Share

บทที่ 131

Penulis: จิ้งซิง
ยามเวินซื่อได้รับข่าวนางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ

“นางจะมาไม้ไหนอีก?”

เวินซื่อรู้ดีว่าเวินหย่าลี่เป็นคนเช่นไร ครั้งที่แล้วนางพ่ายแพ้กลับไปจากอารามสุ่ยเยว่ ไม่มาหาเรื่องตนอีกก็ดีเท่าใดแล้ว จะยอมมาขอขมานางได้อย่างไร?

เวินซื่อลูบคางพร้อมครุ่นคิด “ศิษย์พี่หญิง ยังมีผู้ใดติดตามฮูหยินจงหย่งโหวมาหรือไม่?”

“มี เป็นชายวัยกลางคนท่านหนึ่งที่สวมชุดขุนนาง แล้วยังมีชายหนุ่มรูปงามอีกคน”

สวมชุดขุนนางหรือ ซ้ำยังยอมมาเป็นเพื่อนเวินหย่าลี่ หากไม่ใช่เวินเฉวียนเซิ่งก็คงเป็นจงหย่งโหว

ครั้งที่แล้วเวินเฉวียนเซิ่งเคยมาที่นี่แล้ว ซ้ำยังหน้าหงายกลับไป

ภายในเวลาอันสั้นคนผู้นั้นไม่น่าจะมาอีก

ดังนั้นผู้มาเยือนอาจเป็นจงหย่งโหว

ส่วนอีกคนที่เหลือคงเป็นชุยเส้าเจ๋ออย่างไม่ต้องสงสัย

พวกเขามากันทั้งครอบครัว ตกลงอยากทำสิ่งใดกันแน่?

หลังเวินซื่อขมวดคิ้ว นางวางคัมภีร์ในมือลง “เช่นนั้นข้าจะออกไปดูสักหน่อย”

“ศิษย์น้องหญิงไม่ต้องกลัว ข้าจะไปพร้อมเจ้า”

เมื่อได้ยินว่านางจะออกไป ศิษย์พี่หญิงอู๋ขู่ที่ชอบไปมาหาสู่กับนางเอ่ยทันควัน

“ศิษย์พี่หญิงอู๋ขู่วางใจ ครั้งนี้ไม่น่าจะมีเรื่องอะไร”

เวินซื่อเอ่ยพร้อมยิ้ม

“เช่นนั้
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
WLFJ
สะใจ จงหย่งโหว ตีลูกตัวเอง เอาให้น่วมเลย
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1076

    เวินเฉวี่ยนเซิ่งที่ได้ยินเสียงของเวินเยวี่ยได้หันกลับไปหานาง “เป็นอะไรไป?”เวินเยวี่ยขมวดคิ้วกล่าวว่า “ท่านพ่อ เมื่อครู่ข้ารู้สึกว่าเหมือนมีคนกำลังจ้องมองข้าอยู่เจ้าค่ะ”“จ้องมองเจ้าหรือ? ตอนนี้ก็ยังอยู่อีกหรือ?”เวินเฉวี่ยนเซิ่งหรี่ตาทั้งสองลง กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ลานกลางเผ่าเวินเยวี่ยส่ายหน้า “ตอนนี้ไม่อยู่แล้วเจ้าค่ะ”เวินเฉวี่ยนเซิ่งได้ยินดังนั้นก็ถอนสายตากลับ “ไปเถิด ประเดี๋ยวหากสังเกตเห็นอะไรอีก เจ้าก็รีบบอกพ่อก่อน”สองพ่อลูกจึงเดินตามหลานซื่อกับพวกที่อยู่ด้านหน้าอีกครั้งความเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสอง หลานซื่อย่อมสังเกตเห็นอยู่แล้วแต่นางก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเพราะคนที่อยู่ในความมืดนั้นชัดเจนว่าพุ่งเป้าไปที่เวินเยวี่ย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดแน่หลานซื่อรีบเดินตามแม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำไป ครั้นไล่ตามไปถึงระยะห่างสี่ห้าเมตรนางก็ไม่ได้ตามติดอีก แต่ชะลอฝีเท้าลง ค่อย ๆ ตามหลังอีกฝ่ายแม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ข้างหลัง แต่นางไม่ได้หันกลับไปมอง และไม่ได้เอ่ยปากห้ามไม่ให้หลานซื่อกับพวกตามไปเดินกันไปเช่นนี้เรื่อย ๆ จนผ่านไปหนึ่งเค่อ พวกเขาก็มาถึงหน้าเรือนเล็กห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1075

    หลานซื่อเหลือบมองผู้สื่อสารหลี่คราหนึ่งผู้สื่อสารหลี่มองไปยังอีกฝ่ายอย่างเข้าใจความหมายทันที “คนที่พวกเราตามหาคือคนที่รู้จักนายน้อยของเรา”“อะไรนะ?”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวอึ้งไปชั่วขณะ “คนที่รู้จักนายน้อยของพวกท่านหรือ?”ผู้สื่อสารหลี่ผายมือไปทางหลานซื่อ แนะนำให้เด็กชายหมาป่าแขนเดียวรู้จักด้วยท่าทีสุขุม “นี่คือนายน้อยของเรา”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวมองไปยังหลานซื่อด้วยความสงสัยทันที “ท่านคือนายน้อยเผ่าโยวหลานหรือ? แต่ข้าเคยเจอนายน้อยเผ่าโยวหลานมาก่อน ท่านหน้าตาไม่เหมือนเขาเลยนี่”หลานซื่อยิ้มกริ่มอย่างไม่ตื่นตระหนกพลางเอ่ยปากว่า “ก็เพราะเขาตายแล้วน่ะสิ”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวสะดุ้งตกใจทันทีแต่แล้วก็เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง พินิจมองหลานซื่อตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วพยักหน้า “สงสัยท่านจะฆ่าพี่ชายของท่านสำเร็จ แล้วขึ้นเป็นนายน้อยคนใหม่ของเผ่าโยวหลาน ไม่น่าแปลกใจที่เมื่อก่อนข้าไม่เคยพบพวกท่าน”หลานซื่อเห็นว่าตบตาสำเร็จแล้ว ก็แสร้งพยักหน้าอย่างจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็พาพวกเราไปตามหาคนได้หรือยัง?”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวเกาศีรษะ “แต่คำพูดของพวกท่านมันแปลกเกินไป ก่อนห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1074

    เวินเฉวียนเซิ่งชำเลืองมองหลานซื่อ จากนั้นถอยไปหนึ่งก้าว มอบอำนาจตัดสินใจให้นางหลานซื่อกล่าวด้วยสีหน้าคงเดิม คำพูดที่ออกมานั้นกลับเป็นภาษาต่างเผ่า “เผ่าโยวหลาน”ผู้เฒ่าฝ่ายตรงข้ามได้ยินว่าเป็นคนจากเผ่าโยวหลาน จึงถามว่า “มาด้วยเหตุอันใด?”หลานซื่อตอบว่า “มาหาคน”เป็นภาษาต่างเผ่าอีกครั้งเวินเฉวียนเซิ่งมองนางอีกครั้งด้วยสายตาแฝงนัยอันลึกซึ้งเขาไม่รู้เลยว่า บุตรสาวของตนผู้นี้ไปเรียนภาษาต่างเผ่ามาตั้งแต่เมื่อใด?ก่อนมา หรือหลังจากมาแล้ว?ต้องเรียนรู้หลังจากมาแล้วเป็นแน่หลานซื่อในอดีตไม่เข้าใจภาษาต่างเผ่านี้เลย แต่ระหว่างทางมา นางใช้เวลาเรียนรู้ภาษาต่างเผ่าแบบเร่งด่วนจากอวิ่นซิงเพียงไม่กี่คำแม้ว่าอวิ่นซิงจะช่วยให้นางฟังเข้าใจได้ แต่ถ้อยคำที่ออกมาก็ยังต้องให้นางพูดเองแต่แค่ฟังเข้าใจ แล้วพูดซ้ำตามคำพูดของอวิ่นซิง ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรและนางก็ไม่จำเป็นต้องพูดมากเกินไปเสี่ยวหานที่อยู่ข้างหลังนางได้คว้าตัวผู้สื่อสารหลี่ซึ่งเป็นคนในคณะที่สามารถพูดภาษาต่างเผ่าได้มาอยู่ข้างกายแล้วหลานซื่อแค่ต้องพูดประโยคสำคัญไม่กี่คำ เพื่อยืนยันตัวตน แล้วการสื่อสารที่เหลือก็โยนให้ผู้สื่อสารหลี่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1073

    ชางชิงหลานแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ “เหตุใดข้าถึงไม่รู้เรื่องนี้?”เยี่ยนจือเอ่ยอย่างหมดคำพูด “เพราะตอนนั้นท่านกำลังยุ่งอยู่กับการเพาะเลี้ยงราชากู่ของท่าน คำพูดของราชาใหญ่ท่านยังไม่ทันได้ฟังให้ชัดเจน ก็โบกมือบอกว่าให้พวกเขาตัดสินใจกันตามสบาย จากนั้นก็วิ่งออกไป”มุมปากของชางชิงหลานกระตุกในทันใดเยี่ยนจือยังตอกย้ำอีกว่า “อ้อ ใช่แล้ว ก็คือราชากู่ของท่านที่หายไปแล้วนั่นอย่างไร"ชางชิงหลาน “...””เยี่ยนจือ”“ขอรับ”ชางชิงหลานจับราวจับเกี้ยว มองเขาอย่างเยือกเย็นจากที่สูง “แค่ชาคำเดียวเอง ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้กระมัง?”เยี่ยนจือเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ยังมีน้ำลายของท่านด้วยขอรับ”วินาทีต่อมา...“พลั่ก!”เยี่ยนจือก็ถูกถีบกระเด็นออกไปใครคนนั้นทิ้งท้ายไว้ว่า “เก็บกวาดสิ่งไร้ประโยชน์พวกนี้ให้หมดจด เก็บกวาดเสร็จเมื่อไหร่ค่อยกลับมาเมื่อนั้น”แล้วเขาก็สั่งให้คนรีบไปโดยไม่เหลียวหลังทิ้งให้เยี่ยนจือยืนอยู่ที่เดิมอย่างหมดคำพูด รอจนเกี้ยวของชางชิงหลานหายไปจากสายตา เขาจึงถอนสายตาหันไปมองผู้คนเหล่านั้นที่คุกเข่าอยู่บนถนนหมูดูเหมือนจะรับรู้ได้ว่าภยันตรายกำลังจะมาถึง ใบหน้าของคนเหล่านั้นเผ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1072

    “เยี่ยนจือ เจ้าแน่ใจหรือว่าว่าคนที่ปรากฏตัวอยู่ที่นี่คือจวี้เอ๋า?”ชางชิงหลานนั่งอยู่บนเกี้ยวอันวิจิตรงดงาม ที่แบกเขาอยู่คือชายฉกรรจ์สี่คนที่แม้ไม่ได้สูงใหญ่เท่าเล่อตุน แต่ก็ไม่ต่างกันนักพวกเขาสวมหน้ากากหน้าตาดุร้าย ดวงตาอำมหิตแต่ละคู่มองลอดผ่านหน้ากากไปยังผู้คนที่กำลังคุกเข่าอยู่หน้าเกี้ยวบนถนนหมู“เรียนนายท่าน ตามที่คนบนถนนหมูกล่าว คนผู้นั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ผิดปกติ พละกำลังมหาศาล ลงมือเหี้ยมโหด เมื่อสังเกตถี่ถ้วนแล้วพบว่าอีกฝ่ายเหมือนจะมีสติปัญญาไม่สมบูรณ์นัก ด้วยความคล้ายคลึงกันมากมายขนาดนี้ นอกจากจวี้เอ๋าแล้ว ข้าน้อยคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะมีใครอีก”ชางชิงหลานงอนิ้วเคาะราวจับเกี้ยว เมื่อได้ฟังคำพูดของเยี่ยนจือแล้ว เขาก็ยิ้มออกมาทันที“เดิมทียังนึกว่าเจ้าหมอนั่นคงตายไปนานแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะติดตามธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงไปเสวยสุขอยู่ในจงหยวน”“นายท่าน จะให้ข้าน้อยส่งคนไปจับเขากลับมาตอนนี้เลยหรือไม่?”เยี่ยนจือสีหน้าขรึม กอดดาบพลางเอ่ยถามขึ้น“ไม่ต้อง”ชางชิงหลานเอ่ยอย่างราบเรียบ “ปล่อยให้เขาตามธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงไป ด้วยรูปร่างของเขานั้นยากจะหลบพ้นสายตา ยิ่งเป็นการสะดวกให้เรา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1071

    เวินเฉวียนเซิ่งหรี่ตาทั้งสองลงเล็กน้อย “แล้วเจ้าต้องการเช่นไร?”หลานซื่อเอ่ยขึ้น “คืนนี้ออกเดินทางได้ เร่งไปถึงราชสำนักภายในห้าวัน”มากกว่าที่เวินเฉวียนเซิ่งพูดไว้สองวันทันทีที่ได้ยินถ้อยคำนี้ เวินเฉวียนเซิ่งก็เหมือนจะคาดเดาอะไรได้ สายตาเขาทอดไปยังกระดาษแผ่นนั้นที่อยู่ในมือหลานซื่อ“เจ้าสืบได้ความอะไรมา?”เมื่อได้ยินเขาถามตรง ๆ เช่นนี้ หลานซื่อจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้มอันคลุมเครือ “บนโลกนี้ย่อมไม่มีสิ่งใดได้มาเปล่า ๆ”เวินฉางอวิ้นจับจ้องนาง มองอยู่พักใหญ่ก่อนถามว่า “เจ้าต้องการสิ่งใด?”หลานซื่อไม่ได้ต้องการสิ่งใดหากจะมีจริง ๆ นางต้องการชีวิตของเวินเฉวียนเซิ่ง แต่น่าเสียดายเขาคงไม่ยอมให้แน่ ๆหลานซื่อได้แต่เสียดาย ก่อนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจนัก “เช่นนั้นก็ขอเลือดของท่านแล้วกัน”นางหยิบชามใบหนึ่งจากตรงหน้าวางลงข้างหน้าโดยไม่คิดอะไรมาก “เลือดหนึ่งชาม แลกกับข่าว”เวินเฉวียนเซิ่งไม่มีทางให้เลือดของตัวเองแก่นางแต่เขาต้องการข่าวในมือของหลานซื่อ ดังนั้นจึงเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “แลกกับคน”หลานซื่อเก็บกระดาษในมือ ทำท่าไม่ยินดีจะเจรจาต่อแต่เวินเฉวียนเซิ่งก็เอ่ยขึ้นทันควัน “เลือดของเวินจื่อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status