Home / โรแมนติก / หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ / EP.5 คืนแรก คืนเดียว เร่าร้อน

Share

EP.5 คืนแรก คืนเดียว เร่าร้อน

last update Last Updated: 2025-03-27 13:00:31

EP.5

“ให้ตายเถอะ ตื่นเต้นชะมัด” ฉันเข้าห้องน้ำจากนั้นออกมายืนส่องกระจกมองหน้าของตัวเอง ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงเร็วทะลุนรกสัสๆ ไม่ใช่เพราะฉันประหม่าอะไรหรอก แต่มันเป็นความรู้สึกหิวกระหาย ผู้ชายคนนี้แรงดึงดูดให้เข้าหามากมายจริงๆ สมแล้วที่เพียงเขาเดินมาตามทางผู้หญิงในคลับก็จ้องตาเป็นมัน แต่ขอโทษนะที่ฉันขอคว้าโอกาสนี้ตัดหน้าพวกหล่อนไปก่อน

โดยปกติฉันเป็นคนนิ่งพูดน้อย แต่พอเป็นเรื่องอย่างว่าภายในร่างกายมันก็ซู่ซ่าไปหมด ก็นะคนเราย่อมมีเรื่องดำมืดภายในตัว แต่อย่างน้อยสิ่งที่ฉันชอบจะไม่ทำผิดศีลธรรมเด็ดขาด นั้นคือคำปฏิญาณของฉัน

ฉันคว้ากระเป๋าเดินออกมาจากห้องน้ำหยุดมองไปยังรุ่นพี่เวลล์ที่ยืนอยู่มุมอับอันมืดสลัว ก่อนจะยักคิ้ว และเดินนำไปก่อน เพราะคลับแห่งนี้ฉันมาบ่อยมาก บางครั้งหากเมาหนักๆ ฉันก็มักจะเปิดห้องนอนที่นี่เลย เพียงแค่ไลน์หาพี่พลเจ้าของคลับ พนักงานด้านบนก็สามารถจัดหาห้องว่างให้ทันที และแน่นอนครั้งนี้ฉันก็ไลน์ด่วนจองแล้วเหมือนกัน

เมื่อฉันเอื้อมมือเปิดประตูห้อง ก็หันมองรุ่นพี่เวลล์ที่มีท่าทีสงสัยเขาหยุดตรงหน้าประตูมองฉันอย่างมีคำถามมากมาย แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเดินเข้ามาตรงไปยังโซฟากลางห้อง

‘ปัง!!’ เสียงปิดประตูลง  ฉันหันมองเขาสักพักก่อนจะหยิบมือถือพิมพ์ไลน์ไปหาเพื่อนทั้งสองว่ากลับก่อนได้เลยไม่ต้องรอ จากนั้นจึงเดินตรงไปยังตู้เย็นมุมห้องที่มีเครื่องดื่มไว้เต็มตู้ คว้าเครื่องดื่มแอลมาสองขวด

“ขวดนี้ของรุ่นพี่ค่ะ” ฉันยื่นให้เขาพร้อมกับหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เขาบนโซฟา

เราทั้งสองคนดื่มแอลกันเงียบๆ ต่างคนต่างสนใจขวดในมือ แต่ฉันอึดอัดอ่ะ การอยู่ในห้องสองต่อสองกับผู้ชายแบบรุ่นพี่เวลล์เนี๊ยมันแบบคันไม้คันมือเกินไป

“รุ่นพี่คะ” ฉันเอ่ยด้วยเสียงแผ่นเบา อาจเพราะฤทธิ์แอลนั้นเริ่มก่อตัวมากขึ้น

“ว่าไงครับ” เขาตอบเพียงสั้นๆ แต่สายตาที่มองมานี่สิ ทำเอาฉันกลืนน้ำลายอึกๆ

“ระ.. รุ่นพี่มีแฟนรึยังคะ” สายตาเขาเพ่งมองฉันหนักเข้าไปอีก

“ฉันไม่ได้จะจีบรุ่นพี่นะคะ เพียงแต่แม้ฉันจะชอบเรื่องบนเตียง แต่ฉันก็ไม่เลือกคู่นอนมีพันธะน่ะค่ะ”

“งั้นเหรอ” เสียงนุ่มบาดลึกของเขาเอ่ยออกมา เขาวางขวดเหล้าในมือลง ก่อนจะโน้มตัวเอาใบหน้าอันหล่อเหลานั่นมาจ้องฉันอย่างใกล้ชิด แต่มันใกล้ไปแล้วนะ จะไม่ไหวแล้ว “พี่ไม่มีครับ”

“ดีค่ะ” ฉันยื่นมือทั้งสองข้างผลักใบหน้าเขาออกไป

“ส่วนพี่ไม่ชอบมีพันธะผูกมัดใด ๆ หลังจบเรื่องบนเตียง เธออย่าคิดเอาเรื่องนี้มาตอแยพี่ และมาแสดงความเป็นเจ้าของพี่เด็ดขาด ไม่งั้น....”

“รุ่นพี่คะ ฉันน่ะไม่ได้ชอบรุ่นพี่เชิงชู้สาวอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกว่ารุ่นพี่น่าสนใจ แน่นอนว่าหากเดินออกจากห้องนี้ไปภายนอกเราก็แค่คนไม่รู้จักกัน ก็แค่นั้น” ฉันพิงโซฟาเหลือบมองเขาโดยไม่หลบสายตา

“งั้นเหรอครับ มั่นใจในสิ่งที่พูดใช่ไหม”

“รุ่นพี่เวลล์คะ ใช่ว่าจะมีแต่ผู้ชายจะเลือกคู่นอนแล้วทิ้งเรี่ยราดได้ฝ่ายเดียวนะคะ ฉันเองก็ไม่ต่างจากรุ่นพี่เท่าไหร่หรอกค่ะ” ฉันเริ่มมีน้ำโห ทำตัวตั้งกฎราวกับเป็นฝ่ายเลือกได้ โอ๊ยเหมือนกันนั่นแหละ ฉันแค่อยากได้เขาสักครั้งไม่ได้อยากจะเอามาเป็นแฟนสักหน่อย

“โอเคๆ พี่เข้าใจแล้ว ก็ตามนั้นแหละ”

“พี่พร้อมรึยัง”

“หืม  พร้อมน่ะพร้อมอยู่แล้วว่าแต่เราเถอะ”

“งั้นเป็นอันตกลง ฉันนะพร้อมก่อนพี่จะพล่ามแล้วล่ะ ไม่ไหวแล้ว คืนนี้พี่เป็นของฉันเถอะ”

(Well Part)

เป็นครั้งแรกของผมที่ถูกผู้หญิงที่เป็นคู่นอนบอกว่าผมพล่าม และพูดตรงๆ ว่า ต้องการทำเรื่องอย่างว่ากับผมเท่านั้น ไม่ได้ชื่นชอบผมจะเอามาเป็นแฟนอะไร พอมาคิดดูแล้วนี่สินะที่ผมมองผู้หญิงเป็นแค่ที่ปลดปล่อยอย่างที่ผ่านมา ในตอนนี้มันกำลังย้อนมาหาผม เธอเป็นเหมือนที่ผมเป็น มองผมเป็นแค่ที่ปลดปล่อยความหิวกระหายเท่านั้น พอเจอแบบนี้ผมเริ่มคิดอยากเอาชนะเธอแล้วสิ

เธอหันมองผมด้วยสายตาหยาดเยิ้ม สงสัยฤทธิ์เหล้าที่เธอดื่มมาตลอดเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ตัวของเธอโน้มเข้าใกล้ผม ยกแขนทั้งสองข้างคล้องคอผมไว้ พอเธอเห็นผมนั่งนิ่ง เธอก็เป็นฝ่ายประกบจูบผมก่อน ริมฝีปากบางนุ่มของเธอคลอเคลียบนริมฝีปากของผมอย่างร้อนแรงราวกับเธอต้องการครอบครองผมให้เป็นของเธอในคืนนี้ ผมยังนิ่งปล่อยให้เธอกระทำตามอำเภอใจ จนเธอเองเลื้อยขยับมานั่งบนตักผม

“อึก..”เธอครางในลำคอ คงสัมผัสได้ว่าใจกลางของผมนั้นเริ่มแข็งภายใต้ร่มผ้า แน่ล่ะเพียงแค่สีหน้าท่าทางของเธอผมก็แทบจะอารมณ์ปั่นป่วนอยากจะขยำเธอไปทั้งตัว

เธอพยายามดุนลิ้นบางๆ  ของเธอเข้ามาภายในโพรงปากของผม สำรวจไปทั่วอย่างอ่อนนุ่ม และผมเองก็ตอบรับเธออย่างเร่าร้อน มือของผมเองก็อยู่ไม่สุข ซุกซนลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นหลังเพื่อสัมผัสผิวอันเนียนนุ่มของเธอไปทั่วร่าง

เราจูบอย่างนั้นอยู่นานพอสมควรจนเริ่มรู้สึกเครื่องติด เธอผลักจูบเราออกหายใจหอบครืดมองผมด้วยสายตาปรือ ลิปที่เปรอะเปื้อน น้ำลายที่ชุ่มทั่วปากทั้งเธอและผม ผสมปนเปไปหมด ใบหน้าแดงก่ำของเธอทำเอาผมเสียวไปทั้งตัว

“รุ่นพี่คะ ฉัน..”

“เรียกพี่เวลล์สิ”

“คะ”

“ถ้าแจนเสียวครางชื่อพี่ด้วยครับ”

เธอหยุดนิ่ง จ้องมองเข้ามาในตาผมอย่างออดอ้อน

“พี่เวลล์เองก็ครางชื่อแจนนะคะ”

“ได้สิครับ” สิ้นคำ ผมเป็นฝ่ายเริ่มบ้าง ผมแทบทนคนตรงหน้าไม่ไหว ผลักให้เธอนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ ก้มจูบเธอทันที ริมฝีปากเบียดเสียดอีกครั้งมือเราทั้งสองก็เป็นระวิง ลูบไล้กันไปทั่วตัว ต่างคนต่างสำรวจร่างกายของกันและกัน

ผมสอดมือหนาไปยังกระดุมชุดเดรสตัวเล็กของเธอ ปลดมันออกและค่อยๆ ถอดชุดเธอออกอย่างง่ายดายเพราะเธอให้ความร่วมมืออย่างดี แต่ยังมีปราการที่เรียกว่าบรา ปกปิดเนินปทุมถันของเธอที่มันเอ่อล้นออกมา พร้อมทะลักอยู่ตลอด ผมกลืนน้ำลายไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เพียงแค่สัมผัสผ่านๆ เนินนมตรงหน้านี้มันใหญ่เต็มมือผมจริงๆ

ตะขอของปราการชิ้นน้อยนี้ถูกผมปลดระวาง  ผมค่อย ๆถกมันขว้างออกไปไกล ตอนนี้มันเด่นสง่าตรงหน้าผมเต็มสองลูกตา เธอมองผมด้วยสายตาเขินอาย ผมเองก็ใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกจากร่าง ในห้องอันเงียบสงัดนี้ หากใช้สมาธิในการนั่งฟังจะพบว่าเสียงหัวใจของผมและเธอดังเล็ดลอดออกมาอย่างร้อนระอุ

“ซี๊ดดด... พี่เวลล์” เสียงครางเธอดังออกมาแผ่วเบาเมื่อผมขยำเนินนมเธออย่างเมามันส์ เนินนมนี้รับมือผมเต็มไม้เต็มมือ ยอดปทุมถันก็ชมพูระเรื่อแรกแย้ม จนผมอดใจไม่ไหวที่จะลิ้มลอง

“จ๊วบ..” ผมก้มหน้าคลุกคลีกับเนินนมของเธอทั้งขบ เม้ม ดูด กัด และอดใจไม่ได้ที่จะทิ้งร่องรอยของความหื่นกระหายลงตรงนั้น เธอแอ่นอกกดหัวผมสู้ลิ้นผมยิบตา

“พะ..พี่เวลล์ ลิ้นพี่สุดยอดเลยค่ะ อ่า..” เสียงกระเส่าของเธอทำเอาความรู้สึกของผมร้อนรุ่มยิ่งกว่าเดิม ใจผมแทบเตลิดอยากกระแทกแรงๆให้มันจบๆ แต่ผมยังทำตอนนี้ไม่ได้ หากทำเช่นนั้นมีหวังเธอต้องหัวเราะเยาะผมแน่ ๆ

ผมค่อยๆ ลากลิ้นสากๆ ของผมลงต่ำเรื่อย ๆ หน้าท้องที่แบบราบเรียบเนียน และหยุดลิ้นวนรอบๆ สะดืออยู่สักพักเองก็เด้งหน้าท้องตอบรับลิ้นผมอย่างเสียวกระสั่น

มือสองข้างผมไม่อยู่เฉย สอดมันไปตามขอบแพนตี้ตัวจิ๋วอย่างช้าๆ ผมรับรู้ได้ว่าเธอมีท่าทีตอบรับ สะโพกเธอส่ายไปมาราวกับกำลังอ้อนวอนให้เร่งทำ แน่นอนว่าผมเองก็แทบคลั่งเงยหน้าพร้อมดึงแพนตี้ของเธอออกเขวี้ยงทิ้งไปไกลทันที พร้อมปรับขาเธอแบออกเป็นตัวเอ็ม

ตอนนี้ กลีบหวานของเธออยู่ตรงหน้าผม ปราศจากขนปกปิดใดๆ  ชมพูระเรื่อสวยงามจนผมเลียริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว

“พี่เวลล์ อย่างเอาแต่มองสิ ฉันเขินเป็นนะ” เธอพยายามหุบขาปิดด้วยความอาย แต่ก็ไม่สามารถต้านทานแรงแขนผมได้หรอก

“พี่ไม่ไหวแล้ว ขอชิมนะครับ”

“ยะ  อย่า  อึก..อ่า ซี๊ด...พี่เวลล์” เธอครางเสียงดังหลังลิ้นของผมนั้นสัมผัสกับกลีบหวานของเธอ ผมใช้สันจมูกบดขยี้คลิตอริสอย่างหนักหน่วงพลางลากลิ้นขึ้นลงช้าๆ พยายามสอดลิ้นลงรูนั้นชิมรสหวานที่ไม่เคยใช้สัมผัสกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอเป็นคนแรกที่ผมทำให้ด้วยความเต็มใจ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.73 (The End)

    แสงแดดยามเย็นเริ่มทอแสงสาดส่องเข้ามา ฉันกับพี่เวลล์กำลังนั่งทานอาหารว่างกันอยู่ริมทะเล บรรยากาศดีสุด ๆ“ทานแตงโมหน่อยไหมครับ”“ค่ะ” ฉันยิ้มตอบเขา“ม่ะ...พี่ป้อน” เขาจิ้มแตงโมที่หวานฉ่ำนั้นป้อนให้ ฉันโน้มตัวเข้าไปกินอย่างมีความสุข “อร่อยไหมครับ”“อร่อยค่ะ แจนชอบแตงโม”“แล้วพี่ล่ะ แจนชอบไหม”“เอ๊ะ มันวกมาเวนี้ได้ยังไงกันคะพี่ ไม่ชอบค่ะ แต่รักเลย ฮี่...” เอ่ยจบเขายื่นมือมาบีบแก้มฉันด้วยความหมั่นเขี้ยว จากนั้นเขาก็ยังเอาแต่ป้อนผลไม้ให้ฉันทาน ถามว่าฉันกินไหม ก็กินสิผู้ชายหล่อป้อนทั้งที“แจนครับพอดีพี่มีประชุมด่วนของโรงพยาบาล พี่ขอตัววิดิโอคอลที่ประชุมสักครู่นะครับ”“ได้สิคะ งั้นแจนขอลงไปเล่นน้ำหน่อยนะคะ อยากเอาตัวจุ่มน้ำแล้ว”“ระวังด้วยนะครับ อย่างลงไปเล่นน้ำลึกมากล่ะ”“ค่ะพี่ แจนจะอยู่ใกล้ๆ นี่แหละค่ะ” เขาสวมผ้าคลุมที่เตรียมไว้พร้อมหยิบไอแพดปลีกตัวไปนั่งเก้าอี้ชายหาดใส่หูฟังพร้อมประชุม สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังและตึงเครียดมากขึ้นก็จริงล่ะนะ ถึงแม้เราจะมาพักผ่อน แต่งานก็ต้องดำเนินต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็มีงานที่ต้องสะสาง แต่เพราะมีพ่อ มีพี่ทิม มีแฟรงค์ จึงสามารถวางใจได้ แต่พี่เวลล์เขาเป็นหมอ

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.72 ริมทะเล

    ณ.ห้องครัวพี่เวลล์เข้าครัวทำกับข้าวให้ฉันตามที่ฉันร้องขอว่าอยากกิน กลิ่นผัดกะเพราไข่เยี่ยวม้าหอมฉุนไปทั่วบ้านพัก ทำเอาฉันสูดฟึดฟัด เพราะกลิ่นมันหอมจนอดไม่ไหว“หอมมาก อยากทานแล้วค่ะ” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง ในขณะที่เขากำลังจัดเตรียมอาหารเหล่านั้นวางบนโต๊ะอาหาร"งั้นก็รอทานให้อร่อยนะพี่ตั้งใจทำให้แจนเป็นพิเศษเลยนะครับ"“ค่ะ..^^”ฉันนั่งรอที่โต๊ะอาหาร พร้อมแล้วกับการทานข้าวมื้อพิเศษที่เขามอบให้ อาหารง่ายๆ อย่างโจ๊กและผัดกะเพราไข่เยี่ยวม้า แบบพิเศษใส่ใจ“เสร็จแล้วครับ”“อื้อหื้อ น่าทานมาก ๆ ค่ะ จะทานแล้วนะคะ” ฉันที่ตั้งท่าจะทานแล้วนั้น ดันโดนพี่เวลล์ห้ามไว้ก่อน“เดี๋ยวสิครับ ล้างมือรึยัง ก่อนทานล้างมือก่อนครับ”“ก็ได้ค่ะ” ฉันทำหน้ามุ่ย แต่ก็ลุกไปล้างมือแต่โดยดี พอล้างเสร็จก็กลับมานั่งที่เดิม โดยที่พี่เวลล์เองก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะอาหารแล้ว“ทานเยอะๆ นะครับ” เขาไม่ใช่แค่พูด แต่ตักอาหารมาใส่จานให้ฉันด้วย ทั้งการกระทำและคำพูดเขาอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นอกจากพ่อ ก็เขานี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นหัวใจได้จริงๆ“พี่เองก็ทานเยอะๆ นะคะ”“ครับ” ฉันยิ้มให้เขา เขาก็ยิ้มให้ฉัน เราต่างก็ทานอาหา

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.71 คลั่งรัก

    12.00 น.ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งร่างกายอยู่บนเตียงฟูกนุ่มแล้ว และกำลังนอนกอดกันตัวเป็นเกลียวกับคนข้างๆ ที่ฉันรักมาก ร่างกายเรายังเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เพราะกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเสพสุขกันไปกี่ยก แต่ที่แน่ ๆ ระเบียงนั่น ฉันวนไปทุกมุม ขนมาทุกท่า แถมพี่เวลล์ตัวดีดันแข็งแรงทั้งร่างกายและน้องชายเขาก็ตื่นไม่พัก จึงต้องเป็นฉันที่ทนรับอยู่ร่ำในคืนที่ผ่านมาอย่างหนักหน่วงเขายังนอนหลับสนิท สองมือเขากอดฉันแน่น ส่วนใบหน้าฉันก็แนบชิดกับแผงอกของเขา ฉันเงยหน้ามองเขา ดูสิตอนนอนก็ยังหล่อเลย ขนตายาวงอน ริมฝีปากได้รูป จมูกโด่งสันทัดผิวขาวเปล่งปลั่ง สันกรามที่บาดคม เฮ้อหล่อจนร้องขอชีวิตนั่นและ เป็นบุญของฉันที่ได้มีโอกาสมารักเขาจริง ๆดวงตาเขาค่อย ๆ เปิดออกหลุบมองฉัน เขาค่อย ๆ ฉีกยิ้มก่อนจะออกแรงแขนรัดฉันแน่นขึ้น“แจนทำให้พี่เวลล์ตื่นเหรอคะ”“ป่าวหรอกครับ ความรักต่างหากที่ทำให้พี่ตื่น”“ดีนะ แจนยังไม่ได้ทานข้าวไม่งั้นมีอ้วกแน่ๆค่ะ” สิ้นคำฉัน เขายิ้มมองฉันก่อนจะลูบหัวเบาๆ ก้มหอมฟอดใหญ่ๆ บนหัวฉัน“ทนนะ หลังจากนี้จะได้ยินแบบนี้บ่อยขึ้น เพราะพี่คลั่งรักแจนไม่ไหว”“กลัวแล้ววววววว

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.70 กระทบซัดสาด

    “ขี้โกงจังนะครับ ทำไมเสร็จไปก่อนพี่แล้วล่ะ” เขากอดฉันแน่นอีกครั้ง“ก็เป็นเพราะใครล่ะ โดนขนาดนี้ใครจะทนไหวคะ”“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ” ฉันเอียงคอแหงนมองคนด้านหลังก่อนจะทำหน้ามุ่ยใส่ เขายิ้มมุมปากยักคิ้วให้ฉัน พลางก้มหน้าลงมาจุ๊บฉันหนึ่งที“ให้ตายเถอะ บอกอย่าเล่นกับระบบ พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ แจนไม่ยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวหรอก” ฉันลุกขึ้นหันหน้าไปเผชิญกับเขาที่นั่งอยู่ ผลักไหล่เขาให้ลงนอนราบบนโซฟาใหญ่นี้ พลางมองต่ำตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะคว่ำนั่งบนลำตัวของเขา ก็รู้แหละว่าตรงนั้นของเขามันแข็งขื่นขนาดไหนเพราะระหว่างขาฉันที่กำลังทับมันอยู่สัมผัสได้ ทำเอาตื่นเต้นชะมัดเป็นฉันบ้างที่เลียริมฝีปาก ทอดสายมองเขาอย่างยิ้มร้าย โน้มตัวลงเอาหน้าเกยไหล่เขาสองมือซุกซนสอดเข้าใต้เสื้อเพื่อสัมผัสผิวเขา มันแน่นมือถนัด ซิกแพคเป็นลอนที่จับก็รับรู้ได้ความแข็งแกร่งของหน้าท้องนั่น ทำเอาอยากเห็นด้วยตาเปล่าเสียตอนนี้“อื้ม...” เสียงครางเล็กๆ เมื่อมือฉันสัมผัสเข้ากับหัวนมของเขา มะ...ไม่ไหวแล้ว เสียงกับร่างกายของเขานี่มันทำเอาฉันคลั่งแทบบ้าเหมือนกันฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ถกเสื้อเขาไปกองไว้เหนืออก เผยให้เห็นแผง

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.69 หลอมรวมเป็นหนึ่ง

    เขายังคงวุ่นอยู่กับการจูบฉันอยู่แบบนั้นไม่มีท่าทีว่าจะคลายจูบเสียที ลมหายใจเขารดถี่ขึ้น ร้อนขึ้น พอๆ กับสัมผัสริมฝีปากของเขาที่พยายามบดเบียดรุกเข้ามาในโพรงปากฉัน ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้เขาทำตามใจ“อึก...โอ๊ย!!” พี่เวลล์กับฉันกำลังพรมจูบกันเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่จู่ ๆ เป็นฉันเองที่ต้องผลักเขาออก“เป็นอะไรไปครับ” พี่เวลล์ประคองใบหน้าฉันมองหน้าด้วยความตกใจ“ขะ...ขาฉันค่ะ”“ขาเป็นอะไรครับ”“พี่ทับขาฉันค่ะ ฉันเจ็บ” สิ้นคำ เขาเหลือบไปมองดูแล้วก็เป็นให้เขาเห็น ก็ขาแกร่งของเขาทับขาเรียวเล็กของฉันจริง ๆ ไม่เจ็บได้ไง โซฟามันเล็กนิดเดียวนะเขาลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยกขาฉันก่ายตักเขามานวดให้ฉัน อย่างแผ่วเบา“พี่ขอโทษครับพี่ไม่ได้ตั้งใจ”“ไม่เป็นไรค่ะ โซฟามันแคบ” ฉันยิ้มให้ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วยกขาที่ก่ายตักเขาออกวางลงปกติ“นั่นสิเนอะ ถ้าเป็นที่โล่งๆ คงจะดีกว่าใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ...แต่เอ๊ะ ที่โล่งๆ ว๊าย!!!” พี่เวลล์ยกฉันพาดบ่าโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด“พะ...พี่จะยกแจนไปไหนเนี่ยตกใจหมดเลย”“ก็ไปหาที่โล่งๆ ต่อไงล่ะ”“หมายถึงห้องนอนเหรอคะ”“ก็ใช่ แต่...หึ” เพราะฉันถูกพาดบ่าไว้ ทำให้มองไม่เห็นใบหน

  • หมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ   EP.68 ขนมถ้วยที่ชอบ

    เรากลับมาถึงบ้านพักของเรา เมื่อกำลังจะเดินเข้าบ้านฉันกลับหยุดเดินและฉุดรั้งเขาไว้ ฉันหันหน้ามองออกไปยังผืนทะเลตรงหน้าบ้านที่กำลังทอประกายด้วยแสงจันทร์ค่ำคืนนี้ พลางสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดก่อนจะหันไปมองเขา“เป็นอะไรไปรึเปล่าครับ”“พี่คะ พี่รู้สึกยังไงบ้าง พี่อึดอัดใจรึเปล่าที่พี่เห็นฉันเป็นแบบนี้ ฉันรู้ว่าพี่เกลียดมาเฟีย ตอนนี้พี่กำลังข่มใจไว้ใช่ไหมคะ พี่ฝืนอยู่ใช่ไหม พี่กำลัง.......” ฉันพล่ามสาธยายไม่รู้จบ ฉันแค่รู้สึกกลัว กลัวว่าเขาจะไม่โอเค กับสิ่งที่ฉันเป็น และสิ่งที่ฉันกระทำ ฉันพะวงมันมาตลอด แต่ฉันก็อดไม่ได้เพราะฉันเป็นคนแบบนี้ มันแบบกระวนกระวายใจจนแทบบ้า อดีตมันยังคอยย้ำเตือนเสมอเขาไม่ปล่อยให้ฉันพูดจบ แต่เดินเข้าสวมกอดฉันแน่น จับศีรษะฉันแนบกับอกของเขาไว้ ลูบอย่างแผ่วเบา“พี่ไม่เป็นอะไรเลย สิ่งที่พี่เห็นยิ่งทำให้เข้าใจมุมแจนมากขึ้น เป็นพี่ที่คิดมากไปเอง พี่ผิดที่เอาอดีตที่เจอมาตัดสินจนทำให้รักของเราเคยล่มไปแบบนั้น”“พี่ไม่เกลียดฉันแล้วใช่ไหมคะ ที่ฉันเป็นมาเฟีย”“ไม่เลยครับ แล้วแจนล่ะครับ ยังโกรธพี่อยู่ไหม” เขาดันฉันออกจับไหล่ฉันทั้งสองข้าง สายตาก้มมองฉันด้วยความอ่อนโยน ฉันมองเขาด้ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status