บทที่ 945

"ทุกคนได้เห็นใช่ไหม?"

ลู่เฉินมองไปรอบ ๆ พูดด้วยสีหน้าเฉยเมย "หวงฝู่ชิวถูกครอบงำด้วยลาภยศจนหน้ามืดตามัว เพื่อขึ้นสู่อํานาจ เขาไม่ลังเลที่จะฆ่าพ่อผู้ให้กําเนิดของเขาไป ไอ้สัตว์แบบนี้ ฆ่าได้หรือไม่? ควรฆ่าหรือไม่?!"

ประโยคนี้ ถานจนทุกคนเงียบกริบ

ตระกูลหวงฝู่ที่เพิ่งโกรธจัด ตอนนี้ก็เงียบไปอย่างสิ้นเชิง

หวงฝู่ชุนทำหน้ามืดมน สีหน้าดูแย่มาก

ส่วนหวงฝู่สงก็ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม และพึมพํากับตัวเองว่า “เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? พ่อผมจะเป็นฆาตกรที่ฆ่าคุณปู่ได้อย่างไร? ไม่... เป็นไปไม่ได้!"

เขาไม่กล้าเชื่อจริง ๆ ว่าพ่อของเขาจะทําเรื่องผิดศีลธรรมเช่นนี้

เพื่ออำนาจ เพื่อฐานะ แม้แต่เครือญาติก็ไม่สนใจ

บ้าจริง ๆ

"ผมยังคิดว่าลู่เฉินเป็นฆาตกร ไม่คิดว่าตระกูลหวงฝู่จะมีหนอนบ่อนไส้"

"แม้แต่พ่อตัวเองก็ฆ่าไป เป็นไอ้สัตว์จริง ๆ"

"รู้หน้าไม่รู้ใจเลย ใครจะไปคิดว่าท่านสามที่เพื่อความยุติธรรม ใช้เงินของตัวเองมาช่วยเหลือผู้อื่นในวันธรรมดา จะน่าเกลียดขนาดนี้เลย?"

ทุกคนเริ่มกระซิบกระซาบและวิจารณ์กัน

ชั่วขณะหนึ่ง ตระกูลหวงฝู่กลับกลายเป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชน

"เดี๋ยวก่อน!"

ในเวลานี้ ไป๋ซิ่วก็ออ