LOGINนางหาใช่สิ่งมีชีวิตธรรมดา เล่าขานกันว่านางคือหนึ่งในผู้ถือกำเนิดพร้อมฟ้าดิน เมื่อครั้งสรรพสิ่งยังมิเป็นรูปเป็นร่าง เมื่อกฎแห่งสวรรค์ยังวุ่นวายไร้ระเบียบ กล่าวกันว่านางคือ “ผู้หนึ่ง” ที่แตกต่างที่สุดแห่งวิหารหมื่นเทพ ไม่มีเทพองค์ใดกล้าล่วงเกินแม้แต่น้อย หมื่นเทพก็คือหมื่นเทพ แต่ไม่มีแม้แต่
“ขออภัย… นางได้ลบหลู่องค์เทพอสูรจูเชวี่ย พลังของเทพอสูรหาใช่สิ่งที่พวกข้า ซึ่งยังมิได้บรรลุขั้นสูงสุด จะต้านทานได้ไม่ แม้เพียงครึ่งกระบวนก็ยังมิอาจรับไว้ได้” ภายใต้ท้องฟ้าที่คลุ้งด้วยเถ้าถ่าน สตรีนางนั้นยืนอยู่บนกลางห้วงอากาศ ชุดสีทองสว่างไสวทั่วร่างใบหน้าเย็นชาสายตาเหยียดหยาม มองผู้คนเบื้องล่างดุจ
ไป๋ซีเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้าที่หว่างคิ้วของนางมีตราสัญลักษณ์เปลวเพลิงปรากฏขึ้น! แสงสีแดงฉานลุกโชน สั่นไหวไม่หยุดราวกับจะระเบิดออกได้ทุกเมื่อ แรงพลังบางอย่างในร่างตื่นขึ้นมาในพริบตา พลังมหาศาลแผ่ซ่านออกจากนาง พื้นที่หุบเขาเพลิงอันใกล้ สั่นสะเทือนทั่วทั้งแนวเปลวเพลิงใต้ดินลุกวาบขึ้นสู่ฟากฟ้าราวกับโลกากำ
ทันใดนั้นเอง เปรี้ยง—!! เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นเหนือศีรษะอย่างรุนแรง สายฟ้าเส้นใหญ่ฟาดลงมาจากฟ้า จู่โจมตรงใส่หญิงสาวอย่างจงใจ ดวงตาสีม่วงของนางหดแคบลงทันที ร่างกายตึงเครียดก่อนจะ “อ๊ากก——!!!” เสียงร้องของนางดังลั่น แรงปะทะของสายฟ้ารุนแรงราวกับจะฉีกฟ้าทะลวงดิน แม้แต่ผู้ที่ได้ยินยังอดไม่ได้ที่จะขนลุ
โครม! ประตูห้องหลักถูกถีบเปิดออกอย่างไม่ปรานี “หลินเทียนเฟิง!” เสียงใสของนางแทรกด้วยโทสะเย็นชา บรรยากาศในห้องสะท้อนแสงเทียนไหววูบ ภายในมีเพียงชายหนุ่มผู้หนึ่งที่เพิ่งจุดเทียนขึ้นมา “เยว่ซิน?” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียก เขาจุดเทียนแล้วเดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าหลินเยว่ซินเย็นเฉียบ ไร้แววอ่อนโยนแม้แ
นางหาได้รู้เลยว่า เมื่อวานนี้สถานที่แห่งนี้ยังเป็นเพียงจวนว่างเปล่า เรียบง่ายจนน่าเบื่อ และยิ่งไม่รู้… ว่าทุกฉากทุกภาพที่นางได้เห็นในยามนี้ ล้วนถูกจัดวางขึ้นใหม่ในยามค่ำคืน เพื่อนางผู้เดียว เพราะคำสั่งจากเขาให้ทำทุกอย่างให้แนบเนียนที่สุด แม้แต่เศษเสี้ยวก็ไม่อาจให้ใครจับพิรุธได้ “ข้ามาอ







