Share

บทที่ 420

เธอเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว จู่ๆ ประตูก็เปิดออก

ไม่ใช่ห้องของเธอ แต่เป็นห้องของจ้านหยิน

เขาสวมชุดนอนหนาๆ และออกมาพร้อมกับถ้วยน้ำ ดูเหมือนอยากจะหาน้ำดื่ม

สองสามีภรรยาบังเอิญเจอหน้ากัน

คุณมองมาที่ฉัน ฉันก็มองที่คุณ

จ้านหยินเปิดไฟโดยไม่ตั้งใจและถามไห่ถงว่า “คุณยังไม่ไปนอนอีกเหรอ?”

ไห่ถงพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายเล็กน้อย: “จ้านหยิน คุณยายนอนกรน และเสียงมันก็ดังมาก ฉันนอนไม่หลับเพราะเสียงดัง”

จ้านหยินเดินขึ้นไปที่ห้องของเธอ เปิดประตูและยื่นหน้าเข้าไปดู เขาได้ยินเสียงกรนดังของยายเค้า และรู้ทันทีว่ามันเป็นของปลอม เขาปิดประตูอย่างเงียบ ๆ แล้วหันไปหาไห่ถงแล้วพูดว่า “แล้วคุณจะนอนยังไง?”

“ฉันอยากนอนกับป้าเหลียง แต่เธอหลับไปแล้ว ประตูเธอล็อคจากข้างใน ฉันเข้าไปไม่ได้ เลยต้องนอนบนโซฟา”

จ้านหยินเทน้ำให้ตัวเอง

เขาเห็นหมอนและเสื้อคลุมอยู่บนโซฟาจริงๆ

“คืนนี้อากาศค่อนข้างหนาวและฝนยังตกอีด เท้าของฉันเย็นจนนอนไม่หลับ ฉันวางแผนที่จะกลับห้องไปเอาถุงเท้ามาใส่ก่อนนอน จ้านหยิน พรุ่งนี้เราไปซื้อผ้าห่มเพิ่มอีกสองสามผืนเถอะ และหาเตียงไว้ในห้องพักแขกด้วย"

เดิมทีคิดว่ามันคงมีแค่สองสามีภรรยาที่อยู่ด้วยกัน ต่า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status