บทที่ 8

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง เจียงซือหยีก็นอนลงบนเตียง มองดูเพดาน น้ำตาไหลออกมาทันที

เวลาห้าปีแล้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งเธอจะเลิกกับเสิ่นหนานเฟิง และไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมดแล้ว

โทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆ ดังขึ้นหลายครั้ง เธอหยิบมันขึ้นมา ก็ได้รับข้อความอีกหลายข้อความ

[เจียงซือหยี เดาสิว่าฉันอยู่ที่ไหน? ]

เป็นข้อความจากสวีเหว่ย พร้อมกับส่งรูปถ่ายมาด้วยหลายรูป

เป็นรูปบ้านของเธอและเสิ่นหนานเฟิง!

นอกจากนี้ยังมีรูปภาพเธอกับเสิ่นหนานเฟิงมีความสัมพันธ์กันอยู่บนเตียงบนเตียงแต่งงานของเธอกับเสิ่นหนานเฟิง

[เมื่อเธอออกไป หนานเฟิงแทบก็ไปรับฉันมาอย่างอดใจรอไม่ไหว และยังสั่งกับคนรับใช้ทุกคนว่าห้ามบอกเธอ! เตียงแต่งงานของพวกเธอ สบายมากจริงๆ ได้ยินมาว่าเซตชุดเครื่องนอนเธอเป็นคนเลือกด้วยตัวเองใช่ไหม? เป็ดแมนดารินบนนั้น ก็เหมือนกับหนานเฟิงจริงๆ ! ]

ข้อความและรูปถ่ายท้าทายที่สวีเหว่ยส่งมาเหล่านั้น ก็ไม่สามารถกระตุ้นเธอได้อีกต่อไป

เธอเปิดมองผ่านอย่างสงบ จากนั้นก็ปิดโทรศัพท์

ไม่เป็นไรแล้ว ยังไงต่อไปเธอก็ไม่กลับไปอีกแล้ว

ไม่กี่วันต่อมา พ่อแม่ของเธอก็จัดการเรื่องการแต่งงานของตลอด

เธอเองก็ยุ่งมาก ทุกวันถูกลากออกไปข้างนอก ลองเสื้อผ้า ซื้อของต่าง ๆ

เรื่องราวทั้งหมดของเสิ่นหนานเฟิง เกือบจะเป็นสวีเหว่ยบอกกับเธอทั้งหมด

ทุกวันเธอจะส่งรูปถ่ายกับข้อความมา รายงานทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเสิ่นหนานเฟิง

เจียงซือหยีมองว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลก จากนั้นก็บันทึกรูปถ่ายเหล่านั้นทุกรูป และแคปหน้าจอข้อความทุกข้อความ

เสิ่นหนานเฟิงก็ติดต่อเธอมาทุกวัน เขาจะโทรศัพท์หาเธอ แต่เธอไม่เคยรับ

เขายังซื้อของขวัญมากมาย และส่งมาให้เธอ เธอไม่แม้แต่จะมองก็โยนมันทิ้งทันที

ในที่สุด จนกระทั่งก่อนถึงวันแต่งงาน เสิ่นหนานเฟิงก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

ในงานปาร์ตี้สละโสด เขาบ่นกับเพื่อนๆ ของเขา

"ช่วงนี้ซือหยีไม่สนใจฉันเลย ยังไม่รับโทรศัพท์ คงจะไม่ได้รู้อะไรแล้วมั้ง? "

"จะเป็นไปได้ยังไง? เราปกปิดมันไว้ดีขนาดนั้น เธอไม่มีทางรู้ นายล่ะก็ พรุ่งนี้ก็วางใจแต่งงานกับสวีเหว่ยเถอะ! "

"ใช่ อยู่ดูแลสวีเหว่ยเถอะ เธอเวลาเหลือไม่มากแล้ว ขอเพียงสามารถผ่านเดือนนี้ไปได้ เจียงซือหยีก็จะกลับมานายอย่างเชื่อฟังเอง"

เสิ่นหนานเฟิงก็ยังกังวลเล็กน้อย แต่ถึงวันที่เขาจะแต่งงานกับสวีเหว่ยแล้ว เขาไม่มีเวลาสนใจอะไรอย่างอื่นแล้ว

เช้าตรู่วันต่อมา เจียงซือหยีนั่งอยู่หน้ากระจกในห้องนอน แม่ของเธอก็พลางร้องไห้ พลางหวีผมให้เธอ

"ลูกสาวของแม่ วันนี้จะแต่งงานแล้ว"

"แม่ค่ะ การแต่งงานเป็นเรื่องดี แม่ร้องไห้อะไรคะ? "

"แม่จะไม่ร้องไห้ได้ยังไง? แม่ทนเห็นลูกจากแม่ไปไม่ได้"

เธอสะอึกสะอื้นพูดออกมาว่า : "แต่ก็โชคดีที่คนของตระกูลกู้เราทุกคนคุ้นเคยเป็นอย่างดี กู้เป่ยเฉิง เด็กคนนั้น แม่เองก็เคยเจอมาหลายครั้ง เพิ่งจะกลับมาจากเมืองหลวง ได้ยินว่าเป็นทหาร หน้าตาหล่อเหลา เรื่องอื่นๆ ก็ไม่ด้อยไปกว่าเสิ่นหนานเฟิง"

พูดพลาง แม่ของเธอก็จะหยิบโทรศัพท์เอารูปถ่ายให้เธอดู แต่เจียงซือหยีหยุดเธอไว้

"ช่างเถอะค่ะแม่ แม่ค่ะ อีกไม่นานก็จะได้เห็นตัวจริงแล้ว จะดูรูปถ่ายทำไมอีกคะ? "

เจียงซือหยีมองดูเวลา ตอนนี้ก็เจ็ดโมงเช้าแล้ว

เธอได้เวลาออกเดินทางไปโรงแรมแล้ว เสิ่นหนานเฟิงเองน่าจะออกเดินทางแล้วมั้ง

ถ้าอย่างนั้นก็ถึงเวลาที่เธอจะบอกทุกคนว่าเธอกำลังจะแต่งงานแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็โพสต์โมเมนต์

[กำลังจะแต่งงานแล้ว ยินดีกับฉันด้วยนะ]

ไม่นาน ด้านล่างโพสต์ก็มีข้อความแสดงความคิดเห็นมากมายปรากฏขึ้น

[ขอแสดงความยินดีด้วย ในที่สุดความรักห้าปีก็เป็นจริง]

[ในที่สุดก็แต่งงานกับเสิ่นหนานเฟิงแล้ว อิจฉาพวกเธอมากเลย!]

[จะต้องมีความสุขกับเสิ่นหนานเฟิงตลอดไปนะ! ]

เจียงซือหยีมองดูข้อความแสดงความคิดเห็นเหล่านั้น มุมปากก็มีรอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้น

ดูสิ ทุกคนต่างคิดว่าเธอจะแต่งงานกับเสิ่นหนานเฟิง แต่เขากลับจะแต่งงานกับแฟนคนแรกของเขา และเธอก็กำลังจะแต่งงานกับคนแปลกหน้า

เสิ่นหนานเฟิงก็มีท่าทางเหม่อลอยเล็กน้อยตั้งแต่เช้า ไม่รู้ว่าทำไม ก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี

เพื่อนๆ ของเขาแนะนำเขาว่าไม่มีอะไร เขาแค่คิดมากไป

เขาจึงทำได้เพียงขับรถแต่งงาน ไปรับสวีเหว่ย ไปยังโรงแรมที่เขาจองไว้กับเจียงซือหยี

เพิ่งจะลงจากรถ เพื่อนหลายคนที่ไม่ได้เจอกันมานานก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม "ยินดีด้วย คุณเสิ่น ในที่สุดคุณก็จะแต่งงานแล้ว! "

"ใช่ ซือหยีล่ะ? ทำไมไม่เห็นเธอ? "

"ซือหยี? " เสิ่นหนานเฟิงพูดขึ้นอย่างขัดเขินว่า : "คนที่ฉันแต่งงานวันนี้ ไม่ใช่เธอ"

"ไม่หรอกมั้ง? คุณอย่าล้อเล่นเลย! "

คนๆ นั้นตกตะลึง "วันนี้เจียงซือหยีโพสต์ในโมเมนต์เมื่อเช้า บอกว่าจะแต่งงานแล้ว หรือว่าไม่ใช่กับคุณเหรอ? "

อีกคนหนึ่งถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ : "เป็นไปไม่ได้สิ โรงแรมวันที่ก็วันเดียวกัน จะเป็นไปได้ยังไงที่จะไม่แต่งงานกับคุณ? คุณเสิ่น คุณหยุดล้อเล่นได้แล้ว"