ตอนที่ 12 คนนี้ไว้ใจได้แน่ๆ

 

ระหว่างที่คุยกันอยู่ก็มีรุ่นพี่ปีสามคนหนึ่งมาขอนั่งคุยด้วยซึ่งรุ่นพี่คนนี้พยายามจะเข้ามาจีบเดนิสาแต่หญิงสาวก็ให้สถานะแค่รุ่นพี่ร่วมสถาบันเท่านั้น

“พี่ได้ข่าวว่ารถเดซี่เสียเหรอครับ”

“ค่ะ”

“แล้วเย็นนี้จะกลับบ้านยังไง ให้พี่ไปส่งดีไหม”

“เดี๋ยวเดซี่ให้อามารับค่ะ”

“แล้วพรุ่งนี้จะไปมายังไงให้พี่ไปรับที่บ้านได้นะ พี่ยินดีรับส่งเดซี่ตลอดเลย”

“ไม่เป็นไรค่ะเดซี่เกรงใจ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่าพี่เต็มใจนะ”

“พี่ชินคะ เดซี่เขาก็บอกอยู่ว่าเกรงใจพี่ก็ยังเซ้าซี้อยู่ได้ แบบนี้มันน่ารำคาญนะคะ แบบนี้ไม่มีทางจีบติดหรอก” อรอินทร์ที่นั่งฟังอยู่นานก็อดพูดขึ้นไม่ได้

เตชินหรือชิน เป็นรุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่พยายามเข้ามาจีบเดนิสาตั้งแต่เธอเข้ามาเรียนวันแรกจนตอนนี้ผ่านมา 3 เดือนแล้วแต่เขาก็ยังคงมาหาหญิงสาวที่คณะอยู่เสมอ

“แล้วอิ๊นซ์เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ”

“ก็เดซี่เป็นเพื่อนอิ๊นซ์”

“ไม่เคยได้ยินเหรอว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก”

“ตื๊อให้ตายก็ไม่ได้ผลหรอก” อรอินทร์กระซิบกับเดนิสาเพราะดูแล้วเพื่อนของเธอไม่เคยสนใจผู้ชายคนนี้เลยสักนิด

ระหว่างที่นั่งรอให้ติณณภพมารับอรอินทร์และเมลดาก็ถูกร้านทำเล็บที่จองคิวไว้โทรศัพท์มาตาม ทั้งสองคนเลยต้องรีบกลับก่อน ตอนนี้เดนิสาเลยนั่งอยู่ตามลำพังกับเตชิน หญิงสาวรู้สึกอึดอัดและมากเพราะตอนนี้เหลือแค่เธอกับเขาสองคนเท่านั้น

“พี่จะกลับบ้านก่อนก็ได้นะคะ เดซี่อยู่คนเดียวได้”

“ไม่เป็นไรพี่จะนั่งเป็นเพื่อนเดซี่ พี่ก็อยากทักทายคุณอาของเดซี่ด้วย” ถึงแม้จะพยายามจีบเดนิสามานานและหญิงสาวไม่มีท่าทางจะเล่นด้วยแต่เขาก็ไม่ละความพยายามเพราะรู้สึกถูกชะตาและคิดว่าเป็นความท้าทายอย่างมากที่จะจีบหญิงสาวลูกครึ่งคนนี้ให้ติด

เมื่อรถของติณณภพมาจอดที่หน้าตึกเดนิสาก็รีบเดินไปขึ้นรถทันโดยไม่สนใจเตชินที่เดินตามหลังมา

“สวัสดีค่ะอาหมอ รีบออกรถเถอะค่ะ”

ติณณภพออกรถทันทีโดยไม่ถามถึงเหตุผลเพราะรู้ว่าเดี๋ยวเดนิสาก็จะเล่าให้เขาฟังเอง

“รออานานไหม อาขอโทษนะที่มารับช้าไปหน่อย พอดีรถมันติด”

“ก็นานเหมือนกันค่ะ แต่คุยกับเพื่อนเพลินก็เลยรู้สึกไม่นานเท่าไหร่”

“คนที่เดินตามมาที่รถเหรอ”

“เปล่าคะ คนเมื่อกี้เป็นรุ่นพี่จากคณะอื่นค่ะ เพื่อนของหนูกลับไปก่อนหน้านี้สัก 15 นาทีค่ะ”

“เขามาจีบเดซี่เหรอ”

“อาหมอรู้ได้ยังไงคะ”

“อาก็แค่เดาน่ะ สรุปแล้วเขาจีบเดซี่จริงๆ ใช่ไหม”

“ใช่ค่ะเขาจีบตั้งแต่อาทิตย์แรกที่หนูมาเรียนค่ะ”

          “เดซี่คบกับเขาไหมล่ะ”

          “ไม่ค่ะ หนูไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ผู้”

“แบบนี้หมายถึงผู้ชายแบบไหน”

“ก็ผู้ชายที่พูดจาไม่รู้เรื่องไงคะ หนูบอกไปแล้วว่าหนูไม่ชอบเขาแต่เขาก็ยังตามตื๊ออยู่ได้”

“เขาก็คงชอบเดซี่จริงๆ นั่นแหละ เดซี่ทั้งสวยทั้งน่ารัก”

“ในสายตาของอาหมอคิดว่าหนูสวยเหรอคะ” เดนิสารู้สึกใจเต้นแรงที่ถามออกไปแบบนั้นเพราะที่ผ่านมาติณณภพไม่เคยชมว่าเธอสวยเลยสักครั้ง เขามองเธอเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น

“ก็สวยสิ สวยมากด้วย แล้วผู้ชายก็ผู้หญิงสวยๆ”

“อาหมอก็เป็นผู้ชายหมายความว่าอาหมอชอบก็ชอบหนูใช่ไหมคะ”

“อาหมายถึงผู้ชายทั่วไป”

“อาหมอตอบไม่ตรงคำถาม”

“เดซี่อย่าเพิ่งชวนอาคุยตอนนี้สิ รถกำลังติดอาต้องใช้สมาธินะ” ติณณภพพยายามบ่ายเบี่ยงเพราะเขาไม่อยากตอบคำถามของเดนิสา แต่ถ้าหากถามว่าเขาชอบเธอหรือเปล่าเขาก็รู้สึกชอบเธอแต่มันคงเป็นไปไม่ได้เนื่องจากอายุของเขากับเธอนั้นห่างกันจนเกินไปอีกทั้งหญิงสาวก็คงไม่ได้คิดอะไรกับเขานอกจากคุณอาที่แสนดี

เมื่อเขาไม่ตอบเดนิสาก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะถามเพียงแต่เธอกำลังจังหวะอยู่

“อาหมอคะ ตอนนี้รถไม่ติดแล้ว  หนูถามได้แล้วใช่ไหมคะ”

“จะถามอะไรอาล่ะ”

“หนูจะถามว่าอาคิดยังไงบ้างคะ กับคู่รักต่างวัย”

“เดซี่หมายถึงคู่รักที่อายุห่างกันน่ะเหรอ”

“ใช่ค่ะ อาหมอคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้”

“อาขอไม่ออกความคิดเห็นได้ไหมเพราะความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนถ้าหากว่าคู่รักต่างวัยที่หนูพูดถึงเขารักกันและมีความจริงใจให้กันอายุก็ไม่น่าจะใช่อุปสรรค”

“หนูก็คิดเหมือนอาหมอเลยค่ะ ว่าอายุไม่ใช่อุปสรรคเลย”

“แล้วนึกยังไงถึงถามอาเรื่องนี้ล่ะ”

“ก็ไม่ได้นึกยังไงหรอกค่ะ หนูก็แค่อยากรู้ว่าอาหมอคิดยังไง”

“มันแปลกนะที่จู่ๆ เดซี่ก็ถามอาเรื่องนี้หรือตอนนี้กำลังคบกับรุ่นพี่หรือแอบชอบรุ่นพี่อยู่ล่ะ”

“อาหมอรู้ได้ยังไงคะ” เดนิสาไม่คิดว่าเขาจะรู้ทัน

“อ้าวนี่อาเดาถูกอีกแล้วเหรอแล้วเหรอ เดซี่ไปชอบใครมาล่ะ” เขาถามออกไปทั้งที่ใจรู้สึกกังวลเพราะถ้าหญิงสาวไปชอบคนอื่นตนเองก็อาจจะไม่มีความสำคัญกับเธอเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ติณณภพนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาจะทนได้ไหมถ้าเธอเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเขา

“เรื่องนี้มันเป็นความลับค่ะ หนูบอกใครไม่ได้” หญิงสาวคิดว่าเรื่องนี้จะยังไม่บอกติณณภพเพราะกลัวว่าถ้าบอกออกไปแล้วเขาจะเปลี่ยนไป

“ทำไมล่ะ แม้กระทั่งอาเดซี่ก็มีความลับเหรอครับ มันน่าน้อยใจเหมือนกันนะที่เดซี่มีความลับกับอา” ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงเบาๆ ให้ฟังดูน่าสงสาร

“อาหมออยากรู้จริงๆ เหรอคะว่าหนูชอบใคร” เมื่อเห็นว่าอีกคนอยากรู้มากเดนิสาก็เริ่มลังเลที่จะพูด

“อยากรู้สิ จะให้อาช่วยดูก็ได้นะว่าเขาเหมาะสมกับเดซี่ไหม”

“หนูไม่รู้ว่าคำว่าเหมาะสมของอาหมอคืออะไร”

“ยังไงดีล่ะ อาจจะนิสัยดี หน้าตาดี ฐานะดี ดูแลเดซี่ได้และไม่เจ้าชู้ประมาณนั้นละมั้ง”

“คนที่หนูชอบเขาหล่อมากๆ ค่ะ ฐานะก็น่าจะดีนะคะ เพราะเห็นว่ามีรถขับมีบ้านอยู่ และหนูก็คิดว่าเขาน่าจะดูแลหนูได้ดีมากๆ ด้วยค่ะ” เดนิสาตอบไปยิ้มไป

“เขาดูแลเดซี่ได้ดีกว่าอาอีกเหรอครับ” ติณณภพรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก

“เท่าๆ กันค่ะ”

“เดซี่พูดแบบนี้อาก็ชักอยากจะรู้แล้วว่าผู้ชายที่เราไปแอบชอบนั้นเป็นใคร บอกอาหน่อยได้ไหม” ติณณภพอยากรู้จริงๆ ว่าเขาคนนั้นเป็นใครถึงทำให้เดนิสาพูดถึงแล้วใบหน้ามีแต่รอยยิ้มอีกทั้งแววตาของเธอก็เป็นประกายวิบวับซึ่งสายตาแบบนี้เขามองแล้วก็รู้สึกว่าเธอคนชอบผู้ชายคนนั้นเอามากๆ

“สัญญาได้ไหมว่าถ้าหนูบอกไปแล้วอาหมอจะไม่โกรธหนู”

“ทำไมอาจะต้องโกรธล่ะ”

“ก็เพราะอาหมอเคยบอกว่าหนูมีหน้าที่เรียนและอย่ารีบมีแฟน”

“ถ้าเขาทำให้เรายิ้มได้ ไม่ทำให้เสียการเรียนอาก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ก็อย่าไว้ใจเขาให้มากนะ ผู้ชายสมัยนี้รู้หน้ารู้ใจหรอกนะ อากลัวว่าเดซี่จะตามเล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายไม่ทัน”

“แต่คนนี้ไว้ใจได้แน่ๆ ค่ะ เขาเป็นคนดีมากจริงๆ”

“เดซี่ทำให้อาอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร พามาเจออาหน่อยได้ไหมล่ะ”

“อยากเจอเขาเหรอคะ”

“ครับอาอยากเจอ”

“ถ้าอาหมออยากเจอก็แค่สองกระจกค่ะ คนที่หนูชอบก็คือคนนั้นแหละค่ะ”