บทที่ 15

ทั้งคู่อยู่ในโรงนาพร้อมกับคนงานหญิงท้องถิ่นอีกหนึ่งคน กระทั่งใกล้ได้เวลาอาหารเช้าจึงหยุดมือแล้วเดินกลับเข้าบ้านไปพร้อมกันซึ่งขณะนั้นโรซี่เตรียมมื้อเช้าไว้รอเสร็จเรียบร้อยแล้ว มีอาหารไทยง่ายๆ เพื่อให้แขกอย่างเบญจาได้กินอีกด้วย

“วันนี้แม่ทำอาหารไทยด้วยเหรอครับ”

“ใช่ แต่ไม่รู้ว่ารสชาติมันจะถูกปากไหมนะ” โรซี่ออกตัวแต่เดวิสรู้ว่ารสมือของมารดานั้นไม่เป็นรองใคร เขารู้ว่าแม่ชื่นชอบการทำอาหารมากและท่านก็เรียนรู้ทุกอย่างผ่านคลิปยูทูป บางวันเขาก็ได้กินอาหารจีนอร่อยๆ อีกอาทิตย์ก็อาจเป็นอาหารอิตาเลียนหรือเวียดนาม

“แม่นั่งเถอะ ผมตักข้าวให้” เดวิสเอ่ยบอกก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้มารดาจากนั้นก็ตักข้าวใส่จานให้โดยไม่ลืมตักให้เบญจาเช่นกัน

“ขอบคุณ” เบญจาเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม เมนูอาหารที่เห็นทำให้น้ำย่อยของเธอทำงานทันที โชคดีหน่อยที่มันไม่ส่งเสียงดังจนทำให้เธออาย

ทั้งสามคนนั่งกินมื้อเช้าด้วยกันแม้เบญจาจะมีอาการประหม่าบ้างแต่ก็แค่ช่วงแรกเท่านั้น เมื่ออิ่มเธอก็อาสาขอล้างจาน จากนั้นก็มานั่งตรงโซฟาเพื่อให้โรซี่ทำแผลให้ แม้ขนาดแผลจะยาวแต่ไม่ได้ลึก ทายาอีกวันสองวันก็คงดีขึ้น

เบญจายกมือไหว้ขอบคุณโรซี่ซึ่งเธอก็ส่งยิ