LOGINShare
บทที่ 763
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 982
“เจ้าบอกว่านังเวินซื่อนั่นยังไปที่สกุลหลาน? สกุลหลานล่มสลายไปแล้วมิใช่หรือ? นางไปที่สกุลหลานได้อย่างไร?”เวินเยวี่ยขมวดคิ้ว พลางซักถามสาวใช้ที่ถูกนางควบคุมตัวไว้อย่างต่อเนื่องสาวใช้ตัวสั่นเทา แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่กล้าที่จะไม่ตอบคำถามของเวินเยวี่ย “เรียน...เรียนคุณหนูหก ท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์นาง...”“ห้ามเรียกนางว่าท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์!”สายตาของเวินเยวี่ยพลันฉายแววโหดเหี้ยม นางตวาดเสียงกร้าว “นังสารเลวนั่นเป็นเพียงมดปลวกที่ควรจะถูกข้าเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า จะคู่ควรกับคำว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์อะไรกัน น่าขันสิ้นดี”สาวใช้ตกใจจนเหงื่อเต็มใบหน้า แต่เนื่องจากมีมีดจ่ออยู่ที่ลำคอ หากไม่เชื่อฟัง เกรงว่าวินาทีต่อมานางคงถูกปาดคอเป็นแน่สาวใช้จึงได้แต่เอ่ยอย่างระมัดระวัง “เจ้า...เจ้าค่ะ ประมุขตระกูลหลานนั่น...”บัดนี้เวินซื่อคือประมุขตระกูลของสกุลหลาน สาวใช้ไม่กล้าเรียกธิดาศักดิ์สิทธิ์ แต่การเรียกว่า “ประมุขตระกูลหลาน” ก็ไม่ผิดทว่าสีหน้าของเวินเยวี่ยกลับน่ากลัวยิ่งขึ้น นางจ้องเขม็งไปยังสาวใช้ เอ่ยข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ไม่เรียกนางว่านังสารเลว ก็ให้ข้าประหารนังสารเลวอ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 981
ทาสใบ้ขยี้ตาของตนเองแล้วมองไปยังศพนั้นอีกครั้ง แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ นางคิดว่าตนเองอาจจะตาฝาดไป จึงไม่คิดอะไรมากนักและยื่นมือออกไปเพื่อจะอุ้มศพบนแท่นอีกครั้งแต่ในวินาทีต่อมา...“ฉึก”ทาสใบ้ตัวแข็งทื่อ นางค่อยๆ ก้มศีรษะลงมอง ก็เห็นมือข้างหนึ่งเสียบอยู่ที่บริเวณหัวใจของตนและเจ้าของมือนั้นก็คือศพที่อยู่บนแท่น“ที่นี่...ที่ไหน?”ศพนั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าและน่ารังเกียจอย่างยิ่งทาสใบ้อ้าปากค้างอย่างแข็งทื่อศพนั้นจึงได้เห็นช่องปากที่ว่างเปล่าของนาง“ไร้ประโยชน์”ศพพูดจบ มีเสียง “ฉึก” ดังขึ้นอีกครั้ง ครานี้ควักหัวใจของทาสใบ้ออกมาโดยตรง แล้วโยนทิ้งไปข้างๆ อย่างไม่ไยดีนางไม่สนใจเลือดที่เปรอะเปื้อนเต็มมือ ลุกขึ้นเดินไปรอบๆ ห้องลับหนึ่งรอบ และในไม่ช้าก็พบกระจกทองแดงบานหนึ่งนางเดินไปที่หน้ากระจกทองแดง เมื่อเห็นร่างกายที่เย็บปะติดปะต่อกัน ทำให้ “เวินเยวี่ย” อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าดุร้ายออกมาทันที“บัดซบ! นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?!”นางตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?เหตุใดจิตสำนึกของนางถึงมาปรากฏอยู่ที่นี่ได้?นางเกิดใหม่หรือ?แต่เหตุใดร่างกายของนางถึงเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์เ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 980
ขณะเดียวกัน ภายในเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันหออายุวัฒนะที่มักจะมีแขกเหรื่อไปมาขวักไขว่ แต่สองวันนี้กลับว่างเปล่าไร้ผู้คนภายในห้องลับ พ่อบ้านสกุลอันยืนกล่าวอย่างระมัดระวัง“ใต้เท้า ทางใต้เท้าจางส่งคนมาถามอีกแล้ว บอกว่ายาอายุวัฒนะที่เขาซื้อไปก่อนหน้านี้ใกล้หมดแล้ว ถามว่าเมื่อไหร่ท่านจะเปิดขายอีก?”เนื่องจากช่วงก่อนถูกสืบค้นเรื่องสายลับต่างชาติ หมากในมืออันปี่เค่อถูกตัดไปหลายคนช่วงเวลาเช่นนี้ ใครก็ไม่กล้าประเจิดประเจ้อเกินไปดังนั้นหออายุวัฒนะใต้จวนสกุลอันย่อมต้องปิดลงชั่วคราว“เปิดไม่ได้ เปิดไม่ได้ เรื่องของช่วงเวลานี้ยังไม่ทันผ่านพ้นไป เขารีบร้อนอะไรกัน?”มือข้างหนึ่งของอันปี่เค่อถือมีดสั้นเล่มหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งโบกอย่างรำคาญใจ“ปล่อยให้เขารอไปก่อน หากรอไม่ได้ก็ไปตายซะ”พ่อบ้านอดไม่ได้รีบปาดเหงื่อบนหน้าผากทันที เขาไม่กล้าตอบกลับไปเช่นนี้หรอกเพียงแต่เมื่อเห็นอันปี่เค่อกำลังตั้งใจจัดการชิ้นส่วนศพบนแท่น เขาจึงได้แต่เปลี่ยนไปหัวข้ออื่น“ใต้เท้า ท่านสั่งให้พวกเราจับตาดูจวนเจิ้นกั๋วกง สองวันก่อนเหมือนจะมีความเคลื่อนไหวขอรับ”“เขาไปตามล่าสังหารชุยเหลียงเฟิงจริงหรือ?”“ใต้เท้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 979
น่าจะตาฝาดไปกระมัง?หลานซื่อยกถ้วยน้ำชาขึ้น ทำหน้าเลิ่กลั่ก แล้วดื่มชาเข้าไปหนึ่งคำเงียบๆ……อีกด้านหนึ่ง จุดที่ไกลจากเมืองหลวงไปร้อยลี้ซึ่งก็คือสถานที่ซึ่งคนสกุลชุยถูกลอบโจมตีโรงเตี๊ยมที่ดีหลังหนึ่งถูกไฟเผามอดไหม้ไปหมดแล้ว เหลือไว้เพียงซากวอดวายสีดำหลังผ่านไปสองวัน คราบเลือดบริเวณโดยรอบยังมีให้เห็นศพของมือสังหารหรือหน่วยกล้าตายแต่ละคนถูกทิ้ง ไม่มีใครสนใจมีเพียงหนึ่งเดียวที่สนใจคือพวกหมาป่าที่หิวโซพวกมันเกาะอยู่บนซากศพเหล่านั้น กำลังสวาปามอาหารเลิศรสมื้อนี้ที่หาได้ยากขณะที่พวกมันกินอย่างเมามัน เสียงฝีเท้าหนึ่งดังขึ้นกะทันหัน จากไกลสู่ใกล้กลุ่มหมาป่าต่างเงยหน้าขึ้นมองแวบหนึ่ง จากนั้นแต่ละตัวต่างแยกเขี้ยวเผยให้เห็นความดุร้าย อยากทำให้แขกไม่ได้รับเชิญผู้นี้ตกใจแล้วถอยออกไปกระนั้นวินาทีต่อมา ความรู้สึกอันตรายที่รุนแรงทำให้หมาป่าทั้งหมดหอนเสียงดังระงม หันหลังวิ่งหนีหางจุกตูด ทิ้งไว้เพียงซากศพที่ถูกกัดกินจนไม่เหลือชิ้นดีเอาไว้ตรงนั้นเมื่อมองดูกองซากศพนั้น ผู้มาเยือนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“น่าเสียดาย น่าเสียดาย”น้ำเสียงของผู้มาเยือนราวกับระฆังในวัดโบราณ เสียงทุ้มต่ำ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 978
หลานซื่ออึ้งไปครู่หนึ่งยังนึกว่าเขากังวลเรื่องสรรพคุณของหญ้าฝรั่นไม่พอเสียอีกนางอธิบาย “วางใจเถอะ หญ้าฝรั่นเหล่านี้ข้าตั้งใจเพาะปลูกโดยเฉพาะ สรรพคุณเพียงพอแน่นอน อีกทั้ง หากรู้สึกว่าจำนวนน้อยไป ผ่านไปอีกสักระยะข้าจะให้คนนำไปมอบให้ท่านอ๋องอีกหลายต้น...”ในมิติของนางยังมีอีก ทว่าหากนำออกมาเป็นจำนวนมากภายในครั้งเดียวจะสะดุดตาเกินไป“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น!”เป่ยเฉินหยวนเอ่ยปากกะทันหัน ขัดคำพูดนางเขาจ้องมองหลานซื่อตรงหน้า ที่เผยสีหน้าสงสัยและสับสนไม่เข้าใจ จึงเม้มริมฝีปากบาง จับขอบกล่องใบนั้นแน่น“หากรักษาหายแล้ว ต่อไปภายหน้าเล่า?”เขาอยากถาม ถึงตอนนั้นเขายังมาหาอู๋โยวได้หรือไม่?ตอนแรกที่เขาเข้าหาอู๋โยว แรกเริ่มเดิมทีเพื่อฟังเสียงสวดมนต์ของอู๋โยว เพื่อควบคุมโรคภัยที่ทำให้น่ารำคาญของตัวเองทว่าต่อมา ต่อให้อาการของโรคไม่กำเริบ เขาก็แสร้งทำเหมือนอาการกำเริบ มักจะมาหาบ่อยครั้งดังนั้น อาการกำเริบจึงกลายเป็นข้ออ้างแต่ตอนนี้ข้ออ้างนี้ใกล้จะถูกทำลายลงแล้วหากอาการป่วยรักษาหายแล้ว เขายังมีข้ออ้างใดมาหาอู๋โยวอีก?“ภายหน้า?”หลานซื่อรู้สึกว่าอารมณ์ของเป่ยเฉินหยวนไม่ค่อยปกติน
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 977
“ข้าไม่เข้าใจเจ้า”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยเช่นนี้กะทันหันเขาขมวดคิ้วจ้องหลานซื่อ “เจ้าเปลี่ยนแปลงไปมาก บางครั้งข้าก็อดสงสัยไม่ได้ ตกลงเจ้ายังเป็นลูกสาวคนนั้นของข้าอยู่หรือ”หลานซื่อเองก็รู้ว่าเหตุใดเขาถึงพูดเช่นนี้เพราะหากไม่เคยเผชิญชีวิตในอดีตชาติอย่างนาง จะเข้าใจความเกลียดชังที่นางมีต่อทั้งจวนเจิ้นกั๋วกงได้อย่างไร?ในสายตาของพวกเวินเฉวียนเซิ่ง การเปลี่ยนแปลงของนางเกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน เพียงแต่นับจากพิธีปักปิ่น ก็เปลี่ยนไปกะทันหันเวินซื่อที่แต่ก่อนว่านอนสอนง่าย รู้จักเอาใจใส่ จู่ ๆ เปลี่ยนเป็นเย็นชาสุดขีด ทั้งใจดำ ทั้งต่อต้านราวกับเพียงครู่เดียว ระหว่างนางกับทั้งจวนเจิ้นกั๋วกง และคนทั่วทั้งสกุลเวิน ถูกขวางกั้นด้วยแม่น้ำแห่งสวรรค์ที่ทั้งลึกและยาวซึ่งยากจะข้ามผ่านจนกระทั่งตอนนี้ เวินเฉวียนเซิ่งก็ยังไม่เข้าใจ ทั้งที่ตัวเขาปกปิดเป็นอย่างดี กระทั่งต่อให้รับเวินเยวี่ยกลับจวนเจิ้นกั๋วกง ก็กลับมาในฐานะบุตรสาวบุญธรรม ล้วนไม่เคยทำสิ่งใดด้วยความรีบร้อนมาก่อนแต่ทำไมเพียงไม่นานก็ถูกลูกสาวของเขาคนนี้สังเกตเห็นแล้วล่ะ?ยิ่งตอนหลังนางยิ่งรู้มากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับรูขาดของกระเป๋าใบหนึ่
You may also like
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.4K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้132.0K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่122.0K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.7K viewsเชลยรัก ท่านอ๋องแฝดนรก
องค์หญิงโนเนม1.9K viewsเมื่อข้าพลาดท่าให้ตัวร้าย
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา2.2K viewsหมอเกอเทวดาน้อย
หยางม่งเหยา895 viewsทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ1.2K views
