า แต่ก็ดีแล้วล่ะสมน้ำหน้า
"กูว่ากูย้ายโต๊ะดีกว่า" พูดจบพี่ไวท์ก็ลุกออกจากโต๊ะไปนั่งคนเดียวอีกโต๊หนึ่งฉันก็เลยหยิบเครื่องดื่มของพี่ไวท์ตามไปอีกโต๊ะหนึ่ง
"เราไม่โกรธเหรอที่พวกนั้นดูถูก"
"โกรธทำไมคะในเมื่อมันคือความจริงเรื่องที่พวกเค้าพูดหวาได้ยินจนชินแล้วล่ะค่ะพวกนี้จ้องแต่จะหาเรื่องหวาตั้งแต่วันแรกที่หวามาเรียนที่นี่แล้วหวาไม่อยากสนใจหรอกค่ะไม่อยากเก็บคำพูดของพวกเค้ามาคิดให้รกสมอง"
"ดีแล้วล่ะ พี่กลัวเราจะคิดมาก"
"ชีวิตหวามีเรื่องต้องให้คิดมากพออยู่แล้วค่ะ ไหนจะเรื่องเรียนไหนจะเรื่องทำงาน หวาไม่เก็บคำพูดไร้สาระของพวกเขามาคิดหรอกค่ะ"
"อื้มมม ได้ยินแบบนี้พี่ก็สบายใจ"
"ถ้างั้นหวาขอตัวไปสั่งเครื่องดื่มให้พวกเค้าก่อนนะคะ"
"ครับ^^"
แบล็ค....
ผมมองไปยังโต๊ะของพี่ชายตัวเองที่เห็นคุยกันกะหนุงกะหนิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันสองต่อสองกับยัยบ้านนอกยิหวาผมเห็นละหมั่นไส้ แค่มองด้วยหางตาก็ดูออกว่ายัยนี่คิดจะอ่อยพี่ชายผมเหมือนที่ตั้งใจจะอ่อยผมเมื่อวานโดยทำทีเป็นเอาเหล้ามาหกใส่เสื้อผมเพื่อต้องการให้ผมสนใจแต่ผมไม่สนไงยิ่งมารู้ว่าบ้านยัยนี่ยากจนผมยิ่งรังเกียจพวกจนแล้วไม่เจียมคงอยากได้แฟนรวย
ผมนั่งคุยกับพวกสาวๆพวกเธอเรียนมหาลัยเดียวกับผมพวกเธอเรียนอยู่ปีหนึ่งแถมยังเรียนคณะเดียวกันกับยัยบ้านนอกนั่นด้วยก็เลยทำให้ผมรู้ว่ายัยนี่โคตรจนของจริง
"พี่แบล็คไม่รำคาญพวกเราใช่มั้ยคะที่มาขอนั่งด้วย"
"ไม่เลยนั่งได้วันนี้พี่มาคนเดียวนั่งคนเดียวก็เหงาอยู่นะพวกเรามานั่งด้วยพี่ก็จะได้มีเพื่อนคุย"
"ดีใจจังที่พี่แบล็คไม่รังเกียจพวกเรา"
"พี่ไม่รังเกียจคนสวยอยู่แล้วครับ" คือถ้าไม่สวยอย่าหวังเลยว่าจะได้นั่งโต๊ะด้วยอย่าหาว่าผมหลงตัวเองเลยนะ ผมทั้งหล่อทั้งรวยสาวๆก็อยากเข้าหาแต่ผมก็เลือกนะไม่สวยจริงอย่าคิดว่าผมจะสนใจ จะสวยด้วยมีดหมอหรือสวยธรรมชาติผมไม่ติดขอแค่อย่างเดียวคือสวยหุ่นดีก็พอแล้ว
ผมคุยกับพวกสาวๆสักพักยิหวาก็ถือถาดเครื่องดื่มตรงมายังโต๊ะผมแถมยังทำหน้าบอกบุญไม่รับจนผมอยากแกล้งเพราะทีอยู่กับไอ้ไวท์แม่งทำเป็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พอเดินมาถึงโต๊ะยิหวาก็นำเครื่องดื่มมาวางให้สาวๆแต่ไม่รู้ว่ายัยนี่อยากแกล้งผมหรือซุ่มซ่ามกันแน่เธอล้มลงมาตรงหน้าผมพิ้งเลดี้แก้วหนึ่งหกลงมาตรงกางเกงผมตรงเป้าพอดิบพอดี
"อุ่ยขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ" ยิหวาเอามือมาปัดๆกางเกงตรงที่เครื่องดื่มหกเธอรีบปัดแบบปัดแรงๆแต่ดันมาปัดตรงเป้าของผมพอดีมือของเธอโดนเจ้าน้องชายผมเต็มๆอย่างแรงจนผมต้องกำหมัดแน่นด้วยความจุกและเจ็บ
"อุ๊บ อื่มมมมม" ผมระงับความโกรธไม่ระเบิดออกมา
"ขอโทษค่ะขอโทษหวาไม่ได้ตั้งใจขอโทษค่ะ"
"เธอแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหมห๊ะยัยบ้านนอก"
"ใช่แน่ๆเลยค่ะพี่แบล็คมันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็ค"
"ทำไมเธอทำแบบนี้ห๊ะยิหวา ไปแกล้งพี่แบล็คทำไม"
"ฉันไมไ่ด้แกล้งนะพวกเธอขัดขาฉันเมื่อกี๊"
"อย่ามาใส่ร้ายพวกเรานะ"
"ใช่ ทำเองแล้วมาโทษพวกเรา พี่แบล็คมันแกล้งพี่แบล็คแต่มาโทษพวกเราค่ะ"
"มีอะไรเกิดอะไรขึ้น" เป็นไอ้ไวท์เดินมามันคงได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของโต๊ะผม
"ก็ยัยยิหวาน่ะสิคะมันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็คค่ะ"
"ไม่จริงนะคะหวาเปล่าแกล้งมีใครคนนึงในสามคนนี้แกล้งหวามาขัดขาหวาจนหวาล้ม"
"นี่เธอกล้าใส่ร้ายพวกฉันเหรอยะนังบ้านนอกจนแล้วไม่เจียมยังมาโกหกอีกแย่มาก"
ดวงยิหวา....
ฉันถูกคนทั้งโต๊ะใส้ร้ายหาว่าฉันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็ค ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไมหนี้เก่าฉันยังใช้ไม่หมดเลยฉันไม่โง่พอที่จะสร้างหนี้ใหม่ขึ้นมาอีกหรอก
"ไม่ต้องเถียงกันเดี๋ยวพี่จะให้วอยเปิดกล้องดู"
"เอ่อข้างบนนี้มีกล้องด้วยเหรอคะ" หนึ่งในนั้นถามพี่ไวท์ด้วยใบหน้าเจื่อนๆ ฉันคิดว่าต้องเป็นยัยนี่แล่ะเพราะเธออยู่ใกล้ฉันมากที่สุด
"ทำไม พวกเธอคิดว่าร้านระดับนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดงั้นสิ พวกเธอถึงกล้าทำแล้วกล้าใส่ร้ายยิหวา"
"พวกเราเปล่านะคะ"
"ใช่ค่ะพวกเราเปล่าแกล้งยัยนี่นะคะ"
"ใช่ค่ะถ้าพี่ไวท์คิดว่าพวกเราแกล้งยัยนี่พวกเรากลับก็ได้ค่ะ ไปเถอะพวกเรา"
"เดี๋ยวดิยังไม่ได้เปิดกล้องดูเลยนะว่าตกลงพวกเธอทั้งสามคนแกล้งขัดขายิหวาหรือยิหวาล้มเอง"
"ล้มเองสิคะพี่ไวท์อย่ามาโทษพวกเรานะ พวกเรากลับกันเถอะ" จากนั้นพวกผู้หญิงทั้งสามคนก็รุกรี้รุกรนรีบลุกออกไปจากโต๊ะทันทีทั้งที่ยังไม่ทันได้เปิดกล้องดูเลย สงสัยจะกลัวความจริงเปิดเผย แล้วตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือแค่พี่แบล็คคนเดียวที่นั่งทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จา ว่าแต่ทำไมเขาหน้าเขียวหน้าแดงขนาดนั้นล่ะหรือเขาเมาแล้ว
"เอ่อคุณแบล็คเมาแล้วเหรอคะทำไมหน้า เอ่อหน้าแดงจัง" พอฉันถามปุ๊บเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาโกรธแบบโกรธมากๆ
แบล็ค....มานึกย้อนกลับไปตอนที่ยังไม่เจอหวาหรือเจอแล้วแต่ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้แต่งงานกับคนอื่นเขา เรื่องแต่งงานมีเมียมันไม่เคยอยู่ในความคิดของผมเลยจนกระทั่งมาเจอยิหวาผู้หญิงที่แสนจะธรรมดาที่เปลี่ยนความคิดของผมไปอย่างสิ้นเชิง ก็อย่างที่รู้ว่าผมชอบผู้หญิงสวยหุ่นดีแต่กับยิหวาเธอไม่ได้สวยมากแต่เธอน่ารักน่ารักทั้งหน้าตาทั้งนิสัย กว่าผมจะรู้ตัวว่าผมรู้สึกกับเธอผมก็ทำเธอเสียใจมาแล้วหลายต่อหลายครั้งกับนิสัยแย่ๆของผมแต่เธอก็ไม่เคยหายไปไหนยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ๆตลอด ทำให้ผมได้มองได้เห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวของเธอ ผู้หญิงธรรมดาที่สุดแสนจะวิเศษคนนี้ ผมไม่อายเลยที่จะบอกกับคนทั้งโลกว่าผมรักยิหวามากแค่ไหนถึงเพือ่นผมมันจะล้อว่าผมกลัวเมียผมก็ไม่โกรธเพราะผมกลัวจริงๆ กลัวเธอจะทิ้งผมไปกลัวเธอจะเลิกรักผมเพราะนิสัยแย่ๆของผม ดวงยิหวา...."ขอบคุณนะคะพี่แบล็คที่รักหวาทั้งๆที่หวาไม่มีอะไรคู่ควรกับพี่เลย""ใครบอก หวาคู่ควรกับพี่ที่สุดเพราะหวาคือคนที่พี่รักมากที่สุด""หวาก็รักพี่มากที่สุดเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ไม่รังเกียจหวากับครอบครัวหวา หวาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันนี้จะได้แต่งงาน
ดวงยิหวา...."พี่แบล็คนอนได้มั้ยคะ""ถ้านอนไม่ได้หวาจะมานอนเป็นเพื่อนพี่หรือเปล่าล่ะ หื้มมม""หวาก็อยากนอนนะคะแต่หวาเกรงใจพ่อกับแม่""พี่เข้าใจ แค่สามวันเองไว้กลับไปเราค่อยนอนกอดกันเนอะ^^""ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ""เพราะพี่รักหวาไงครับ""หวาไม่คิดเลยว่าหวาจะได้มาเป็นแฟนกับพี่" ฉันซบไหล่เขาเขาก็ดึงฉันมากอดหลวมๆ"พี่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพราะที่ผ่านมาพี่ไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลย หวาคือคนแรกเลยนะรู้มั้ย""เป็นคนแรกแล้วจะเป็นคนสุดท้ายหรือเปล่าคะ""แน่นอนสิครับคนแรกและคนเดียวที่พี่จะยอมให้ทุกอย่าง""พี่เคยรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่คบกับหวามั้ยคะ""หมายความว่าไงพี่ไม่เข้าใจ""ก็แบบรู้สึกไม่น่ามีแฟนเลยอะไรแบบนี้ เพราะพี่ชอบอิสระไงพอมีหวาเข้ามาพี่ก็เหมือนจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ออกไปเที่ยวไม่ออกไปกินเหล้าแบบที่เคยทำ หวากลัวว่าหวาจะทำให้พี่เสียความเป็นส่วนตัวรู้สึกว่าไม่น่ามีแฟนเลยอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ""พี่ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย พี่กลับคิดว่าพี่น่าจะขอหวาเป็นแฟนให้เร็วกว่านี้เพราะหวาทำให้พี่เป็นคนที่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน""จริงเหรอคะพี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอ""อื้มมม^^""หวานรักพี่ที่สุดเล
แบล็ค..."พ่อขอถามหน่อยได้ไหม""ครับ""แบล็ครักลูกสาวของพ่อจริงๆใช่ไหม เรื่องนี้พ่อว่าจะถามตั้งแต่ครั้งแรกที่เราโทรคุยกันแล้วแต่พอคิดว่าพูดต่อหน้าคงจะดีกว่าที่พ่อถามไม่ใช่อะไรหรอก พ่อน่ะมีลูกสาวเพียงคนเดียวแกเป็นเด็กดีมากๆไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังเลย ตอนที่ยิหวาโทรมาสารภาพกับพ่อว่ามีแฟนแล้วตอนนั้นพ่อยอมรับว่าพ่อตกใจมาก ตอนอยู่ที่นี่ก็มีหนุ่มๆแถวนี้มาจีบแต่ยิหวาไม่เคยสนใจใครแกบอกว่าแกไม่อยากมีแฟนแกอยากเรียนสูงๆจะได้มีงานดีๆทำแกชอบพูดกับพ่อแม่เสมอว่าถ้าเรียนจบแล้วจะหางานดีๆทำเงินเดือนเยอะๆ แกจะไม่ให้พ่อกับแม่ลำบากทำนาอีก""ครับเรื่องนี้เธอก็เลยบอกกับผมเหมือนกัน""พอแกบอกกับพ่อว่าแกมีแฟนพ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะเข้าใจว่ายิหวาเป็นสาวแล้วการที่ยิหวาจะมีแฟนมีคนรักมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเสียหายอะไรแต่พ่อแค่กลัวกลัวว่าแกจะถูกหลอกพ่อกลัวแกจะเสียใจ แบล็คคงไม่ว่าถ้าพ่อจะพูดตรงๆ แบล็คน่ะเป็นคนหน้าตาดีมีฐานะมีชาติตระกูลหาผู้หญิงที่เหมาะสมคู่ควรกันคงหาไม่ได้ไม่ยากส่วน ยิหวาแกเป็นแค่เพียงลูกชาวนาจนๆไม่ได้ร่ำรวยอะไรสมบัติที่พ่อกับแม่มีให้ก็มีแค่ที่นาไม่กี่ไร่ ถ้าเกิดวันหนึ่งแบล็คไปเจอผู้หญิงที่ดี
ดวงยิหวา...."หลังนี้ค่ะบ้านของหวา" ฉันชี้ไปต้องบ้านไม้หลังเล็กๆ ที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เกิด ที่ฉันไม่ได้กลับมาเลยสองปีเต็มๆ เพราะต้องทำงานหาเงินซึ่งพ่อกับแม่ก็เข้าใจ พี่แบล็คขับรถเข้าไปจอดตรงใต้ต้นมะขามต้นใหญ่ที่ปลูกอยู่หน้าบ้าน คือบ้านของฉันมันไม่ได้มีรั้วรอบขอบชิดซึ่งละแวกบ้านก็เป็นญาติพี่น้องกันทั้งนั้นทุกคนในหมู่บ้านอยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยช่วยเหลือกันมาตลอดมีอะไรก็แบ่งปันกัน บอกได้เลยว่าถ้ามาอยู่ที่นี่ถึงไม่มีเงินสักบาทก็อยู่ได้เพราะทุกบ้านมีที่นาเป็นของตัวเองมีข้าวกินตลอดทั้งปีไม่ต้องไปซื้อให้เปลืองเงิน ถ้าหมดหน้าทำนาก็มาปลูกพืชผักสวนครัวเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่เลี้ยงปลาเลี้ยงหมู ทำให้ไม่ต้องกลัวว่าจะอดพอลงจากรถพี่แบล็คก็ยืนมองดูบ้านของฉันเขายืนนิ่งไปพูดไม่จาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่จนฉันกลัวว่าเขาจะรับไม่ได้หรือเปล่า"พี่แบล็คอยู่ได้ไหมคะ" คือเราจะอยู่กันที่นี่สามวันค่ะฉันกลัวว่าเขาจะอยู่ไม่ได้ถึงเขาจะพูดก่อนมาว่าอยู่ได้แต่เพราะเขายังไม่ได้มาเห็นสถานที่จริงเขาพูดได้"ถ้าพี่แบล็คอยู่ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะหวาเข้าใจพี่จะไปพักในโรงแรมในเมืองก็ได้นะคะ" ฉันพูดอย่างรู้สึกผิดเพราะคิดว่าเขาคงทำ
ดวงยิหวา...."อ่าาาาาา" เขาแหงนหน้าขึ้นมองด้านบนมือของเขาก็สาวเจ้าท่อนเอ็นที่มันมีน้ำสีขาวพุ่งออกมาร่างกายเขาเกร็งไปหมดจนฉันรู้สึกได้ แล้วฉันก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำ ฉันขยับตัวลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางหว่างขาของพี่แบล็คฉันเอามือจับเจ้าท่อนเอ็นของเขาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่แบล็คที่ก้มหน้าลงมามองฉันพอดีด้วยแววตาสงสัยว่าฉันจะทำอะไร"หวาอยาก..กิน""หื้มมม""หวาอยากกินของพี่แบล็ค""ทำเป็นเหรอ""อื้ออออ ไม่เป็นแต่อยากทำ" ฉันส่ายหน้าพร้อมกับบอกกับเขาว่าฉันทำไม่เป็นแต่ฉันก็อยากลองทำให้เขาเพราะฉันรู้ว่าผู้ชายชอบให้คู่รักทำให้ตัวเอง ก็เหมือนที่เขาเคยทำให้ฉันนั่นแล่ะฉันมีความสุขมากเวลาที่พี่แบล็คทำฉันก็เลยอยากทำให้เขามีความสุขบ้าง"พี่แบล็คสอนหน่อยค่ะ" ฉันบอกเขาเสียงอ้อนๆ ถ้าฉันอยากให้เขารักเขาหลงฉันมากๆ ฉันก็ต้องทำทุกอย่างให้เป็นทำให้เขาพอใจ เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องน่าอายมันเป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคู่รักแบล็ค...บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก"ซี๊ดดดดด อื่มมมม อ่าาาา แบบนั้นครับที่รัก ซี๊ดดดด เสียวอ่าาา หวา หงาของพี่"บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ อ๊อก อ๊อก อ๊
แบล็ค....ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ผมกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของคนใต้ร่าง แม้ว่าผมจะพยายามไม่ทำรุนแรงแต่ก็ห้ามใจไม่ไหวยิหวาทำผมคลั่งควบคุมสติตัวเองไม่อยู่"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่แบล็ค ฮืออพี่แบล็คขาาาา หวาเสียวมาก ฮือออออ" "อ่าาา พี่ก็เสียวเหมือนกัน หวาจ๋า อ่าาาาา""อ๊าาา พี่แบล็คขา พี่แบล็ค ฮืออออหวาจะไม่ไหวหวาจะเสร็จ""เสร็จเลยครับ เสร็จเลย"ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ พอหวาบอกจะเสร็จผมก็เร่งความเร็วเพื่อให้เธอไปถึงฝั่งฝัน ส่วนผมยังอีกยาวไกล"กรี๊ดดดดดดด" ยิหวาร้องออกมาร่างกายเธอกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยความต้องการ ผมไม่รอช้าถอดท่อนเอ็นออกมาแล้วก้มลงไปดื่มกินน้ำหวานแสนอร่อยแผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ"ฮือออ พี่แบล็คอย่าเลียแบบนั้นหวาเสียวอีกแล้ว ฮือออ หวาต้องการพี่แบล็ค ฮือออพี่แบล็คขาาา" แค่เธอบอกต้องการผมก็รีบขยับร่างกายขึ้นมาแล้วจับท่อนเอ็นสอดใม่เข้าไปอีกรอบ"ซี๊ดดด อ่าา แน่นชิบ" น้องสาวของยิหวาแน่นมากจนท่อนเอ็นของผมปวดไปหมด จากนั้นผมก็จับขาเธอให้อ้ากว้างแล้วกระแทกท่อนเอ็นแบบเข้าสุดออกสุด ผมทำรุนแรงแค่ไหนยิหวาก็รับได้ และไม่ว่าผมจะจับเธอพลิกแพลงตะแคงท่าไหนเธอก็รับได้หมดผมกับเธอเราคงเกิดมาเพื่