Ep.1 สก๊อต เรซเตอร์

Ep.1 สก๊อต เรซเตอร์

ณ ร้านอาหารหรูเเห่งหนึ่งในกรุงเทพ

ร้านอาหารหรูแห่งนี้ ได้ถูกเนรมิต ตกเเต่งประดับประดาสวยงามตามสไตล์ยุโรป ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งดื่มไวน์ราคาเเพงอย่างสงบๆ กับบรรยากาศในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด บวกกับวิวร้านอาหารชั้นบนสุดที่สามารถมองเห็นทุกอย่างจากมุมนี้ และที่สำคัญ ที่ตรงนี้ ไม่มีใครหน้าไหนมารบกวนได้ ‘VIP สุดๆ’

สก๊อต เชส เรซเตอร์ หนุ่มลูกครึ่ง ไทย-อังกฤษ เเม่เป็นคนไทยเเท้ ส่วนผู้เป็นพ่อ ก็เป็นคนอังกฤษเเท้

สก๊อตเป็นคนที่มีหน้าตาที่น่าหลงไหล มีเสน่ห์จนไม่อยากกระพริบตาแม้แต่วินาทีเดียว ดวงตาสีฟ้าครามสวยงามเปรียบดั่งมหาสมุทร ที่ได้มาจากผู้เป็นพ่อ ไม่ว่าสาวๆคนไหนที่ได้พบเจอ ก็ต้องหลงเสน่ห์เขาทั้งนั้น

แต่ทว่า นิสัยที่เรียบนิ่ง เย็นชา และใบหน้าอันหล่อเหลาใบนั้นแฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม ‘หลายหลี่ยมเลยแหละ’

มาเฟียหนุ่มเเห่งตระกูลเรซเตอร์ สัญลักษณ์ประจำตระกลูคือ นกอินทรี ถือว่าเป็นตระกูลเก่าเเก่ของประเทศอังกฤษ ใครๆก็ต้องเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนาม และที่สำคัญความโหดนั้นไม่มีใครหน้าไหนกล้ามาเป็นศัตรูด้วย เพราะจุดจบคงจะไม่สวยสักท่าไหร่

ครืดๆ ครืดๆ

สก๊อตขมดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อเหลือบตาไปมองโทรศัพท์ ก็พบกับสายที่โทรมา เขาเลยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะล่าสุดที่เห็นเบอร์นี้และชื่อนี้ติดต่อมา คือ เมื่อ 5 เดือนที่เเล้ว

มือหนาเรียวยาวสวย จึงเลื่อนไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เเล้วพูดออกมาเป็นภาษาอังกฤษว่า

"สวัสดีครับ มีธุระอะไรกับผมหรอครับ?" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตามองไปยังวิวสวยๆข้างนอกตึก

(เเกคิดจะถามว่าฉันเป็นยังไง? สบายดีบ้างหรือเปล่า?) สายที่โทรมารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อคนในสายไม่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบเขาเลยเเม้เเต่น้อย

ปกติเเล้ว นายใหญ่เเห่งตระกูลเรซเตอร์ อย่าง คริส เรซเตอร์ ถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็น คงไม่โทรหาลูกชายที่มีอยู่เพียงเเค่คนเดียวเเละหัวเเข็งคนนี้หรอก

"แด๊ดมีธุระอะไรกับผม? ก็ว่ามา"

(ตั้งเเต่เล็กจนโต นิสัยเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ ไอ้ลูกคนนี้หนิ)

สก๊อตเป็นคนที่เรียบนิ่ง ดูเย็นชาเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว ถึงมองไปยังเเววตาของเขา ก็ไม่สามารถเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ รู้สึกยังไง?

"ผมก็เป็นของผมเเบบนี้ ไม่ได้ให้ใครมาเดือดร้อนด้วย"

ดูไอ้ลูกชายคนเดียวของฉันพูดสิ มันน่าหนัก

(ที่ฉันโทรมาหาเเก เพราะฉันมีเรื่องที่จะให้เเกมาจัดการหน่อย) ถ้าไม่มี เขาจะโทรมาทำไมกัน

"ทำไมแด๊ด ไม่จัดการเองล่ะ?"

‘แหม ดูมันพูดเข้า เพราะตอนนี้ เขาอยู่ที่อังกฤษ งานที่ต้องทำก็เยอะแยะ แทบจะไม่มีเวลาได้งีบ

สิ่งที่จะจัดการเองเลยยากลำบาก จึงขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นลูกอย่างเขาไง

ถ้าเขาจัดการได้ คนอย่าง คริส เรซเตอร์ คงไม่โทรมาหาไอ้ลูกชายคนนี้หรอก

(ก็เพราะว่าสิ่งที่ต้องจัดการมันอยู่ที่ไทยไงล่ะ ฉันไม่ไว้ใจใคร นอกจากแก)

"แด๊ดอยากจะให้ผมทำอะไร?"

น้ำเสียงจริงจังพูดขึ้น ด้วยแววตาที่เบื่อหน่าย

หลังจากที่เรียนจบจากประเทศอังกฤษด้านการบริหารธุระกิจต่างๆ ตั้งเเต่อายุยัง 21 ปี

สก๊อตเป็นคนที่เก่งมากๆ ฉลาดหลักเเหลม หัวไว ใครๆก็อยากจะร่วมลงทุนทำธุรกิจกับเขา

หลังจากนั้น เขาก็กลับมาอยู่ที่ไทย บ้านเกิดของผู้เป็นเเม่ได้ประมาณ 4 ปีเเล้ว เเละไม่ค่อยได้กลับบ้านเกิดของผู้เป็นพ่อสักเท่าไหร่ นานๆทีเขาถึงจะกลับไปเยี่ยมครอบครัวบ้าง

เพราะที่มาอยู่ที่ไทย ก็เพื่อมาสืบต่อธุรกิจหลายๆอย่างที่บิดาของเขาได้ลุงทุนทำเอาไว้ที่นี่ เเละเพื่อมาทำธุรกิจเป็นของตัวเองด้วย

(ฉันจะไม่อ้อมค้อมละกัน ฉันอยากให้เเกไปเจรจาเรื่องหนี้ ที่โดนกู้ไปโดยคู่สามีภรรยาคู่หนึ่ง จำนวนเงินประมาณ 300 ล้านบาท แต่ยังไม่ได้คืน ทั้งต้น ทั้งดอก)

นายใหญ่แห่งตระกูลเรซเตอร์พูดออกมาอย่างจริงจัง

“…..”

(ฉันต้องรีบสะสางให้จบสะที ยืดเยื้อมาเป็นปีเเล้ว)

เสียงในสายเงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดขึ้น

"เเล้วทำไมเเด๊ดไม่มาจัดการเอง?"

อ้าวไอ้ลูกคนนี้หนิ มันไม่ถามสักเรื่อง มันจะตายหรือไง

(ก็เพราะว่าฉันมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการที่นี่ ส่วนแกเป็นลูกชายฉัน ฉันไม่ไว้ใจใครให้ทำแทนทั้งนั้น เเกต้องเข้าไปจัดการเองทั้งหมด)

เสียงนายใหญ่เเห่งตระกลูเรซเตอร์ พูดออกมาอย่างจริงจัง เรื่องเงินๆ ทองๆแบบนี้ คนอย่างเขาไม่มีทางให้คนอื่นมาจัดการให้ นอกจากลูกชายของเขาเองคนเดียวเท่านั้น

"ถ้าผมเจรจาสำเร็จ จะได้อะไรตอบแทน?" ดูมัน หวังแต่ผลตอบแทน มันเป็นลูกฉันหรือลูกใครว่ะ

(ทุกอย่างที่เเกต้องการ) อยากได้หนัก จัดไป ‘มั้งน่ะ’

“…..”

(แต่ฉันจะพิจารณาอีกที) ว่าซ่าน!

หลังจากที่ตกลงกันเสร็จ ผู้เป็นบิดาก็วางสายไป

“อะไรหนักหนาว่ะ!!” เขาสบถคำพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย

มาเฟียหนุ่มทำได้เเค่ถอนหายใจออกมาดังๆ คิดเเต่ว่า ทำไมผู้เป็นพ่อสละเวลาแค่นี้ มาถวงหนี้เองไม่ได้ ไหนบอกว่าจำนวนเงินตั้ง 300 ล้านบาท

แต่สำหรับเขาแล้ว 300 ล้านบาท ก็แค่เศษเงินเท่านั้น หากแต่สำหรับผู้เป็นพ่อของเขาแล้ว เท่าไหร่ก็เงินหมดนั้นแหละ