공유

บทที่ 622

작가: จิ้งซิง
ฝ่ายหนึ่งเป็นเพราะเรื่องเงินของตน อีกฝ่ายเป็นเพราะใบหน้าของตน

แต่เมื่อครึ่งปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นเวินเยวี่ยหรือเวินจื่อเฉินก็ตาม ใครจะคาดคิดได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะมีวันมาถึงจุดนี้ได้

พวกบ่าวรับใช้ที่อยู่รอบๆ ต่างก็ถูกพวกเขาสองคนทำให้ตกใจกลัวจนตัวสั่น

ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังมาจากด้านนอกประตูที่เวินจื่อเฉินใช้หลังพิงอยู่

“ก๊อก ก๊อก!”

“เจ้าสอง เช้าตรู่เช่นนี้ เจ้ามาก่อเรื่องวุ่นวายอะไรในเรือนของน้องสาวเจ้า? ยังไม่รีบเปิดประตูอีก!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ดวงตาของเวินเยวี่ยก็พลันเป็นประกาย ร้องตะโกนด้วยความยินดี “ท่านพ่อ! ช่วยข้าด้วย! พี่รองเขาบ้าไปแล้ว เขาจะทำร้ายข้า!”

ผู้ที่มาเยือนด้านนอกประตูก็คือเวินเฉวียนเซิ่ง

ตรงกันข้ามกับความยินดีของเวินเยวี่ย คือใบหน้าที่พลันเคร่งขรึมลงของเวินจื่อเฉิน เขายังคงใช้แรงยันประตูไว้แน่น ไม่พูดจาและไม่คิดจะเปิดประตู

“ปัง ปัง!”

คนที่อยู่ด้านนอกราวกับจะรับรู้ความคิดของเวินจื่อเฉินได้ เสียงเคาะประตูในตอนแรกจึงเปลี่ยนเป็นการทุบประตูอย่างแรงในเวลาอันรวดเร็ว

เวินเฉวียนเซิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าสอง เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”

เวินเยวี่ย
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 826

    ในขณะที่เวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนพบเมืองสกุลฟ่าน ด้านข้างพวกเขาที่มืดมิด จุดสีดำจุดหนึ่งบินออกจากเงามืดกะทันหัน แล้วพุ่งเข้าหาเวินซื่อทันที“เพียะ!”“เคร้ง!”อวิ่นซินและเป่ยเฉินหยวนข้างกายเวินซื่อแทบจะลงมือพร้อมกันปีกของอวิ่นซินกระพือใส่จุดสีดำจนปลิวออกไป เป่ยเฉินหยวนนำมีดสั้นออกมาทันที แล้วแทงไปที่จุดสีดำซึ่งกระเด็นออกมาตลอดกระบวนการเกิดขึ้นในพริบตา แม้แต่เวินซื่อยังไม่ทันตั้งตัวรอให้นางเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จุดสีดำนั้นถูกแทงติดผนังถ้ำแล้ว เมื่อมองดูอย่างละเอียด เห็นได้ชัดว่าเป็นแมลงกู่ที่มีขนาดเท่าเล็บมือ“ระวัง มีมากกว่าหนึ่งตัว”แววตาเป่ยเฉินหยวนมีจิตสังหารแวบผ่าน ยื่นมือไปป้องกันเวินซื่อไว้ข้างหลังอวิ่นซินส่งเสียงแมลงร้องเล็กแหลมใส่เบื้องหน้าทันที ราวคำรามด้วยความโกรธทันใดนั้นแววตาเวินซื่อสั่นไหว มองดูประตูเมืองสกุลฟ่าน เอ่ยเตือนพวกเป่ยเฉินหยวน “มีคนออกมาแล้ว”ในไม่ช้า หลังจากเสียงฝีเท้าวุ่นวายดังขึ้น ภายในเมืองสกุลฟ่านมีคนออกมาหลายสิบคน ในมือแต่ละคนล้วนถือดาบและกระบี่ ท่าทางดุดันโหดเหี้ยม“ใครกล้าบุกเข้ามาในเมืองสกุลฟ่านของพวกข้า!”ชายหนุ่มที่เป็นผู้นำคำรามอย่างโม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 825

    จะว่าไปก็เป็นเพราะเหล่าแมลงพิษของเวินซื่อสุดท้ายตะขาบพิษหลายตัวนั้นยืนหยัดอยู่ใต้หิมะนานที่สุด แต่เพราะหนาวเกินไป ต่างทยอยหนีไปสถานที่ซึ่งอุ่นกว่าเล็กน้อยแต่ใต้หิมะจะมีสถานที่อบอุ่นได้อย่างไร แต่สุดท้ายนึกไม่ถึงว่าจะถูกพวกมันค้นพบหลุมเล็กแห่งนั้นจนได้เดิมทีเพื่อหาความอบอุ่น แต่ไม่นึกว่าตัวที่เป็นผู้นำยิ่งคลานลึกลงไปเรื่อย ๆ ต่อมาตะขาบพิษที่เหลือก็คลานตามลงไป ดังนั้นจึงค้นพบพื้นที่กว้างใหญ่ภายในนั้นเวินซื่อรีบสั่งให้ทหารกองทัพธงดำหลายคนไปขุดจุดที่พวกมันอยู่ทันที เมื่อขุดจึงพบหลุมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งกว้างประมาณห้าหกคนโอบ อย่าว่าแต่คนเข้าไป แม้แต่รถม้าเข้าไปพร้อมกันก็ไม่มีปัญหาอีกทั้งตำแหน่งยังตรงกับที่หน่วยสอดแนมคนนั้นบอกไม่ไกลจากต้นไม้ ห่างกันไม่ถึงเจ็ดแปดเมตร“ดังนั้นคนเหล่านั้นไม่ได้หายไปไหนเลย แต่กลับอาศัยช่วงเวลาที่หิมะถล่ม ใช้หิมะมากมายปิดบัง แล้วเข้าไปซ่อนตัวในหลุมพร้อมกันหรือ?”เวินซื่อเดินไปข้างปากหลุม มองดูด้านในด้วยความแปลกใจ“เห็นได้ชัดว่าเป็นเช่นนั้น”หลังเป่ยเฉินหยวนเดินเข้าไป พบร่องรอยของคนและรถม้าเข้ามาในถ้ำแห่งนี้ตามที่คาดการณ์“ข้างในนี้ลึกมาก เป็นไปได้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 824

    เพียงไม่นาน คนแรกก็ถูกค้นพบแล้วทหารกองทัพธงดำหลังเป่ยเฉินหยวนเข้าไปขุดออกมา“ดวงดีใช้ได้”คนแรกที่ถูกค้นพบคือหน่วยสอดแนมที่เป่ยเฉินหยวนส่งตัวมา“ข้าเอายามาด้วย พวกเจ้าพาเขาไปข้างหลัง หลังป้อนยาค่อยเปลี่ยนเสื้อผ้า อีกอย่างเอาอาหารให้เขากินด้วย อีกไม่นานน่าจะดีขึ้น”“ขอรับ!”ทหารกองทัพธงดำสองคนรีบปฏิบัติอย่างเชื่อฟังจากนั้นคือคนที่สอง ที่สาม และที่สี่...เวินซื่อสัมผัสข่าวสารที่เหล่าแมลงพิษส่งให้นางอย่างต่อเนื่อง มีคนถูกพวกมันค้นพบมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อเวลานานเข้า เหล่าแมลงพิษก็ยืนหยัดไม่ไหวเช่นกันเพราะสำหรับแมลงอย่างตะขาบ แมงป่องและมดคันไฟ สถานที่หิมะหนาวเหน็บเช่นนี้เป็นสภาพแวดล้อมที่พวกมันไม่ชอบมากที่สุดอุณหภูมิที่ต่ำเกินไปจะทำให้การเคลื่อนไหวของพวกมันอ่อนแอลง หากเป็นเวลาต่อเนื่องยาวนาน กระทั่งอาจเป็นภัยคุกคามชีวิตพวกมันดังนั้นเวินซื่อจึงให้อวิ่นซินเรียกตัวแมลงชุดแรกที่ทนไม่ไหวกลับมาก่อน จากนั้นเก็บพวกมันเข้าไปในลำธารแห่งมิติ ส่วนแมลงพิษที่เหลือค้นหาต่อไปเมื่อแมลงพิษแต่ละชุดถูกเวินซื่อทยอยเก็บกลับมา พื้นที่ซึ่งถูกหิมะถล่มปกคลุมถูกค้นหาจนเกือบหมดแล้วแต่เวินซื่อกับเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 823

    “หืม?”ขณะที่เร่งเดินทางไปสถานที่หิมะถล่ม จู่ๆ เวินซื่อสัมผัสถึงบางอย่าง จึงดึงบังเหียนให้ม้าหยุด“มีอะไรหรือ?”“มีคนเดินทางไปเมืองจงซิน”เวินซื่อได้รับข่าวจากแมลงพิษที่นางปล่อยไว้นอกประตูเมืองจงซิน“พวกเราเพิ่งมา ก็มีคนไปแล้วหรือ?”เป่ยเฉินหยวนเลิกคิ้ว “ดูท่าจะเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำ พวกเขามีกี่คน?”“มีกันแค่สิบกว่าคน คนที่เป็นผู้นำน่าจะเป็นปรมาจารย์กู่”จากข่าวที่แมลงพิษส่งมา เวินซื่อวิเคราะห์โดยสังเขป นึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องให้ประหลาดใจอยู่บ้าง “ในมืออีกฝ่ายดูเหมือนจะมีราชากู่ จัดการค่อนข้างยาก”แม้จะกล่าวเช่นนี้ แต่เมื่อนางเอ่ยถึงราชากู่ ดวงตาทั้งคู่กลับส่องประกายเป่ยเฉินหยวนยิ้มทันที “ถ้าอย่างนั้นก็เก็บพวกเขาไว้เถอะ พอดีราชากู่ตัวนั้นท่านจะได้เอามาป้อนอวิ่นซิน”ขณะที่กล่าวเช่นนี้ เขาเงยหน้ามองผีเสื้องทองคำที่เหมือนเครื่องประดับบนหัวเวินซื่อแวบหนึ่งราชากู่คือขีดจำกัดของหนอนกู่ แต่ราชาแมลงพิษกลับไม่ใช่ขีดจำกัดของอวิ่นซินจากการชำระล้างของน้ำทิพย์ ร่างแมลงของอวิ่นซินแตกต่างจากแมลงทั่วไปนานแล้ว มันจะเปลี่ยนให้ร้ายกาจยิ่งกว่านี้ได้อีก พิษของมันก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น แมลงที่คว

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 822

    เป่ยเฉินหยวนส่ายหน้า “มีปรมาจารย์กู่อยู่ หน่วยสอดแนมไม่กล้าเข้าไปใกล้มาก ดังนั้นจึงยังไม่รู้”“ไม่เป็นไร ในเมื่อเขามาตามหาสมุนไพร ถ้าอย่างนั้นคงไม่จากไปเร็วนัก ขอเพียงเขาผ่านเมืองจงซินหรือเมืองเซิ่งเสวี่ยอีก แมลงพิษของข้าจะบอกข้าเอง”เวินซื่อในตอนนี้ยังคิดไม่ถึง พวกเวินอวี้จือสามคนไปทางเมืองเซิ่งเสวี่ยจริง แต่พวกเขาไม่ได้เข้าเมือง ดังนั้นแมลงพิษของนางจึงไม่พบพวกเขา“ฟ่านซิ่วซิ่วกับฟ่านจุ้ย ท่านคิดจะจัดการอย่างไร?”“ฟ่านซิ่วซิ่วคงยืนหยัดได้ไม่นาน นางฆ่าคนมากเกินไป สติดูผิดปกติไปบ้าง ขอเพียงยังไม่ตาย ช้าเร็วก็ต้องพูดบางอย่างออกมา”เป่ยเฉินหยวนกล่าวเช่นนั้น ต่อมาหรี่ตาเล็กน้อย “กลับเป็นฟ่านจุ้ย เหมือนจะมีปัญหานิดหน่อย”“หืม? เป็นอย่างไร พบสิ่งใดอย่างนั้นหรือ?”เวินซื่อถามเขาอย่างสงสัยเป่ยเฉินหยวนลูบคางแล้วกล่าว “มักรู้สึกว่าใบหน้าของเขาไม่เพียงเหมือนลูกอนุสกุลฟ่าน แต่ยังเหมือนคนคนหนึ่งที่ข้ารู้จัก”“เหมือนใครหรือ?”เป่ยเฉินหยวนอ้าปากอยากพูด แต่สุดท้ายกลับส่ายหน้า “ไม่ บางทีข้าอาจจะคิดมากเกินไป”เวินซื่อได้ยินดังนั้นไม่ได้ซักไซ้เขาต่อไปขณะนั้นเอง อวิ่นซิงบนหัวนางกระพือปีก คล้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 821

    “ให้ตายสิ รีบลงไปตามหาเดี๋ยวนี้!”นั่นคือความหวังเดียวที่จะทำให้ร่างกายของเขากลับมาเหมือนเดิม!ยามเห็นเหวินปาฟางนำดอกบัวกระดูกมังกรกระโดดหน้าผาไปด้วย เวินอวี้จือที่นั่งอยู่บนรถเข็นร้อนใจจนล้มลงพื้นเขาลากร่างกายครึ่งท่อนที่ขยับไม่ได้ ตะโกนพร้อมถลึงตา “ต้องหาดอกบัวกระดูกมังกรให้พบ! ส่วนคนชั้นต่ำนั่น ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นหรือตาย หากเจอมัน ต้องสับให้เป็นเนื้อเละ!”คนชั้นต่ำที่สมควรตาย!ยังมีเวินซื่อที่สมควรตายอย่างที่สุด!ไปถึงไหนก็เจอแต่นาง!ทั้งที่เขาก็เป็นพี่สี่ของนาง พี่สี่แท้ๆ ของนาง!แต่ทำไมนางเห็นพี่สี่คนนี้ได้ดีไม่ได้เชียวหรือ?มาถึงขั้นนี้ ยังคิดจะมาแย่งสิ่งของของเขา อยากทำลายความหวังที่ร่างกายของเขาจะกลับมาเหมือนเดิม!“สมควรตาย สมควรตาย พวกเจ้าสมควรตาย!”ขณะนี้ วินาทีนี้ใต้หน้าผา ท่ามกลางหิมะเหวินปาฟางที่ตกลงมาเลือดอาบไปทั่วร่าง ค่อยๆ ลุกขึ้นจากกองหิมะแขนข้างหนึ่งของเขาหัก อีกข้างหนึ่งจับดอกบัวกระดูกมังกรต้นนั้นไว้แน่น ด้วยการมองเห็นที่เป็นผืนสีแดง หันมองทิศทางเมืองเซิ่งเสวี่ยแวบหนึ่ง ต่อมาเดินตัวสั่นไปยังอีกทิศทางหนึ่งขณะเดียวกัน เวินซื่อที่ยังอยู่ในเมืองจง

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status