“อย่างนั้นเองเหรอ...งั้นให้เธอนอนพักก่อนก็แล้วกัน”
“งั้นเพลงว่าคงต้องเลื่อนการให้ปากคำที่โรงพักแล้วล่ะค่ะคุณแม่...งั้นเดี๋ยวเพลงจัดการให้นะคะ”
“ก็ดีเหมือนกัน”
“เพลงว่าคุณแม่กลับไปพักที่บ้านก่อนนะคะถ้าเธอฟื้นแล้วเดี๋ยวเพลงไปส่งเธอที่บ้านเองค่ะ”
“เอาอย่างนั้นก็ได้จ๊ะ”
พิมพารู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวจึงกะว่านั่งรอจนกว่าหญิงสาวจะฟื้นแต่เมื่อเพลงพิณเกรงว่าคนเป็นแม่จะนั่งรอนานจึงบอกให้กลับไปก่อนเดี๋ยวเธอจะเป็นคนจัดการทางนี้เองไม่ต้องเป็นห่วง
20นาทีต่อมา
“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”
เมื่อเพลงพิณเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวลืมตาเธอจึงเขยิบเข้าไปทักทายใกล้ๆ
“เอ่อคุณ...”
แพรไหมลืมตาตื่นแบบสลึมสลือเธอจำได้ว่าหญิงสาวที่นั่งข้างเตียงเธอเป็นคนที่เจอเมื่อตอนที่มาถึงแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร
“ฉันชื่อเพลงพิณจ่ะเป็นลูกสาวของคนที่เธอช่วยไว้น่ะ”
เมือเพลงพิณเห็นแพรไหมทำหน้างงเลยเอ่ยแนะนำตัวเองก่อนว่าเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่หญิงสาวช่วยไว้
“ค่ะ...ฉันแพรไหมค่ะ”
“เรียกพี่ว่าพี่เพลงก็ได้พี่เห็นในแฟ้มเรซูเม่ของแพรแล้วแพรอายุน้อยกว่าพี่แล้วแพรกำลังหางานอยู่ใช่ไหมจ๊ะ”
เพลงพิณถือโอกาศตีสนิทกับแพรไหมทันทีเพราะเธออยากที่จะได้สาวน้อยตรงหน้านี้มาทำงานด้วยเพราะกว่าที่จะเลือกคนมาทำงานได้มันไม่ใช่ง่ายๆแล้วการหาคนที่ดีมาทำงานด้วยยิ่งยากเข้าไปใหญ่
“ใช่ค่ะแพรกำลังหางานอยู่ค่ะ”
แพรไหมมองหน้าหญิงสาวที่ถามเธอและตอบตามความจริงด้วยแววตาที่เศร้าจนอีกคนดูออก
“ถ้างั้นสนใจมาเป็นประชาสัมพันธ์ให้คลินิกที่นี่ไหมพี่กำลังหาคนอยู่พอดีพี่ให้เงินเดือนสองหมื่นห้าไม่รวมโอทีเราโอเคไหม”
เมื่อรู้ว่าแพรไหมยังไม่ได้งานเพลงพิณเลยรีบพูดข้อเสนอให้เธอทำงานที่นี่ทันทีรู้ว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องรับงานที่นี่แน่ๆเพราะท่าทางเธอก็ไม่ใช่คนที่เลือกงานสักเท่าไรพร้อมเสนอเงินให้เธอมากกว่าค่าตำแหน่งที่เธอได้รับเสียอีก
“รับแพรเข้าทำงานจริงเหรอคะ...ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่เพลงขอบคุณจริงๆ”
เมื่อแพรไหมได้ยินว่าหญิงสาวรับเธอเข้าทางานเธอทั้งดีใจจนน้ำตาไหลไม่คิดไม่ฝันว่าจู่ๆเธอจะได้งานเพราะเดินหางานแทบตายกลับไม่ได้บทจะได้ก็ได้มาง่ายๆอย่างนั้นแหละเธอรีบตอบตกลงทันทีโดยไม่มีข้อแม้
“ไม่เป็นไรจ้าพี่พร้อมสนับสนุนคนดีเสมอ...แล้วบ้านแพรอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่ไปส่งพอดีคุณแม่พี่กลับไปแล้วน่ะส่วนเรื่องให้ปากคำพี่โทรเลื่อนนัดตำรวจเค้าไปก่อนแล้วล่ะ”
“ค่ะ”
เพลงพิณขับรถมาส่งแพรไหมที่บ้านของเธอทำให้ได้รู้ว่าบ้านของเธออยู่ไม่ไกลจากคลินิกมากนักขับรถ15นาทีก็ถึงเมื่อเพลงพิณเห็นบ้านของหญิงสาวก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันทีเพราะถึงจะเป็นบ้านจัดสรรค์ในหมู่บ้านหลังเล็กๆแต่ก็ตกแต่งปกคลุมไปด้วยต้นไม้ดอกไม้ประดับที่ดูร่มรื่นแตกต่างจากหลังอื่นมากๆ
“พี่เพลงเข้าไปดื่มน้ำด้านในก่อนสิคะ”
“จ้าพี่กำลังจะขอเข้าไปข้างในอยู่พอดีบ้านแพรนี่ร่มรื่นดีนะ”
เมื่อได้แพรไหมชวนเพลงพิณเข้าไปในบ้านหญิงสาวก็ตอบตกลงทันทีเพราะก็อยากที่จะเข้าไปเดินดูสวนด้านในเหมือนกันคงจะสดชื่นน่าดู
“ยายของแพรชอบปลูกต้นไม้น่ะค่ะ”
“แล้วแพรอยู่กับยายแค่สองคนเหรอพ่อกับแม่แพรอยู่ไหนเหรอจ๊ะ”
เมื่อเพลงพิณเห็นหญิงสาวพูดถึงแต่ยายเธอจึงอยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของหญิงสาวอยู่ที่ไหนจะได้ถือโอกาศสวัสดีด้วยเลย”
“เอ่อ..พ่อกับแม่แพรเสียไปแล้วล่ะค่ะ”
“ตายจริงพี่ขอโทษ...พี่เสียใจด้วยนะ”
เพลงพิณทำหน้าตกใจทันทีนึกอยากตีปากตัวเองยิ่งนักที่ถามคำถามที่หญิงสาวน่าจะลำบากใจที่จะตอบจึงรีบขอโทษเธอยกใหญ่
20.00 น.“จะอุ้มลูกไปไหนเหรอแพร”ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาโดยทั้งตัวพันผ้าขนหนูผืนเดียวเมื่อเห็นคนป็นภรรยาของเขาเตรียมของใช้แล้วก็พวกนมใส่กระเป๋าแถมกำลังอุ้มลูกสาวของเขาที่นอนขดตัวกลมอยู่ในเปลเตรียมจะออกไปข้างนอกอีกจึงต้องเอ่ยถามว่าเธอจะไปไหน“คือยายแพรให้พาน้องเพลินไปนอนด้วยน่ะค่ะแกคิดถึง”“อ่อ...งั้นไปเถอะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายายของหญิงสาวไม่ได้ไปมาที่นี่บ่อยนักเขาเองก็ยุ่งซะจนไม่ค่อยมีเวลาพาเธอและลูกไปหาก็เลยยอมปล่อยให้ลูกสาวไปนอนกับยายของคนเป็นภรรยาถ้าไม่อย่างนั้นเขาไม่ยอมปล่อยลูกสาวไปแน่เพราะเขาเองต้องนอนกอดเจ้าก้อนของเขาทุกคืน“ทำไมพี่ภูยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะคะ”หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนเป็นสามียังนั่งอยู่บนเตียงโดยที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่เธอรู้สึกแปลกใจเพราะเธอก็ออกไปหายายของเธอพักใหญ่แล้วทำไมกลับมาชายหนุ่มยังอยู่สภาพเดิมอยู่เลย“เอ๋...”หญิงสาวถึงกับทำหน้างงคำถามที่เธอถามเขาเมื่อกี้ยังไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเลยจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินมาปิดไฟแล้วดึงมือเธอไปนอนกอดอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอพอจะเดาออกว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น“เดี๋ยวค่ะพี่ภูแพรยังไม่
แอดดเมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“อุ้ย....พี่ภู”“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจร
“เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำไว้ให้”“อืมมมแพรอยากทานข้าวผัดปูค่ะ”“งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ดีกว่าว่าแพรอยากทานเผื่อคุณแม่จะเป็นคนลงมือทำเองเพราะแม่พี่ทำข้าวผัดปูอร่อยที่สุดสำหรับพี่เลย”ชายหนุ่มพูดพร้อมยกนิ้วทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวทำเอาเธอต้องกลั้นขำกับท่าทางทะเล้นของเขายกใหญ่“แพรมาทางนี้”“คะ......”จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงมือเธอเข้าร้านเครื่องเพชรทำเอาหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน“แพรอยากได้วงไหนเลือกเลย”ชายหนุ่มยืนค้ำกับตู้กระจกที่มีเครื่องเพชรรายรอบอยู่ข้างในพร้อมผายมือให้หญิงสาวเลือกได้ตามใจชอบ“เอ่อ....มันคงไม่เหมาะกับแพรมั้งคะ”หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแหยๆเพราะคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้ไม่ค่อยจะเหมาะกับตัวเธอสักเท่าไร“รบกวนช่วยเลือกแหวนเพชรที่น้ำงามที่สุดให้เธอด้วยนะครับราคาเท่าไรผมไม่มีปัญหา”“ได้เลยค่ะ....เดี๋ยวคุณผู้หญิงกับคูณผู้ชายรอสักครู่นะคะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายังไงหญิงสาวก็คงจะไม่ยอมเลือกของพวกนี้เองแน่ๆและท่าทางก็ไม่ได้อยากได้ซะด้วยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะเลือกครบเซตไปนานแล้วเขาจึงบอกให้พนักงานเลือกแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดมาให้เธอ“พี่ภูคะ....ไม่เอาค่า”หลัง
“ยังโกรธผมอยู่เหรอ....”เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบเขาจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแล้วหันหน้ามาใกล้ๆเธอแต่หญิงสาวก็ยังหันหน้าหนีเขาจึงต้องใช้สองมือของเขาจับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตาของเขาเพื่อที่หญิงสาวจะได้เห็นเวลาที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง“คุณฟังผมนะ...ผมสัญญาว่าเหตุการณ์บ้าๆนั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก...ผมรักคุณแล้วตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกันผมอยากทำให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุดอะไรที่มันทำให้คุณหายโกรธผมได้ในตอนนี้คุณก็บอกมาเลยหรือจะตบจะตีผมก็ได้ผมยอม...ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณอยู่กับผม”เมื่อเห็นหญิงสาวยังทำหน้าบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ออกใส่เขาอยู่เขาจึงรวบรวมความรู้สึกที่มีพูดกับเธอในใจเขาเองหวังว่าเธอคงจะเชื่อที่เขาพูดบ้างและอะไรที่ทำให้เธอหายโกรธเขาได้เขาก็พร้อมที่จะทำขออย่างเดียวของให้เธออย่าไปจากเขาเท่านั้นเพี๊ยะ.....ปั้กๆ...ๆๆๆ......“หึ....อึกก...ฮือๆๆๆๆ..อืออ”เมื่อสิ้นคำพูดของชายหนุ่มหญิงสาวก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเขาทันทีพร้อมทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวของชายหนุ่มเพื่อระบายความโกรธนั้นออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเธอเป็นอะไรที่ทุบตีเขาเท่าไรเธอกลับเหมือนว่าตัวเธอเจ็บเสียเอ
เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงยืนรอเธออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อหมอพาเธอมาพักที่ห้องพักฟื้นเขาก็ตามเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง“หมอครับตกลงเธอที่เธออาเจียนจนเป็นลมแบบนี้เธอเป็นอะไรเหรอครับ”ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอเป็นอะไรกันแน่เขาสังเกตุเห็นเธออาการไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้ว“เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องน่ะครับคุณต้องดูแลภรรยาของคุณเรื่องอาหารการกินและเวลาพักผ่อนของเธอด้วยนะครับเพราะเธอพึ่งท้องอ่อนๆต้องดูแลอย่างดีและเท่าที่หมอตรวจดูเธอน่าจะขาดสารอาหารอยู่ด้วยเดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปนะครับอีกสักพักเธอคงจะฟื้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”“ค...ครับ..ขอบคุณมากครับหมอ”ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อด้ยินหมอบอกว่าหญิงสาวตั้งท้องแล้วถ้าหญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาแน่ใจว่าในท้องของเธอนั้นต้องเป็นลูกเขาเขาแน่นอนเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจจนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเธอตื่นมาแล้วเธอจะดีใจเหมือนเขาไหมแต่ตอนนี้เขาขอโทรบอกทางบ้านให้มาฟังข่าวดีที่โรงพยาบาลก่อนละกัน20นาทีต่อมา“มีอะไรตาภูย่ากำลังคุยงานอยู่มีเรื่องอะไรถึงเรียกพ
เช้าวันต่อมาแสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านที่หน้าต่างบ้านริมน้ำเข้ามาด้านในห้องนอนที่ทั้งสองนอนกอดกันกลมอยู่ทำให้ภูผารู้สึกตัวตื่นก่อนหญิงสาวเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าบวกกับได้ยินเสียงมือถือของตัวเองสั่นอยู่บนโต้ะวางโคมไฟข้างเตียงชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดหญิงสาวแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอของน้องสาวเขาโทรมาท่าทางจะโทรมาหลายรอบแล้วด้วย“ว่าไงเพลง”“พี่ชายทำไมพึ่งจะรับสายคะแล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วกันคะเนี่ย....แล้วน้องแพรอยู่กับพี่ด้วยหรือป่าว”เพลงพิณรีบถามพี่ชายของตนด้วน้ำเสียงร้อนรนจนคนฟังรู้สึกได้จะไม่ให้เธอร้อนรนได้ยังไงเล่นหายกันไปสองคนติดต่อไม่ได้แบบนี้“พี่อยู่ที่บ้านริมน้ำแพรก็อยู่กับพี่มีอะไรหรือป่าวเพลง”“เฮ้ออ..ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วพี่ชายดูคลิปที่เพลงส่งให้หรือยังคะ”“คลิปอะไรพี่พึ่งจะจับโทรศัพท์ตอนที่เพลงโทรมานี่เอง”“รีบเปิดดูเลยค่ะจะได้ทำให้พี่ชายตาสว่างขึ้น...อ้อ...แล้วก็รีบกลับกันมาเลยนะคะเพราะเมื่อเช้าคุณแม่กับคุณย่าถามหาพี่ชายเพลงก็เลยบอกว่าทั้งน้องแพรแล้วก็พี่ยังไม่ตื่นดีนะคะที่คุณแม่กับคุณย่ารีบออกไปคุยงานไม่งั้นถามยาวกว่านี้แน่”“โอเคพี่จะรีบกลับ”ชายหนุ่มวางสายจากน