บทที่ 770

“หิมะที่ตกหนักขนาดนี้ ตกลงมาหนาเหลือเกิน”

กองทัพธงดำที่เข้าไปดูสถานการณ์นำทวนยาวของตัวเองบนหลังออกมาปัก หายเข้าไปครึ่งหนึ่ง

“หิมะบนนี้มีเยอะที่สุด เกรงว่าอาจสูงถึงเอว ขี่ม้าน่าจะพอผ่านไปได้ แต่รถที่ขนเสบียงสิ่งของน่าจะผ่านไปไม่ได้”

กองทัพธงดำที่ตรวจดูสถานการณ์เสร็จแล้วกลับมารายงานเป่ยเฉินหยวนด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง

“คนต้องข้ามไป รถขนเสบียงก็ต้องข้ามไป”

เป่ยเฉินหยวนมองดูสถานการณ์ถนนหลวง ตอนนี้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น

“สั่งให้ขบวนด้านหลังตามมา รถขนเสบียงสิ่งของจอดอยู่ในระยะไกลหนึ่งลี้ ให้คนเฝ้าห้าร้อยคน ส่วนที่เหลือให้แบ่งเป็นสองผลัดสลับกัน ทำงานให้เต็มที่ ก่อนตะวันขึ้นในวันพรุ่งนี้ จำเป็นต้องกำจัดหิมะบนถนนหลวงให้อยู่ในระดับที่รถขนเสบียงสิ่งของผ่านไปให้ได้”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ครั้งนี้ โชคดีที่เป่ยเฉินหยวนพาคนออกมาจำนวนมาก

กองทัพธงดำหนึ่งหมื่นคน อยากกำจัดหิมะบนถนนหลวงเส้นนี้ภายในหนึ่งคืน ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น สีหน้าของเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนก็ยังไม่ผ่อนคลายเท่าใด

โดยเฉพาะเป่ยเฉินหยวน หลังออกคำสั่งเสร็จ เมื่อสิ่งของมาถึง เขาเข้าไปตักหิมะเป็นคนแรก

เมื่อมีเขาเป็นคนเ