ยายผู้มองโลกในแง่ดีตลอด

ถึงจะนอนดึกขนาดไหนไพลินก็ตื่นเช้าปกติ เพราะเคยชินช่วงที่ทำงานเธอตื่นเช้าก็ยังช้ากว่ายายจัน ยายตื่นตีห้าทุกวันตื่นมาก็หุงข้าวทำกับข้าว เมื่อคืนไม่ได้เตรียมของกลับบ้าน คิดว่าจะเตรียมช่วงเย็นวันนี้ หรืออาจไม่ต้องเตรียมเลยก็ได้

“ยายทำข้าวต้มเหรอคะห้อมจัง" หญิงสาวตักข้าวต้มกินอย่างเอร็ดอร่อย

ไพลินอยู่ในชุดกางเกงช้างขายาวเสื้อช้างเข้าชุดกันแขนสั้น เตรียมพร้อมทำความสะอาด งานทำความสะอาดบ้านจัดบ้าน เหมือนเป็นงานถนัดของเธออีกอย่าง ไพลินชอบให้บ้านสะอาดและเป็นระเบียบ

“ยายจ๋าวันนี้คุณแดนไทยเขาวานให้พายไปทำความสะอาดห้องให้เขาหน่อย เพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาหิ้วของมาให้เมื่อคืน”

“ดีแล้วลูก คนเรารู้จักกันไว้ไม่เสียหายหรอก โอกาสหน้าเราอาจต้องขอความช่วยเหลือจากเขา ยายว่าเขาก็ไม่ได้เป็นคนไม่ดีอะไร”

ดูท่าว่ายายจะนิยมชมชอบเขาเสียจริง ยังไม่รู้เลยว่าเขาทำงานอะไร เป็นใครมาจากไหน ไพลินกินข้าวต้มเสร็จตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมง เสียงเคาะประตูห้องหญิงสาวหันไปมองหน้ายาย ก่อนลุกไปเปิดประตู

“เชิญค่ะ”

“กินข้าวมารึยังคะคุณ”

“ยังครับ จะมาขอกินข้าวเช้ากับยายด้วย วันนี้ผมรบกวนให้พายไปช่วยดูความเรียบร้อยที่ห้องให้หน่อยนะครับยาย”

“ได้ๆ ไม่มีปัญหาหรอกหนูพายว่างไม่ต้องไปทำงานแล้ว”

“ฉันขอกุญแจหน่อยค่ะ คุณกินข้าวไปเถอะเดี๋ยวฉันไปดูเอง”

“เดี๋ยวผมพาไปดูก่อน แล้วก็เดี๋ยวกลับมากินข้าว ยายไปเยี่ยมชมห้องผมหน่อยไหมครับ วิวทางโน้นไม่เหมือนทางนี้”

“อื่อก็ดีนะ ไปๆ จะได้รีบกลับมากินข้าวกินสายไม่ดีกับท้อง”

แดนไทยเดินนำหน้ายายจันกับไพลินไปที่ห้องของตัวเอง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกันห่างกันแค่ห้าก้าวแต่ภายในห้องแตกต่างกันมาก ห้องเธอว่ากว้างแล้วห้องเขากว้างกว่า ฝั่งนี้เป็นของคนมีเงินเธอรู้ ถ้าเป็นเธอก็คงไม่มีเงินซื้อหรอกถ้าไม่ใช่พ่อซื้อให้

ภายในมีสองห้องนอนห้องน้ำในตัว ห้องรับแขก ห้องทำงาน ห้องครัว ห้องน้ำด้านนอกสำหรับแขก ห้องพระ แต่ทำไมห้องมันรถแบบนี้นะ ของวางระเกะระกะไปหมด ตู้เย็นเลอะเทอะ ห้องครัวถ้วยชามแก้วเต็มไปหมด เสื้อผ้าเต็มตะกร้าไปหมด ในตู้ก็เหมือนรื้อค้นออกมาใส่ที่ละตัว

“โห....อยู่ได้ยังไงคะเนี้ย” ไพลินยืนท้าวเอว ไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้ซะแล้ว

“หนูพายไม่เอาลูก คุณเขาเป็นผู้ชายเป็นเรื่องปกติ”

“คุณไปกินข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง หวังว่าจะไม่วางของมีค่าไว้ทั่วไปนะคะ เดี๋ยวฉันเผลอเก็บทิ้งล่ะซวยเลย”

ยายจันกับแดนไทยออกไปแล้ว ไพลินตามไปล็อคห้องยืนกอดอกเดินสำรวจรอบห้องรวมถึงห้องนอนใหญ่ห้องนอนเล็ก ห้องนอนยิ่งดูไม่ได้เลยผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม ปลอกหมอนเรียกว่าเกือบดำ เขาอยู่ได้ยังไงนะวันนี้จะเสร็จไหมเนี้ย ไพลินลงมือทำความสะอาดในห้องนอนที่น่าจะเป็นห้องที่เขานอนก่อน ช่วงที่เขากินข้าวหวังว่าเขาจะคุยกับยายต่อนานๆ

ไพลินถอดผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนหนุน ปลอกหมอนข้าง ผ้าห่ม ออกไปเข้าเครื่องซักผ้าโชคที่เขามีเครี่องอบ ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ก็มีทำไมไม่ใช้ หญิงสาวทำงานไปนึกบ่นในใจไปด้วยกับความไม่เป็นระเบียบของเจ้าของห้อง เครื่องมือเครื่องใช้สะดวกทุกอย่าง ดูเขาคงเป็นคนมีเงิน ดูดฝุ่นเสร็จไพลินรีบจัดระเบียบตู้เสื้อผ้าของเขา ผ้าที่ซักเสร็จพอดี เธอซักเสื้อผ้าของเขาต่อ ไพลินใช้เวลาอยู่ในห้องนอนใหญ่เกือบสองชั่วโมงก็เสร็จทุกอย่าง

ห้องถัดไปมีประตูที่เชื่อมกัน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยได้ใช้ห้องนี้แต่ฝุ่นก็เยอะมากเหมือนไม่เคยทำความสะอาด สรุปว่าต้องทำเหมือนห้องใหญ่ นึกดีใจที่เจ้าของห้องยังไม่เข้ามาเธอใช้เวลาทำความสะอาดห้องนี้ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย

ดีที่เธอเตรียมตัวแต่เช้า หญิงสาวย้ายไปห้องทำงาน ห้องนี้ไม่ต้องทำอะไรมากแค่เก็บขยะดูดฝุ่น ปัดกวาดนิดหน่อยแค่นั้นเอง วิวห้องฝั่งนี้ดีจริงๆ เธอไม่เคยรู้ว่าฝั่งนี้ราคาเท่าไหร่ ไพลินทำเวลาได้ดี

เธอย้ายมาที่ส่วนครัวน่าจะหนักสุด เสียงเคาะประตูไพลินมองนาฬิกาเกือบห้าโมงเช้าก็ดีเขาปล่อยให้เธอได้ทำคนเดียว ทำให้มีสมาธิงานเสร็จเร็ววันนี้คงเสร็จ อาจจะช้าเพราะต้องรีดผ้า

“เป็นยังไงบ้าง แค่เข้ามาก็ได้กลิ่นสะอาดแล้ว”

“ใกล้แล้วค่ะ “ตอบเขาแค่นั้นก็เข้าไปจัดการส่วนครัวต่อปล่อยให้ผู้ชายเดินสำรวจ

แดนไทยได้กลิ่นสะอาดเขาเดินเข้าห้องนอนก่อนเป็นอันดับแรก เปิดผ้าคลุมเตียงออกเตียงน่านอนมาก ผ้าม่านขาวสะอาดตู้เสื้อผ้าทุกอย่างเป็นระเบียบ ห้องน้ำสะอาดมาก ห้องนอนเล็กห้องทำงานก็เช่นกัน เขาแปลกใจที่เด็กสาวรุ่นใหม่อย่างไพลินทำงานบ้านเป็นทำได้ดีด้วย ไม่มีเกี่ยงงอน ดูจากห้องของไพลินเองทุกอย่างเป็นระเบียบสะอาดสะอ้านเข้าไปแล้วสบายหูสบายตา เขาพอใจมาก

ไพลินขนทุกอย่างออกมาจากตู้เย็น ใช้น้ำส้มสายชูเช็ดภายในตู้เย็นล้างชั้นวางทุกอย่างเสร็จแล้วใส่เข้าไปใหม่

"มีอะไรให้ฉันช่วยไหม ทำไมต้องใช้น้ำส้มสายชูเช็ดภายในตู้เย็น”

“แก้คาวค่ะ ตู้เย็นไม่เหม็นสะอาดด้วย”

“หิวข้าวหรือยัง “

“ยังค่ะ” ตอบคำถามเขาแล้วก็ล้างถ้วยล้างจานต่อส่วนครัวเสร็จก็เที่ยงพอดีไพลินแช่ผ้าขี้ริ้วไว้คิดว่าเสร็จทุกอย่างแล้วจะมาซัก นึกรำคาญผู้ชายที่คอยมอง คอยเดินตาม คอยถามตลอดเวลา บรรยากาศน่าเบื่อมาก

“คุณกลับไปคุยกับยายต่อก็ได้นะคะ หรือไม่ก็นั่งเฉยๆ ไม่ต้องถามไม่ต้องเดินตามฉันเวียนหัว ไม่มีสมาธิเหมือนคุณมากดดันฉัน ถ้าอยากช่วยจริงๆ ก็ช่วยนั่งเฉยๆ ดีกว่าค่ะ”

“ฉันอยากกินกาแฟ”

“เที่ยงแล้วนะคะ คุณไม่กินข้าวก่อนเหรอ”

“กินข้าวก่อนก็ได้ เธออยากกินอะไรก่อนมานี่ยายกินข้าวเที่ยงแล้วแต่ฉันยังไม่ได้กิน”

“แล้วแต่คุณเลยค่ะ ฉันไม่อยากหยุดเดี๋ยวไม่เสร็จ”

บ่ายโมงงานภายในครัวก็เสร็จเรียบร้อย ยากที่ไมโครเวฟเขาอุ่นอาหารแต่ไม่เคยเช็ดเลย แดนไทยสั่งอาหารมาจากข้างนอก และจัดเตรียมยกมาวางที่โต๊ะอาหาร

“เสร็จแล้วมากินข้าวก่อนเถอะเดี๋ยวจะเป็นลมไปเมื่อเช้าเธอกินแค่ข้าวต้มอย่างเดียวนี่นา”

เขาสั่งข้าวมันไก่เจ้าดัง ที่กินยังไงเธอก็คิดว่ามันไม่อร่อยเหมือนที่ยายทำ ดีที่เขารู้ว่าเธอชอบข้าวเหนียวถั่วดำ ไพลินนั่งกินข้าวกับเขาเงียบๆ ใจเธออยากให้งานเสร็จเร็วๆ เหลือห้องนั่งเล่นกับห้องน้ำด้านนอกคิดว่าไม่น่าจะเกินสองชั่วโมง ยังมีเสื้อผ้าที่จะต้องรีดอีกมากมาย

“ใครสอนให้เธอทำงานบ้าน”

“ยายค่ะ ยายสอนทุกอย่าง ฉันชอบทำด้วย”

หลังอาหารกลางวันแดนไทยเดินวนเวียนอยู่แถวนั้น เมื่อเห็นว่าไพลินไม่ได้สนใจ เขาเลยเข้าห้องทำงานแต่ไม่ได้ปิดประตู บ่ายสองไพลินชงกาแฟไปให้เขาแล้วกลับมาทำงานต่อ ทุกอย่างเสร็จเหลือเสื้อผ้าที่ต้องรีด เธอลากโต๊ะรีดผ้าออกมารีดที่ห้องรับแขก หญิงสาวรีดผ้าได้เร็วมากหกโมงเย็นไพลินทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน เธอตากผ้าขี้ริ้วที่ซักเสร็จแล้วกับราวผ้าเล็กๆ ข้างอ่างล้างจาน ถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ที่เดิม เสร็จแล้วภารกิจของเธอ หวังว่าระหว่างเขากับเธอจะไม่มีอะไรที่จะต้องใช้หนี้กันอีก ไพลินกลับห้องโดยที่ไม่ได้บอกเขา

“เป็นยังไงหนูพายเสร็จหมดทุกอย่างแล้วเหรอลูก” ยายจันนอนดูทีวีอย่างสบายใจ

“เสร็จแล้วค่ะยาย พรุ่งนี้เช้าตื่นตอนไหนเราก็ไปกันตอนนั้นเลยนะคะยาย พายอยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว”

“หนูไม่เก็บกระเป๋าหรอกเหรอลูก”

“ไม่ค่ะพายเอาไปไม่กี่ชุด ที่บ้านก็มีเยอะแยะ เดี๋ยวพายกินข้าวแล้วจะขอนอนเลย”

“แล้วล้างแผลหรือยังลูก”

“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จก็จะล้างเลยค่ะ แผลแห้งเร็วมากพายขอตัวก่อนนะคะยายรู้สึกว่าเหนื่อยแล้วก็อยากนอนมากเลย” หญิงสาวรีบกินข้าวเสร็จแล้วเข้าห้องส่วนตัว ดีที่ระหว่างทำความสะอาดห้องของผู้ชายเธอใส่ถุงมือ ทำให้แผลไม่ถูกน้ำ ไพลินอาบน้ำสระผม ล้างแผลเองเป่าผมเสร็จแล้วขึ้นเตียงนอนเลย ไม่นานก็หลับสนิทหลับแบบไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่แดนไทยโทรหา

แดนไทยออกมาจากห้องทำงาน เขาเฝ้ามองไพลินทำงานเกือบตลอดเวลา เผลอแค่แป๊ปเดียวหายตัวไปแล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าหญิงสาวคิดอะไร เขารู้ว่าไพลินรีบทำความสาอาดห้องนอนเขาเป็นอันดับแรก ผู้หญิงหลายคนไม่เคยทำให้เขาแบบนี้ หรือว่าอยู่คนละสถานะกัน ผู้หญิงทุกคนที่เป็นคู่นอนของเขา ไม่เคยหยิบจับอะไรวางตัวไว้ตัว ทำตัวเสมือนเป็นคุณนาย ไม่ค่อยถูกใจเขานัก เป็นผุ้หญิงงานบ้านต้องทำได้บ้าง

ทุกห้องที่ไพลินทำความสะอาด เรียกว่าสะอาดจริงๆ เสื้อผ้าพับเป็นระเบียบเรียบร้อย ถ้วยจานสะอาด ผ้าขี้ริ้วซักสะอาด ผ้ารีดเรียบ เขารู้สึกว่าวันนี้เตียงน่านอนที่สุด จริงๆ แล้วห้องนี้เขาไม่ได้ใช้มานานมากในฐานะเจ้าของคอนโด เขาแทบไม่เข้ามาดูแลเลยเพิ่งจะเข้ามาได้แค่สองสัปดาห์ ห้องนี้เขาเอาไว้ให้พวกลูกน้องของเขาพัก ทำกันไว้เละเทะ ปกติเขาไม่ได้นอนห้องนี้ แดนไทยมีห้องลับอีกห้องที่มีเพียงคุณอำพลและเขาเท่านั้นที่รู้ว่ามี

ไพลินแตกต่างจากสองแม่ลูกนั้นมากๆ อาจเป็นเพราะว่าอยู่กับยายก็ได้ ดูจากนิสัยเหมือนไม่มีอะไรไม่ชอบยุ่งกับใคร ไม่มีแฟนไม่หยิ่งแต่ก็ไม่คบใครมั่วซั่ว มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาด บางทีก็เป็นตัวของตัวเองเกินไปจนไม่สนใจใคร นึกจะทำอะไรก็ทำโดยไม่ได้คิดถึงคนอื่น ปิดกั้นตัวเองกตัญญู ที่สำคัญเป็นคนตรงมาก แดนไทยนึกแปลกใจตัวเองที่เวลาเพียงไม่กี่วันที่ได้ใกล้ชิดสองยายหลานเขามีความรู้สึกเหมือนกับว่ารู้จักมานาน ความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้น มันไม่เหมือนกับที่เขาตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกเลย แน่ล่ะก็เงินของเขาตั้งมากมาย ต้องใส่ใจและตามติดใกล้ชิดตลอดเวลา เผื่อเด็กนี่เป็นอะไรไปหนี้เขาก็จะสูญ จะไม่ได้อะไรเลย