บทที่ 29

เสียงแตรรถที่พร้อมใจกับบีบดังสนั่นก้องไปทั่วถนน เมื่อจู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินฝ่าสัญญาณไฟจราจรตัดหน้ารถที่กำลังขับอยู่บนถนนเสียดื้อๆ ไม่ว่าใครจะบีบแตรเป็นสัญญาณเตือนเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่มีท่าทีสนใจแต่กลับเดินต่อไปเรื่อยๆ ตัดหน้ารถคันแล้วคันเล่ากระทั่งถึงเลนในสุดที่รถส่วนใหญ่ขับมาด้วยความเร็ว

แต่ก่อนที่เท้าของเบญจาจะก้าวไปถึงเลนนั้น กลับมีใครคนหนึ่งเข้ามารวบตัวเธอไว้แล้วพาออกไปจากกลางถนน เพราะดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาที่กำลังเอ่อเธอจึงมองไม่เห็นว่าเขาเป็นใครกระทั่งได้ยินเสียง

“ทำบ้าอะไร”

“คุณซัน” น้ำเสียงของเบญจาสั่นเครือ ชายหนุ่มรีบเดินพาเธอออกจากกลางถนนมายังรถยนต์ส่วนตัว น้ำตาที่มันเอ่อมานานในที่สุดก็ไหลอาบแก้มของเบญจา

 แม้จะไม่มีเสียงสะอื้นทว่าน้ำตาของเธอกลับทำให้เดวิสเจ็บปวดเช่นเดียวกัน หลังจากยืนมองเครื่องบินลำที่จะพาเธอกลับเมืองไทยอยู่นานเขาก็ตัดสินใจได้ว่าควรต้องทำอะไรสักอย่าง พอกลับไปถึงบ้านแม่ก็เตรียมกระเป๋าและหนังสือเดินทางไว้รอ ราวกับรู้ว่าเขาจะทำอะไร

โชคดีที่ช่วงนี้เข้าหน้าฝนตกการจองคิวเพื่อมานั่งทานอาหารที่ฟาร์มจึงถูกเลื่