Share

บทที่ 873

Penulis: จิ้งซิง
ผลปรากฏว่ารอยยิ้มของม่อโฉวซือไท่ยิ่งเยือกเย็นลงไปอีก “บางครั้งดูภายนอกก็ไม่มีอันตราย แต่ที่อันตรายที่สุดคือคนกันเอง โดยเฉพาะผู้ชาย!”

เวินซื่อ “...”

นางยังสามารถพูดอะไรได้อีก?

ไม่เป็นไร ยอมโดนดุด่าแต่โดยดีจะดีกว่า

ขณะที่กำลังคิดเรื่องนี้ วินาทีต่อมาม่อโฉวซือไท่ก็กดนางให้นั่งลง “เอาล่ะ ไม่คุยกับเจ้าแล้ว”

ม่อโฉวซือไท่ถอนหายใจ มองเด็กน้อยคล้ายสหายเก่าที่อยู่ตรงหน้า นางเอ่ยด้วยความยินดีเคล้าโศกเศร้า “นังหนูนี่ ตั้งแต่แรกที่ขึ้นภูเขามาข้าก็มองออกแล้วว่าเจ้ามีความคิดบางอย่าง มีหัวใจที่ทุ่มสุดตัว ดังนั้นข้าจึงเป็นห่วงเจ้าอยู่เสมอ”

ที่จริงแล้วภัยอันตรายทั่วไปนางเชื่อว่าเวินซื่อสามารถรับมือได้ด้วยตัวเอง แต่หากเผชิญกับสถานการณ์ที่จนตรอกจริง ๆ สิ่งที่ม่อโฉวซือไท่เป็นกังวลก็คือเวินซื่อจะยอมเลือดเข้าตา ให้ตายก็ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร

ในสายตาของม่อโฉวซือไท่ มองเห็นเวินซื่อเหมือนเชือกที่ถูกขึงไว้แน่นแต่ไหนแต่ไร นางไม่เคยปล่อยให้ตัวเองผ่อนคลายแม้แต่น้อย

แต่เชือกถูกขึงไว้อยู่ตลอดเวลา เมื่อเวลาผ่านไปนาน ภายใต้สายลมและแสงแดด มันจะไม่ขาดไม่แยกกันตลอดไปได้อย่างไร?

ดังนั้นม่อโฉวซือไท่จึงรู้สึกกลัว

นางกล
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1107

    ชางชิงหลานมองไปยังเยี่ยนจือสีหน้าของเยี่ยนจือยังดีอยู่ เพียงกล่าวว่า “ถูกเล่นงานพ่ะย่ะค่ะ”ชางชิงหลานได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า “ไม่ตายก็ดีแล้ว ส่งคนพาพวกเขาไปหา ผู้อาวุโสใหญ่”“พ่ะย่ะค่ะ”เยี่ยนจือสั่งให้หลายคนพาผู้ติดตามทั้งหมดที่ล้มลงบนพื้นออกไปทันทีสุดท้ายก็เหลือเพียงสิบกว่าคนเท่านั้นชางชิงหลานเห็นดังนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เยี่ยนจือเดินไปยังข้างกายเขา ดูเหมือนจะคาดเดาได้ว่าเขากำลังกังวลเรื่องอะไร จึงเอ่ยถามว่า “ท่านอ๋อง จะให้ส่งคนเข้ามาเพิ่มอีกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”สายตาของเยี่ยนจือกวาดมองเวินเยวี่ยที่อยู่ตรงหน้าชางชิงหลานเห็นได้ชัดว่าความหมายคือ จะให้ส่งคนเข้ามา ‘คุ้มครอง’ เวินเยวี่ยเพิ่มอีกหรือไม่แต่ชางชิงหลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า“ไม่ได้ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดเสด็จพ่อ หากพาคนเข้ามามากเกินไป เกรงว่าพวกพี่ใหญ่จะต้องหาเรื่องยุยงต่อหน้าเสด็จพ่อเป็นแน่”แม้ว่าบรรดาองค์ชายองค์หญิงอย่างพวกเขาจะสามารถพาผู้ติดตามและองครักษ์เข้าวังได้ แต่คนที่พามาด้วยต้องไม่มากเกินไปมิฉะนั้นหากไม่ระวังก็มีโอกาสสูงที่จะถูกกล่าวหาว่าท้าทายเสด็จพ่อของพวกเขาท้ายที่สุดแล้วผู้ที่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1106

    หลังจากใช้ผึ้งนักฆ่าโค่นล้มหลายคนทางฝ่ายนั้นลง ปรมาจารย์กู่ชุดดำก็ลงมือในที่สุด ปล่อยแมลงกู่นับร้อยตัวออกมาล้อมผึ้งนักฆ่าสิบกว่าตัวนั้นขณะที่กำลังจะกำจัดผึ้งนักฆ่าเหล่านี้ทั้งหมด หลานซื่อพลันเกิดความคิดขึ้นมา ผึ้งนักฆ่าสิบกว่าตัวนั้นก็รีบผละออกจากกลุ่มผู้ติดตาม แล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้าหนีกระเจิงไปคนละทิศละทางหลานซื่อไม่ได้เรียกพวกมันกลับมาทันที แต่ปล่อยให้พวกมันบินหนีไปเช่นนั้นทางนั้นเห็นผึ้งนักฆ่าที่ก่อกวนหนีไปแล้ว แม้จะโล่งใจ แต่สีหน้าก็ไม่สู้ดีนักโดยเฉพาะเยี่ยนจือ เมื่อสายตากวาดมาทางหลานซื่อกับพวก ความเย็นยะเยือกนั้นราวกับคมมีดถ้าไม่ใช่เพราะท่านอ๋องสั่งไว้ล่วงหน้า เขาคงลงมือฆ่าหญิงผู้นี้ไปนานแล้วสีหน้าของเยี่ยนจือเย็นชาหลานซื่อที่สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของเขาก็ไม่หันกลับไป ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนราวกับว่าคนที่ลงมือทางด้านนั้นเมื่อครู่ไม่ใช่นางเลยแต่ในตอนนี้ในใจนางกลับยิ้มเล็กน้อยเป็นไปดังคาดนางคาดเดาถูกแล้วในจังหวะนั้นเอง...“นี่ เจ้า...เจ้าเตี้ยที่อยู่ข้างหน้าสุดนั่น หมายถึงเจ้านั่นล่ะ ถอดหน้ากากของเจ้าออกเสีย”เสียงของเวินเยวี่ยพลันดังขึ้นในบริเวณโล่งแจ้งนี้เยี

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1105

    เมื่อแมลงกู่ของปรมาจารย์กู่ชุดดำเคลื่อนไหว หลานซื่อก็รับรู้ได้ผ่านอวิ่นซิงรวมทั้งหมดสิบแปดตัว ล้วนเป็นกู่แมลงวันหัวใจเน่าแมลงวันหัวใจเน่า คือแมลงวันชนิดหนึ่งที่กินซากศพเป็นอาหาร จะเจาะเข้าไปในร่างกายมนุษย์เพื่อวางไข่ อาศัยอยู่ในนั้นและค่อย ๆ เติบโต สุดท้ายก็เจาะทะลุร่างกายออกมาหลานซื่อไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับแมลงกู่ที่น่าขยะแขยงเช่นนี้ที่นี่ปลายนิ้วของนางขยับ พลันปล่อยฝูงผึ้งนักฆ่ากลุ่มเล็ก ๆ ออกมาจากใต้แขนเสื้ออย่างเงียบ ๆ ตรงเข้าใส่แมลงวันหัวใจเน่าเหล่านั้นที่บินเข้ามาไม่นานนัก ก็มีซากศพแมลงวันหัวใจเน่าสิบกว่าตัวเพิ่มขึ้นบนพื้นอย่างกะทันหันเยี่ยนจือพลันรู้สึกว่าร่างของปรมาจารย์กู่ชุดดำที่อยู่ข้างกายแข็งทื่อไปเยี่ยนจือลดเสียงลงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ปรมาจารย์กู่ชุดดำส่ายหน้า แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “กู่แมลงวันหัวใจเน่าที่ปล่อยออกไปถูกฆ่าตายหมดแล้ว”“ถูกฆ่าตายแล้ว?!”เยี่ยนจืออุทานด้วยความประหลาดใจทันทีเขากวาดสายตาไปทางหลานซื่อและคนอื่น ๆ อย่างแนบเนียน แต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติใด ๆเยี่ยนจือขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อนึกถึงแผนการของท่านอ๋อง เขาจึงถามว่า “ลองปล่อยไปอีกชุดดูไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1104

    หลานซื่อและคนอื่น ๆ ยืนตากแดดรออยู่นอกตำหนักได้ครู่หนึ่งแล้วฟังจากท่าทีในการสนทนาระหว่างราชาต่างเผ่ากับบรรดาองค์ชายองค์หญิงข้างในแล้ว หลานซื่อคาดว่าคงอีกสักพักกว่าจะออกมาขณะที่กำลังคิดว่าจะส่งฝูงแมลงพิษให้แพร่กระจายออกไปสำรวจส่วนอื่น ๆ ของวังหลวงอย่างเงียบ ๆ เพื่อเตรียมเส้นทางถอยในกรณีที่เกิดเหตุไม่คาดฝันหรือไม่นั้น...บังเอิญอย่างยิ่งในขณะนั้นเอง เงาร่างที่คุ้นเคยสวมชุดหรูหราของชาวต่างเผ่า ท่ามกลางการแวดล้อมของกลุ่มผู้ติดตามชาวต่างเผ่า ก็มาถึงหน้าตำหนักใหญ่นี้“นายน้อย คนที่เราต้องการจับตัวมาถึงแล้ว”เกาหยางกระซิบเตือนหลานซื่อ น้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นไว้เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขา นี่คือโอกาสครั้งหนึ่งคนที่ต้องการจับตัวมาอยู่ตรงหน้าเสียเอง อีกทั้งเวลานี้สมาชิกราชวงศ์ต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ ทำไมไม่ฉวยโอกาสนี้จับกุมแล้วหนีไปเลยเล่า?สายตาหลานซื่อไม่ได้ทอดออกไป แต่ให้อวิ่นซิงที่อยู่ข้างหูจับจ้องไปทางนั้นแทน“สังเกตการณ์ไปก่อน”แน่นอนว่าหลานซื่อก็มีความคิดเช่นนี้แต่นางไม่ได้วู่วามออกคำสั่งประการแรกคือมีองครักษ์วังหลวงรายล้อมมากเกินไป ประการที่สองคือนางไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1103

    หลานซื่อกับพวกเดินทางมาถึงวังหลวงในฐานะข้ารับใช้ส่วนตัวขององค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเมื่อเผชิญหน้ากับสถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นพระราชวังอร่ามทอง หลานซื่อกับพวกต่างอดประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้เดิมทีขณะที่พวกนางเพิ่งเข้ามาในราชสำนัก ก็พบว่าเมืองนี้หรูหราผิดปกติแต่ไม่คิดว่านอกจากความหรูหราแล้วยังมีความหรูหราขั้นกว่าอีกพระราชวังอร่ามทองที่เปล่งประกายภายใต้แสงอาทิตย์เบื้องหน้าแห่งนี้ แม้จะเทียบไม่ได้กับความยิ่งใหญ่ของวังหลวงต้าหมิง แต่ในดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ เมื่อเทียบกับชนเผ่าที่แห้งแล้งและมืดมนที่หลานซื่อกับพวกเคยเห็นมาแล้ว เรียกได้ว่าต่างกันราวกับฟ้ากับดิน เป็นความหรูหราที่ไม่อาจมีใครเทียบอย่างสิ้นเชิงราวกับว่าความมั่งคั่งทั้งหมดของดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ ได้รวมตัวกันอยู่ที่ราชสำนักและวังหลวงแห่งนี้แล้วความแตกต่างที่มากมายเช่นนี้ทำให้หลานซื่อกับพวกรู้สึกประหลาดใจแต่คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้าง รวมถึงประชาชนทั่วไป ดูเหมือนคุ้นเคยกับเรื่องนี้มานานแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่เผยความไม่พอใจให้เห็นแม้แต่น้อย แต่หลังจากก้าวเข้าไปในวังหลวงแล้ว แต่ละคนก็แสดงสีหน้าเคารพนบนอบจู่ ๆ หลานซื่อก็รู้สึกว่าตนเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1102

    เผ่าต้ารื่อคือราชวงศ์ของราชสำนักองค์ชายใหญ่ องค์ชายรอง รวมถึงอ๋องชาง ชางชิงหลาน ล้วนเป็นคนของเผ่าต้ารื่อเรื่องนี้หลานซื่อรู้ดี ดังนั้นจึงไม่ได้เก็บคำข่มขู่ของเขามาใส่ใจไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ขอเพียงองค์ชายใหญ่และคนอื่น ๆ ไม่หักหลัง นางก็จะไม่หลอกพวกเขา แต่หากสถานการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นจริง นางคงจะพาคนไปแลกตัวเสี่ยวหานกลับมา จากนั้นก็กลับจงหยวนทันทีส่วนคนของเผ่าต้ารื่อหากกล้าข้ามผ่านด่านจูหยาง ไม่เพียงแต่จะหนีไม่รอดสักคนเดียว แต่ยังอาจเรียกกองทัพทหารม้าอันแข็งแกร่งของต้าหมิงมาสู่พวกเขาด้วยดังนั้นคำพูดขององค์ชายใหญ่จึงมีประโยชน์ในการข่มขู่คนของพวกเขาเอง แต่ไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อยในการข่มขู่หลานซื่อกับพวกแต่หลานซื่อยังจำได้ว่าตอนนี้พวกนางปลอมตัวเป็นชาวต่างเผ่าอยู่ จึงพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง......ในขณะเดียวกัน ณ จวนอ๋องชางมีผู้ใต้บัญชารายงานเรื่องที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองนำคนไปสกัดขบวนเล็ก ๆ ที่ประตูเมืองในวันนี้ให้ชางชิงหลานรับรู้อย่างรวดเร็วเยี่ยนจือกล่าวว่า “มีคนเห็นไม่น้อยว่าในขบวนเล็ก ๆ นั้นมีชายหนุ่มรูปงามยิ่งนักคนหนึ่ง ว่ากันว่าหน้าตาเหมือนกับ ‘คนในใจ’ ที่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status