LOGINShare
ตอนที่ 4.
Last Updated:
2025-04-21 22:47:40ตอนที่ 4.
“เย็นนี้ฉันจะมารับ”
“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ”
หล่อนทั้งแปลกใจทั้งตกใจ แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธออกไป
“ไลน์บอกด้วยแล้วกันว่าเลิกกี่โมง”
เขาปล่อยแขนของหล่อน และก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
น้ำตาลรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก เพราะหล่อนเกรงใจเขา
“คือตาล... จะไปเยี่ยมพ่อน่ะค่ะ”
“ฉันจะไปด้วย”
“แต่ว่า...”
“ช่วงเย็นฉันว่าง ลงไปจากรถได้แล้ว ฉันจะรีบไปประชุม”
อัคเรศตัดบท และก็ทำให้น้ำตาลไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธอะไรได้อีก
“ตาล... ไปล่ะค่ะ”
หล่อนก้าวลงไปจากรถ ก่อนจะยืนรอจนรถคันงามแล่นหายไปจากสายตา
นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องพยายามสลัดภาพเร่าร้อนที่ได้กระทำร่วมกันกับน้ำตาลให้หลุดออกไปจากหัว
นับครั้งไม่ถ้วน...
เขาเบื่อกับความรู้สึกนี้มาก ไม่ชอบที่ตัวเองถูกควบคุมด้วยแรงพิศวาสของผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดจะจริงจังด้วย
แต่ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน แต่กลิ่นหอมละมุนของเนื้อสาวก็ยังกรุ่นอยู่ในความรู้สึก ความสวยงามของหล่อนทำให้เขาตื่นตาตื่นใจทุกครั้งที่ได้เสพสม สัดส่วนของน้ำตาลอวบอัด มีน้ำมีนวล และเต็มไม้ล้นมือ
เขามีความต้องการรุนแรงกับหล่อนทุกครั้ง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาไม่เคยเบามือเลยยามที่ได้ร่วมหลับนอนกับหล่อน
เขายอมรับอย่างหน้าไม่อายว่า รสรักของน้ำตาล ปลุกเร้าให้ตัณหาของเขาทวีความรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทุกค่ำคืนเขาปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความหอมหวานของน้ำตาล ดื่มกินโลมเลียหล่อนอย่างตะกละตะกลาม ก่อนจะตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมาด้วยการสวมบทบาทของอัคเรศคนใหม่ คนที่เย็นชา และแสดงออกให้เห็นว่าเขาไม่ได้ไยดีอะไรกับเซ็กซ์ที่ผ่านมาตลอดทั้งค่ำคืนเลย
ชายหนุ่มยกมือขึ้นลูบท้ายทอยของตัวเอง ก่อนจะบอกให้พนักงานที่กำลังพรีเซนต์ยอดขายของไตรมาศนี้ให้หยุดลงชั่วคราว
“พอแค่นี้ก่อน ไว้ตอนบ่ายค่อยเริ่มกันใหม่”
“ค่ะ ท่านประธาน”
อัคเรศลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินออกไปจากห้องประชุมหรู โดยมีเลขาฯ ก้าวตามหลังมา
“ท่านประธานไม่สบายหรือเปล่าคะ”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร”
เขาตอบ และก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปในห้องทำงาน เลขาฯ ยังเดินตามเข้ามา และเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“แต่สีหน้าท่านประธานดูเครียดๆ นะคะ เอายาพาราฯ สักเม็ดไหมคะ”
อัคเรศหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานไม้ของตัวเอง และมองหน้าเลขาฯ
“ผมไม่ได้เป็นอะไร คุณออกไปทำงานได้แล้ว”
“เอ่อ...”
“ออกไปได้แล้ว”
เมื่ออัคเรศย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เลขาฯ สาวจึงต้องรีบออกไปตามคำสั่งทันที
เมื่ออยู่ตามลำพังในห้องทำงาน อัคเรศก็เอนกายพิงกับพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ พร้อมกับระบายลมหายใจออกมา
เขาไม่ชอบความหิวกระหายรุนแรงที่ตัวเองมีต่อน้ำตาลเลยให้ตายสิ
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นต่อสายหาผกามาศ
บางทีการได้อยู่กับผู้หญิงคนอื่น อาจจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นบาง
“น้องผิงว่างไหมครับ มาทานกลางวันกัน”
แน่นอนว่าผกามาศไม่มีทางปฏิเสธเขาได้อยู่แล้ว เพราะหล่อนแสดงออกอย่างชัดเจนว่าสนใจเขา แต่เขาต่างหากที่พยายามหลีกเลี่ยงมาตลอด
“ได้เลยค่ะ งั้นผิงไปหาพี่กลางที่บริษัทนะคะ”
“ให้พี่ไปรับผิงดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่กลาง ผิงไปหาพี่กลางได้ค่ะ ผิงสะดวก ผิงเต็มใจ”
ผกามาศกลัวว่าอัคเรศจะเปลี่ยนใจก็เลยต้องการเป็นฝ่ายไปหาเอง
“ก็ได้ครับ”
“เย้... ดีใจจังเลยค่ะ นี่พี่กลางรู้ไหมคะว่าผิงน่ะรอให้พี่กลางโทรหามากี่เดือนแล้ว คนอะไรใจร้ายจัง ให้ผิงรอเก้อตลอด”
“พี่ขอโทษครับ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ เพราะผิงไม่เคยโกรธพี่กลาง”
ผกามาศเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกอะไรกับผกามาศเกินเลยไปกว่าคนรู้จัก หรือน้องสาวร่วมโลกเลย
“งั้นพี่จะรอนะครับ”
“ค่ะ”
เขาตัดสายสนทนาจากผกามาศแล้ว ก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
ไม่รู้ว่าตัวเองตัดสินใจถูกหรือผิดที่เลือกจะทำแบบนี้
เขาหวังว่าการได้อยู่กับผู้หญิงคนไหนสักคนหนึ่ง จะทำให้เขาสามารถขจัดผู้หญิงที่ชื่อน้ำตาลออกไปจากหัวได้ แค่สักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ยังดี
น้ำตาลนั่งรออัคเรศอยู่หน้าตึกเรียน เพราะเขาสั่งให้รอ แต่นี่ก็เกือบจะห้าโมงเย็นอยู่แล้ว เจ้าของคำสั่งก็ยังไม่ยอมมาเสียที
“ยังไม่กลับอีกเหรอตาล”
เสียงของเพื่อนดังขึ้นข้างตัว หล่อนหันไปมอง และตอบคำถาม
“ยังจ้ะ รอเจ้านายมารับน่ะ”
“แต่นี่ก็เย็นมากแล้วนะ เจ้านายของตาลลืมหรือเปล่าเนี้ย”
“เอ่อ... คงไม่หรอกจ้ะ อีกประเดี๋ยวก็คงมา ว่าแต่กิ่งกำลังจะกลับบ้านเหรอ”
“อืม เพิ่งทำรายงานกับเพื่อนๆ เสร็จน่ะ งั้นเราไปก่อนนะ”
“จ้ะ บายจ้ะ”
น้ำตาลยิ้มและโบกมือลาส่งให้กับเพื่อนร่วมคลาส ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ตอนนี้กำลังมีฝนตั้งเค้าเขียวครึ้ม
หล่อนไม่กล้าที่จะโทรไปสอบถามอะไร
อัคเรศ ทำได้แค่เพียงนั่งรอเงียบๆ ตามที่เขาสั่งเท่านั้น
Latest chapter
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 21. ตอนอวสาน
ตอนที่ 21. ตอนอวสานหล่อนมองเจ้าของคำพูดอ่อนโยนผ่านม่านน้ำตา ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้จะคือคนเดียวกันกับอัคเรศ“ก็... คิดถึงนิดหน่อยค่ะ”“ใจร้าย... ทำไมคิดถึงแค่หน่อยเดียวเองล่ะ ฉันอุตส่าห์คิดถึงเธอแทบตาย...”อัคเรศตัดพ้อ แต่ก็ยังไม่หยุดเอามือลูบไล้ซุกซนไปทั่วกายสาว จนหล่อนรู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งเนื้อทั้งตัว“อื้อ... คุณกลาง... อย่าค่ะ... อา...”เขารวบมือเล็กไปไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะเอาปากบดคลึงลงมาหา“ฉันจะพิสูจน์ว่าเธอคิดถึงฉันนิดเดียวจริงหรือเปล่า...”“อา... อ๊า...”คนตัวโตสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวสวย และล้วงเข้าไปบี้หัวนม“แต่เท่าที่สัมผัส... เธอคิดถึงฉันมากอยู่เหมือนกันนะ น้ำตาล... อืมมม...”เขาครางเบาๆ และก็จัดการดึงทึ้งเสื้อของหล่อนออกไปจากตัว“คิดถึงจัง...”เขาซบหน้าลงไปที่กลางหว่างอก ซุกไซ้ด้วยความลุ่มหลงหิวกระหาย บราเซียร์ตัวน้อยถูกดึงออกไปจากร่างสาว และก้อนเนื้อนุ่มก็ถูกขยำอย่างรุนแรง“อ๊า... อา... คุณกลาง... ซี๊ดดดด...”“อืมมม... ฉันคิดถึงนมใหญ่ๆ ของเธอที่สุด... พระเจ้า... หัวนมเธอสู้นิ้วฉันดีเหลือเกิน...”คนที่กำลังถูกความหื่นกระหายเข้าครอบงำแลบลิ้นออกมาเลียไปทั่วทั้งก้อนเนื
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. “นี่มันอะไรกัน...?” ภายในห้องนอนของอัคเรศเต็มไปด้วยลูกโป่งสีสวย และแน่นเอี้ยดไปด้วยดอกกุหลาบสีแดงทุกตารางนิ้วของห้องกว้าง แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ยังไม่น่าตกใจเท่ากับข้อความที่อยู่ติดกับลูกโป่งสีหวาน อัคเรศในชุดลำลองสีขาวสะอาดตัดกับสีสันของดอกกุหลาบได้อย่างน่ามอง เขาก้าวเข้ามาหา ในขณะที่หล่อนขาตาย ยืนนิ่งหนีไปไหนไม่รอด มือเล็กถูกดึงไปกุมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะยกขึ้นไปพรมจูบทีละนิว “คุณกลาง...”หล่อนกำลังจะถามว่านี่มันคืออะไรกัน เขากำลังทำอะไร แต่อัคเรศก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้ได้ถามเลย“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น... ฟังฉันอย่างเดียวก็พอน้ำตาล...”แล้วเขาก็ประกบปากลงมาหา บดคลึงอย่างอ่อนหวานและหิวกระหาย ลิ้นร้อนของเขาปลุกปั่นให้ไฟในกายลุกโชนได้อย่างง่ายดาย“อา...”หล่อนครางอย่างเสียดาย เมื่อเขาถอนปากออกไป และค่อยๆ หย่อนกายลงคุกเข่ากับพื้นห้อง“คุณ... คุณกลางจะทำอะไรคะ”หล่อนพยายามดึงเขาให้ลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้า แววตาของเขาเด็ดเดี่ยวและจริงจัง“ฉันร้ายกับเธอมาตลอด... ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ฉันไม่ได้อยากทำให้เธอร้องไห้เลย...”นี่เขาก
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19. “คงไม่ได้เกี่ยวกับแม่ตาลหรอกนะ” อมลวรรณดักคอลูกชาย “เกี่ยวครับ” อมลวรรณยกมือขึ้นทาบอก และยังไม่ทันได้ถามอะไรออกไป อัคเรศก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ผมต้องการมีครอบครัวครับ” “พ่อกลางอยากมีครอบครัว? นี่แม่หูฝาดไปหรือเปล่าเนี้ย” อมลวรรณครางออกมาอย่างเหลือเชื่อ “ผมพูดจริงๆ ครับ ผมต้องการมีครอบครัว” เมื่อลูกชายย้ำชัดออกมาอีกครั้ง คราวนี้ผู้เป็นแม่จึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริง “หนูผิงใช่ไหม” ศรีษะทุยได้รูปของอัคเรศส่ายไปมา “อ้าว ถ้าไม่ใช่หนูผิง แล้วใครล่ะ แม่ไม่เคยเห็นพ่อกลางคบหาใครเป็นตัวเป็นตนเสียที จะมีก็แค่หนูผิงนั่นแหละที่เคยพามาบ้าน” “น้ำตาลครับ” บรรยากาศรอบตัวเงียบกริบ ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากของทั้งคนพูดและคนฟัง จนกระทั่งอมลวรรณตั้งสติได้จึงถามซ้ำออกมา “แม่ตาล...? นี่พ่อกลางล้อแม่เล่นใช่ไหมเนี้ย” “ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ ผมต้องการแต่งงานกับน้ำตาลทันทีที่เธอเรียนจบ” “โอ้... แม่ไม่อยากเชื่อเลย ทำไมถึงต้องเป็นแม่ตาลล่ะ ในเมื่อพ่อกลางสามารถเ
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. หล่อนผลักไส และก็ดิ้นรน แต่จูบร้อนแรงของอัคเรศทรงอานุภาพมากเหลือเกิน เพราะไม่ช้ากายสาวก็อ่อนระทวย และยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนๆ บุกรุกเข้ามา หนึ่งจูบกลายเป็นหลายสิบจูบ จนกระทั่งเขาถอนจุมพิตออกไป “ฉันไม่ได้รักผิง” เขากระซิบชิดปากอิ่มที่กำลังเห่อบวม “ขึ้นรถได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้ฉันจูบปากเธอตรงนี้อีก” แล้วเขาก็ผลักหล่อนให้ขึ้นไปบนรถ ประตูรถถูกปิดตามมาแรงๆ อัคเรศเดินอ้อมรถขึ้นมานั่งหน้าพวงมาลัยรถ และมองหล่อน “เลิกหึงหวงฉันกับผิงได้แล้ว เพราะผิงก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งในสายตาของฉันเท่านั้น” “ตาล... ไม่ได้หึงค่ะ” “ไม่ต้องปฏิเสธ เพราะฉันชอบความหึงหวงของเธอ น้ำตาล” แล้วรถคันงามก็แล่นออกจากลานจอดรถหน้าหอพัก และเคลื่อนขึ้นไปบนถนนด้วยความเร็วจนน่ากลัว บรรยากาศในรถเงียบกริบ จนกระทั่งรถคันงามแล่นมาจอดที่หน้าร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง อัคเรศหันมามองหล่อน และพูดขึ้น “รออยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันมา” คนตัวโตพูดจบก็ก้าวลงไปจากรถ และเดินหายเข้าไปในร้านดอกไม้ หล่อนนั
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17. กระบอกตาของน้ำตาลร้อนจัด และก็พยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมาอีก “ตาลจะคุยกับแม่เองค่ะ” “ไม่ต้องคุยอะไรทั้งนั้นแหละ เก็บของ และตามฉันกลับไปเดี๋ยวนี้” “แต่ว่า...” “ไม่ต้องพูดมาก พาฉันขึ้นไปห้องเธอเลย ฉันจะช่วยเก็บของ” หล่อนไม่เคยสู้รบตบมือกับอัคเรศ แล้วชนะเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน... หล่อนจำต้องพาคนใจร้ายมุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก “ห้องเล็กไปหน่อยนะ”เขาพูดขึ้น หลังจากก้าวเข้ามาในห้องพักของหล่อนแล้ว “ปิดประตูห้องด้วยสิ หรือเธอเป็นพวกชอบโชว์”อัคเรศหันมามองน้ำตาลก็พบว่าหล่อนยังคงยืนอยู่ชิดประตูทางออก และไม่ยอมปิดมันลง “เอ่อ... ตาล...” “กลัวอะไรฉัน... หรือคิดว่าฉันจะปล้ำเธอ” หน้านวลแดงระเรื่อขึ้นทันที แต่หล่อนก็ส่ายหน้าไปมา “ปะ... เปล่าหรอกค่ะ” “งั้นก็ปิดประตูสิ ฉันไม่ชอบให้คนไม่รู้จักมาจ้องมอง” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงลังเล อัคเรศจึงเป็นคนเดินไปดึงประตูห้องให้ปิดลงด้วยตัวเอง พร้อมกับล็อกอย่างแน่น
หน้าที่ของนางบำเรอ ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16. แม้จะพยายามทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการที่นางบำเรออย่างน้ำตาลหายหน้าไป แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น เขาพยายามที่จะไม่คิดถึงหล่อน แต่สามวันที่ผ่านไป มันไม่ต่างจากสามสิบปีเลยให้ตายสิ ในหัวของเขามีแต่เรื่องราวของน้ำตาล “ทำไมหมู่นี้ผมไม่เห็นลูกสาวของป้าสายมาช่วยทำงานเลยนะครับ”เขาเอ่ยขึ้นกับป้าสายซึ่งเป็นมารดาของน้ำตาล “อ้อ ตาลมันย้ายไปอยู่หอพักได้เกือบสามวันแล้วล่ะค่ะคุณกลาง” คำตอบของป้าสายทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกไม้แข็งๆ ฟาดลงมาบนกลางกบาล “อะไรนะครับ” “น้ำตาลมันย้ายไปอยู่หอพักใกล้มอหลายวันแล้วค่ะคุณกลาง” คราวนี้ชัดเจนเต็มสองหูเลยทีเดียว อัคเรศบอกไม่ได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังรู้สึกอะไรมากกว่ากัน ระหว่างโกรธและตกใจ “แล้วทำไมป้าสายยอมให้ลูกสาวออกไปอยู่คนเดียวล่ะครับ ผู้หญิงอยู่ตามลำพังมันดีที่ไหน แล้วถ้าเกิดมีอันตรายอะไรขึ้น ป้าสายจะทำยังไงครับ”อัคเรศก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องรู้สึกไม่พอใจรุนแรงแบบนี้ “เอ่อ... ป้าก็บอกตาลมันแล้วค่ะคุณกลาง แต่ตาลมันบอกว่าจะ
You may also like
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ43.2K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.2K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.8K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย293.3K viewsร่านรัก จักรพรรดินี NC20+
0I0VIII1.4K viewsไฟรักสัมพันธ์ลวง
แอดมินตัวกลม175 viewsร้อนรักเลขาชั่วคราว
วนิลากลิ่นเลม่อน2261 viewsใต้เงาบุษบา
rasita_suin277 views
