Share

บทที่ 479

Author: จิ้งซิง
ปีนี้จวนเจิ้นกั๋วกงถูกกำหนดให้ต้องใช้ชีวิตอย่างไม่สงบสุข

แต่ปีนี้เวินซื่อกลับใช้ชีวิตได้อย่างสบายใจมาก

“คืนพรุ่งนี้ลงเขาไปดูงานโคมไฟหรือไม่?”

วันนี้เป่ยเฉินหยวนเอ่ยชวนขึ้นมากะทันหัน

“งานโคมไฟ?”

เวินซื่อชะงักไปครู่หนึ่ง “งานโคมไฟอะไร?”

เป่ยเฉินหยวน “คืนพรุ่งนี้ก็เป็นวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว ในเมืองหลวงก็จัดงานโคมไฟเหมือนกับทุกปี”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เวินซื่อก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เวลาผ่านไปครึ่งปีแล้วนับตั้งแต่ที่นางทูลขอพระบรมราชานุญาตออกบวช เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว

เมื่อผ่านพ้นวันส่งท้ายปีเก่าไปก็จะเป็นเทศกาลปีใหม่ และก็จะเป็นปีใหม่แล้ว

เวินซื่อพ่นลมหายใจอุ่นๆ ออกมา ถูมือเล็กๆ ที่เริ่มจะแข็งเพราะความหนาวเย็น ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น “ได้สิ แต่ว่าข้าต้องถามท่านอาจารย์ก่อน”

สายตาของเป่ยเฉินหยวนจับจ้องอยู่ที่มือเล็กๆ ของนางที่เริ่มแดงเพราะความหนาวเย็น

วันรุ่งขึ้น หลังจากทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จแล้ว เวินซื่อก็บอกเรื่องนี้กับม่อโฉวซือไท่

“ได้แน่นอน”

ม่อโฉวซือไท่ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น “ไปเที่ยวเล่นให้สนุกเถิด อย่าตึงเครียดกับตัวเองมากเกินไป”

ไม่ใช่แค่เวินซื่อเท่านั้น หลังจากทำ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1153

    เมื่อได้ยินคำว่า ‘ลอบสังหารบิดา’ ชางชิงหลานก็เลิกคิ้วขึ้น ส่วนฮาหลานก็มองเวินเฉวียนเซิ่งอย่างประหลาดใจหากเป็นเมื่อก่อน เพื่อหน้าตาของจวนเจิ้นกั๋วกง เวินเฉวียนเซิ่งย่อมไม่มีทางพูดเรื่องเหล่านี้ออกมาเด็ดขาดแต่บัดนี้จวนเจิ้นกั๋วกงนั้นเหลือแต่ชื่อ เขาผู้เป็นเจิ้นกั๋วกงก็ไม่มีโอกาสกลับไปเหมือนเมื่อก่อนได้อีกเช่นนี้แล้ว ยังจะมีหน้าตาอะไรเหลืออยู่อีก?อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เขาขายหน้าไปตั้งเท่าไหร่แล้ว บัดนี้เพื่อรักษาชีวิต เพื่อฟื้นฟูร่างกายของเขา ต่อให้ต้องเสียหน้าจนป่นปี้เขาก็ไม่สนใจแล้วดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งจึงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ไม่กลัวที่จะบอกท่านทั้งสอง ข้ากับบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้นานแล้ว หากไม่ใช่เพราะยังต้องตามหาหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงนั่น เกรงว่าบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นคงจะลงมือกับข้าไปนานแล้ว“ดังนั้นท่านอ๋องทั้งสองไม่ต้องกังวล ขอเพียงข้าไป บุตรสาวเนรคุณผู้นั้นก็จะตามมาอย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ชางชิงหลานและฮาหลานจึงค่อยเชื่อเขาขึ้นมาบ้างเล็กน้อยถึงอย่างไรในงานพระราชสมภพของเสด็จพ่อ ทั้งสองก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่เจิ้นกั๋วกงแห่ง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1152

    เวินเฉวียนเซิ่งได้ยินดังนั้นก็ตกใจเช่นกันเขากำลังจะถามรายละเอียด ชางชิงหลานที่อยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนจะได้ยินคำพูดของฮาหลานจึงตระหนักได้ในที่สุด“หรือว่าที่น้องหญิงห้าพูดถึงก็คือ ท่านแม่มดที่เมื่อหลายปีก่อนเกิดแตกหักกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างกะทันหัน แล้วหนีออกจากราชสำนักหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย?”ฮาหลานพยักหน้า “ถูกต้อง ท่านแม่มดชอบปลูกดอกไม้พิษ วิชาเวทพิษของนางก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก เพียงแต่เมื่อหลายปีก่อนไม่รู้เหตุใดจู่ ๆ ถึงทะเลาะกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างรุนแรงแล้วหนีไป หลายปีมานี้ผู้อาวุโสใหญ่ยังส่งคนออกตามหาท่านแม่มดอยู่บ่อยครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่านางจะไปที่เผ่าจื้อเสิน”“หากเป็นเผ่าจื้อเสินก็มีความเป็นไปได้สูงทีเดียว”ชางชิงหลานลูบคางกล่าวขึ้น “ว่ากันว่าทางเผ่าจื้อเสินเองก็เคยมีอดีตผู้นำเผ่าที่ชื่นชอบวิชาเวทพิษ เกรงว่าท่านแม่มดคงมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อวิชาพิษที่คนผู้นั้นทิ้งไว้”เมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน เวินเฉวียนเซิ่งก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างดูท่าจะเป็นอย่างที่เขาคิด แม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำผู้นั้นมีที่มาไม่ธรรมดาจริง ๆและดูเหมือนว่านางจะมีฝีมือร้ายกาจมากโชคดีที่ตอนนั้นไม่มีใครใช้ก

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1151

    “หมายความว่าอย่างไร?”ชางชิงหลานขมวดคิ้วจ้องมองเขา “ท่านไม่รู้แม้กระทั่งที่อยู่ของหลวงจีนที่ท่านพูดถึงมิใช่หรือ? แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นั้นจะไปที่ใดแน่?”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยอย่างสุขุม “อ๋องชางอย่าเพิ่งร้อนใจ ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามนี้ของอ๋องชาง ข้าอยากจะถามเรื่องสถานที่แห่งหนึ่งกับท่านทั้งสองก่อน”สีหน้าของฮาหลานเย็นชา เอ่ยออกมาคำหนึ่ง “ว่ามา”เวินเฉวียนเซิ่งกล่าว “ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองเคยได้ยินชื่อสถานที่ที่เรียกว่า ‘หมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถง’ หรือไม่?”เมื่อชื่อนี้ถูกเอ่ยออกมา ทั้งชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องต่างก็ชะงักไปทันใดนั้นทั้งสองก็สบตากัน จากนั้นชางชิงหลานก็กล่าวว่า “หมู่บ้านเซียนอะไรของเจ้าข้าไม่เคยได้ยิน แต่มีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อ ‘ซีถง’ จริง”เมื่อได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน เวินเฉวียนเซิ่งก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งเขารีบถามต่อ “สถานที่ที่อ๋องชางพูดถึง อยู่ในเขตหวงห้ามต่างเผ่าของพวกท่านหรือไม่?”ชางชิงหลานได้ยินดังนั้น ก็หรี่ตาทั้งสองข้างลงทันที สายตาฉายแววอันตรายไม่เพียงแต่เขา แม้แต่ฮาหลานที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำว่า ‘เขตหวงห้าม’ สีหน้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1150

    ฮาหลานไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชางชิงหลานที่มาจากสิ่งที่เรียกว่า ‘ชนเผ่าเล็ก’ กลับรู้เรื่องอยู่บ้าง“คนเหล่านี้น่าจะเป็นพวกที่กระทำความผิดในชนเผ่า แล้วถูกขับไล่ออกจากเผ่า”คนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าย่อมไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนในเผ่าได้อีก ดังนั้นคนเหล่านี้จึงทำได้เพียงเร่ร่อนไปทั่วแต่หากพบเจอคนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าเช่นเดียวกัน ไม่มีชนเผ่าให้อยู่อาศัย ก็จะรับดูแลกันเองจากนั้นก็ค่อย ๆ ตั้งเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไม่ขึ้นกับชนเผ่าใด แต่สามารถให้คนเร่ร่อนเช่นพวกเขาอยู่อาศัยได้เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านแห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้นแต่กลับไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด คนในหมู่บ้านนี้กลับตายอยู่ที่นี่กันหมด“ในเมื่อเป็นเพียงคนเร่ร่อน ก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจแล้ว สถานที่นี้มีศพมากเกินไป ไม่รู้ว่าสกปรกแค่ไหน เปลี่ยนที่พักเถอะ”ฮาหลานได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน ก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรแต่เห็นได้ชัดว่านางไม่สนใจคนเร่ร่อนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่สนใจสาเหตุการตายของพวกเขาด้วยซ้ำเพราะบางทีอาจเป็นไปได้ว่าหนึ่งในคนเร่ร่อนเหล่านี้เคยไปก่อเรื่องไว้จนศัตรูตามมาฆ่าถึงที่นี่สรุปก็คือหากต้องการสื

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1149

    เรื่องราวต้องเริ่มตั้งแต่หลายวันหลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานกับพวกเดินทางออกจากราชสำนัก ผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง...ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองหลายวัน อีกทั้งยังกลัวว่าหากหลานซื่อกับพวกหนีไปแล้วจะไม่อาจตามจับได้อีก ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกจึงไม่กล้าหยุดพักใครจะรู้ว่าไล่ตามมาตลอดทางแต่กลับไม่พบเบาะแสใด ๆเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกที่เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ทำได้เพียงตัดสินใจหาที่พักก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ดังนั้นไม่นานหลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกตรวจพบว่ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีผู้คนไม่มากนักอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ก็ตัดสินใจแวะพักในหมู่บ้านนี้แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงคนแม้แต่น้อยเวินเฉวียนเซิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ กำลังจะเตือนชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องราชสำนักต่างถิ่น ก็เห็นว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงส่งคนไปดูตามบ้านเรือนเหล่านั้นทันทีเมื่อไปดู ก็มองเห็นปัญหา“อ๋องชาง องค์หญิงฮาหลาน ดูเหมือนว่าคนในหมู่บ้านนี้จะตายกันหมดแล้ว!”“อะไรนะ?”ชางชิงหลานและฮาหลานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปตรวจสอบเวินเฉวีย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1148

    ดอกไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความตายอย่างแนบแน่น...นี่มันทั้งอันตรายและลึกลับเสียจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตายถึงมีดอกไม้ หรือเป็นเพราะมีดอกไม้คนถึงได้ตายหลานซื่อครุ่นคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามอีกครั้งว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าสามารถพบเจอดอกไม้ชนิดนี้ได้ที่ใด?”เมื่อได้ยินหลานซื่อถามเช่นนี้ นักพรตกู่ก็สะดุ้งในใจไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เขาพลันเบิกตากว้าง มองไปยังหลานซื่อด้วยสายตาเคลือบแคลง ก่อนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ หรือว่าบุปผานำชีวิตนี้มีความเกี่ยวข้องกับไข่ราชากู่อีกาหมึก?”หลานซื่อมองเขาแบบเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม เมื่อคิดว่าไม่ช้าก็เร็วคนผู้นี้ก็ต้องรู้ ตอนนี้ยังกลืนยาพิษของนางลงไปแล้วจึงไม่คิดปิดบังอีก เพียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเห็นนางพยักหน้า นักพรตกู่ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาไม่คิดว่ากระดาษหนังวัวโบราณแผ่นนั้นเพิ่งตกไปอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ไม่นาน กลับคลี่คลายความลับบนกระดาษโบราณนั่นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้?!นี่เพิ่งจะผ่านไปกี่วันกันเชียว?เขาใช้ความพยายามมานานหลายปีก็ยังหาวิธีไขปริศนากระดาษ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status