บทที่ 13

เพราะยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การจะข่มตาให้หลับจึงเป็นเรื่องยาก เบญจาตาค้างกระทั่งถึงเช้าของอีกวัน จังหวะที่กำลังจะเปิดประตูออกไปจากห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ซึ่งสายที่โทรมานั้นเป็นสายที่เธอรอทั้งคืนก็ว่าได้

“ขอโทษที่ผมไม่ได้รับสายคุณ” อังกูรรีบขอโทษแต่ไม่ได้บอกเหตุผลว่าเพราะอะไรเขาถึงรับสายเบญจาไม่ได้ ทั้งๆ ที่เห็นว่าเธอโทรหาแต่กลับเลือกที่จะทำอะไรๆ ตรงหน้าให้เสร็จลุล่วงเพราะมันจวนเจียนใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้วนั่นเอง หลังจากนั้นเขาก็ลืมเธอไปเสียสนิท

“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่าเมื่อวานเกิดเรื่องนิดหน่อย ฉันเลยโทรหา” เพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มเป็นกังวลใจเบญจาจึงบ่ายเบี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

“ผู้ชายคนนั้นทำอะไรคุณหรือเปล่า” เพราะอคติทำให้อังกูรมองคู่หมั้นของเบญจาในแง่ร้าย

“เปล่าค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น”

“แต่เสียงคุณไม่โอเคเลย”

“เหรอคะ แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ”

“คุณได้คุยเรื่องขอถอนหมั้นแล้วใช่ไหม” ถ้าเลือกได้อังกูรอยากให้เบญจากลับมาวันนี้ด้วยซ้ำไป

“คุยแล้วค่ะ”

“เขาจะถอนหมั้นให้เร็วๆ นี้หรือเปล่า” น้ำเสียงของอังกูรเต็มไปด้วยความหวัง

“ค่ะ แต่ทุกอย่างยังไม่เรียบร้อยเพราะแบบนั