เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 499
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 766
อันหลันซินกัดริมฝีปากแน่น หลับตาไม่อยากพูดสิ่งใดอันปี่เค่อเห็นนางทำท่าเช่นนั้น จึงเสแสร้งถอนหายใจ “ซินรุ่ย เจ้า...”เขากำลังจะพูดบางอย่าง แต่อันหลันซินขัดขึ้นอย่างโกรธเคือง “อย่าเรียกชื่อนั้นให้มาก ฟังแล้วขยะแขยง!”อันซินรุ่ย ซินรุ่ยจนกระทั่งตอนนี้นางถึงได้เข้าใจ ว่าเหตุใดอันปี่เค่อจึงตั้งชื่อนี้ให้สถานะที่สองของนางอันปี่เค่อเลิกคิ้ว ต่อมาเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจราวกับกำลังมองดูเด็กเอาแต่ใจคนหนึ่งกำลังอาละวาด “เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่ชอบ พ่อก็จะไม่เรียกเช่นนั้น”อันหลันซินทำเสียงฮึดฮัด นางมองดูแมลงเหล่านั้นบนพื้นที่ถูกอันปี่เค่อเรียกมารวมตัวกัน “ตกลงข้าต้องอยู่ในห้องลับนี้อีกนานเท่าใด?”“ยังมีเรื่องที่ท่านรับปากข้าก่อนหน้านี้ คนเหล่านั้นที่ท่านส่งไปเมืองซื่อสุ่ยถอนตัวกลับมาหรือยัง?”“เรื่องที่รับปากเจ้าพ่อไม่ลืมแน่นอน เจ้าวางใจเถอะ คนเหล่านั้นถอนตัวกลับมาแล้ว เพียงแต่พ่อนึกไม่ถึง ว่าเจ้าจะใส่ใจธิดาศักดิ์สิทธิ์...คนนั้นถึงเพียงนี้”“ข้าบอกตั้งแต่เมื่อใดว่าข้าใส่ใจนาง?”“เช่นนั้นเจ้าทำเพื่อนางมากมายเพียงนี้...?”อันปี่เค่อมองนางอย่างแปลกใจอันหลันซินเอ่ยเสียงเย็น “ข้าเพียงแต่ค
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 765
คำกล่าวเช่นนี้ถูกต้องพวกผู้อาวุโสรองเองก็มีความคิดเช่นนี้พอดี ดังนั้นจึงเห็นด้วยที่ให้เวินเยวี่ยกลับจวนจงหย่งโหวแต่การกระทำของเวินเยวี่ยไม่มีความอดกลั้นยิ่งกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก เพิ่งฟื้นคืนชีพได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่ฟื้นตัวทั้งหมด ก็ลงมือกับซื่อจื่อจวนจงหย่งโหวทันทีหากถูกจับได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาและธิดากู่อย่างเวินเยวี่ยไม่มีใครหนีพ้นไปได้!โชคดีที่เมื่อครู่ผู้ที่พบเข้าคือสาวใช้ หากจัดการให้สะอาดหมดจดน่าจะไม่มีปัญหาระหว่างที่คิดเช่นนั้น ผู้อาวุโสรองไม่พูดสิ่งใดอีก เพียงแต่กำชับให้เวินเยวี่ยอย่าเอิกเกริกนัก จึงจากไปเมื่อพวกเขาจากไป เวินเยวี่ยกลอกตามองบน แล้วปิดประตูเสียงดังปังอย่างไม่สบอารมณ์มาก ต่อมามองข้ามชุยเส้าเจ๋อที่นอนอยู่บนพื้น กลับไปฟื้นฟูร่างกายบนเตียงต่อขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันอันหลันซินกำลังอยู่ในท่าเดียวกับเวินเยวี่ย นั่งอยู่ในห้องลับที่เต็มไปด้วยคราบเลือด สงบจิตตั้งสมาธิทำบางอย่างอยู่รอบตัวนาง ยังมีขวดยาวางระเกะระกะอยู่หลายสิบขวดท่ามกลางยาเม็ดเหล่านั้น มียาอายุวัฒนะที่แขกเหล่านั้นแย่งชิงกัน กระจายอยู่เต็มกองเลือดตรงร่าง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 764
ยายแก่ตายยาก “เพี้ยะ! ”หลังเวินเยวี่ยลุกขึ้นจากพื้น นางเหลือบมองชุยเส้าเจ๋อที่หมดสติไปจากที่สูง จากนั้นยกขาถีบไปตรงหัวชุยเส้าเจ๋ออย่างรุนแรง“เจ้าโง่! เจ้าหมูโง่! จงไปตายเสีย ตายเสีย ตายเสีย ตายเสีย!”“ยายแก่ตายอยากอย่างแม่เจ้าเป็นคนสารเลว เจ้าเองก็สารเลว!”“อย่างพวกเจ้ายังคิดจะหย่าข้าหรือ? เพ้อเจ้อ! นับจากนี้ไป จวนจงหย่งโหวจะต้องฟังคำสั่งของข้า!”เวินเยวี่ยระบายความแค้นกับชุยเส้าเจ๋อยกใหญ่ รอให้นางหยุดลงมือ ชุยเส้าเจ๋อที่อยู่บนพื้นถูกทำร้ายจนหัวร้างข้างแตก สภาพไม่เหมือนผู้เหมือนคนแต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาสักนิดราวกับไม่สามารถสัมผัสโลกภายนอกได้แม้แต่น้อยความจริงก็เป็นเช่นนั้น เพราะหนอนกู่ที่เวินเยวี่ยป้อนให้ชุยเส้าเจ๋อกินเข้าไป สามารถควบคุมและดูดกินสตินึกคิดของเจ้าของร่างได้เขาหมดสติมากเท่าไหร่ หนอนกู่ก็ยิ่งกินได้รวดเร็วมากขึ้นเพียงแต่ร่างกายของชุยเส้าเจ๋อค่อนข้างแข็งแรง เดิมทีตามแผนของเวินเยวี่ย หนอนกู่ของนางเอาไว้ใช้กับร่างกายของเวินหย่าลี่หากไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง ภายในเวลาหนึ่งเดือน หนอนกู่จะกัดกินสติการนึกคิดของเวินหย่าลี่จนหมด จากนั้นเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 763
เช่นเดียวกับชุยเส้าเจ๋อ ก่อนนี้ตอนอยู่จวนเจิ้นกั๋วกงแทบอยากจะหย่าเวินเยวี่ยแต่หลังจากเวินเยวี่ยหายตัวไปแล้วกลับมา รับใช้เขาจนสุขสบาย กลับทำให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้นโดยเฉพาะตอนเวินเยวี่ยเรียกเขาว่าท่านพี่ น้ำเสียงอ่อนหวานไพเราะดั่งสายน้ำ ทำให้ร่างกายท่อนล่างของชุยเส้าเจ๋อเกร็งทันที รีบโอบนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด“ทำไมหรือเยวี่ยเอ๋อร์? เรียกข้าเช่นนี้ หรือว่าไม่เจอกันครู่เดียวก็คิดถึงสามีของเจ้าเสียแล้ว?”ชุยเส้าเจ๋อเลิกคิ้วอย่างที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์มาก สุดท้ายกลับเผยสีหน้าท่าทางเลี่ยนเอียน ทำให้เวินเยวี่ยเห็นแล้วคลื่นไส้นางอดกลั้นความคิดที่อยากอาเจียนใส่เขา แล้วแนบชิดไปกับร่างชุยเส้าเจ๋อราวไร้กระดูก แล้วพูดต่อไป “ดูท่านสิ รีบร้อนเหลือเกิน เมื่อครู่ฮูหยินใหญ่กำลังคุยกับข้าอยู่ ต้องโทษท่านที่เข้ามากะทันหัน ทำให้ฮูหยินใหญ่จากไป ชาที่ข้าเพิ่งชงเสร็จฮูหยินใหญ่ยังไม่ทันได้ดื่มเลย”“ข้าไม่สน ฮูหยินใหญ่ไม่ดื่ม งั้นท่านก็ต้องดื่ม รอให้ดื่มเสร็จแล้ว ข้าค่อยปรนนิบัติรับใช้ท่านพี่อย่างดี”ชุยเส้าเจ๋อแทบจะอดทนไม่ไหว รับปากโดยไม่ต้องคิด “ดีๆ ๆ ชาที่เยวี่ยเอ๋อร์ของข้าชงเองกับมือ ย่อมไม่อาจส
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 762
เวินเยวี่ยจิกเนื้อฝ่ามือจนเป็นแผล เมื่อจิกจนเลือดซึมออกมาถึงได้อดกลั้นไฟโกรธที่เกือบจะทนไม่ได้เอาไว้นางขบฟันแน่น ผ่านไปครู่หนึ่งจึงกล่าวขึ้น “อนุ...ที่พำนักของมารดาอนุก่อนหน้านี้เป็นช่องเขาแห่งหนึ่ง บนเขาทางลาดชัน อนุยืนไม่มั่น ไม่ทันระวังจึงตกจากเขา ถึงได้...มีบาดแผลเต็มตัว”“เป็นเช่นนั้นหรือ?”เวินหย่าลี่ฟังนางพูดจบ แต่ก็ยังถามอย่างระแวงเวินเยวี่ยฝืนยิ้มพร้อมย้อนถาม “ไม่อย่างนั้น ฮูหยินใหญ่ ท่านหวังให้เป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ?”เวินหย่าลี่เบะปาก “ข้าย่อมหวังให้เป็นเช่นนั้นจะดีที่สุด แต่หากวันใดข้ารู้ว่าเจ้ากล้าทำผิดต่อเส้าเจ๋อ ทำผิดต่อจวนจงหย่งโหวของพวกข้าละก็ ข้าจะให้เส้าเจ๋อหย่าเจ้าแน่นอน!”แววตาเวินเยวี่ยมีจิตสังหารแวบผ่านทันใดนางเอ่ยเสียงอ่อน แสร้งทำต่ำต้อย “ฮูหยินใหญ่วางใจได้ ยามนี้อนุแต่งเข้าจวนจงหย่งโหวแล้ว ผู้ที่พึ่งพิงได้ก็มีเพียงพี่เส้าเจ๋อเท่านั้น เขาเป็นสามีของอนุ หากรุ่งโรจน์ก็รุ่งโรจน์ด้วยกัน หากเสียหายก็เสียหายด้วยกัน เหตุผลนี้อนุทราบดี ดังนั้นจะทำเรื่องที่ผิดต่อเขาได้อย่างไรเจ้าคะ?”ขณะที่พูด นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วจับถ้วยน้ำชาของเวินหย่าลี่ “น้ำชาเย็นแ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 761
สายตาเวินหย่าลี่ราวกับไม้บรรทัด จ้องจับผิดบนตัวเวินเยวี่ยทุกตารางนิ้ว “เงยหน้าให้ดี หลังตั้งตรง เอวจะงอทำไม? ไม่ใช่บ่าวเสียหน่อย ท่าทางต่ำต้อยนอบน้อม หากใครเห็นเข้า ยังนึกว่าเจ้าเป็นสาวใช้ห้องข้างของเส้าเจ๋อ”ยายแก่ตายยาก!ถึงกับกล้าเอานางไปเทียบกับสาวใช้ห้องข้างชั้นต่ำพวกนั้น!เมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของเวินหย่าลี่ เวินเยวี่ยเกือบกลั้นไฟโกรธในใจไว้ไม่ไหวหากไม่ใช่เพราะยังต้องการจวนจงหย่งโหวบ้าบอนี่ นางสามารถฆ่ายายแก่ตายยากนี่ได้ทันที!แต่ก็ไม่เป็นไร นางหญิงชั้นต่ำเวินหย่าลี่ กล้ามาหาเรื่องนางถึงที่นี่ งั้นก็อย่าออกจากที่นี่แต่โดยดีเลย!เวินเยวี่ยมองเวินหย่าลี่เป่าน้ำชาที่นางเพิ่งชงเสร็จ ตอนอีกฝ่ายดื่มเข้าไปหนึ่งคำ มุมปากของนางเผยให้เห็นรอยยิ้มบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพียงแต่ตอนเวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้านางกลับมาเป็นดังเดิมอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเหมือนไม่มีความผิดปกติใด เอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ฮูหยินใหญ่ ไม่ทราบวันนี้ท่านมาด้วยธุระใดเจ้าคะ?” “ทำไม ไม่มีธุระใดแล้วข้ามาไม่ได้หรือ?”เวินหย่าลี่วางถ้วยน้ำชาเสียงดัง ถลึงตาใส่เวินเยวี่ยอย่างไม่สบอารมณ์เวินเยวี่ยอดกลั้นความโกรธ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน416.0K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา468.7K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว291.6K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว55.5K viewsข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด
องค์หญิงโนเนม2.7K viewsนางร้ายของท่านเสนาบดี
l3oonm@4.2K viewsบัวขาวแต้มสี
moonlight -mini661 viewsสามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง
องค์หญิงโนเนม1.5K views
