ตอนที่ 26 หนีพี่ไม่พ้นหรอก

“อือ…พี่ติณณ์นั่นแหละ เพราะพี่ติณณ์คนเดียวเลย ฮือ…คนใจร้าย ไปเลยนะไม่อยากเห็นหน้า”

หมอติณณ์ไม่มีทางปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว ยิ่งเห็นสภาพเธองอแงแล้วน่ารักแบบนี้ เรียกเขาว่า พี่ติณณ์ เหมือนเดิม เขาจะไม่รักเธอได้ยังไง เรื่องหลายวันที่ผ่านมา เหมือนกับไม่ได้เกิดขึ้น

“ไม่เอาน่าไม่ร้องแล้วนะ ร้องไห้มาก ๆ เดี๋ยวเลือดออกอีก จะรักษายากแล้วนะ ไหนบอกมาสิว่า ร้องไห้เพราะอะไร งอนพี่อยู่เหรอ หืม”

เขาจับเธอขึ้นมา และเช็ดน้ำตาให้เธอ เหมือนกับที่เคยทำมาเสมอ ยี่หวาเบ้ปากเหมือนเด็ก ๆ และเบือนหน้าหนีทั้ง ๆ ที่ตาแดงก่ำ เขาขยับมานั่งข้าง ๆ เธอและกอดเอาไว้

“ไม่บอกพี่แบบนี้ งั้นพี่จะเดาเอาเองนะว่า หวางอนที่หลายวันมานี้ พี่ไม่สนใจและไม่โทรหาหวา คิดว่าพี่ไม่สนใจหวาแล้วใช่ไหม”

เธอหลบตาเขา เธอยอมรับหัวใจตัวเองได้ในที่สุด เธอลืมเขาไม่ได้ ตั้งแต่เจอเขาอีกครั้ง ยี่หวาก็รู้ว่า ชีวิตนี้เธอคงเลิกรักติณณ์ภพไม่ได้ ส่วนเขาก็ไม่ต่างกับเธอ

“ทำไม…ถึงต้องกลับมาด้วย ทำไมไม่หายไปเลย ไม่รู้จักกันซะดีกว่า จะได้ไม่ต้องเจอหน้า ไม่ต้องคิดถึง ไม่ต้องพยายามลืม จะได้ไม่เจ็บอีก ฮือ….”

เธอตีไปที่ไหล่ของเขาไม่ยั้ง เพื่อระบายความโกรธที่อัดอั้น