ตอนที่ 14

ราชิดบอกถึงเหตุผลที่เหมยฮัวแวะเข้ามาหาเขาบ่อยๆ

         “แล้วตอนนี้คุณเหมยฮัวหายไปไหนแล้วคะ… แต่ก็ดีเหมือนกัน ไปๆ ซะ… จะได้ไม่ต้องเข้ามาวุ่นวายกับคุณพ่อ”

         หญิงสาวแอบเบะปาก เมื่อต้องเอ่ยถึงกิ๊กสาวใหญ่ของบิดา

         “ช่วงนี้คุณเหมยฮัวไปดูแลงานอยู่ที่ฮ่องกง… เห็นว่าสิ้นเดือนนี้ก็จะกลับมาแล้ว”

         “อะไรนะคะ… นี่แสดงว่าคุณพ่อกับยัยเหมยฮัวยังติดต่อกันอยู่อีกหรือคะ”

         อรอนงค์ทำหน้าไม่พอใจ

         “ก็ทักทายกันทางไลน์น่ะ… ”

         “งั้นจากนี้ไปห้ามนะคะ… ”

         “ทำไมล่ะ”

         ราชิดย่นหน้าผาก

         “ก็คุณพ่อได้คนที่รู้ใจแล้ว… หนูรู้นะคะว่าคุณพ่อแอบกินตับเพื่อนหนูไปแล้วใช่ไหม”

         อรอนงค์กล่าวออกมาอย่างคนที่รู้นิสัยพ่อตัวเองเป็นอย่างดี เรื่องแบบนี้เอื้องผึ้งไม่รอดน้ำมือราชิดแน่ๆ

“รู้ได้ไงนี่… ”

ราชิดสงสัย

“ทิ้งเพื่อนไว้กับพ่อ… ก็เหมือนวางน้ำตาลไว้ใกล้มด”

ประโยคที่ลูกสาวตอบกลับมา ทำเอาราชิดออกอาการเขิน สมแล้วที่เกิดมาเป็นพ่อลูกกัน

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา

เอื้องผึ้งแอบมาหาราชิดที่ออฟฟิศโดยไม่บอกล่วงหน้า หลังจากโทรถามอรอนงค์แล้วได้ความว่าตอนนี้ราชิดอยู่ที่ออฟฟิศ เขาขับรถเข้าไปทำงานที่ค้างเอาไว้แม้ว่าจะเป็น

ด้วยหวังว่าจะเซอร์ไพรส์เขา เอื้องผึ้งหารู้ไม่ว่าตอนนั้นราชิดกำลังมีแขก

เอื้องผึ้งมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานซึ่งครั้งหนึ่งหล่อนเคยมาฝึกงาน จากนั้นก็ผลักพรวดเข้ามา โดยหารู้ไม่ว่าจะได้เจอกับภาพบาดตาบาดใจ เมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนผิวขาวคนหนึ่ง หุ่นเนื้อนมไข่ กำลังนั่งอยู่บนตักของราชิด

“คุณพระ… ”

เอื้องผึ้งยกมือขึ้นทาบอก ใบหน้าซีดเผือดราวกับหน้ากระดาษที่ปราศจากตัวอักษร ช่อกุหลาบสีแดงที่แวะซื้อมาจากร้านขายดอกไม้หลังมหาวิทยาลัย ร่วงลงกับพื้น กลีบบอบบางแตกกระจายไม่ต่างจาหัวใจของหล่อน รีบก้าวยาวๆ หนีออกมาจาก

“ผึ้ง… เดี๋ยวสิ… หนู… ”

ราชิดตกใจ ยกสะโพกของเหมยฮัวขึ้นจากตัก อันที่จริงก็ยังไม่มีอะไรถึงขั้นสอดใส่ แต่เหมยฮัวตั้งใจมายั่วยวนถึงที่ พอเห็นว่าราชิดมีทีท่าเปลี่ยนไป เขาไม่เล่นด้วยเหมือนก่อน หล่อนจึงจู่โจมด้วยการบุกมาถึงที่ทำงาน รีบทอดสะพานด้วยการนั่งตัก พยายามควักนมออกมาให้ดูดอย่างที่เคยทำ แต่คราวนี้ราชิดบ่ายเบี่ยงไม่เล่นด้วยเหมือนก่อน และช่างบังเอิญที่เอื้องผึ้งผลักบานประตูเข้ามาเห็นพอดี

“ราชิดคะ… นี่มันอะไรกันคะ”

เหมยฮัวลุกขึ้นมาจากตักของเขาด้วยท่าทางอารมณ์เสีย ดูก็รู้ว่าราชิดไม่เหมือนก่อน ที่แท้ก็สาวน้อยแสนสวยคนนี้นี่เองที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป

“ก็อย่างที่ผมบอก… ตอนนี้ระหว่างเราจะทำเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว… ตอนนี้ผมมีคนรักแล้ว”

ราชิดกล่าวอย่างสิ้นไร้เยื่อใยสวาท

“โถ… นี่คุณจริงจังขนาดนั้นเชียวหรือคะ”

เหมยฮัวรู้ว่าผู้ชายเจ้าชู้อย่างราชิดส่วนมากพอน้ำแตกก็แยกทาง ที่ผ่านๆ มาก็ไม่เห็นเขาจะจริงจังกับใคร

“ใช่… กับผู้หญิงคนนี้ผมจริงจัง… ผมตั้งใจจะเริ่มต้นชีวิตคู่อีกครั้งกับผู้หญิงคนนี้”

ราชิดกล่าวออกมาชัดเจน เพื่อประกาศว่าต่อจากนี้เหมยฮัวควรวางท่าทีที่เหมาะสมต่อกัน จะแสดงตัวว่าเป็นคู่นอนชั่วคราวเหมือนก่อนไม่ได้แล้ว

“ค่ะ… งั้นก็ขอให้คุณมีความสุขกับชีวิตใหม่นะคะ… ชิ๊… ”

เหมยฮัวคว้ากระเป๋าถือแล้วสะบัดสะโพกเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย ด้วยที่ผ่านๆ มาหล่อนเองก็ไม่เคยง้อผู้ชายคนไหน มีเพียงราชิดคนเดียวนี่แหละที่มีของดี… ลีลาเด็ดจนหล่อนติดใจ ยอมมาให้เขากินถึงที่

ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา

“ผึ้ง… อยู่ไหน กลับมาหาลุงก่อน”

ราชิดกรอกเสียงไปยังหญิงสาวที่อยู่ปลายสาย หลังจากพยายามโทรหาหลายครั้ง แต่เอื้องผึ้งไม่รับ