6 มีงอน
กริ๊งงงงงง พรวด!!
เทียนหอมสะดุ้งสุดตัวกำลังตั้งท่าขยับพลันถูกท่อนขายาวทับไว้
“จะรีบไปไหน วันนี้วันเสาร์”
“ตีห้า พี่แสนต้องลุกไปวิ่งแล้วค่ะ เร็ววว ลุกกกก”
เธอตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งได้ยกท่อนขายาวออกจากตัวผลักไปอีกทางแล้วเขย่า
“พี่แสน ๆ เร็วลุก เดี๋ยวพ่อครูทำโทษ”
เทียนหอมจัดแจงกระโดดลงจากเตียงฉุดมือสุดแสนรั้งจนร่างเกร็งกระทั่งเขายอมตื่นในที่สุด
“เร็วเลยพี่แสน เดี๋ยวหนูเตรียมชุดให้ เสื้อกล้ามเล่นบาสกีฬาสีปีที่แล้วนะ”
“ตัวไหนก็ได้” สุดแสนตะโกนลอยออกมาจากในห้องน้ำ
เทียนหอมง่วนพับผ้าห่มดึงให้ตึงเรียบร้อย แล้วสาละวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าสักพักจนได้ครบตามที่ต้องการ วางพาดบนเตียง
ตุบ ตุบ ตุบ
“เร็ว เสร็จยัง หนูปวดฉี่”
“ยัง ก็เข้ามาฉี่สิ”
“จะบ้าเหรอ”
เสียงหัวเราะทุ้มดังออกมาก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออก ริมฝีปากหนาบนใบหน้าหล่อคมสันของสุดแสนยังเผยรอยยิ้มกว้างยามมองร่างเล็กของเทียนหอมยืนบิดไปมา พอเธอทำท่าจะเดินเข้าก็ยกมือขวางไว้ยกคิ้วใส่
“พี่แสน!! หนู...ปวด...ฉี่!!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
สุดแสนปล่อยมือออกในที่สุดมองชุดที่วางพาดไว้บนเตียงอย่างถูกใจ นี่ถ้าเขาไม่มีเทียนหอมสักคน เขาคงเหงาแย่เลย
“หนูไม่ออกไปส่งนะ พี่แค่ไปวิ่ง เจอกันที่โต๊ะกินข้าวเลยนะ”
เสียงหวานใสตะโกนออกมา สุดแสนได้ยินเสียงเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ จึงเดินไปใกล้ประตูใช้ข้อนิ้วกลางเคาะเบา ๆ
“คืนนี้พี่ไม่อยู่นะ”
สุดแสนพูดไม่ดังมากนัก อมยิ้มเมื่อเสียงน้ำฝักบัวหยุดลงก่อนที่ประตูจะเปิดออกพร้อมดวงหน้าหวานขาวโผล่ออกมา - - ได้ผลแฮะ
แอ๊ด....
“ไปไหนอีกแล้ว ทำไมพี่ไม่ค่อยอยู่บ้านเลยทุกวันเสาร์ แล้วอีกหน่อยพี่แสนไปเรียนต่อที่โคราช จะกลับมาบ้านบ้างหรือเปล่า”
“ไปกับไอ้นนท์ ไปไหนอย่ารู้เลย ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ส่วนเรื่องเรียนต่อโคราชพี่กลับมาแน่นอนทุกเสาร์อาทิตย์ แต่อาจมีบ้างไม่ได้กลับถ้างานเยอะ”
“เอาเถอะ ๆ ไม่อยู่ก็ดีนะ หนูจะได้เป็นอิสระจากพี่เสียที ไม่ต้องกลับมาเลยยิ่งดี”
ปัง!!
สุดแสนถอยออกจากประตูแทบไม่ทันเมื่อจู่ ๆ เทียนหอมกระแทกประตูปิดใส่หน้า
“เออ!! ดี”
เขาตะโกนตอบกลับไปอย่างคนอารมณ์เสียและเอาแต่ใจ คว้าโทรศัพท์ติดมือไปด้วยขณะก้าวออกจากห้องนอน
เจ้าหอม .... อย่าคิดนะว่าจะหนีจากพี่สุดแสนคนนี้ไปได้ ไม่มีวันเสียล่ะ
จนกระทั่งราวเจ็ดโมงเช้า เทียนหอมจึงได้ค่อยเดินออกมาจากห้องนอน ปากกระจับได้รูปสวยเม้มตึงยังอารมณ์ค้างจากเมื่อเช้านี้ ขยับลากเก้าอี้ลงนั่งแล้วหยิบจานของตนเอง จิ้มแฮม ฮอทดอก ไข่ดาวใส่จาน ไม่พูดไม่จา
“อ้าว ลูกส้ม เช้านี้ไม่รอเจ้าแสนเหรอ”
เทียนหอมส่ายหน้าเยาะพริกไทยและซอสพริกลงไป
“สงสัยทะเลาะกันละมั้งคะคุณใจ”
ป้าอุ่น แม่ครัวเก่าแก่เอ่ยเย้าก่อนจะวางแก้วน้ำส้มคั้นสด ๆ ลงให้ตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ”
แม้ว่าเทียนหอมจะอารมณ์เสียสักแค่ไหน แต่ไม่ลืมไหว้ขอบคุณป้าอุ่นอย่างนอบน้อม
ป้าอุ่นแม้ว่าจะเป็นแม่ครัวของที่บ้าน แต่เปรียบไปก็เสมือนครอบครัวเดียวกันของค่าย ส อรุณ อยู่มานานร่วมยี่สิบกว่าปี ก่อนเฮียเสือจะเกิด ทุกคนในค่ายให้ความเคารพรักดุจเป็นญาติสนิทของพ่อครูสถิตคุณคนหนึ่ง
“เงียบไปเลยไม่ตอบ สงสัยจะจริงอย่างที่ป้าอุ่นว่ามา”
แม่ตรึงใจและป้าอุ่นส่ายหน้าให้เด็กสาว ทั้งคู่รู้ดีว่าสุดแสนและเทียนหอมสนิทสนมกันดียิ่งกว่าพี่น้อง แต่มีทะเลาะงอนกันบ้างเป็นครั้งคราว และเป็นเทียนหอมที่เป็นฝ่ายยอมให้สุดแสนเสมอ
“อ๋อ ป้าอุ่น เตรียมห้องหับให้คุณโปรดหรือยัง”
“เตรียมแล้วค่ะคุณใจ นั่นพูดถึงก็มากันแล้ว มาแต่เช้าเลย ป้ายังเตรียมอาหารไม่เรียบร้อย”
“ไม่ต้องกังวลป้าอุ่น เตรียมไม่ทันก็ให้เด็ก ๆ รอหน่อย เดี๋ยวใจขอไปต้อนรับพวกคณะค่ายศรเพชรก่อนนะคะ”
เทียนหอมเงยหน้าจากจานอาหารเช้า ชะเง้อคอยาวมองออกไปทางหน้าต่างเห็นรถบัสสองคันแล่นมาจอดยังลานสนามมวย
“พวกที่มากีฬาสีค่ายเหรอคะป้าอุ่น”
“ใช่ค่ะ พ่อครูสถิตให้เตรียมห้องพิเศษสำหรับคุณโปรด ลูกสาวคุณปลื้มเจ้าของค่ายศรเพชร แต่ก่อนพวกเขาไม่ถูกกันหรอกค่ะ ต่างก็เป็นนักมวยขึ้นชกผลัดกันแพ้ผลัดชนะ”
เทียนหอมหันหน้ากลับมาสนใจป้าอุ่นอีกครั้ง ส่งดวงตากลมโตแวววาว
“แต่พอแต่งงาน พวกเขาทั้งคู่ก็ลดทอนความเป็นอริสนามแข่ง ยกเว้นแต่พาเด็กไปขึ้นชกยังทำทีแสดงท่าว่าไม่ถูกกัน”
“อ้าว แล้วจริง ๆ พ่อครูสถิตกับคุณปลื้มสนิทกันเหรอคะ”
“โอ๊ย!! ถ้าลับหลังกล้องเวที กินเหล้าวงเดียวกันไม่เมาไม่เลิกจนคุณใจต้องไปลากกลับบ้านเองทุกครั้งค่ะ”
“ตลกดีจังเลยพวกคนแก่”
“จุ๊ ๆ ๆ อย่าพูดเสียดังนะคะ คุณปลื้มเขาไม่ชอบให้ใครว่าเขาแก่ คนนั้นเขายังเตะปี๊บดังเมียเยอะ”
“เตะปี๊บดัง...คืออะไรคะป้าอุ่น มันศัพท์อะไรเนี่ยทำไมส้มไม่เห็นเคยได้ยิน”
“โธ่..คุณส้ม ป้าอุ่นก็ลืมตัวไป ขอโทษด้วยค่ะ คุณหนูยังเด็ก เอาไว้โตแล้วจะรู้ค่ะ”
“เตะปี๊บดัง เขาเอาไว้เรียกพวกคนแก่ตัณหากลับริอ่านมีเมียเด็กไม่เจียมสังขาร” เสียงสุดแสนลอยมาก่อนจะเห็นตัวทำให้เทียนหอมหลบหน้าไม่ทัน
“คุณแสน พูดอะไร คุณส้มยังเด็กนะคะ”
“มอสองแล้ว เด็กที่ไหน ไอ้พวกเพื่อนรุ่นเดียวกันบางคนมีลูกแล้ว จริงไหมหอม”
เธอเลี่ยงไม่ตอบก้มหน้าหั่นแฮมเข้าปาก สังเกตว่าสุดแสนเมื่อนั่งลงแล้วรับจานมาจากป้าอุ่นก็นั่งนิ่งเฉย
“น้องหอมลืมอะไรหรือเปล่า”
จนในที่สุด สุดแสนต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นพร้อมเขย่าจานตรงหน้า เอียงหน้ามองน้องสาว
“ทำไมคุณแสนไม่ตักเองล่ะคะ คุณส้มเธอยังทานอยู่เลย”
สุดแสนตวัดสายตามองป้าอุ่นหนึ่งครั้งจนเป็นป้าอุ่นเองที่หน้าเจื่อนลง
“หอมไม่ทำ พี่แสนอยากกินก็ตักเอง”
“งอนอะไร”
“เปล่าสักหน่อย”
“ถ้าตักให้จะเล่าเรื่องค่ายศรเพชรให้ฟัง”
เทียนหอมชะงักช้อนในมือคิดอยู่อึดใจ วางช้อนตัวเองลง ตักแฮมสามชิ้น ฮอทดอกสอง ไข่ดาวสามฟอง ขนมปังปิ้งอีกสองแผ่นวางบนจาน สุดแสนมองอย่างพอใจแม้ดวงหน้าคมสันจะปราศจากรอยยิ้มแต่ดวงตากลับส่องประกาย
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห