บทที่ 7 บทลงโทษ (3)

ด้วยอารมณ์โทสะที่ท่วมท้นภายใต้ความหื่นกระหายที่คืบคลานเข้ามาอย่างไร้เหตุผล มันได้ปลุกสัญชาตญาณนักล่า ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง หลังจากหลับใหลไปนานแสนนาน ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในครานั้น แม้ว่าความรู้สึกส่วนลึกภายในใจกำลังขัดแย้งกัน แต่สุดท้ายแล้วเซทท์ก็เลือกที่จะลิ้มรสน้ำชาไทย  อยากรู้นักว่ารสชาตินั้นจะเป็นเช่นไรกัน ชายหนุ่มตึงแขนสองข้างไว้ด้วยแววตาแสนจะเย็นชา ยากจะคาดเดาอารมณ์ได้

"จ...จะ  นายกำลังจะทำอะไรนะ!" ชาไทยรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตน สองเท้าค่อยขยับหนีอย่างเชื่องช้า

"เดี๋ยวก็รู้" เสียงกระซิบอันแผ่วเบาทำให้หัวใจดวงนี้หวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็น ก่อนที่ร่างอันบางเบาจะถูกผู้เป็นนายอุ้มด้วยแขนแกร่งแววตาคู่น้อยเบิกโพลงด้วยความตกตะลึง ที่จู่ๆตัวเองก็ถูกพาดกับไหล่กว้างได้อย่างง่ายดาย 

"คุณเซทท์  ปล่อยผมเถอะ!คุณจะทำอะไรกันแน่..." น้ำเสียงที่สั่นเครือราวกับลูกนก ไม่อาจจะยับยั้งสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่กี่วินาทีนี้ได้เลย 

ตุ๊บ!!

ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงนุ่มด้วยแรงอันหนักหน่วง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของตน

"อะไรวะเนี่ย..." น้ำเสียงเบ่งออกมาเมื่อร่างกายถูกกะแทรกกับขอบเตียงเข้าอย่างจัง ไม่ทันที่ตนจะขยับหนี ร่างเพรียวของเซทท์ค่อมร่างบางของตนไว้อย่างรวดเร็ว สองมือของคนเบื่องล่าง ถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ ชาไทยพยายามใช้แรงทั้งหมด เพื่อสลัดตัวเองให้ออกห่างจากพันธนาการนี้เสีย แต่ยิ่งเขาดิ้นรนเท่าไหร่ก็ยิ่งถูกรัดแน่นขึ้นเท่านั้น เซทท์ยื่นหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร เข้ามากระซิบใกล้หูที่แดงก่ำราวกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา 

"นายไม่เคยสินะ! งั้นฉันจะสอนนายเอง" เสียงกระซิบที่แผ่วเบาทำให้ชาไทยรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจตนเองที่เต้นระรัวแทบจะตายเสียให้ได้

" อึก! นายคิดจะทำอะไรกันแน่ อึก อะ..." ไร้ซึ่งคำตอบ มีเพียงการตอบรับด้วยรสจูบ ดวงตาใสเบิกโตขึ้น ร่างกายเขาพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการนี้ แต่ทว่ามือแกร่งนั้นกำลังป่วยไปตามลำตัวของตน ลิ้นหนานุ่มของชายหนุ่ม ที่ตวัดชิมน้ำหวานอย่างช้าๆ สร้างความเสียวซ่านให้ชาไทยยิ่งนัก เป็นความรู้สึกครั้งแรกที่แสนวิเศษ จนตัวเขาเริ่มจะตวัดลิ้นตอบรับมันอย่างเผลอตัว 

"อึก อะ..อะ... อ้าา" เสียงครางที่เล็ดลอดออกมาเพียงเบาๆ เขาไม่คิดเลยว่าเพียงรสจูบของตน จะทำให้อีกฝ่ายเคลิบเคลิ้มได้เช่นนี้ เผยยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ เพราะตัวเองก็มีความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน ชายหนุ่มผงะออกจากปากอวบอิ่ม

"ย...ยะ..อย่า ปล่อยผมเถอะ.."

"......."

ไร้ซึ่งคำพูดใด มีเพียงริมฝีปากหนา กำลังระดมจูบผิวเรียบเนียนไปทั่วร่างกาย ที่น่าหลงใหลเกินจะหักห้ามใจได้อีกต่อไป นิ้วเรียวยาวของเขากำลังเคล้าคลึง ที่อยู่ภายใต้เสื้อตัวนั้น ทำให้ร่างบางของคนเบื้องล่างตนพลิกเอนกายไปมาอย่างเสียวซ่านไร้ซึ่งที่ติ สองแก้มแดงระเรื่อดูแล้วช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน 

"ครางเสียงดังหน่อย ไม่ต้องกังวลไป ห้องนี้เก็บเสียง หึหึ"

เซทท์หยอกล้อเขา แต่ไม่วายที่หยุดมือหนานั้นค่อยๆไต่ต่ำลงไปยังแทนกายของผู้ที่อยู่ใต้ตน

"อ๊ะ..อะ..หยุดเถอะ..ข..ขะ..ขอร้อง"

"ไร้ประโยชน์ เพราะนี่คือบทลงโทษที่นายเข้ามาในชีวิตฉัน โดยฉันไม่ได้รับอนุญาต หึหึ" สิ้นน้ำเสียงที่อ่อนลง ราวกับคุ้นเคยกันมานานนับปี บัดนี้สองขาชายหนุ่มได้ถางออกจากจากกัน โดยไร้ซึ่งกางเกงปกปิดไว้

"นะ..นั้น..นายจะทำอะไร อย่า อย่า อึก!..อ่ะ" ชาไทยเริ่มได้สติเมื่อคนค่อมร่างตน กำลังจะสอดแทรกแก่นกายมโหฬารเข้าไปในร่างตน  เซทท์เผยยิ้มตรงมุมปากอย่างผู้ชนะ

"ครั้งแรกของนาย เป็นของฉัน " สิ้นเสียงเซทท์ใช้กำลังทั้งหมดกระแทรกขึ้นลงตามจังหวะ 

"อ...อะ..อ่ะ...รู้สึกดีจัง" เขาก้มมองหน้าเด็กน้อยระดมจูบไปทั่วไปใบหน้าแดงระเรื่อ เหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว

"ไม่...ปล่อย..อ๊ะ..อะ...เจ็บ" ชาไทยดิ้นสุดแรงทั้งผลักทั้งขวนเขา แต่ไร้ซึ่งประโยชน์เพราะบัดนี้แก่นกายใหญ่ได้เข้าไปอยู่ในตัวของเขาอย่างง่ายดาย ความรู้สึกเจ็บปวดควบคู่ไปความรู้สึกดีอย่างที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน ใจหนึ่งอยากจะรับมันพร้อมลิ้มรสความสุขไปด้วยกัน แต่อีกใจกลับคิดที่จะต่อต้าน เพราะไร้ซึ่งความรัก ความเมตตาปราณี เขาแค่ต้องการชนะตนเท่านั้น

น้ำใสไหลรินออกมา จนลืมไปว่าตนคือผู้ชาย ที่ไม่อาจเสียน้ำตาต่อเหตุการณ์ตรงหน้าได้ แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดกันมันถึงเจ็บปวดใจเช่นนี้ 

"อ่ะ...อ๊ะ...อืม...สุดยอด!" เซทท์ครางออกมาด้วยความสุขที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน แม้เขาจะเคยผ่านเรื่องบนเตียงมาบ้าง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

ตับ! ตับ!

"อ่ะ...อ่ะ..อ้า..อ๊าา..." เสียงครางของชาไทยทำให้เซทท์มีความสุข เขายิ้มกว้างอย่างผู้ชนะ จับร่างบางเปลี่ยนอิริยาบถท่าแล้วท่าเหล่า ไปตามแรงปรารถนาที่ไม่สิ้นสุดของเขา

"อ๊ะ...อ่ะ.....ใกล้แล้ว...ชาไทย...ชาไทย" น้ำขุ่นขาวพุ่งออกมาเลอะบนเรือนร่างที่เปลือยเปล่านอนหอบ แทบจะไร้สติ  แววตาเขาที่มองผู้ที่หลับตาพริ้มด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากความสุขสุดใจที่เขามอบให้อย่างเอ็นดู ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเย็นชาตามเดิม บัดนี้ค่ำคืนที่ยาวนานของพวกเขาได้สงบลง

"ลุกขึ้นไปอาบน้ำ ทำเหมือนไม่เคย"น้ำเสียงที่ดุดันไร้ซึ่งอารมณ์ เหมือนเช่นเคย

แม้เขาจะรู้อยู่เต็มอกว่านั้นคือครั้งแรกของอีกคน แต่ด้วยฐิทิที่มี ทำให้ยากที่จะพูดดีด้วย 

หากเขาลองเปิดใจสักนิด คงจะรับรู้ได้ว่าอีกคนเสียทั้งกายและใจ มันคงจะดีไม่น้อยหากเรื่องราวในครั้งนี้ เกิดขึ้นได้เพราะความรัก!