LOGINShare
บทที่ 32
Last Updated:
2025-08-27 22:45:37หลังตรวจอาการเสร็จสิ้น อวิ๋นจางหมิ่นเบือนหน้าหนีภาพร่างบอบช้ำที่นอนอยู่บนฟูกอย่างละอายและอดสู
หากรู้ว่าจะต้องมาร่วมรู้เห็นเป็นพยานให้กับเรื่องเช่นนี้ ผู้ชราเช่นตนจะไม่มีวันยอมก้าวขาเข้ากระโจมหลังนี้มาแน่นอน
เหตุใดยามบั้นปลายชีวิต ผู้ชราเช่นตนกลับต้องมารับรู้เรื่องเลวทรามของศิษย์เอกที่ทุ่มเทสอนสั่งให้สิ้นทุกสิ่งเช่นนี้ด้วย!
“ท่านอาจารย์ ไม่ทราบว่าอาการของนาง...” ตัวต้นเหตุของอาการป่วยถามเสียงแผ่ว
แต่ไหนแต่ไรมา แม่ทัพเช่นเขา กระทำสิ่งใดล้วนกล้ากล่าวว่ามิไร้เหตุผล แต่ครั้งนี้ หากจะอ้างว่ากระทำลงไปเพื่อแก้แค้น ก็ยังคงดูชั่วร้ายเลวทรามอยู่ดี ยามนี้ตนแทบไม่กล้าสู้หน้าอาจารย์ด้วยซ้ำ
อันที่จริง ในตอนที่เห็น ‘บาดแผล’ ของนาง ตัวเขาเองที่เคยร่ำเรียนวิชาแพทย์มาจากท่านอาจารย์ก็พอจะเดาออกแล้ว ทว่า เขาเพียงไม่แน่ใจ เนื่องด้วยเขาไม่เคยผ่านสตรีที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเช่นนี้มาก่อน ซ้ำยังคาดไม่ถึงว่าเรื่องระหว่างชายหญิง จะทำให้สตรีผู้หนึ่งถึงกับ...
“องค์หญิงรองคล้ายจะเป็นไข้อักเสบ” ผู้เฒ่าอวิ๋นตอบอย่างเสียมิได้
ใช่
Latest chapter
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 62
แม้ยามนี้ทุกผู้ทุกคนในท้องพระโรงจะกำลังเดือดดาล ทว่านอกจากอู่เฟิงและผู้ติดตามแล้ว ยังมีอีกผู้หนึ่ง ที่รู้สึกเหมือนจมน้ำอยู่ดีๆ ก็มีมือที่แข็งแกร่งและมั่นคงมาฉุดขึ้นจากน้ำพระราชชายาป๋ายอ๋องที่ลอบฟังอยู่หลังฉากกั้น...มารดาขององค์หญิงรอง หนิงซิน ฟังความแล้วนัยน์ตาพลันเป็นประกายวาบวับ นางรีบป้องปากกระซิบขันทีข้างกาย ให้ไปกระซิบบอกถ้อยความแก่ป๋ายอ๋องทันทีขันทีไม่รอช้า รีบไปกระซิบบอกต่อถ้อยคำสำคัญ“ท่านอ๋อง...พระราชชายากล่าวว่านี่คือโอกาสสำคัญ ดอกไม้ในอุทยานกำลังงดงาม ไม่สู้ให้ขุนพลอู่เฟิงไปพักผ่อนสักสองคืน...พระราชชายายินดีกล่าวประโยคเหล่านี้เอาตัวเข้ารับหอกและดาบแทนท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”ป๋ายอ๋องฟังแล้วก็ตอบเสียงเบา“ให้นางเข้ามา”ที่แท้แล้วท่านอ๋องก็ขลาดเขลาถึงเพียงนี้...ขันทีส่งสารยังอดดูถูกในใจมิได้ไม่นานนัก พระราชชายาป๋ายอ๋องในชุดสุภาพทว่างดงามก็เดินออกมาจากด้านในด้วยกิริยาอ่อนหวานนุ่มนวล“ท่านอ๋อง...” นางใช้ผ้าเช็ดหน้าซับโลหิต พันแผลให้ป๋ายอ๋องอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่มี
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 61
พระราชวังกลาง แคว้นป๋าย ขึ้นชื่อเรื่องการประดับประดาด้วยหยกและหินอ่อนเนื้อดีสีขาวพิสุทธิ์ มองไปทิศทางใดก็รู้สึกได้ถึงความสงบไว้สง่า ทุกตารางล้วนดูสูงส่งภูมิฐานสมกับที่เป็นแคว้นใหญ่อันมีประวัติเก่าแก่ยาวนาน ซ้ำยังเป็นแคว้นอันเป็นที่ตั้งของศาสนสถานโบราณของเหล่าผู้นับถือนิกายแสงสว่าง...เฮยเซ่อเย่ว์มิได้นับถือนิกายนี้ พวกเขาเหล่านักรบล้วนนับถือเทพสงครามกันมาช้านาน แต่ก็ไม่ได้กีดกันไม่ให้นักบวชนิกายแสงสว่างเผยแพร่ศาสนาไปยังเฮยเซ่อเย่ว์ กระทั่งยามนี้ที่เกิดมีสงครามระหว่างแคว้น นักบวชเหล่านั้นในเฮยเซ่อเย่ว์ไม่เพียงยังอยู่ดีมีสุข ยังได้รับการปกป้องจากเหล่าผู้คนที่ชิงชังแคว้นป๋ายและโกรธเกลียด ‘องค์หญิงศักดิ์สิทธิ์ หนิงซิน’ จนไม่อยากอยู่ร่วมแผ่นดินกับ ‘คนของนาง’อู่เฟิง ขุนพลนักการทูตฝีมือฉกาจ นึกถึงเรื่ององค์หญิงรองแคว้นป๋ายแล้วก็ให้สลดใจ อดคิดไม่ได้ว่าตัวจริงขององค์หญิงที่ถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงแพศยา แท้จริงแล้วก็หาได้ร้ายกาจดังคำเล่าลือ ตรงกันข้าม นางติดจะ...น่าสงสาร ทั้งยังมีจิตใจกล้าหาญ ยอมเสียสละตนเองเพื่อแผ่นดินและราษฎร ยอมแบกรับความผิดบาปทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียว ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ห
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 60
“ทำไมเล่า หรือเจ้าคิดว่าบิดาจะดื้อรั้นจนไม่มองความเป็นจริง?”เขากล่าวได้ตรงจุดเป็นอย่างยิ่ง จนหนิงซินไม่รู้จะเอ่ยคำใดระยะหลังมานี้ เสด็จพ่อของนางลุ่มหลงในอำนาจ มุ่งมั่นในการสั่งคมบารมี ทำถึงขั้นใช้หลานชายหลานสาวในราชสกุลเป็นเบี้ย แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เหตุที่นางยังอยู่รอดปลอดภัย ยังมิได้แต่งให้ผู้มีอำนาจใดมาจนป่านนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะมีราชสาสน์สู่ขอมาจากทั่วทุกสารทิศ จนเกิดเรื่องแย่งชิงตัวนางขึ้นมาเสียก่อน และหลังจากนั้น นางยังฝ่าฝืนคำสั่งเสด็จพ่อ ชิงเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในอารามหลวงในฐานะสตรีศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เสด็จพ่อผู้เลื่อมใสศรัทธาในเทพยดาฟ้าดิน มิอาจบังคับให้นางแต่งให้ผู้ใดโดยง่ายเสด็จแม่ของนางก็อีกผู้หนึ่ง พระนางคิดนั่งบนภูดูเสือกัดกัน ตั้งใจจะให้บุรุษรบราฆ่าฟันกันจนเหลือผู้ชนะเพียงคนเดียว แล้วถึงค่อยยกนางให้ยอดบุรุษผู้ซึ่งจะเป็นใหญ่ในใต้หล้า ยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าพระราชบิดาของนางเสด็จแม่ของนางเองก็ช่างโหดร้ายนัก ไม่แน่ว่าเรื่องวุ่นวายทุกอย่างที่เกิดขึ้นยามนี้ ครึ่งหนึ่งอาจเป็นฝีมือของเสด็จแม่ก็เป็นได้คิดๆ ดูแล้วก็น่าขัน.
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 59
เพื่อยุติความเข้าใจผิดที่ไม่เกิดประโยชน์ต่อแคว้นป๋าย หนิงซินข่มความอัปยศและความอับอาย บอกเสียงสั่น“ทั้งหมดก็เพราะท่านทำให้ข้ารู้สึกมากเกินไป!”หยางหยางนิ่งงันไปชั่วขณะเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำนี้ใช่ว่าเขาจะไม่มั่นใจในตนเอง ทว่า...คำพูดนี้...จากปากนาง...หยางหยางพลันรู้สึกหัวใจพองโต มุมปากทั้งสองข้างโค้งขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่เห็นท่าทีเช่นนั้นของเขา หนิงซินก็โกรธจนน้ำตาไหล แต่ไม่รู้ว่าโกรธอะไรกันแน่หยางหยางตกใจที่จู่ๆ สตรีในอ้อมกอดก็หลั่งน้ำตาเมื่อครู่นางเพิ่งกล่าวว่าเขาทำให้นางรู้สึกดีไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใด...รอยยิ้มบนใบหน้าคร้ามแดดพลันเหือดหาย เขารีบประคองร่างน้อยๆ เข้ากอดแนบอก ลูบศีรษะปลอบโยนนาง“ข้าหาได้หัวเราะหรือยิ้มเยาะเจ้า องค์หญิงน้อย ข้าเพียงแต่...ดีใจ...” สาบานได้ว่านี่เป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนยิ่งกว่าอ่อนโยนชนิดที่เขาไม่เคยใช้มาก่อนในชีวิต“ดีใจที่ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีเช่นนี้หรือ?” นางกลั้นสะอื้นจนตัวโยน“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร...ข้าเพียงดีใ
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 58
หนิงซินกอดเกาะท่อนแขนนั้นไว้ต่างหลักยึด พยายามรวบรวมสติ ฝนหมึก จรดพู่กัน เขียนสาร ภายในใจก็อดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ ว่าตนใช่ถูกคนผู้นี้รู้เท่าทัน จึงได้ถูกกลั่นแกล้งรังแก เอาคืนด้วยวิธีการเช่นนี้หรือไม่“อ๊ะ...” เพิ่งจะคิดได้เท่านั้นเขาก็เริ่มขยับนิ้วที่สอดแทรกอยู่ภายในหนิงซินทั้งโกรธทั้งอับอาย แต่ยังไม่อยากยอมแพ้นางกลั้นใจตวัดพู่กันเขียนสาร พยายามเลือกให้คำที่สั้น กระชับ มากที่สุด ก่อนที่คนผู้นี้จะทำให้สติสัมปชัญญะของนาง...“...”“...”“...”หนิงซินโดนรังแกจนร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว ใบหน้าแดงก่ำ กระนั้นก็ยังข่มความรู้สึก รวบรวมพลัง เขียนสารสำคัญออกมาได้หยางหยางเห็นนางเพียรพยายามถึงเพียงนั้น ก็อดนึกชมไม่ได้ทว่าชื่นชมก็ส่วนชื่นชม ยามนี้ตัวเขาเองก็อดกลั้นไม่ไหวแล้วเช่นกัน เช่นเดียวกับนาง...คิดได้ดังนั้น เขาพลันใช้มือเพียงข้างเดียวยกโต๊ะเขียนสารตัวนั้นออกวางข้างฟูก จากนั้นก็ยกร่างนางขึ้นนั่งคร่อมทับส่วนที่แข็งเกร็ง เส้นเลือดปูดโปน ดูใหญ่โตจนน่ากลัวกว่าครั้งไหนๆเคราะห
หนิงซินกงจู่ เชลยแค้นแสนรัก บทที่ 57
“มะ...ไม่ได้นะ...”“ข้ารับปากว่าจะไม่สังหารผู้ใดหากไม่จำเป็น”“แต่เหล่าทหารของทั้งเฮยเซ่อเย่ว์และแคว้นป๋ายก็ต้องเสียเลือดเสียเนื้อมิใช่หรือ” นางจ้องตาวิงวอนไม่ยอมแพ้อาจเพราะความกังวล มือที่ทาบทับแผงอกแกร่งพลันแข็งเกร็ง ขยับเหมือนหนึ่งจะกำ ท้องน้อยเองก็หดเกร็งเช่นกันหยางหยางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะการกระทำนั้น ทำเอาหนิงซินสะดุ้งตาม แต่เพราะนางพยายามข่มใจไม่ให้รามือโดยง่าย มือที่ควรผละออกจึงกลายเป็นเคลื่อนไหวอยู่บนแผงอกแกร่งเหมือนหนึ่งแตะไล้หยอกเย้าจู่ๆ ส่วนที่ยังค้างคาอยู่ในกายนางส่วนนั้นก็ขยายตัวขึ้นอีกคราหนิงซินหน้าแดงจัด รู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้าทั้งตัว มือน้อยที่ทาบบนแผงอกกว้างยิ่งสั่นระริกไปกันใหญ่อา... นางช่าง...น่ารัก...หยางหยางพลันตื่นตัวเต็มที่อีกครั้ง ทำเอาเคร่งเครียด คิดหนัก...เมื่อครู่เพิ่งรังแกนางหนักหน่วงถึงเพียงนั้น หากลงมือซ้ำ เกรงว่าร่างกายเล็กๆ บอบบางใต้ร่างเขาอาจล้มป่วยลงอีกหน...“นะเจ้าคะ...ท่านแม่ทัพ ได้โปรด...” นางขอร้อง
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา511.2K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว66.1K viewsหวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ
Tuk Kung33.4K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู790.0K viewsสนมวังเย็นที่แสนรัก
Lovedee394 viewsจางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง
อัญญาณี1.4K viewsท่านโหวพ่ายรัก
เด็กน้อยคว้าฝัน4.3K viewsสามีอยากดื่มสุราต้องช่วยข้าทำสวน
องค์หญิงโนเนม2.0K views
