Share

บทที่ 721

Author: จิ้งซิง
วินาทีต่อมา เสียงเคาะประตูก็ดังมาจากด้านนอกประตูครู่หนึ่ง

“ก๊อก ๆ”

“ท่านทั้งหลาย ข้านำยามาให้”

เป็นหมอผู้เฒ่าที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้

องครักษ์ก้าวไปเปิดประตูทันที หลังจากให้หมอผู้เฒ่าเข้ามาแล้ว ก็มองออกไปข้างนอกอย่างระแวดระวัง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครก็รีบปิดประตู

“ขอบคุณท่านผู้เฒ่าที่ช่วยชีวิตข้าผู้แซ่หลินไว้ ตอนนี้ข้างนอกอันตราย ประเดี๋ยวท่านกลับไปก็อย่ามาอีกเด็ดขาด ภัยจะได้ไม่มาถึงตัว”

หลินหงเหวินกลัวว่าจะเดือดร้อนไปถึงหมอผู้เฒ่า ดังนั้นหลังจากที่หมอผู้เฒ่าช่วยชีวิตพวกเขาไว้ก่อนหน้านี้ แล้วยังจัดให้พวกเขาพักอยู่ที่นี่ ก็ไม่ให้หมอผู้เฒ่ากลับมาอีก

แต่หมอผู้เฒ่าคนนี้ดื้อรั้น “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมากแล้ว เก็บแรงเอาไว้ดีกว่า ชีวิตของท่านข้าเป็นช่วยกลับมา ตอนนี้อาการบาดเจ็บของท่านยังไม่หายดี หากข้าจากไปตอนนี้ ไม่เกินสามวันท่านอาจจะตายอยู่ที่นี่”

หมอผู้เฒ่าพูดพลางล้วงยาและเครื่องมือที่ซ่อนอยู่ในเสื้อออกมา

ดังที่หลินหงเหวินพูด ตอนนี้ร้านขายยาข้างนอกล้วนมีผู้คนเฝ้าดูอยู่ทุกแห่ง ตอนที่หมอผู้เฒ่าเข้ามาก็ไม่กล้านำกล่องยาของตัวเองติดมาด้วย ทำได้เพียงซ่อนยาและเครื่องมือเอาไว้ในตัวเขา ถึงได้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 958

    เมื่อเห็นว่าฝูงแมลงกู่กำลังจะล้อมคนทั้งสามเอาไว้ และสร้างวงล้อมเข้ามาโจมตีพวกเขาหลานซื่อก็ยกมือขึ้นโบกเบาๆ กล่าวกับจงหย่งโหวว่า “ไม่ต้องรีบร้อนไป พวกเด็กๆ เหล่านั้นก็คงจะทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน”พวก...เด็กๆ เหล่านั้นหรือ?จงหย่งโหวไม่เข้าใจคำพูดของหลานซื่อแต่ในวินาทีถัดมา เสียงร้องของแมลงที่ดังกว่าและน่ากลัวกว่าก็พลันดังขึ้นมาจากรอบนอกห้องจงหย่งโหวและคนอื่นๆ หันไปมองรอบๆ ทันทีก็เห็นเพียงประตูและหน้าต่างที่พลันเปิดออกกว้าง แมลงนับไม่ถ้วนที่หนาแน่นจนน่าขนลุก พุ่งเข้ามาในห้องราวกับฝูงแมลงกู่ระลอกแรกเวินหย่าลี่และจงหย่งโหวสองสามีภรรยายังนึกว่านี่เป็นแมลงกู่ของเวินเยวี่ยเช่นกัน ก็พลันตกใจจนใบหน้าขาวซีดยังมีแมลงกู่มากมายขนาดนี้อีกหรือ?!จบสิ้นแล้ว คราวนี้พวกเขาหนีไม่รอดจริงๆ แล้ว!แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้หลับตาลงรอความตาย ก็ได้ยินเสียงของเวินเยวี่ยตะโกนขึ้นอย่างร้อนรนและเกรี้ยวกราด “บัดซบ เจ้าไปซ่อนแมลงกู่มากมายขนาดนี้ไว้ในจวนจงหย่งโหวตั้งแต่เมื่อใดกัน?!”คำพูดนี้ของเวินเยวี่ย...?นางกำลังถามหลานซื่อหรือ?เดี๋ยวก่อน หรือว่าฝูงแมลงกู่ระลอกสองที่พุ่งเข้ามานั้นไม่ใช่ของเวินเยวี่ย?!

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 957

    เวินเยวี่ยพลันนึกบางอย่างขึ้นมาได้ นางหรี่ตาลง จ้องไปที่หลานซื่อ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง ไม่นึกเลยว่าข้าจะดูแคลนเจ้าไป เพื่อจวนจงหย่งโหวจวนเดียว เจ้าถึงกับยอมทุ่มเงินมหาศาลจ้างปรมาจารย์กู่มาเพื่อรับมือข้าโดยเฉพาะ”“แต่ถ้าเจ้าคิดว่าเพียงเท่านี้จะเอาชนะข้าได้ล่ะก็ เช่นนั้นเจ้าก็ดูถูกข้าเกินไปแล้ว”เวินเยวี่ยเชิดคางขึ้นสูง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามแต่ในสายตาของหลานซื่อแล้ว ช่างน่าขบขันสิ้นดีความสัมพันธ์ของนางกับจวนจงหย่งโหว ยังไม่ดีถึงขนาดที่ต้องทุ่มเงินมหาศาลเพื่อจ้างปรมาจารย์กู่มาช่วยพวกเขาโดยเฉพาะเพียงแค่นางลงมือเองก็เพียงพอแล้วเวินเยวี่ยไม่รู้ถึงข้อนี้ แต่เวินหย่าลี่ที่เคยเห็นหลานซื่อลงมือช่วยนางกำจัดไข่แมลงกู่ออกไปโดยที่เวินเยวี่ยไม่รู้ตัวนั้นกลับรู้ดีดังนั้นสีหน้าของนางจึงดูแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูกส่วนจงหย่งโหวนั้น ตั้งแต่เมื่อครู่ก็ทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ดวงตาอันคมกริบคู่นั้น มองฮูหยินของตนทีหนึ่ง แล้วก็หันไปมองหลานซื่ออีกทีหนึ่งราวกับพอจะคาดเดาบางอย่างได้“ช่างเถอะ ไม่อยากเสียเวลากับคนโง่อีกต่อไปแล้ว”ที่ถ่วงเวลามาตลอดก

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 956

    ทันทีที่นางพูดจบ ก็เตะเวินหย่าลี่ที่อยู่ข้างเตียงออกไป“ฮูหยิน!”จงหย่งโหวตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบพุ่งเข้าไปทันทีแต่คาดไม่ถึงว่าในวินาทีต่อมา เวินเยวี่ยจะคว้าตัวชุยเส้าเจ๋อบนเตียงเอาไว้ แล้วใช้เรี่ยวแรงมหาศาลยกตัวเขาขึ้นมาหลังจากดึงคนมาขวางไว้ตรงหน้าแล้ว มือขวาของเวินเยวี่ยทำท่าเป็นกรงเล็บ แทงทะลุเข้าไปในแผ่นหลังของชุยเส้าเจ๋อดัง “ฉัวะ”ราวกับว่านางได้คว้าจับบางสิ่งบางอย่างข้างในไว้ได้ สีหน้าของชุยเส้าเจ๋อพลันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ส่งเสียงร้องโหยหวน“อ๊ากกก!”“ลูกแม่!”“เส้าเจ๋อ!”จงหย่งโหวประคองเวินหย่าลี่เอาไว้ พลางจ้องเขม็งไปยังเวินเยวี่ยด้วยสีหน้าดุดัน “รีบปล่อยเขาเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นต่อให้ต้องตาย จวนจงหย่งโหวของพวกเราก็ไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!”“แค่พวกเจ้าก็คิดจะมาข่มขู่ข้าหรือ?”เวินเยวี่ยแค่นเสียงอย่างดูแคลน ก่อนจะกระชากมือขวาออกจากเนื้อหนังของชุยเส้าเจ๋ออย่างแรงขณะที่ดึงมือออกมา เห็นได้ชัดว่าในมือของนางคว้าบางสิ่งบางอย่างออกมาด้วยเวินหย่าลี่และจงหย่งโหวที่นึกว่าหัวใจของบุตรชายถูกควักออกมาแล้ว แทบจะพุ่งเข้าไปสู้ตายกับเวินเยวี่ยแต่เมื่อมองดูอีกครั้ง ก็พบว่าสิ่งที่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 955

    หลังจากเวินหย่าลี่เข้าไปแล้ว เวินเยวี่ยก็หันไปมองหลานซื่อทันที พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เป็นอย่างไร จะเข้ามาดูหน่อยหรือไม่? แน่นอนว่า หากเจ้ากลัว ก็สามารถรออยู่ข้างนอกเหมือนคนขี้ขลาดได้”บัดนี้นางอยู่ตรงหน้าประตูและราชากู่ของนางก็อยู่ในห้องนั้นด้วยระยะห่างเพียงก้าวเดียว แน่นอนว่านางต้องลากหลานซื่อเข้าไปด้วยขอเพียงหลานซื่อเข้าไปในห้อง ต่อให้นางมีปีกก็ยากจะหนีรอด!เมื่อมีโอกาสดีเช่นนี้ เวินเยวี่ยที่สงบลงได้ยาก กลับมีความอดทนเพิ่มขึ้นมาสองส่วนแต่กลอุบายของนางในสายตาของหลานซื่อนั้น ช่างดูตื้นเขินเสียจริงคิดจะใช้วิธียั่วยุกับข้าอย่างนั้นหรือ?หลานซื่อเหลือบมองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉยดูท่าว่าในห้องนี้คงจะซ่อนไพ่ตายบางอย่างของเวินเยวี่ยเอาไว้และยังเป็นไพ่ตายที่ร้ายกาจอย่างยิ่งมันจะเป็นอะไรกันนะ...?ขณะที่หลานซื่อกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ภายในห้องที่อยู่เบื้องหลังเวินเยวี่ย อวิ่นซิงก็พลันส่งสัญญาณบางอย่างมาให้นางหลานซื่อพลันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มุมปากค่อยๆ ยกสูงขึ้นที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ไม่คิดว่าการเดินทางครั้งนี้จะยังมีผลพลอยได้ที่ไม่คาดฝันอีกด้วยไม่เลวเลยจริงๆ“เช่นนั้นก็

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 954

    แต่ในชาตินั้น คนภายนอกไม่รู้ถึงฐานะบุตรสาวนอกสมรสของเวินเยวี่ย และคนเก่าคนแก่ของสกุลหลานก็ไม่รู้ว่าหลานซื่อต้องเผชิญกับอะไรในสกุลเวินบ้างพวกเขารู้เพียงว่า ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด ก็มีคนคอยเล่นงานพวกเขาอย่างลับๆ ตั้งแต่สกุลหลิน ไปจนถึงสกุลฉี สกุลหวัง... แม้กระทั่งจงหย่งโหวก็ไม่อาจหนีรอดไปได้คนเก่าคนแก่ของสกุลหลานล้มตายไปทีละคน แม้แต่คนที่ไม่ตายก็ไม่อาจสร้างความสำเร็จอันใดได้อีกในตอนนั้นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็อยู่ด้วยเช่นกันแต่ความเจ็บป่วยของเขาไม่มีหลานซื่อในชาตินี้คอยรักษาให้ ไม่มีใครช่วยเขาตามหาหญ้าฝรั่น ดังนั้นเขาจึงไม่อาจกดดันจวนเจิ้นกั๋วกงได้นานนัก ก็ต้องคลุ้มคลั่งเพราะอาการป่วยกำเริบ ทำร้ายผู้คนไปมากมาย ภายใต้การโจมตีและกล่าวโทษของเวินเฉวียนเซิ่งที่ร่วมมือกับเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นทั้งหมด เขาจึงถูกจับขังคุก และสุดท้ายก็ “สิ้นใจอย่างกะทันหัน” ในคุกด้วยเหตุนี้ ในชาติที่แล้วจวนเจิ้นกั๋วกงจึงสามารถเป็นใหญ่แต่เพียงผู้เดียวได้เขาอยากจะทำอะไรก็ย่อมทำได้ตามใจชอบแต่ในชาตินี้กลับแตกต่างออกไปหลานซื่อกลับมาเกิดใหม่ทูลขอออกบวช กลายเป็นท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ ต่อต้านบิดาและพี่ชาย เปิดโปง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 953

    หลานซื่อสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ทางฝั่งของอวิ่นซิงเพียงแค่ถ่วงเวลาไปอีกหนึ่งเค่อก็พอแล้วเมื่อได้ยินคำพูดของเวินเยวี่ย หลานซื่อที่มองออกว่านางเองก็ดูเหมือนจะกำลังถ่วงเวลาอยู่เช่นกัน จึงค่อยๆ ปรือตาขึ้น“มีบางคำพูด ข้าไม่อยากจะเตือนเจ้าเป็นครั้งที่สอง”เวินเยวี่ยกัดฟัน ข่มความโกรธแล้วเปลี่ยนคำเรียก เอ่ยออกมาทีละคำ “ท่าน ธิดา ศักดิ์สิทธิ์! แบบนี้พอใจแล้วหรือยัง?!”หลานซื่อถึงได้เผยรอยยิ้มจางๆ ออกมา แล้วตอบคำถามก่อนหน้าของนาง “ใช่แล้วอย่างไร ไม่ใช่แล้วอย่างไร?”“ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ วันนี้ในเมื่อเจ้ามาถึงจวนจงหย่งโหวแล้ว ย่อมไม่อาจปฏิเสธความเกี่ยวข้องกับเรื่องของจวนจงหย่งโหวได้ เจ้าต้องช่วยพวกเขา มิฉะนั้น เจ้าจะคู่ควรกับชื่อเสียงของธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้เปี่ยมเมตตาอันไร้ที่สิ้นสุดของเจ้าได้อย่างไร?”เวินเยวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา“เจ้ากำลังข่มขู่ข้าหรือ?”แม้ว่าแท้จริงแล้วหลานซื่อมาเพื่อเวินหย่าลี่และจงหย่งโหว แต่หากยอมรับออกไปตรงๆ ก็จะยิ่งทำให้เวินเยวี่ยเหิมเกริมมากขึ้นเท่านั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชุยเส้าเจ๋อยังอยู่ในมือของเวินเยวี่ยเวินหย่าลี่และจงหย่งโหวที่อยู่ด้านข้างไม่ได้เอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status