Share

บทที่ 894

Author: จิ้งซิง
ผลลัพธ์สุดท้ายปรากฏชัดเจน ในราชสำนักแห่งนี้มีเพียงท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเท่านั้นที่สามารถข่มขุนนางเก่าแก่สามราชวงศ์ผู้นี้ได้

ร่างที่ค่อมงอของท่านราชครูหวังสั่นเทาเล็กน้อย

เขาถอนหายใจ มองไปยังเวินซื่อที่ยังคงสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงซึ่งอยู่กลางท้องพระโรง จากนั้นจึงส่งสายตาแฝงความนัยไปยังเวินเฉวียนเซิ่ง พร้อมกับส่ายศีรษะเป็นเชิงบอก

ช่างเถิดๆ พอแค่นี้เถิด

พูดตามตรง การเปลี่ยนแซ่ของธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับเขาเลย

หากมิใช่เพราะเมื่อคืนนี้เจิ้นกั๋วกงจู่ๆ ก็มาขอร้องโดยอ้างถึงบุญคุณในอดีต เขาคงไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเป็นอันขาด

แต่ตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้ เขาพยายามเต็มที่แล้ว

หากยังพูดต่อไป เกรงว่าเขาเองก็จะถูกฝ่าบาทเห็นเป็นหนามยอกอกไปด้วย

จุดจบหลังจากนี้ เกรงว่าจะไม่ได้ดีไปกว่าเสนาบดีหยางสักเท่าใด

ไม่สิ เสนาบดีหยางเพียงแค่ทำให้ฝ่าบาทพิโรธเท่านั้น

แต่เขาเพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณของเจิ้นกั๋วกง ตอนนี้กลับทำให้แม้กระทั่งอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพิโรธไปด้วย

เทพแห่งความตายผู้นี้ พูดว่าฆ่าก็คือฆ่าจริงๆ ไม่กะพริบตาแม้แต่น้อย

หากต้องให้เขานำตัวเอง หรือกระทั่งทั้งครอบครัวมาเสี่ยงเพื่อบุญคุณครั้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Wilaiporn Dangbuddee
กำลังสนุกเลย
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 898

    แต่ก็เพราะเหตุนี้เอง ตอนนี้เขาจึงโกรธอย่างยิ่งเขามองจ้องบิดาที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อเสียงของฮ่องเต้ดังขึ้น เมื่อเสียงประกาศของเต๋อกงกงแว่วมา เมื่อเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาจากนอกท้องพระโรงค่อยๆ ชัดเจนขึ้น และเมื่อเสียงสูดลมหายใจด้วยความตกตะลึงของเหล่าขุนนางโดยรอบดังระงมขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาก็แทบไม่กล้าเงยหน้า ไม่กล้ามองคนผู้นั้น“ท่านพ่อ เหตุใดจึงไม่หันกลับไปมองเล่า? ไม่กล้าหรือ?”น้ำเสียงของเวินซื่อกำลังคาดคั้นเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่บนพื้นทว่าเวินฉางอวิ้นกลับรู้สึกว่า ในชั่วขณะนั้นน้องหญิงของเขากำลังคาดคั้นเขาอยู่เขาข่มความเจ็บปวดรวดร้าวในใจ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเมื่อเขามองเห็นเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายน้องหญิงของเขาอย่างชัดเจน เมื่อมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างยิ่งนั้น สมองของเวินฉางอวิ้นก็พลันระเบิดออก[ตอนนี้ท่านรู้แล้วใช่หรือไม่ว่าเหตุใดตอนนั้นข้าจึงไม่ยอมกลับบ้านสกุลเวิน?][ตอนนี้ท่านรู้แล้วใช่หรือไม่ว่าเจ้าทำผิดพลาดใหญ่หลวงเพียงใด?][ตอนนี้ท่านยังคิดว่าตัวเองเป็นพี่ใหญ่ที่ดีอยู่อีกหรือไม่?][เวินฉางอวิ้น! ท่านไม่รู้สึกผิดต่อท่านแม่บ้างเลยหรือ?

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 897

    “ท่านพ่อ?!”ในท้องพระโรง เสียงหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความโมโหเวินฉางอวิ้นแทบจะลืมไปว่านี่คือท้องพระโรง เขาก้าวพรวดๆ เข้าไปอยู่ตรงหน้าของเวินเฉวียนเซิ่ง จ้องมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ที่น้องห้าพูด... เป็นเรื่องจริงหรือ?!”เหล่าขุนนางรวมถึงฮ่องเต้ที่ประทับอยู่เบื้องบนต่างก็เงี่ยหูฟัง“ไม่จริง!”เวินเฉวียนเซิ่งโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่มีบุตรชายนอกสมรส ไม่มีเด็ดขาด!”เขารู้แล้วว่าความรู้สึกไม่สบายใจเมื่อครู่ของตนมาจากที่ใดที่แท้ก็คือเวินซื่อนางล่วงรู้เรื่องการสับเปลี่ยนตัวในอดีตแล้วคงจะเป็นแม่ชีเฒ่าม่อโฉวคนนั้นบอกนางเป็นแน่!นอกจากนี้แล้ว ไม่มีความเป็นไปได้อื่นอีก!ในใจของเวินเฉวียนเซิ่งมั่นใจอย่างยิ่งเพราะคนที่รู้เรื่องราวในตอนนั้น รวมไปถึงเด็กคนนั้นและผู้หญิงคนนั้น ต่างถูกเขากำจัดไปจนเกือบหมดแล้ว คนเดียวที่รู้เรื่องนั้นและยังมีชีวิตอยู่ก็มีเพียงม่อโฉวเท่านั้นดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งจึงมั่นใจอย่างยิ่งต่อให้เวินซื่อนางจะรู้แล้วอย่างไรเล่า เรื่องที่ไม่มีหลักฐาน ต่อให้นางจะพูดออกมาต่อหน้าฮ่องเต้และอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน หรือต่อหน้าขุนนางทุกคนในท้องพระโรงนี้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 896

    เวินซื่อมองไปยังเวินเฉวียนเซิ่งที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ใบหน้าของนางเย็นชาอย่างยิ่งพลางเอ่ยขึ้นว่า “เพราะว่าท่าน... ท่านเจิ้นกั๋วกงผู้ทรงเกียรติ ก็เป็นเพียงคนจอมปลอมที่แสร้งเป็นคนดีอย่างแท้จริง คนที่ท่านไม่มีหน้าไปพบมากที่สุดก็คือหลานจื่อจวินท่านแม่ของข้า ท่านหลอกลวงนาง และยังคงทรยศนางมาจนถึงทุกวันนี้”ยิ่งเวินเฉวียนเซิ่งได้ฟังคำพูดเหล่านี้ ในใจก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกเขารู้สึกอยู่เสมอว่าเวินซื่อราวกับล่วงรู้อะไรบางอย่างแล้วสรุปว่าวันนี้นางต้องการจะทำอะไรกันแน่?“ท่านพ่อ ท่านบอกว่าท่านสำนึกผิดแล้วมิใช่หรือ? เช่นนั้นก็พอดีเลย ข้ามีคำถามอยู่สองสามข้อที่อยากจะถามท่านมาก ขอเพียงท่านสามารถตอบคำถามเหล่านี้ตามความจริง และไม่มีการปิดบังแม้แต่น้อย ข้าก็จะไม่มีวันเอ่ยถึงเรื่องการเปลี่ยนแซ่อีกแม้เพียงครึ่งคำ เป็นอย่างไร?”ในขณะนี้ ขุนนางคนอื่นๆ ไม่มีใครพูดแทรกขึ้นมา เพราะนี่คือการสนทนาที่แท้จริงระหว่างสองพ่อลูกเวินซื่อก้าวเท้าเดินไปหยุดอยู่ข้างกายเวินเฉวียนเซิ่ง ใช้ท่าทีอยู่เหนือกว่าเพื่อคาดคั้นเขา “ว่าอย่างไร ท่านพ่อไม่กล้าหรือ?”มือทั้งสองข้างที่อยู่ใต้แขนเสื้อของเวินเฉวียนเซิ่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 895

    บทละครเรียกร้องความสงสารนี้ อาจกล่าวได้ว่าไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เวินซื่อเพียงคนเดียวเวินเฉวียนเซิ่งรู้ดีว่าฝ่าบาททรงเข้าข้างเวินซื่อดังนั้นตอนที่เขาแสดงละครเรียกร้องความสงสารนี้ จึงจงใจกล่าวต่อหน้าฝ่าบาท ในเมื่อเวินซื่อใช้คุณงามความดีมาทูลขอให้ฝ่าบาทอนุญาตให้นางเปลี่ยนแซ่ เช่นนั้นเขาก็ขอใช้คุณูปการที่เขามีต่อราชสำนัก มาทูลขอให้ฝ่าบาททรงมอบโอกาสให้แก่เขาเช่นกันเมื่อเผชิญหน้ากับบิดาที่ “รู้ว่าตนผิดและสำนึกแล้ว” หรือว่าผู้เป็นถึงโอรสแห่งสวรรค์อย่างเขา ยังจะใช้พระราชอำนาจมาขัดขวางหัวใจของผู้เป็นพ่อที่ต้องการจะชดเชยให้บุตรสาวอีกหรือ?หมิงฉี่เฉียนที่มองเห็นจุดประสงค์ของเวินเฉวียนเซิ่ง มุมปากก็กระตุกเวินเฉวียนเซิ่งผู้นี้ช่างเป็นสุนัขจิ้งจอกเฒ่าจริงๆ!เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น เกรงว่าแม้แต่เสด็จอาก็คงยากที่จะพูดจาเพื่อเวินซื่ออีกต่อไปคราวนี้ก็คงต้องขึ้นอยู่กับเวินซื่อเองแล้วหมิงฉี่เฉียนคิดเช่นนี้ แต่กลับพบว่า สีหน้าของเสด็จอาของเขาดูสงบนิ่งกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากเขาชะงักไปครู่หนึ่ง ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้ ทันใดนั้น มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่างแฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 894

    ผลลัพธ์สุดท้ายปรากฏชัดเจน ในราชสำนักแห่งนี้มีเพียงท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนเท่านั้นที่สามารถข่มขุนนางเก่าแก่สามราชวงศ์ผู้นี้ได้ร่างที่ค่อมงอของท่านราชครูหวังสั่นเทาเล็กน้อยเขาถอนหายใจ มองไปยังเวินซื่อที่ยังคงสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงซึ่งอยู่กลางท้องพระโรง จากนั้นจึงส่งสายตาแฝงความนัยไปยังเวินเฉวียนเซิ่ง พร้อมกับส่ายศีรษะเป็นเชิงบอกช่างเถิดๆ พอแค่นี้เถิดพูดตามตรง การเปลี่ยนแซ่ของธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับเขาเลยหากมิใช่เพราะเมื่อคืนนี้เจิ้นกั๋วกงจู่ๆ ก็มาขอร้องโดยอ้างถึงบุญคุณในอดีต เขาคงไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเป็นอันขาดแต่ตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้ เขาพยายามเต็มที่แล้วหากยังพูดต่อไป เกรงว่าเขาเองก็จะถูกฝ่าบาทเห็นเป็นหนามยอกอกไปด้วย จุดจบหลังจากนี้ เกรงว่าจะไม่ได้ดีไปกว่าเสนาบดีหยางสักเท่าใดไม่สิ เสนาบดีหยางเพียงแค่ทำให้ฝ่าบาทพิโรธเท่านั้นแต่เขาเพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณของเจิ้นกั๋วกง ตอนนี้กลับทำให้แม้กระทั่งอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนพิโรธไปด้วยเทพแห่งความตายผู้นี้ พูดว่าฆ่าก็คือฆ่าจริงๆ ไม่กะพริบตาแม้แต่น้อยหากต้องให้เขานำตัวเอง หรือกระทั่งทั้งครอบครัวมาเสี่ยงเพื่อบุญคุณครั้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 893

    เมื่อเวินซื่อกล่าวคำพูดนี้ออกมา เรียกได้ว่าทั่วทั้งท้องพระโรงเงียบสงัดลงในชั่วพริบตา ไร้ซึ่งเสียงใดๆ เหล่าขุนนางต่างหนังตากระตุก ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองสีหน้าของท่านราชครูหวังผู้นั้นกล้า กล้าหาญเกินไปแล้ว!ท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ช่างกล้าหาญเสียจริง!คำพูดนี้แทบไม่ต่างอะไรกับการชี้หน้าด่าว่าท่านราชครูหวังทรยศต่อฝ่าบาท!ความหนักหน่วงของคำพูดนี้ ไม่ได้ด้อยไปกว่าคำพูดที่ท่านราชครูหวังคาดเดาใส่ความเวินซื่อว่าอาจจะทรยศบ้านเมืองเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อยยิ่งไปกว่านั้น คำพูดของท่านราชครูหวังเป็นเพียงการคาดเดาแต่สิ่งที่เวินซื่อกล่าวนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็นได้ชัดเจนในตอนนี้มิเช่นนั้นแล้ว ท่านราชครูหวังจะมายืนอยู่ตรงนี้ทำไมกัน?ใครบ้างจะไม่รู้ว่าวันนี้คือการเผชิญหน้าระหว่างธิดาศักดิ์สิทธิ์และเจิ้นกั๋วกง?ขนาดฝ่าบาทยังตรัสให้ผ่อนปรนแล้ว เจิ้นกั๋วกงเองก็ยังไม่ทันจะได้กระโจนออกมา แต่ท่านราชครูหวังกลับยืนกรานไม่ยอมหากมิใช่ว่าถูกเจิ้นกั๋วกงบงการ แล้วใครเล่าจะเชื่อ?“เหลวไหลสิ้นดี!”ท่านราชครูหวังโกรธจนควันออกหู “กระหม่อมในฐานะขุนนางสามราชวงศ์ จงรักภักดีต่อไท่ซ่างหวง ภักดีต่อฮ่องเต้พระองค์

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status