“อาจารย์หลิน คุณมีบุญคุณต่อฉันอย่างใหญ่หลวง ฉันอวี๋จื่อเสวียนไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณได้ ไม่สู้ถวายตัวให้...”"เอ่อ?"สาวๆ ที่มารวมตัวกันอยู่รอบโต๊ะอาหาร รวมถึงหลี่ฮุ่ยหราน หลินเสวี่ยฮุ่ย จ้าวหลิงเยว่และคนอื่น ๆ ทุกคนต่างมองไปที่อวี๋จื่อเสวียนอย่างไม่เป็นมิตร“พวก…พวกคุณมองฉันทำไม?”อวี๋จื่อเสวียนรู้สึกอึดอัดที่ถูกมอง จึงเกาหัวแล้วพูดว่า:“อาจารย์ศิษย์รักกันไม่ได้เหรอ?”“อาจารย์กับศิษย์...”หลินเฟิงไออย่างรุนแรงและจ้องมองอวี๋จื่อเสวียนอย่างดุดัน“เด็กเมื่อวานซืน เธอพูดเหลวไหลอะไรน่ะ?!”หลินเฟิงพูดดุ แล้วมองไปที่ลุงอวี๋ที่อยู่ข้างๆ “ลุงอวี๋ คุณต้องสั่งสอนลูกสาวของคุณให้ดีๆ นะครับ”"เอ่อ?"ลุงอวี๋กลับหัวเราะแห้งๆ“ลูกสาวของฉันโตแล้ว เธอจะตัดสินใจเลือกเอง ฉันคิดได้แล้ว และในฐานะพ่อของเธอ ฉันควรสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ”"พ่อ!"อวี๋จื่อเสวียนน้ำตาคลอมองดูลุงอวี๋"หึหึ......"ลุงอวี๋ก็มองลูกสาวด้วยสายตาที่ชื่นชมเช่นกันเห็นได้ชัดว่า ลุงอวี๋ไม่ได้ต่อต้านหลินเฟิงเลย จากเมื่อก่อนที่ระวังเขา ตอนนี้เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้หลินเฟิงเป็นลูกเขยของเขาแล้ว“......”หลี่ฮุ่ยหรานถือชามแ
“คุณอย่าเพิ่งตื่นตระหนก”หลินเฟิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง และพูดความสงสัยของตัวเองออกมา:“นอกจากการข่มขู่แล้ว คนเหล่านี้รู้เวลาและสถานที่ส่งมอบสินค้าที่แน่ชัดของบริษัทได้อย่างไร?”"คุณเคยคิดเรื่องนี้บ้างไหม?""จริงด้วย!"อิ่นนั่วเจียอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปี ดังนั้นสติปัญญาของเธอจึงไม่ได้แย่ เธอเข้าใจความหมายของหลินเฟิงได้ทันทีมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือมีหนอนบ่อนไส้หนอนบ่อนไส้ได้เปิดเผยเวลาและสถานที่ที่ชัดเจนในการจัดส่งให้โลกภายนอกทราบหากไม่เช่นนั้นคงไม่ทำให้พวกเขาทำสำเร็จได้ง่ายๆ"แต่ว่า......"อิ่นนั่วเจียรู้สึกลำบากใจ“เนื่องจากช่วงนี้บริษัทบันเทิงได้ขยายขนาดและจ้างพนักงานจำนวนมาก จึงทำให้มีทั้งคนดีและคนไม่ดีอยู่ในบริษัท ยากที่จะทำการคัดกรอง”“ผมจะไปที่นั่นหน่อย เจอหน้าแล้วไว้คุยกัน”หลินเฟิงวางสายโทรศัพท์ และขับรถบูกัตติ เวย์รอนไปยังพื้นที่ขนาดใหญ่ทางเหนือของเมืองเจิ้งเต๋อทั้งสวนถูกหลี่ซื่อกรุ๊ปซื้อเอาไว้หมดแล้วแม้ว่าสถานที่แห่งนี้ยังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง แต่มีสิ่งอำนวยความสะดวกหลายอย่างที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วมีสตูดิโอถ่ายทำโดยเฉพาะ อาคารบันทึกเสียง ห้อง
หลินเฟิงลงจากรถ พร้อมกับอิ่นนั่วเจีย มองดูรอยไหม้ที่บนท้องถนนทีละรอย"เอ๊ะ?"หลินเฟิงพบกระดุมเม็ดหนึ่งที่ตกหล่นอยู่บนพื้นหญ้าริมถนนซึ่งไม่มีใครสังเกตเห็น“นี่คือ......”ดวงตาของอิ่นนั่วเจียเบิกกว้าง ริมฝีปากสีแดงของเธอเปิดออก ใบหน้าตกตะลึงกระดุมเม็ดเล็กขนาดนี้ หลินเฟิงเห็นได้ยังไง?“รูปแบบของกระดุมแบบนี้... อืม ผมเดาดูนะ มันคงหลุดออกโดยไม่ได้ตั้งใจในตอนที่เขาเอื้อมมือไปดึงคนขับออกจากรถ สุดท้ายก็กลิ้งตกไปที่ข้างถนน”หลินเฟิงทำท่าทำทางบางอย่างภายใต้การจ้องมองของอิ่นนั่วเจียจากนั้นเขาจึงตรวจสอบอีกครั้งสุดท้ายก็พบว่าคนเหล่านี้ระมัดระวังมากพอจริงๆ นอกจากกระดุมที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรเม็ดนี้แล้ว ก็ไม่มีร่องรอยใดๆ เหลืออยู่เลยจริงๆแต่แค่กระดุมเม็ดเดียวก็เพียงพอแล้วหลินเฟิงขับรถพาอิ่นนั่วเจียกลับเมืองเจิ้งเต๋อทันที และไปหาบริษัทออกแบบเสื้อผ้าเครือข่ายใหญ่แห่งหนึ่งภายใต้อิทธิพลของอำนาจเงินผู้หญิงที่ดูเหมือนผู้จัดการเอ่ยปากพูด“รูปแบบของกระดุมเม็ดนี้มีความพิเศษมาก มันคือกระดุมบนแขนเสื้อสูท จากการเปรียบเทียบของเรา กระดุมเม็ดนี้ได้รับการออกแบบมาจากโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหลงชิ่งในเมื
คนผู้นี้โลภมากอย่างถึงที่สุดจริงๆถ้าไม่ใช่เพราะเขามีตระกูลหลงอยู่เบื้องหลังเริ่นโหย่วไฉคงสั่งลูกน้องของเขาที่อยู่นอกประตู ให้ฆ่าผีดูดเลือดคนนี้ซะแต่ทว่าขณะที่จวงฉุนกำลังจะกล่าวอำลา ลูกน้องของเขาที่อยู่นอกห้องก็เคาะประตูห้องทำงานทันที“เถ้าแก่เริ่น มีผู้ชายและผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างนอกต้องการพบคุณ”“มีคนอยากพบฉัน?”เริ่นโหย่วไฉนิ่งอึ้งเล็กน้อย จากนั้นยกริมฝีปากขึ้นด้วยความดูถูกและพูดว่า:“ไม่พบ! ให้พวกเขาไสหัวไป หมาแมวข้างถนนที่ไหนก็สามารถมาหาฉันได้งั้นเหรอ?”“แต่ว่าเถ้าแก่…”ลูกน้องที่อยู่หน้าประตูพูดด้วยความลำบากใจเล็กน้อยว่า:“ผมไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น แต่ผู้หญิงคืออิ่นนั่วเจีย”“ผู้หญิงคนนั้นคืออิ่น…”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ท่าทีของเริ่นโหย่วไฉก็เปลี่ยนไปอย่างมีชีวิตชีวามากขึ้นทันทีชื่อนี้คงคุ้นหูชาวประเทศมังกรแทบทุกคนอิ่นนั่วเจียคือซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร!เธอคือสาวในฝันของชายหนุ่มหลายคนในประเทศมังกร ถึงแม้จะไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่ก็ต้องเคยดูหนังที่เธอแสดงนำมาแล้ว!อิ่นนั่วเจียไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หรือรูปร่างถือเป็นอันดับหนึ่งของประเทศมังกรเชียวนะ!แทบไม
ต้องการดึงสติของพวกเขากลับมาแต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขายังคงไม่ได้สติดังเดิม เพิกเฉยต่อการกระแอมของหลินเฟิงโดยตรง"ทั้งสองท่าน!"หลินเฟิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเพิ่มระดับเสียง“อ๊ะ? อะไร?”เมื่อหลินเฟิงเพิ่มเสียงดัง แม้แต่คางคกทองบนโต๊ะยังสั่น ชายทั้งสองถึงได้รู้สึกตัว“นี่คือโรงงานเสื้อผ้าหลงชิ่งใช่ไหม? ใครผู้จัดการโรงงาน?”หลินเฟิงมองไปที่พวกเขาทั้งสองเริ่นโหย่วไฉรีบยื่นมือออกไปและพูดด้วยรอยยิ้ม:“ผมเอง ผมเป็นผู้จัดการโรงงานเสื้อผ้าหลงชิง คุณเรียกผมว่าเถ้าแก่เริ่นก็ได้”"งั้นคุณคือ..."หลินเฟิงมองไปทางดูจวงฉุน“อ๊ะ เอ่อ ผมเอ่อ ผมชื่อจวงฉุน เป็น... ถือว่าเป็นดีไซเนอร์เสื้อผ้า”จวงฉุนกระแอมสองครั้งและเห็นได้ชัดว่าการแนะนำตัวเองของจวงฉุนได้รับการดูถูกอย่างมากจากเริ่นโหย่วไฉ“นักออกแบบแฟชั่นบ้าบออะไร! เขาเป็นลูกน้องของตระกูลหลงชัดๆ ถือว่ามีภูมิหลังของตระกูลหลงก็เลยหลอกลวงผู้คนไปทั่ว”“แฮ่มแฮ่ม…”เริ่นโหย่วไฉมองไปทางอิ่นนั่วเจียและยิ้มพูด:“ยินดีต้อนรับคุณอิ่นนั่วเจียที่มาเยือนเราในวันนี้! คุณมาที่โรงงานเสื้อผ้าเล็กๆ ของเราได้ช่างเป็นเกียรติมาก”แม้ว่าเริ่นโหย่วไฉจะตกต
“คุณจะทำอะไร?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและก้าวถอยหลัง เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายคนนี้จะกล้าถึงขนาดแตะเนื้อต้องตัวเธอในที่สาธารณะ?“ฮ่าๆ อย่าเข้าใจผมผิดนะ”จางฉุนหยุดฝีเท้าลง และพูดด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ:“อันที่จริงจะบอกคุณก็ไม่เป็นไรครับ ผมคือรองผู้จัดการฝ่ายธุรการแนวหลังของสำนักหลงผาน ผู้ช่วยของคุณหลงซิ่ว วันนี้ได้เจอกับคุณอิ่นนั่วเจีย ก็ถือว่าเป็นพรหมลิขิต”“ไม่ทราบว่าต่อไปคุณอิ่นนั่วเจียมาร่วมมือกับตระกูลหลงของเราดีไหมครับ?”“แม้ว่าตระกูลหลงของเราจะไม่เชี่ยวชาญด้านวงการบันเทิงเท่ากับตระกูลซือหม่า แต่ผมรับประกันต่อคุณตรงนี้ได้เลย”“เพียงแค่คุณเข้าร่วมตระกูลหลงของเรา ผมจะให้คุณหลงซิ่วลงทุนเพื่อคุณ พาคุณไปสู่ระดับสูงที่ไม่เคยมีมาก่อน คุณว่าไงล่ะครับ?”จางฉุนคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นน่าดึงดูดใจมากในเมื่อทุกครั้งที่เขายกสถานะของตระกูลหลงออกมา ก็จะได้รับการต้อนรับด้วยความกลัวและความเคารพจากผู้คนรอบข้างต่อให้เป็นอิ่นนั่วเจียที่โด่งดังในประเทศมังกร ในสายตาของเขาก็เป็นเพียงนักแสดงและผู้หญิงบริการก็เท่านั้นเธอจะกล้าขัดขืนตระกูลหลงได้อย่างไร?“ดังนั้นล่ะ สิ่งที่ต้องชำระคืออะไร
“รองผู้จัดการ ทางด้านผมเจอกับปัญหานิดหน่อย ต้องการเรียกกำลังจากฝ่ายธุรการมาหน่อยครับ”เสียงของหลงซิ่วที่ปลายสายอีกด้านฟังดูค่อนข้างกลัดกลุ้มเล็กน้อย“มีพวกเราจากฝ่ายธุรการแอบซ่อนอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อแค่สิบกว่าคน แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นยอดฝีมือ แต่คุณก็ควรทราบถึงความสำคัญของพวกเขา”“จะเปิดเผยตัวไม่ได้เด็ดขาด”"ผมทราบครับ"จางฉุนแสยะยิ้มและพูดว่า:“รองผู้จัดการวางใจได้ ผมแค่อยากจะแก้ไขปัญหาส่วนตัวบางอย่างเท่านั้น”"และผมรับรองกับคุณว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนอย่างแน่นอน"“......”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งหลงซิ่วซึ่งอยู่ปลายสายก็รับปาก“จงจำไว้ว่า คนพวกนี้นำมาใช้จัดการหลี่ซื่อกรุ๊ป เพื่อทำลายธุรกิจของพวกเขา จะให้พวกเขาเปิดเผยตัวตนในสายตาของหลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ได้เด็ดขาด คุณเข้าใจไหม?”“วางใจเถอะครับรองผู้จัดการ!”จางฉุนวางสายโทรศัพท์ แล้วมองไปที่ประตูห้องทำงานที่อยู่ข้างหลังเขาทันใดนั้นรอยยิ้มอันน่ากลัวก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา"อิ่นนั่วเจียนะอิ่นนั่วเจีย ในเมื่อวันนี้คุณบังเอิญมาที่นี่ ก็อย่าโทษที่ผมทำอย่างไม่ท้อถอย!""จะโทษ ก็โทษที่คุณหุ่นดีขนาดนั้น หน้าตาก็ยั่วยวนจิตวิญญาณคนได้!"จางฉุ
“พวกคุณได้กระดุมนี้มาจากไหน?”เริ่นโหย่วไฉพยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์ของตนเอง อยากทำให้ตัวเองดูปกติหน่อยแต่เขาไม่รู้ว่า ความประหลาดใจและความกลัวที่เขาแสดงออกมาในขณะนั้น ปรากฏในสายตาเฉียบคมของหลินเฟิงแล้วหลินเฟิงมีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในใจของเขาทันทีดูท่าเริ่นโหย่วไฉมีส่วนเกี่ยวข้องกับการปล้นและทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปอย่างแน่นอน และเขาก็รู้เรื่องราวภายในแน่ๆเป็นไปไม่ได้ที่จะบริการเสื้อผ้าแค่เท่านั้นไม่อย่างนั้น เขาคงจะไม่มีสีหน้าตื่นตระหนกและประหม่าเช่นนี้แม้ว่าจะแวบเดียว หลินเฟิงก็สามารถมองทะลุได้"ปัง!"หลินเฟิงตบโต๊ะ เข้าหาใบหน้าอ้วนท้วมของเริ่นโหย่วไฉ แล้วพูดด้วยพลังกดดันที่มองไม่เห็น:“เถ้าแก่เริ่น ตอนนี้พวกเราต่างหากที่เป็นคนถามคำถามคุณ! บอกมาซะดีๆ ว่ากระดุมนี้ออกมาจากที่นี่ของพวกคุณหรือเปล่า?”เริ่นโหย่วไฉตกตะลึงกับการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของหลินเฟิงเขากลืนน้ำลาย กำลังจะพูดบางอย่างแต่ก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็วไม่ใช่สิ!นี่คือโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าหลงชิ่ง เป็นถิ่นของเขา!ในเมื่อมันเป็นถิ่นของเขา เช่นนั้นมีคนข่มขู่เขาในถิ่นของเขา ทำท่าทำทางใส่เขา เขาจะย
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ