ตอนที่ 5 ฟ้าหลังฝน

“นายพุฒิพงศ์ส่งไปอยู่ต่างประเทศครับนาย พวกเราก็ทราบมาแค่นี้ครับ ข้อมูลทุกอย่างออกมาน้อยมาก ทางญาติของนายพงศ์ก็เข้ามาดูแลบ้านหลังนั้นครับ ส่วนที่บริษัทอัครกิจวัฒนาของนายพุฒิพงศ์ที่ยังเคลื่อนไหวอยู่ตอนนี้ ผมพึ่งทราบเรื่องครับนาย”

          “นายไปสืบเรื่องนี้มาด่วน! ฉันอยากรู้ว่ามันเป็นใครกันแน่ที่ทำแบบนี้”

          “ครับนาย”

          ตึ๊ด! ตึ๊ด! เสียงปลายสายถูกตัดไป

          เจนภพกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องที่ลูกน้องเขารายงานเมื่อครู่ เพื่อนของเขาตายไปแล้ว...อย่างนั้นหรือ...แล้วใครกันที่ยังดำเนินการต่อจากเพื่อนของเขา หรือว่าจะเป็น...เด็กคนนั้น!

          แกร๊ก! เสียงประตูบานใหญ่ถูกเปิด พร้อมกับร่างบางระหงก้าวเข้ามา

          หมับ! เด็กสาวสวมกอดผู้เป็นพ่อ พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างเอาใจ ที่เธอมักทำเป็นประจำทุกวัน

          “กลับมาแล้วหรือลูก...พระพาย”

          “ค่ะคุณพ่อ...วันนี้พระพายเลิกเร็วค่ะ อาจารย์สอนแล้วก็สั่งงานค่ะ พระพายเลยรีบกลับมาทำงานที่บ้านต่อค่ะ”

‘นันท์นลิน’ หรือ ‘พระพาย’ บุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของเจนภพวัย 21 ปี กำลังศึกษาอยู่ปี 3 คณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาการบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ของมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองไทย

          “แล้วพี่วีร์ของลูกล่ะ ไม่ไปรับลูกเหรอวันนี้ พ่อเห็นเทียวส่งลูกสาวของพ่อทุกวัน”

เจนภพเอ่ยถึง ‘กวินกานต์’ ลูกชายของนักธุรกิจชื่อดังว่าที่ลูกเขยของเขา ซึ่งพึ่งจะเจรจาขอหมั้นลูกสาวของเขาไปไม่กี่วันนี้เอง

          “วันนี้พระพายขอกลับคนเดียวค่ะคุณพ่อ พระพายไม่อยากรบกวนพี่วีร์ค่ะ ไหนจะต้องขับรถไปกลับบริษัทกับมหาวิทยาลัยทุกวัน...เหนื่อยแย่เลยค่ะ”

นันท์นลินสนิทกับกวินกานต์ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนมัธยม โดยทั้งสองอายุห่างกันเจ็ดปี เธอเริ่มคบหาดูใจกันตอนที่นันท์นลินเรียนอยู่ปี 1 ตอนนี้กวินกานต์ทำงานอยู่ในบริษัทพ่อของเขา

“อืม...แล้วเรื่องกำหนดการหมั้น ทางฝ่ายของวีร์เขาติดปัญหาอะไรบ้างหรือเปล่าลูก”

“ตอนนี้พระพายคุยกับพี่วีร์แล้วค่ะ ขอให้พระพายเรียนจบก่อนค่ะ ไม่ต้องหมั้นแล้วค่ะ เรียนจบพระพายกับพี่วีร์ก็จะแต่งงานกันเลยค่ะคุณพ่อ เรื่องที่จะหมั้นตอนที่พี่วีร์คุยกับคุณพ่อไว้ พี่วีร์ให้พระพายมาเคลียร์กับคุณพ่อค่ะ เพราะตัวพระพายเองไม่อยากหมั้นให้เป็นพิธีอะไรมากมาย อยากให้พี่วีร์รอพระพายอีกแค่ปีเดียว เพราะพระพายเรียนจบก็พร้อมแต่งเลยค่ะคุณพ่อ”

“เอาอย่างนั้นเลยเหรอลูก...พ่อว่าก็ดีเหมือนกันนะ แต่ว่าพระพายแน่ใจนะลูก ว่าจะไม่มีสาวๆ คนไหนมาโฉบตัวพี่วีร์ของหนูไปอีก”

ส่วนลึกในใจของเจนภพนั้น เขาต้องการที่จะให้บุตรสาวรีบแต่งงานโดยเร็ว เพราะตอนนี้ฐานะทางการเงินของเขาค่อนข้างฝืดเคืองแล้ว ถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับนักธุรกิจอย่างกวินกานต์ อย่างน้อยก็พอจะประคับประคองธุรกิจของเขาตามไปด้วย

“ไม่อย่างแน่นอนค่ะคุณพ่อ พี่วีร์รักพระพายขนาดนี้ ไม่มีวันหรอกค่ะที่จะทิ้งพระพายไปมีใหม่หรอกค่ะ”

“นั่นก็เพราะลูกสาวของพ่อสวยระดับท็อปเท็น ดีกรีดาวมหาวิทยาลัยขนาดนี้น่ะสิ พี่วีร์ของลูกถึงไปไหนไม่ได้”

เจนภพอดชื่นชมบุตรสาวของตัวเองไม่ได้ ใบหน้าสวยหวาน ตากลมโตถอดความงดงามผุดผ่อง แบบมาจากแม่โดยเฉพาะ รูปร่างสูงได้รูปอันนี้คงถอดโครงมาจากเขาแน่นอน เพราะลูกสาวของเขานั้นสูงถึง 174 เซนติเมตรเลยทีเดียว สัดส่วนเหมาะสมกลมกลึงสามารถสร้างแรงดึงดูดให้คนจับตามองแบบเหลียวหลังทุกครั้งที่เดินผ่าน

“นั่นมันเมื่อตอนพระพายอยู่ปีหนึ่งนะคะคุณพ่อ ตอนนี้พระพายอยู่ปีสามแล้วค่ะ รุ่นน้องที่เข้ามาสวยๆ เยอะแยะเลยค่ะ”

“แต่ลูกพ่อก็สวยเสมอ...มีโมเดลลิ่งมาติดต่อให้ไปเป็นดารานางแบบหลายครั้ง ลูกสาวของพ่อก็ไม่สนเสียนี่”

“ไม่เอาหรอกค่ะคุณพ่อ พระพายไม่ชอบค่ะ”

“เอาล่ะ งั้นพระพายไปทำการบ้านเถอะ พ่อจะออกไปข้างนอกสักพัก”

เจนภพคงต้องออกไปหาลู่ทางแหล่งเงินทุน เพื่อนำมาประคับประคองธุรกิจของเขา เรื่องนี้บุตรสาวอันเป็นที่รักของเขาไม่ทราบเลย นันท์นลินถูกเขาเลี้ยงมาอย่างดี หลังจากที่นราวดีหย่าร้างกับเขาและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ โดยที่เขาไม่ยอมให้ผู้เป็นแม่ได้ติดต่อลูกเลยตามที่เขาได้บอกก่อนหน้า ที่เธอจะยินยอมมอบลูกให้กับเขา

“ค่ะ คุณพ่อ...งั้นพระพายไปหาป้าน้อยเพื่อหาของอร่อยในครัวก่อนนะคะ”

นันท์นลินสนิทกับแม่นมของเธอคนนี้มาก เพราะป้าน้อยคือคนที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เล็ก และเปรียบเสมือนแม่ของเธอคนหนึ่ง ซึ่งแม่ที่แท้จริงของเธอนั้นทิ้งนันท์นลินไป

[ห้องครัว]

หมับ! นันท์นลินเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นป้าจากด้านหลัง

“อุ้ย! คุณหนู ป้าตกใจหมดเลยค่ะ...น่าตีนักเชียว มาแบบเงียบๆ คนแก่หัวใจวายจะว่ายังไงคะเนี่ย”

‘กาญจนา’ หรือ ‘ป้าน้อย’ หญิงวัย 54 ปีอาศัยอยู่บ้านหลังใหญ่นี้มานานนับตั้งแต่คุณหนูของเธอยังแบะเบาะ

“คนแก่ที่ไหนกันคะ...ถ้าคนนี้ไม่ใช่แน่นอนค่ะ เพราะคนนี้ยังสาวและสวยอยู่เลยค่ะ”

“แหม...ปากหวานจริงคุณหนูของป้าน้อยเนี่ย ทำไมวันนี้กลับมาเร็วล่ะคะ ป้าน้อยยังทำกับข้าวยังไม่เสร็จเลยค่ะ”

“อืม...วันนี้เลิกเรียนเร็วค่ะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพระพายช่วยป้าน้อยทำเลยล่ะกันนะคะ”

“อุ้ย! ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู เดี๋ยวมือเลอะหมดนะคะ”

“ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ พระพายจะได้ทำกับข้าวเป็นไงคะ เวลาพระพายแต่งงานไป จะได้เป็นแม่บ้านให้กับพี่วีร์ได้ไงคะป้าน้อย”

“แหม...ขนาดนั้นเชียว...อีกตั้งปีนะคะ คุณหนูของป้าน้อยเตรียมตัวที่จะเป็นเจ้าสาวแล้วเหรอคะ...อืม...ว่าแต่คุณพ่อทราบเรื่องนี้หรือยังคะ”

กาญจนากังวลใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า เจนภพปกปิดเรื่องทุกอย่างแก่บุตรสาว เธออยู่ที่นี่มานานนับ 20 ปี กาญจนาจะรู้ความเป็นไปภายในบ้านนี้เป็นอย่างดี ตอนนี้ฐานะทางการเงินของเจนภพค่อนข้างแย่ ถึงขั้นวิกฤติ แต่ก็พยายามเลี้ยงลูกสาวมาเป็นอย่างดี

“รู้แล้วค่ะ พระพายพึ่งคุยกับคุณพ่อเมื่อกี้นี่เอง จริงๆ แล้วพระพายอยากทำงานสักปีสองปี รอให้อายุ25ก่อนแล้วค่อยแต่งงาน แต่คุณพ่อกับพี่วีร์ เหมือนจะอยากให้พระพายแต่งงานเร็วๆ เรียนจบก็แต่งงาน...เฮ้อ...พระพายยังไม่ได้ใช้ชีวิตการทำงานเลยค่ะ”