บทที่ 1158

ดังที่เป่ยเฉินหยวนว่าไว้ ให้เกาหยางและกองทัพธงดำอีกสองนายอยู่ข้างนอก หาสถานที่เฝ้าพวกเขาไว้ก็พอ

แต่หากเป็นเวินเยวี่ย พาเข้าไปก็ลำบาก ไม่พาเข้าไปก็ไม่ได้อีก

วิธีที่ง่ายที่สุดย่อมเป็นการตีให้นางสลบแล้วยัดเข้าไปในมิติของนาง

แต่เมื่อถึงเวลาที่พบกับเอ้อถานหลัว จะนำคนออกมาจากมิติได้อย่างไรเล่า?

การเล่นกลเสกคนให้โผล่ออกมา ไม่ว่าใครเห็นก็ย่อมรู้สึกว่าไม่ปกติ

ไม่ใช่ว่านางไม่เชื่อเป่ยเฉินหยวน เพียงแต่ความลับเรื่องมิติของนางยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

แม้แต่จู๋เยวี่ย ก็เพียงรู้เล็กน้อยอย่างคลุมเครือเท่านั้น

หลานซื่อนิ่งเงียบ ครู่ใหญ่ก็ไม่พูดอะไร

ในขณะนั้นเอง นักพรตกู่ที่ถูกคนมองข้ามและอยู่ข้าง ๆ มาตลอดก็ทนไม่ไหว “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ อย่าหาว่าข้าน้อยพูดมากเลย หากท่านเตรียมทิ้งคนไว้ข้างนอก คุณชายน้อยโอวหยางนั่นพอไหว แต่คุณหนูโอวหยางควรพาไปด้วยจะดีกว่า”

เมื่อได้ยินนักพรตกู่จู่ ๆ ก็พูดเช่นนี้ หลานซื่อก็เลิกคิ้วเล็กน้อย “เหตุใดจึงพูดเช่นนั้นเล่า?”

นักพรตกู่อธิบายว่า “ข้าน้อยรู้ว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่ช้าก็เร็วต้องเผชิญหน้ากับอ๋องชาง แต่ตอนนี้ชีวิตของข้าน้อยยังอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้